Si Hesus ay Manggagamot

Disyembre 4,2016

Ang mensahe ay nanggaling sa Inspirasyon ng Banal na Espiritu kay L.

L.,Panginoon Diyos noong 7:05 ng hapon,Linggo,Disyembre 4,2016 sa simbahan ng Santa Teresa, sa harap ng Tubernakulo, sa altar na may Krus, may rebulto  ng Inang Maria karga niya si Hesus,may rebulto ni Jose Maria Escriba sa kabila ng altar, mayroon rebulto ni San Jose at larawan ng Mother of Perpetual Help at larawan ng Divine Mercy. Nakaluhod kami at itinataas namin sa Diyos ang aming mga  dalangin ukol sa pasasalamat, papuri; sa mga natitirang oras inilaan namin  sa pasasalamat at  kasiyahan makilala ang inilaan ng Diyos sa espesyal na paraan karanasan, kung ano ang mangyayari sa akin, sa hindi mabilang na tao sa mundo,mga anak ng Diyos, babae of lalaki, na kailangan natin ang mamuhay na determindo at matiyaga para magtiwala, magdasal at maging matapang na lumakad, upang masupil ang bagay na mangyayari lalo na ang sakit ng kaluluwa,katawan. Panginoon Diyos-salamat  sa iyo .Diyos: binigyan tayo ng espesyal na karanasan , ngayon ay leksyon sa mga kapatid na babae at lalaki sa ating paligid ; kailangan nating kumilos sa ating buhay. Sabi ng Diyos, maniwala,subalit kailangan harapin ang ating pagsubok,  alam natin na ang grasya ng Diyos sisirain lahat ng bagay at sa pagtanggap at permiso, walang hindi mangyayar .Sabi ng Diyos,ang mga bagay  imposible sa  tao subalit sa Diyos lahat ay possible at lagi niyang ginagawa ang mga bagay na imposible.

O Diyos,inuulit  muli, salamat at papuri sa Diyos dahil kaming mga anak napakinggan namin ang mensahe ngayon sa ilakalawng linggo ng Advent. Salamat sa Diyos pinaalalahanan ako kasama ang mga kapatid na babae at lalaki, mga peregrine na nasa Paris noong Nobyembre 4, ang aking kaarawan. Kami ay naglalakbay sa dambana sa France, binisita namin ang Our lady of Lourdes lahat alam ang lugar na ito ; nadama namin ang Inang Maria rito ; maraming grasya ang ibinuhos niya sa amin at ang lugar na siya ay nagpakita ; pinuntahan din namin ang mga santo katulad ni Santa Teresa of Lisiux ,ang  pangalan ng aming simbahan ,sa aming lugar maraming milagro ng Diyos ang nangyayari, naging malapit kami sa kanya.

Salamat sa Diyos ;  mabilis ang paglipas ng buwan.  Ang Diyos  pinayagan niya akong bisitahin ang mga lugar upang magdasal, tumistigo, maging tagapanguna kasama ang mga kapatid na babae at lalaki alang- alang sa mga naiwan sa kanilang bahay ;  ang mga kapatid na babae at lalaki na pumunta sa lugar na pinayagan ng Diyos, tahimik kaming nagdarasal at tumistigo at maging tagapanguna ; naniniwala kami  na ang layunin  ng aming ginagawa ay paalalahanan ang  mga tao na may paggalang, taimtim magdasal ; ang masikap magdasal sa buhay niya at sa iba, ngayon sa mundo. Ang hindi mabilang ng grasya ay ipinagkaloob sa bawat isa,tumanggap kami ng basbas at lahat ay nagbalik sa simbahan ng Santa Teresa , ligtas at ang bawat isa lumawak ang pananampalataya na ipingkaloob ng Diyos.Tungkol naman sa akin at sa mga kapatid na babae at lalaki sa grupo ,patuloy kaming nakikinig sa salita na aming tinanggap sa Roma, sa Lourdes sa Basilika ni SantaTeresa sa Paris at sa mga rugal na pinuntahan naming  na gusto ng Diyos na aming makita ; sa pagdarasal kami ay nagkaisa kaluluwa at katawan, pagkatapos naming ialay ang 6 Kowtows sa Diyos, alang-alang sa mga kapatid na babae at lalaki, na uliran sa bansa, ang bayan,ang parokya namin. Mayroon mga bagay na mahirap ipaliwanag sa salita, alam natin sa pamamagitan ng Espiritu na kumikilos para sa atin,pinupuri   natin siya at ipinagbubunyi natin ang Diyos,sa buhay nakakatanggap tayo ng namamagitan,permiso,  buong damdamin nagdarasal, maging mapakumbaba, mamuhay na simple, upang tumanggap, at magsanay,  hindi  sa atin sariling kilos kundi sa Espiritu ng Diyos, sa pananampalataya sa Diyos na inialay sa lahat ng tao, bawat klase, bawat papel lalo ngayon.

Napag-upan noong nakaraan buwan, nakatanggap kami ng maraming grasya sa aming paglalakbay sa France ; bukas  Disyembre 5 noong nakaraang taon ang araw na ito ay ang aming pagbabalik sa Amerika, ngayon nasa Paris kami. Ngayon napag-uusapan naaalala namin ang aming karanasan, sa aming pagod, katamaran, hindi namin masupil ang katawan, ang hindi sinasadyang kilos,at mga bagay na hindi malutas. Mayroon mga bagay mahirap harapin dahil ang pagkain hindi  tama nagkakaroon tayo ng sakit ng ulo, nahihilo,at nasusuka mga bagay na naipektuhan ang ating katawan- mahirap labanan ang sakit sa katawan.

O Panginoon Diyos—alam ko na ang nangyari ngayon;  noong umaga hinohiling ko sa Diyos na  pumarito siya upang tumanggap ako ng salita sa Diyos at kay Inay ; gusto ko rin makatanggap ng salita kay Santa Francis Xavier,kahapon araw ng kanyang memorial. Gusto ko subalit hindi plano ng Diyos,hiniling ko sa Diyos bago ako magtrabaho na laging kung ginagawa subalit ngayon hindi ko magawa dahil nahihilo ako sa mga pagkain ; naniniwala ako na kailangan kong lumuhod bago mag Euakaristiya, ang gusto kung oras na kasama ang Diyos, ang masikap na puso , ang espiritu matagal na lubos na madama ang gusto ng puso , sa umpisa, nakaluhod ako bago mag – Eukaristiya, lubos na itaas sa Diyos lahat ng sakit at lahat ng tungkulin na inilaan sa kanya sa pamamagitan ng pagdarasal. Tayo ang humaharap  para sa kapatid natin babae at lalaki sa grupo, ating pamilya at mga anak at lahat ng tao sa mundo, mga malalamig ng tao, mga  tao na hindi naniniwala ,  hindi nakakaunawa ukol kay Hesus at hindi mabilang na taon at Eukaristtiya. Ito ang ikalawang linggo ng Advent ?

Narinig natin ang salita ni John the Baptist na pinaalalahanan tayo maghanda patungo kay Hesus. Ihanda natin ang kaluluwa at linisin ang kalat sa ating buhay, mga naipon na hirap sa kaluluwa at katawan ; maski karaniwan na sakit nakakapigil palagi sa oras na lumapit tayo sa Diyos. Kailangan  determinado at maniwala sa Diyos na Makapangyarihan, ang Diyos na nakatago subalit nasa atin loob ;  Hinahanap niya tayo, alam niya lahat ng  bagay sa ating isip,puso at lahat ng nangyari sa atin, maliit o malaki na sakit – para malaman natin ito sa isang sandali kailangan nating magtiis at itaas sa Diyos. O Panginoon naniniwala kami  maski sa mga sakit, hindi natatapos sa naghihirap na mga  araw, hindi natatapos na namamatay ang kaluluwa   ang katawan namamahala salamat sa grasya ng Diyos at pananampalataya sa dasal, ang Espiritu ng Diyos at kapangyarihan  sinisira niya ang mga sakit at mahinang katawan at sa pagod hinihiling natin sa Diyos na tulungan tayo mapigil ang sakit na nangyayari sa ating katawan.

Noong gabi ng Huling Hapunan,  noong ang mga Apostoles  ay pumunta kay Hesus,sabi ng Diyos na manatili sila sa isang lugar habang siya ay nagdarasal ;  noong bumalik ang Diyos ang mga Apostoles ay natutulog : sabi ni Hesus hindi ba kayo makapagbantay ng isang oras sa akin? ( Mt.26:40) Iyan ang oras ng Awa ;  ang Diyos ay tao ; nakita niya ang lamig at kataksilan, ang walang pakialam ang mga tao ; Ang Diyos nakita ang mga Apostoles natutulog. Ang sinabi niya noong lumipas na panahon,” Espiritu gusto subalit ang katawan mahina “( Mt. 26: 41)- iyan ang salita ni Hesus ang Pinuno ng Decipulo ;  ngayon, siya ang nagsasalita sa mga tao at sa bawat isa sa atin, bawat papel ;  “ ang Espiritu gusto subalit ang katawan mahina “. T alaga, kailangan hamunin natin at maunawaan kung ano ang kaya nating pigilan kapag nagtitiwala , anyayahan natin ang Diyos na lumapit sa atin bilang puno. Habang itinataas natin ang pagod, kahinaan, ang Diyos ay nasa atin at tutulungan niya tayong malagpasan ang kahinaan ng katawan at ang ating katamaran kapag mayroon tayong sakit, kailangan nating magsikap. Sa isang sandali kung hindi tayo lubos na nagtitiwala sa Diyos, naniniwala at nagdarasal matutukso tayo; dahil mayroon tayong sakit , kailangan nating magpahinga ang sususnod bibigay tayo sa tukso. Ngayon, ang Diyos nagbigay ng maliit na pagsubok, ang ating katawan na maysakit at tayo ang pumigil ; ukol sa sakit ng  kaluluwa at marami pang iba kung hindi tayo tatakbo sa Diyos, kung wala tayong tiwala , kung hindi tayo nagdarasal at naniniwala sa Diyos paano natin malalabanan ang mga pagsubok, sa pagsubok sa mga araw iyan tayo nahaharap sa tukso ang ating  kaluluwa at laman, kamatayan at kasalanan?

O Panginoon,kahanga-hanga.Ngayon, hinayaaan kami ng Diyos na maranasan ang hindi namin natikman ;  maski 6 na taon nanatili kaming tahimik , mahalaga ang nakakaharap maski hindi natin gusto, mga nakakasakit ng puso, hindi nagkakaintindihan at mga iba pang pagsubok sa buhay na dapat malagpasan ; pagsubok sa mga sakit ay hindi madali.  Ang mga kapatid natin babae at lalaki na mayskit , nadadama namin na ang kanilang sakit ay walang lunas kaya hindi na sila kalmante at ang kanilang isip ay sa Diyos na, hindi na sila determinado na makilala ang pagsubok sa kanilang sarili, hinihiling nila na madama ang Diyos, nakakamtan ito kung mayroon tayong puso. Tandaan ninyo ; kailangan tanggapin natin sa atin sarili ang pagsubok sa ating buhay; hindi natin magagawa kung wala  tayong pananampalataya, walang lakas ng loob na lumapit sa Diyos ,nagtitiwala , sumasampalataya sa kapangyarihan ng  Diyos at inilalaan at ibinibigay ang pinakamabuti, kapag humiling ang bawat  isa. Ngayon, mayroon maliit na bagay na totoong pangyayari nakikipaglaban sa pananampalataya sa banal na kaharian kung lubos tayong nagtitiwala sa Diyos at mga pagsubok sa atin sa pamamagitan ng sakit, ginagamit ang dasal, paniniwala at pagtitiwala upang makaligtas sa sakit – maliit na sakit, malaking sakit patungo sa kamatayan.

 Noong ang Diyos ay dumating 2 libong taon ang  nakakaraan ,ang hindi sinabi , ang kamay na inilagay sa mga tao na may sakit , tumayo sila at sila ay gumaling katulad ng biyenan ni Pedro; hindi siya makatayo,may lagnat, noong  inilagay ni Hesus ang kanyang kamay sa kanyang ulo gumaling na siya nagsilbi siya sa Diyos kaagad at ang mga banal na Apostoles ; ito ay totoong estorya . nakahayag sa Ebanghelyo at Mabuting Balita. Ngayon ang Diyos ay patuloy na inilalagay ang kanyang  kamay sa bawat isa na mayroon paniniwala,pagtitiwala at iniisip ang kanyang mga salita. Iyan ang kahanga- hanga kilos at ang misteryo ng Diyos na  kanyang ginagawa sa mga tao ;  ngayon, tayo ay karaniwan tao na may sakit na hindi natin kayang labanan at malagpasan subalit itinataas natin sila sa Diyos ; nagtitiwala at  humuhingi ng habag sa oras, sa isang sandali ; mahalaga ang bawat minuto kapag nagdasal tayo , sa isang sandali na makapiling siya ;  pinahalagahan bawat minuto kung magdarasal tayo sa Eukaristik Diyos, kapag ating naranasan. Ang ating mata hindi nakakakita subalit ang puso nakakaranas ng pagibig at ang Diyos ay naghihintay siya sa atin sa isang sandali nakalimutan natin siya ang mahalagang araw ng Advent. Ang ikalawang Linggo ng Advent si Hesus ay malapit ng ipanganak, ang araw na si Hesus  nagtiis, ang araw ay ukol ng pagtitiis bilang tao at ipinanganak  siya sa sabsaban , sa malamig na winter 2 libong taon ang nakakaraan ; Inuulit muli ang kasaysayan ng Pagliligtas para sa mga tao.  Ngayon sino ang tao ang magmuni-muni, upang maranasan, matandaan kung ano ang inilaan ng Diyos sa atin at ibinigay ng Diyos sa atin  sa panloob na buhay,  ang buhay ng  kaluluwa , para sa atin na makipag-ugnayan sa Diyos?

Bawat taon, ang simbahan pinaalalahanan tayo noong araw na dumating si Hesus sa mundo 2 libong taon ang nakakaraan,para sa atin magbalik ang araw na gusto ng Diyos  ang mga tao magbalik din sa Diyos 2 libong taon na ang lumipas. Ang kanyang puso at ang kanyang gusto upang makita kung gaano karaming mga tao sa mundo ngayon nauunawaan ito, naniniwala na ito ay dumating sa kanya upang  pukawin kung ano sa mundo ?  Ang buhay ng pananampalataya ay napinsala ng isang  sibilisadong buhay batay sa mga sopistikasyon ;  ito ay maliwanag  na nakita  sa pamamagitan ng mga katedral at mga bansa na aming pinuntahan  noong nakaraan ay marahil masikip sa mga taong naniniwala at nagmula sa mga lungsod, mula sa mga  nayon,upang sumamba sa Diyos ;  dumating sila upang purihin, upang mahanap ang Diyos na naniwala sila sa mahigit na 2 libong taon. May mga tunay na kuwento na naging kasaysayan , naging Mabuting Balita at nagdala ng mga  tao pabalik sa Diyos, sa pamamagitan ng pagibig sa panahon ng Pasko, habang nagtitipon kami upang yakapin ang kapayapaan at isang makalangit na mundo ;  ito ang prinsipe ng langit na dumating upang magdala ng kapayapaan sa mga tao. Pagkalipas ng 2 libong taon,ang mga katedral binisita namin ay parang disyerto, ang mga araw ay  hindi na abala na araw , wala ng mga tao sumasamaba sa Diyos ; iilan lamang sa mga lugar at wala na silang paniniwala at pananampalataya tulad ng nakalipas na daang taon.

Ano ang paalala ngayon na ang Diyos noong unang panahon ay ipinanganak sa mundo, na siyang nagdala ng kasaysayan, na namatay at  tumistigo sa kasaysayan ng pagibig- hindi  siya makakalimutan, hindi siya nagpabaya ; ang unang Diyos, Diyos sa hindi mabilang na henerasyon ay ang Diyos ng katapusan ng araw, ang mapagmahal na Diyos nagdadala ng pagkakasundo, kapayapaan at pagibig sa tao. Ano na ngayon?  Ang mga tao nakakalimutan na nakaharap ang Diyos ; nakakalimutan ang katayuan ng mga tao ; nakakalimutan ang kahinaan kaya kailangan natin ang paniniwala, lakas, pagsubok upang masupil ang mahinang laman, mahina at pagkaantala,espiritwal at pisikal, sa kapusukan, sa kaaliwan, sa sarap,sa ambisyon at sa mga bagay na pinapayagan  na mamuhay na karaniwan at mabait na tao,bumagsak sa adiksiyon , sa tukso, sa sarap na ang resulta sakit o kulungan.

Maraming mga bagay ngayon sa buhay na totoo na naging dahilan nh atin  kawalan ng  pagibig,, hindi natin tinanggap ang kanyang pagibig, ang mga grasya na inilaan ng Diyos at ipinagkaloob sa atin magmula ng umpisa pa lamang-na dumating siya bilang sanggol ;  siya ng nagdala ng kapayapaan upang maging kalmante tayo sa buhay, makaharap ang mga bagay na may pananampalataya ,paniwala, at puso na nasa katotohanan,upang maging perpekto ,,magbago sa kanyang kagustuhan.  Sumusunod siya sa dating  itinuturo sa atin ang pagibig sa sanggol na ipinanganak hanggang sa lumaki ; ang mga kilos na nagampanan  natin binigyan tayo ng bagong mundo ;  upang baguhin ang masamang mundo sa mabuti ; upang bigyan ng pag-asa ang mundo; ang daigdig na mayroon banal na grasya ipinagkaloob at ibinigay ng Diyos sa ating paniwala upang.masupil natin ang sakit at maliligtas tayo sa hirap ; ang Unang Pagbasa  ngayon,ukol kay Jesse ang bubot na umusbong noong  spring ay ang baby Jesus, ang Messiah 2 libong taon ang nakakaraan. Ngayon, tayo ay pinaalalahanan, sa daang taon, ang bawat isa na magbalik sa Advent, maski  abala tayo sa buhay taon-taon tuwing Pasko ; ano ang magagawa natin sa ating sarili lalo na sa kaluluwa ?

Si Hesus ay Dakilang Prinsipe na nanggaling sa langit, ang kanyang pangalan mataas sa ibang pangalan ;  hiwalay sa Diyos Ama, siya ang Pinakamataas na dumating sa mundo sa sakdal gandang kastilyo,sa pamamagitan ng kapangyarihan na Diyos na nagkaloob subalit hindi niya ginawa ang paraan noong dumating siya sa mga tao ;  siya ay sanggol ipinangank sa sabsaban, mahirap,  at mabaho ang lugar ng donkey at oxen. Nakangiti pa rin siya sa lahat, at patuloy na niyayakap ang mga bagay ukol sa pananampalataya, at pagdating sa pagmamahal sa baby Jesus ang mga anghel at santo ay nagdiriwang at pinupuri ang Diyos. Ang mga tao naunawaan kaya nila o hindi o ang mga pastol na matanda? Iyan ang kasaysayan ; ngayon gaano karaming tao ang kanyang anak ; maraming tao na hinasa ni Hesus Kristo ukol sa Mabuting Balita ; subalit paano tayo mabuhay sa Advent, sa mga araw ng paghahanda ng kapanganakan ni Hesus? Ngayon, ano ang magagawa ng bawat isa sa Diyos, sa ating katawan, mga pangarap, kasalanan at pagkaganid Ginagawa ba natin ang ating tungkulin ano ang kailangan pagdating sa kaluluwa, ano ang espritwal na hindi maipaliwanag kapag ang kaluluwa nakaharap ang Diyos at nagkasama sila.

Naunawaan natin ngayon sa mundo, na karamihan sa mga tao ay nanatili sa tiyak na baytang ; hindi nila ginagamit ang lahat ng grasya na ipinagkaloob sa kanila ng Diyos, kulang sila ng paniniwala upang masupil ang paghihirap, ang mga sakit sa laman, ang sabi ng Diyos sa mga Apostoles, “Ang espiritu ay gusto  subalit ang laman mahina”. Iyan ang sitwasyon ng mga tao,bagsak sa kalamidad ;  hindi natin nakikita, naririnig ; naniniwala lamang sila sa libro na nakabukas at nakasara, nabubuhay lamang sila sa ipinagkaloob ng Diyos ; mga bagay na itinayo (1)-siya ang buhay na Diyos, ang Diyos na sumasagot, ang Diyos na nakakaharap at nagmamahal,ang Diyos na naghahanap na makilala ang ating kaluluwa, kapag tayo ay sumagot, at naniwala sa Diyos na magagawa niya ang lahat, upang mabuhay sa grasya,kaligayahan, katahimikan. Ang Diyos ay naghihintay sa bawat isa ;  maaari na narito tayo ngayon Advent, subalit sa susunod, narito parin kaya tayo sa lupa?  Kung ganoon magkaroon tayo ng kahanga-hangang buhay at lumapit tayo kay Hesus, ang Eukaristic Jesus, lahat ng bagay na inilaan at ipinagkaloob sa bawat isa sa atin ; binigyan tayo ng kaluluwa ,puso upang makilala siya na masaya,naghihintay at naghahanda para sa kanya. Ang Diyos hindi niya kinakailangan na gawin ang mga bagay na masyadong mataas ; gusto lamang niyang matandaan siya, isipin at bisitahin siya bilang kaibigan, parang Ama ng naghihintay sa anak na magbalik, Tingnan natin ang ating pamilya,ang ating buhay ; kailangan natin ang Diyos, sa kanya mayroon tayong grasya na kanyang ipanagkaloob, maging malakas tayo, at makilala ang kapatid na lalaki at babae patawarin sila, at mabuhay na may puso habang inaanyayahan ang bawat tao.

Diyos- Salamat sa ipinagkaloob mong  sentimyento ngayon ; kung normal ako ngayon puwede kong masupil ang sakit na namana subalit naniniwala ako na si Hesus Kristo  sa Eukaristiya nagawa ang mabuting bagay ; ang sakit ay walang halaga dahil ang Diyos  nagagawa ang lahat ng bagay ; Ang Diyos nagagawa ang mga imposibling kilos ; patuloy siyang nagkakaloob at gusto namin na makalapit sa kanya, ayaw namin mawala ang oras sa pahihinga ang katapusan paghihirap ng laman.  Sa buhay kailangan mayroon pagsubok upang malaman natin ang ating kakayahan, makilala ang ating puso, malaman ang lakas ng panniniwala, magtiwala sa Diyos ; siyempre magagawa natin iyan maski maliit na bagay. Kailangan bigyan natin ng pagkakataon ang ating sarili hindi lamang sa paniniwala kapag naharap tayo sa pagsubok, naging mahina, naging baldado at patuloy na nakikipaglaban at hindi masupil ang pagsubok na  nakaharap sa buhay, mga sakit sa katawan at kaluluwa.

O Panginoon Hesus kristo—Salamat sa grasya ng Diyos na inilaan niya sa akin sa isang sandali , upang malaman ang buhay ng pananampalatya, ang buhay na nagtitiwala maski maliit lamang ; Sabi ng Diyos kung ang ating paniniwala kasing laki ng mustard seed,magagalaw natin ang puno sa lupa hanggang dagat. Iyan ang paniniwala, ang magaling na espiritwal na para sa Diyos lamang ang makapagbibigay ;  ngayon, dumating sa akin, akin naranasan sa nakalipas na 6 na taon, sa katahimikan ng araw, mga grasya na ibinuhos sa bawat yugto at lahat ng lugar na inayos ng Diyos para sa akin. Karaniwan tao pa rin ako sa mundo ; minsan nagtataka ako kung magagawa ko sa totoo hindi ko magagawa dahil ang Diyos lamng ang makakagawa para sa akin. Ang aking paniniwala ay hindi katulad ng ibang kapatid ; alam sa buhay may mga araw na payapa, masaya at may kahulugan ang araw, ang Diyos ang  nag-aalok sa akin ;  kung ano ang makikita at maririnig ay hindi sa karaniwan tao kundi kay Hesus ; maski hindi sa laman,siya ang banal na kaharian, na may banal,at dakila nakaharap- upang alagaan,umibig at protektahan ang mga bata at ang buong mundo. Ngayon nadadama  pasasalamat  na hindi nanggaling sa salita, sa theory kundi  sa ilalim ng buong puso na determindo ; maski ano ang tingin ng tao sa atin, ating puso ay para sa Diyos. Kung talagang nasa Diyos tayo,ang kapayapaan, kaligayahan at lakas matatakpan tayo upang patuloy tayong gumalaw ng deretso, matahimik, at sumunod sa pinili ng Diyos na inilaan sa akin, para sa mga kapatid na babae at lalaki at mga tao na tumatanggap at nakikinig.

O Diyos, madalas natin tinitingnan ang bawat tao sa  papel at talento at ang talento ay namana ng bawat tao. Sa Diyos,hindi ganyan ang kanyang pagtingin. Ang kanyang tinitingnan ay kaluluwa at puso at ang inilalaan natin sa kanya ay paniniwala ; hindi nanggaling sa atin ang pasya kundi sa  Banal na Espiritu na nagpasya upang mabuhay tayo sa gitna ng mundo na ibinigay ng Diyos na may kaligayahan at kapayapaan at sa parehong oras binibisita niya tayo na may misteryo. Sa totoo lamang ang Diyos lamang ang makapagbibigay ng katotohanan ; paano natin nakikita ang ilaw ng Eukaristiya, paano natin nakikita ang anghel sa banal na kaharian na patungo sa atin, paano natin nakakaharap siya at paano ang salita  na dumaloy na parang dagat na walang makapigil sa buhay na totoo ngayon habang niyayakap natin? O Diyos, sa maliit na salita kulang ang salita ng pasasalamat ; wala tayong masabi at ibayad sa mga grasya ; na patuloy niyang hayaaibinubuhos ang maraming grasya at biyaya sa mga tao. Ang biyaya ng Diyos na bastante sa paniniwala ng bawat tao ;  kailangan lamang natin maniwala, maging determinado, si Hesus ay narito ; ang pagibig ng Diyos Ama at ang kanyang Banal na Awa patuloy na ibinubuhos sa mga anak ; hinahanap ang bawat bata, paniwala sa  mga  kilos ng tao, hinahanap ang lakas ng bawat tao na tumanggap.

O Diyos- hindi lamang ang aking sarili, napakarami kapatid na babae at lalaki na nasa daan na makaharap  ang Diyos at manatili sa Diyos subalit hindi nila masupil ang mga bagay katulad ng nangyari sa akin, sa isang sandali ng paghihirap at pagod ; labanan ang sakit, sa isip at kaluluwa upang makita na maliwanag. Alam ko sa Diyos at Diyos, ako ay nagtitiwala na kikilos at magpapatuloy na bigyan  ako ng pagkakataon dahil gusto kung kumatawan sa mga kapatid na babae at lalaki,  kumatawan sa panahon, lahat ng klase ;  maraming bagay na gusto kung sabihin sa kanya na manatili sila sa kanya, mahalin siya, itaas sa kanya ang mga dasal na galing sa mga santo upang palitan ang sa amin,at tandaan ang araw ng ikalawang Linggo ng Advent, tandaan ang hindi mabilang na grasya na ibinuhos sa atin, sa mga tao at bawat isa. Kung walang biyaya sa Diyos , hindi tayo  magkakaroon ng kaligayahan, kapayapaan ;  sabihin natin ang salita na gusto ng Diyos marinig, sa paalaala ng Advent maghanda sa daan patungo sa kanya.

Naghanda ba tayo ng daan patungo sa Diyos o  namimili sa mall, sa mga palengke naghahanap ng mababaw na bagay habang ang kaluluwa ay nalulungkot at nag-iisa ?  wala tayong alam, sumasagot lamang tayo ; hindi tayo maka-aatend sa misa o pumunta sa adoration subalit ang ating kaluluwa ay frozen o nagyelo, ang ating kaluluwa hindi nakikinig sa sinasabi ng Diyos. Siya ay nakaharap, nagbibigay subalit lubos na hindi natin naunawaan ; hindi tayo makahakbang ng isa pa upang tanggapin ang regalo na kanyang ipinagkaloob.Inihayag  ang ating paniniwala sa Diyos, upang maranasan na kasama natin siya; gusto niya sumama tayo sa kanya ng matagal upang makatanggap ng banal na grasya at dapat  subukan ang ating sarili, isip, puso at kung ano ang ating buhay, kung ano dapat pumuno sa atin at maunawaan ang atin kahilingan,  huwag sobra. Kapag natanggap ang espiritwal na nakaharap at ibinigay, dapat masupil ang kahinaan ng tao at maging determinado na yakapin at tanggapin ang nahaharap na katotohanan. Sa normal na sakit sa mundo, alam kong magiginhawahan tayo dahil ang isip, determinasyon , at paniniwala. Si Hesus ay dumating, darating at sa gitna na mundo.

Ang kasaysayan ay 2 libong taon na- ang araw na dumating ang Diyos, at ang araw na nanatili siya sa Eukaristiya, ang araw na itinatatag ang Banal na Eukaristiya- ngayon nakaharap natin at naniniwala at tumitistigo sa buhay, ngayon hindi na siya nahihiya, natatakot, nalilito ; wala ng sandali na nag-iisip, nangangatwiran sa mga tao. Ang Diyos ay nasa gitna, siya ay totoo, kailangan siyang makilala, maniwala sa kanya sa pamamagitan ng Eukaristiya ; maraming bagay na nakikita, tanda at mga kahanga-hanga, na dapat nating paghandaan sa atin sarili-sa araw na ito, sa isang sandali – ang hinaharap ay kanyang pag-aari, sana tanggapin natin ang mahalagang kahulugan ng Pasko na nagpapaalala ng diretso o hindi ukol sa ating buhay. Ang boses ay hindi nanggaling sa tao kundi sa Banal na Espiritu, tinuturuan tayo na magsalita na nanggaling sa kaluluwa, magsalita ukol sa katotohanan, at kung ano ang nasa puso, sa ating paniwala mayroon tayong pagkakataon na tanggapin ang ipinagkaloob ng Diyos, ibinigay at binigyan tayo ng pagkakataon.

O Diyos, gusto kung maging kinatawan ng lahat ng kapatid na babae at lalaki sa pasasalamat at papuri ;  hinihiling namin sa Diyos na tulungan kami upang malaman ang maliit na sakit sa katawan at  maraming bagay sa kaluluwa na nakakaabala, nabubuhay sa dilim, alipin ng kapusukan at  kaaliwan, libog at ganid, alipin ng hindi matuwid kaya ang puso ay tumigas,uhaw at  hindi nakakadama at nakikilala kung ano ang banal na kaharian,upang magbalik ang puso at maging puso na parang sanggol katulad ng Diyos noong dumating  siya, ipinanganak sa sabsaban, . Naging maliit siya sa atin upang lumaki ang ating paniwala ; upang magdala ng pagkakatugma, pag-ibig at kapayapaan, na siyang kailangan natin sa buhay.

O Diyos, ay dumating at binigyan tayo ng buhay,tinitingnan niya ang lahat na paraan upang maunawaan, makilala at tumanggap ng grasya ; ngayon,ginawa niya ang paraan patungo sa pag-ibig, sa grasya, at sa grasya na inireserba-upang magpatawad, iligtas, ilayo tayo sa kadiliman ng kasalanan at kamatayan. Umpisa noong ipinanganak, umpisa ng araw ng Pasko at panahon ng pasko, kurso ng buhay tayo ay sumasampalataya ; pakiusap tulungan mo kaming makalimutan ang nakaraan, ang taon na nagkamali, mga taon na nalibang sa kaaliwan, ang taon na naghihintay ng Pasko, namimili tayo, nagsasaya upang magkaroon ng sariling pagdiriwang  at iniwan ang Diyos na mag-isa sa malamig na sabsaban. Ang atin pagpunta ay kaugalian sa buhay at wala tayong  damdamin sa loob.

Ngayon, maraming bagay na nagtanong tayo sa Diyos na tulungan tayo. Siya ay nagsasalita na atin ; hayaan natin na ang kaluluwa ay magkalmante muli, sa mahalagang sandali sa buhay ang tahimik na sandali,magmuni-muni,maranasan at maunawaaan ang paalala sa atin, sa bawat tao na magkaroon ng mahalagang Pasko, ang Pasko na nagtitiis, maranasan ng Diyos na maging tao. Dahil sa  pag-ibig sa mga tao, dumating siya sa mundo upang magbigay ng pag-big, pagliligtas, pagkakaisa, payapa upang makilala at masigasig na tanggapin,namumuhay ng kalmante upang makita ang tama o mali, at  maisip ang hindi perpekto na pagbalik sa pag-ibig. Ang pagibig lamang ang pinanggalingan ng buhay, ang pag-ibig nagbibigay ng pag-asa, ng pang-unawa ng kahulugan ng grasya at biyaya ng Diyos na inilaan at ibinigay upang ituro sa atin patungo sa buhay na mahalaga ang kahulugan, mabuhay na payapa at masaya sa langit kapag naranasan at nagtiwala pagdating sa Eukaristic Jesus.

Marming papel na nagsanay tayo, nagsasanay tayo sa ating sarili,nagsasanay tayo na sikat at lahat ng bagay nasa isip ng tao ;  wala tayong saya at sa ilalim madali tayong mainis, mainggit, magalit at  marami tayong ginagawa na hindi matuwid sa buhay. Subalit kapag lumapit tayo sa Diyos at sa kanyang mga turo, kung mayroon tayong mapagmahal na puso hindi tayo tumitingin sa paligid  at nagsisikap tayo na maging katulad ng Diyos. Nagtiis siya para sa atin at sa bawat isa sa maliliit na bagay ;  madali tayong magpatawad,makiramay at  makilala kung ano ang para sa buhay,ibig sabihin magbigay ng maliit, magtiis ng kaunti, makinig kay Hesus na nagtuturo. Iinitingnan natin ang Diyos- ang mabuting Prinsipe  na nagpakumbaba sa sarili upang maging normal na tao- ipinanganak sa sabsaban, sa malamig, walang bahay, kundi sa sabsaban ng mga donkey, ang dakilang Prinsipe, ang Hari na binigyan ng pangalan ng Diyos Ama, na Hari ng buong mundo ng dahil sa  pag-ibg tinanggap  niya ang mga tao , huwag tayong mahiya na mahalin siya ; sa sandaling ito magbalik tayo sa kanya, magbalik sa Pasko, advent, ang paanyaya at kahilingan ng simabahan, pinaalala ni John  the Baptist : “ Maghanda sa daan ng Panginoon”. Naka handa na ba tayo? Inihahanda natin ang kaluluwa at puso sa pamamagitan na tanggalin ang pansariling gusto upang mabuhay sa tawag  ng Diyos ngayon.

O Eukaristic Jesus, salamat sa iyo ; ang estorya ay maliit subalit pinaalalahanan tayo ng mga karaniwan tao na hindi masupil ang sakit sa katawan ;  sa kaluluwa maraming mahalaga ; Diyos, pakiusap lumapit ka sa amin upang makilala ang mahalagang bagay  noong ang Diyos nagmamahal at nagpapatawad. Ang Diyos  ay walang hinihiling sa mga tao;  ang gusto lamang niya maging tapat at iwasan ang pagwawalang bahala at espiritwal na pagkatuyo- binibigyan natin ang ating sarili ng pagkakataon na muling sunugin ang ating puso, sapagkat habang nananatili pa rin ang pagkatalo, may pag-asa pa rin. Hindi natin magagawa ng mag-isa. Ngunit maniwala tayo at  tumnggap ng biyaya ng biyaya ng Diyos upang magkaroon tayo ng kapayapaan at kagalakan, lalo na sa panahon ng Pasko at sambahin ang sanggol sa panahon ng Pasko. Sambahin natin ang Diyos na nagpakumbaba sa kanyang sarili, ang Diyos ng pag-ibig, tinanggap ang lahat upang manatili sa atin, upang matuto tayo ng isang aralin, doktrina na hindi hihinto sa Pasko ngunit ito pa rin ay sumasaklaw sa buong buhay ni Hesus- Siya namatay sa Krus dahil sa  pag-ibig, bilang isang patotoo ng pab-ibig. Ngayon, nananatili pa rin ang halaga na iyon- ano ang maaari nating ibigay sa pagtugon sa Diyos sa ating kalagayan bilang tao ?  Ano ang magagawa natin para sa kanya upang itaas at tandaan natin na sa buhay,mayroon tayo mga sandali para sa atin na ihandog ang ating puso, kaluluwa at ang mapagpakumbabang puso

 na kailangan nating ihandog sa Diyos na siyang tanda ng bawat pang-unawa ay ginagawa namin, para matutuhan at matuklasan namin ang isang doktrina na noon ay madali. Napakadali ; bawat klase, papel, sa katahimikan, pribado : pumarito tayo sa Eukaristic Jesus ;  Hindi niya tinatanggihan at ang pakikipagtagpo na iyon ay walang hanggan sa amin sa kanyang pagbibigay.

Ito ay isang bagay na dapat ipaalala sa pagdating, para sa Pasko ; upang ipaalala sa amin na tanggalin ang mga bagay na likas sa mga tao, huwag sundin ang mga kaugalian ng tao, upang hindi sundin ang mga bagay na parang may kaugnayan sa  pananampalataya, pagkilos ngunit nagiging dahilan upang maging malungkot at desyerto, upang maging isang tao na nararamdaman lamang kung ano ang mababaw. Para sa lakas na mapapatunayan, upang makasama ang Diyos, para sa isang buhay ng pananampalataya sa pamamagitan ng pagkilos, sa pamamagitan ng ilalim ng  puso, upang mahalin at isakripisyo ang ginawa at ginagawa natin, dapat tayong lumapit sa Diyos , matugunan siya at personal na may ilang mga sandali ng pagmuni-muni para sa panahon ng Pasko. Naghihintay  ang Diyos para sa ating puso ; Siya ay naghihintay ng ating panalangin; naghihintay para sa mga salitang ipinagkakaloob namin ; Siya ay nakikinig para lumapit sa kanya at yakapin ang sanggol na si Hesus- Siya dumating sa bawat isa sa atin, sa kagalakan, sa pag-asa at kaligayahan , na kung saan ay kailangan ng mga tao sa mga  pinaka mapayapang araw na tinatanggap namin at darating sa  lalong madaling panahon.

Nagpapasalmat ako sa Diyos para sa damdamin ng Pasko sa taong ito ;  Ito rin ang ikalawang Linggo ng Pagdating o Advent- naniniwala ako namaraming tao ang nakikinig at ang kanilang mga puso ay sabik,  ang kanilang puso ay nakikinig sa salita ni Juan Bautista upang ihanda ang daan para sa Panginoon. Magkaroon tayo ng puso upang tunay na matugunan siya sa pag-ibig ; Hindi niya tayo sinisisi (2) ngunit kailangan niya ang pag-ibig mula sa ating tugon, sa pamamagitan ng gawa, paniniwala,pagpipitagan na inilalaan natin para sa Diyos sa araw na darating siya upang ihanda ang ating sarili ngayon, upang ihanda ang ating kaluluwa para araw na iniwan namin ang mundo sa mundo. Ito ay isang taon na ating naririnig,naghahanda para sa Pasko, isang taon kung tayo ay malapit sa Diyos, isang taon na kung maranasan natin ang pagharap ng Diyos sa pamamagitan ng paalaala,  paliwanag, patnubay ng Banal na Espiritu. Walang anumang pagkakaiba, bawat klase, papel : hayaan nating bigyan ang ating sarili ng pagkakataon makapunta sa Diyos sa pamamagitan ng Banal na Eukaristiya, upang maranasan ang nangyari at nangyayari , upang ang Eukaristic Jesus, sa kanyang kapangyarihan,ay ibibigay sa atin, kapag gumugugol kami ng panahon sa kanya, ibigay sa kanya ang oras na nauukol sa kanya, para sa ating pananampalataya, para sa mga grasya na ibubuhos ng masagana,upang maunawaan natin ang ibig sabihin ng pagmamahal, paghihintay, maunawaan ang grasya na ipainagkaloob sa bawat henerasyon, lalo na sa ating henerasyon.

Huwag tayong malito kundi kumbinsihin sa harap ng Diyos na dumating sa atin na may kasamang  liwanag,  ang Diyos na lumapit na may pag-ibig, ang Diyos  na dumating sa atin na  may maraming  misteryo, sa  kaayusan na  dapat tayong  maniwala para sa paglaki at pakiramdam natin ito na ang mas batibay na pananampalataya kay Hesus Kristo ang ating Diyos,sa taon ng pagdating at sa darating na araw  ; magpakailanman, ang Diyos ay ang maawaing Diyos,nagmamahal sa atin ngunit kailangan nating tumugon na may puso, para makilala natin siya. Sa bawat bagay ngayon, ang Diyos ay hindi nangangailangan ng anumang bagay na napakahirap sa atin ; kung gusto nating maranasan ito, pagkatapos ay bigyan natin ang ating sarili ng pagkakataon upang matugunan ang Diyos at ang kanyang biyaya upang maunawaan natin ang kahulugan ng buhay, ng ating buhay, ang kahulugan ng mga araw sa mundo,may kapayapaan, may kaligayahan, may pag-asa sa panahon ng Pasko, na kung saan ang kailangan ng lahat, upang magkaroon ng kapayapaan mula sa sanggol na si Hesus.

L., natapos ngayon gabi sa mga salita na napaliwanagan at binigyan ng inspirasyon ng Banal na Espiritu at tinatapos ang mensahe mula sa inspirasyon ng Banal na Espiritu ngayon gabi, na nagpapaalala sa atin sa ikalawang Linggo ng Pagdating. Ang bawat puso ay malamig, ang kaluluwa ay nagyelo, ang bawat tao ay naging isang ugali, ang araw ay hindi na isang mahalagang araw- ang mga  tao binabanggit ang pangalan ng Pasko ngunit ang kanilang mga puso ay ganap na malamig at malungkot ;  ang kanilang mga frozen na puso ay hindi nakikita  ang nasa harap, hindi nadadama ang payapang pag-ibig.Abala kami sa aming buhay, sa pamimili, paggawa ng mga bagay na kaugalian ; ginugugol natin ang ating araw at oraa para sa mga bagay na katotohanan, para sa ating kasiyahan, ngunit hindi natin binibigyan ang ating sarili ng pagkakataon na maunawaan ang kahulugan ng Pasko, upang maunawaan ang Diyos na dumating sa mundo ng dahil sa pagmamahal ; ang Diyos ng dahil sa pagibig ay nagkatawang tao ; ang Diyos na nagtiis, pinili ang malamig na lugar sa” Panahon ng Pasko” ipinanganak upang iligtas tayo, bigyan ng pag-asa, at bigyan ng mga araw na puno ng kahulugan sa pamamagitan ng pagtitiis. Ngayon, namumuhay tayo na maginhawa ; nakalimutan natin ang ginawa niya at pina- alalahanan tayo at magising upang makilala ang Diyos ; hindi hinahangad ng Diyos na sumagot tayo, mabuhay tayo na mahalin ang mga kapatid, mga mahihirap, mga taong nangangailangan ng tulong, mga taong maysakit ; ang Diyos ay para sa mga maliliit na tao, maysakit at mahirap hinahanap niya ; iyan ang pag-ibig, pagbibigay ng limos at sakripisyo.

Sa bawat papel, ialay natin ang nasa ating kaluluwa sa Sanggol na si Hesus, sa paanyaya sa taon na punong -puno ng grasya ibinuhos ng Diyos, sa pintuan ng Door of the Jubilee Year, kasasara lamang. Sa pagpasok ng ikalawang Linggo ng Advent,sa bawat klase,papel  tandaan natin ang kahulugan ng  Diyos sa atin ; ito ay para sa amin upang makilala kung ano ang likas sa amin- ang mga pangyayari, ang mga hamon- para sa amin upang lumago sa biyaya ng Diyos, para sa amin upang maging mature sa pananampalataya, upang kami ay makaranas at tinutukoy. Gagawin ng Diyos ang lahat para sa atin ;  lagi niya tayong naunawaan ;  siya ang Diyos  sa kataas- taasang upang ayusin ang lahat ng bagay sa mga gawa na ipinagkaloob niya,puno ng kahulugan at pangangatwiran para sa mga tao na yakapin at maniwala sa katotohanang ito.

Ito ang inilaaan ng Diyos para sa akin ngayon,at sa lahat na kapatid na mga  babae at lalaki at pinaalalahanan ang nasa grupo, mga napili, mga tagapanguna at testigo- magpatuloy  na may pag-ibig na inilaan upang lumago,  tumanda, at hindi na matakot at mahiya sa mga bagay sa mundo, at lumapit sa Diyos ng buong kaluluwa. Wala tayong maialay sa Diyos,basta ialay natin sa Diyos ang pagtirapa, sa pagsuko, sa paanyaya, sa paghahayag, paggalang at pusong nagsisi, hilingin at  tanggapin at yakapin ang  bagong pag-ibig ng sanggol na si Hesus, ulitin na may regalo na ialay upang madama na kaharap ang Diyos sa paniniwala, magsanay sa mga salita tinuro ng Diyos, sa pamamagitan ng Banal na Espiritu inspirasyon,pinaalalahanan ngayon. Walang bagay na sobrang bastante o pabigat at higit na dapat gawin ;  kailangan lamang natin ang puso upang maranasan ang minana sa buhay, sa paniwala at mga mabuting bagay- talaga ang Diyos tutulong. Walang imposible ; kailangan lamang maging matapang na maniwla, determindo- at ang imposible ay nagiging possible kapag mayroon tayong Eukaristic Jesus, mayroon Banal na Espiritu kaharap noong nasa atin ang sanggol na si Hesus, lalo na sa araw ng  Pasko.

L.,tinapos ngayon kasama si M.N. at M.L., sa eksaktong 7:57, Disyembre 4,2016, sa simbahan ng Santa Teresa. Sa nakalipas na mga taon sa katahimikan, ang kailangan naririnig,tinanggap, naranasan at pag-isipan ay tumutulong sa atin na maunawaan ang kahalagahan ng imbitasyon na gusto ng Diyos, upang maihanda ang ating mga puso para sa Diyos,maihanda ang daan para sa kanya, maihanda ang kaluluwa. Gusto ng Diyos na makasama tayo, patawarin, palakasin, upang maihatid tayo sa kapayapaan at magbibigay sa atin ng pag-asa. Hindi dumating ang Diyos upang parusahan tayo ; dumating siya upang anyayahan tayo at ipaalala sa atin ang kanyang pag-ibig, upang maakay tayong bumalik sa kanya sa isang mabuting direksyon.Kailangan nating magpatuloy sa pananampalataya, sakripisyo, kung gayon tiyak na magagawa natin ; ang biyaya ng Diyos at tutulong sa atin na makaranas ;  ang banal na kalooban ng Diyos ay magpapakabanal sa atin at magpapabago sa atin upang maging mga bata makikilala ang mga grasya na ibinuhos, para sa buhay naito upang maligaya, para sa ikalawang buhay na maligaya, para sa iasng makabuluhang pang-araw-araw ng buhay,sa kabila ng mga hamon, sa kabila ng mga pagsubok. Kung magtitiwala tayo sa Diyos, walang imposible para sa kanya ; maniwala tayo, para makita natin kung ano ang makabuluhan sa buhay sa bawat sitwasyon, papel at bawat klase ; pakinggan ang bawat tainga, nakikita ng bawat mata, pakiramdam ng bawat puso, upang mabuhay tayo bilang isang buhay na inaanyayahan ng Diyos ngayon – upang magkaroon ng isang nagbabalik na puso, may pananampalataya, gawa, may pakiramdam at may grasya na ibinuhos para sa mga tao.Amen.

Isang beses pa, sa banal na pangalan ni Hesus Kristo, pinasasalamatan ko ang biyaya ng Diyos, pinupuri ang Diyos, ipinagbubunyi ko ang Diyos ; nagpapasalamat ako sa Banal na Espiritu sa pagtulong sa akin na makumpleto ang mensaheng ito. Salamat Inay.Nakatulong sa amin ang pagharap ng Inay- ang tahimik na araw na may payo ; sa ngayon, pinahihintulutan tayo ni Inay na ipagpatuloy ang pagsasalita ng mga salitang ito, mula sa kaliwanagan, bumuo ng humihimok, at sa patnubay, upang matanggap natin ang mensahe sa inspirasyon ng Banal na Espiritu, lalo na sa gabing ito na nasa ikalawang Linggo ng pagdating.  Ilang mga araw at ipagdiriwang natin ang araw na dumating si Hesus sa mundo mahigit 2 libong taon na ang nakakalipas ; Dumating siya upang baguhin ang ating buhay ; siya ay dumating sa amin sa pamamagitan ng mga taon ; at lalo na sa taong ito, naririnig natin ang mga banal na mensahe na ibinigay sa  atin sa mga salita mula sa pangaral ng Banal na Espiritu, ang mga salita, na hindi masyadong mahirap o madali. Kailangan nating buksan ang atin mga puso upang makinig, magkaroon ng tapat na kalooban upang kilalanin ang katotohanan sa pamamagitan ng pagsaksi sa mga mata, tainga, mga puso, upang maniwala tayo, upang makilala natin ang pagharap ng Diyos ,mamagitan ang Diyos at ang mga salita ng Banal na Espiritu  na hinayag sa mga tao sa buong mundo  ngayon.

Isa pang muli, L., M.L., M.N., nakumpleto  ng alas 8:00 ng hapon, Linggo, Disyembre 4,2016 sa simbahan ng Santa Teresa, sa harap ng tubernakulo, Krus, sa rebulto ng Inang Maria karga si Baby Hesus, sa rebulto ni Jose Maria Escriba, rebulto ni San Jose, ang larawan ng Mother of Perpetual Help at ang larawan ng Divine Mercy, Nagpapasalamat at pinupuri sa Santa Teresa simbahan,dito naganap ang paghahayag sa mga nakaraang taon ang simula ng mga araw na pinahintulutan ng Diyos; nagagalak tayo kung ang Diyos ay magkakaroon ng marangal na lugar ; handa kami sa araw na siya ay nakaharap, ang araw na dumating siya sa amin at ang bawat isa at sa lahat hinihiling namin na sana ayusin ang kapilya sa mga darating na araw.Ito ang huling araw at ililipat ang Eukaristiya ng Diyos sa ibang kuwarto dahil aayusin ang kapilya, palalakihin, bago, malinis upang ang mga tao makabisita sa Diyos, magdasal at maranasan ang inilalaan ng Diyos para sa atin sa bagong taon, mga mababaw na bagay, at mga bagay sa kaluluwa na kanyang gusto. Ang Diyos ay hindi pumupunta sa mamahalin lugar. Hindi siya  dumadalo sa mga malalamig na tao ; Hinahanap niya ng mahihirap na lugar,maliit, hindi perpekto , dumarating siya  dahil sa kaluluwa ng mahihirap hindi mayaman na lugar ;  sa mayaman lugar ang mga tao ay malamig at ang gusto lamang nila ay magandang kaayusan.Humaharap din siya  subalit malungkot siya. Hinahanap niya ang lugar maski mahirap, kulang sa ginhawa subalit ang lugar maski karaniwan ,mahinahon, maliit ang puso subalit malaki ang pananampalataya. Ang gusto ng Diyos ang puso , sumasagot sa pag-ibig, puso na nagtitiwala at nagsasanay, mga puso na nakaharap ang Diyos ng mga tao, bawat tao. Sa Banal na Pangalan ni Hesus Kristo, ang Diyos. Amen. Amen. Amen.

Ang hindi kilalang mensahero, L., ay isang amerikanong immigrant mula sa Vietnam. Namumuno ang isang matinding buhay na panalangin sa nakatutok sa pagdalalo sa Banal na Sakripisyo ng Misa at pagsamba sa ating Panginoon sa Pinagpalang Sakramento. L. tumatanggap ng mensahe sa pamamagitan ng pangloob na locomotibo at nakakakuha ng mg mahimalang imahen ng Eukaristiya sa kanyang cell phone. Kapag binigyan ni Jesus ang mga mensahe kay L. ito ay isang mapagmahal na Ama sa kanyang mga anak. ( tingnan ninyo ang homepage www.nrtte.net).