Isang Kapahamakan na Nagpapaalala sa Amin na Bumalik sa Kanya

August 31,2017

Ito ay mensahe sa inspirasyon ng Banal na Espititu sa pamamagitan ni L.

L: Panginoon Diyos, noong 9:35 ng Huwebes, Agosto 31,2017 sa simbahan ng Santa Teresa. Lumuhod tayo sa harapan ng santuwaryo, sa harapan ng tubernakulo, sa harapan ng krus, ang icon ng Banal na Awa, at ang Banal na rebulto ng Our Lady of Mt. Carmel.  Ngayon ay ang ikatlong araw na bumalik ako ditto at dumalo sa Banal na Misa kasama ang mga kapatid na kilala naming mula sa parokya; narito pa rin tayo araw-araw.

Panginoon Diyos, kamakailan lamang, nagkaroon ng kalamidad na dumaan sa Houston, Texas  sa pangkalahalatan at particular sa bawat pamilya- isang masamang kalagayan para sa mga naapektuhan ng pagbaha. (1)Pagkatapos sa wakas, ang bagyo ay lumipat at ang kalamidad ay tumigil din at natapos namin ang mga kapatid na nangangailangan ng mga lugar  na manatili; Nagbigay ang Santa Teresa  ng mga silungan para sa mga kapatid na dumating doon upang magsisilong pagkatapos ng mg araw ng kapighatian; at sa paligid ng lungsod na ito ng Houston, kasama ang mga taong nagmula sa lahat ng dako, naroon ang aming mga simbahan sa Vietnam na lalo na tumulong at ang gobyerno ay nagbigay din ng mga silungan upang mapaunlakan ang mga biktima ng bagyo.  Panginoon Diyos, kasama ng mga biktima ang aking pamilya, ang aking Ina, aking mga kapatid at ang kanilang  mga asawa at mga pamangkin; sila ay naapektohan ng bagyo rin, at nagkaroon na masisilungan  mga tahanan ang iba pang mga kapatid na lalaki at babae. O Diyos- lahat ng bagay ay naapektuhan, walang sinuman ang nagligtas kundi ang Diyos lamang ang nagibigay sa amin ng pagkakataon at inalagaan kami upang kami ay magpatuloy sa misyon, ngayon at sa mga darating na araw.

Ang Diyos, una sa lahat ay pinasasalamatan natin ang Diyos sa pagbibigay sa atin ng mga sandali na mayroon pa tayo sa isar-isa, magkakasama pagkatapos ng mga sakuna at mayroon pa ring pagkakataon upang makilala ang pagibig ng Diyos na sumakop sa atin; kapag dumating ang mga bagyo, kapag ang mga kalamidad ay dumating,kapag nangyayari ang mga kapighatian, ang Diyos  ay  puno pa rin ng pagmamahal, na sumasakop sa amin. Ang bawat pangyayari na nangyayari sa buhay, kung may puso na nakakaramdam makikita natin na maraming mga karaniwan  at karaniwan sa buhay dahil sinusunod ng mga tao ang kanilang mga gawi at nakalimutan ang dapat nating isaalang-alang bilang pinakamahalaga at kung ano ang dapat natin igalang at lagi sumasampalataya ngunit tila naging normal, karaniwan at  hindi gaanong mahalaga. Kaya may ilang mga sandali sa buhay na kung hindi tayo pinaalalahanan ng ganitong paraan o iba pa, kung hindi tayo hinihimok sa ganitong paraan pati na rin sa iba pa, tila tayo ay laging may mga bagay na kadalasang nagiging mga gawi, maging mga patakaran at regulasyon at kaugalian at kung minsan ay huminto kami sa pagsisikap tungkol sa lahat ng bagay sa aming pang-araw-araw na buhay, sa bawat isa sa aming mga gawa at maraming iba pang mga bagay sa aming mga buhay. Iyon ay nagsasalita tungkol sa mga maliit, karaniwan mga bagay, ngunit ang mga tao ay  palaging hilig upang maghanap ng maraming mga bagay na gusto o nais nilang makamit, ang ambisyon,  kasakiman. Bukod pa rito, mayroon pa rin mga di-matuwid na gawa na pinanatili ng mga tao,  ang  pagnanasa sa laman, libog at sa lahat ng aspeto ng buhay ng ego, ng pagkatao at mga karapatan ng kalayaan ng mga tao.

Ang Panginoon  taluslahat ang Kataas-taasang pagkatao na malinaw na nakikita ang bawat sitwasyon natin at gusto niyang palaging tumingin sa atin at iligtas ang ating espirituwal na buhay, ang kaluluwa ,ang puso, nararapat na mayroon tayo, maghanda, magbago at magsanay maging isang tao na may malalim,na may isang mahabaging puso- isang matapat, tapat, taos puso, matuwid at makatarungang puso, Panginoon Diyos pinasasalamatan ka namin; anuman ang mangyayari sa harap ng aming mga mata, sa isang pares ng normal pangkaraniwan mga mata, nakikita namin ang kasalukuyang kapighatian ng mga tao sa pamamagitan ng bagyo at mga pamilya na nagtiis ng pagkalugi;  may mga tao na nawala ang kanilang buhay. Nangyari ito sa kalamidad sa isang estado na natapos sa pinansiyal na pagkalugi pati na rin ang malubhang pinsala; sa nakalipas na ilang daang taon, ang bagyong ito ay  isang tunay na makapangyarihan; umulan na para sa apat na araw lamang ngunit ang tubig na walang lagusan ay patuloy na tumataas at tila halos  kalahati ng lungsod ay  nabahaan. Gayunpaman, natapos na ang lahat at naging isang bagay  na nakalipas na dalawang araw na ngayon.

Panginoon Diyos, ano ang ginagawa natin sa kasalukuyan kalagayan?  Ano ang pakiramdam natin  kapag nakita natin ang lahat ng nagiging totoo?  Ang mga kasalukuyan pangyayari ay sakuna ngunit pinahihintulutan din nila tayong magkaroon ng karanasan, upang mapahalagahan natin ang mga kasalukuyan araw at ang mga araw sa ating buhay na napabayaan, kasama ang maraming mga gawi natin sa buhay. Totoong mayroon mga pamilya na apektado ng kalamidad na nasa kalagayan ng pagkabalisa, ng pag-aalala, kawalan ng pag-asa at may mga pamilya na ang panananpalataya ay umuga;  gayunpaman, mayroon ding mga pamilya sa sitwasyon ngayon na nagpapasalamat sa Diyos,dahil kung hindi sila tinulungan ng Diyos, maaaring hindi sila nabuhay;  hindi sila maaaring makaligtas upang tumingin sa kanilang mga kapatid at upang tingnan ang mundo na mayroon pa ring tunay na kaibig-ibig na  mukha  na tinatanggap, na nag-aalok ng tulong, kapag nakatagpo ang mga tao ng mga sakuna at  kapahamakan .Sa ngayon, malinaw natin nasaksihna ang mga simbahan na nagbubukas ng kanilang mga pituan upang tanggapin ang mga parokyano, mga refugee at mga biktima,ng walang anuman pagkakaiba at  anuman ang relihiyon;  ang mga pinto ay binuksan lamang kapag ang mga tao ay nakatagpo ng mga sakuna sa sitwasyon, upang tanggapin,pangalagaan upang alagaan kung ano ang magagawa. Sa pamamagitan ng mga misteryo makikita natin ang pagibig na pangkapatid at ang Diyos ay nakikita pa rin sa puso ng bawat tao ang pagibig na ipinagkaloob ng Diyos sa ating sangkatauhan, sa doktrina ng pagibig, sa doktrina ng kapatawaran,  sa doktrina ng kawanggawa.

Sa nakaraang ilang araw sa Unang Pagbasa  sa lahat ng naririnig at kilala sa Ebanghelyo at sa Mabuting Balita,malinaw na binibigyang diin ng Diyos sa lahat ng mga eskriba at pariseo tungkol sa lahat  ng mga pagpapakita sa buhay ng mga tao at malakas na sinaway sila ng Diyos; lalo na huling dalawang araw at sa mga araw na nakatagpo kami ng mga sakuna, tama ito sa oras na ipinaalala sa amin ng simbahan sa pamamagitan ng pagbabasa ng Ebanghelyo, na nagpapaalala sa mga tao na gumising, nagpapaalala sa mga tao na bumalik sa kanila, na nagpapaalala sa atin papael at aming mga tunkulin. Bukod dito, tinutruan di tayo ng Diyos sa isang espesyal na paraan sa kasalukuyan tungkulin kapag ang mga kapighatian ay nangyayari sa paligid natin, natutuhan natin kung paano natin dapat harapin ang mga pangyayari. Ngayon, sa Unang Pagbasa (2), malinaw na pinaalala ni San Pablo sa mga taga Tesalonika pati na rin ang nagpapaalala sa atin sa kasalukuyan na sa pamamagitan lamang ng mga paghihirap mula sa mga pagsubok na makikita natin ang pananampalataya ng mga tao. Sa katunayan, tiyak na may mga taong matibay sa pananampalataya, na bagaman nakaharap sa mga sakuna, bagaman nagdaranas ng maraming pagkalugi o kasalukuyang nasa kalagayan ng paghihirap, patuloy silang nagtataas ng mga salita ng pasasalamat sa Diyos, upang purihin, upang ipagbunyi at hilingin sa Diyos na gawin ang kanyang kalooban, upang maging maliwanag upang sundin ang programa ng Diyos at maunawaan na  sa buhay, kung ano ang ginagawa natin, ang kailangan natin at ang hinahangad natin ay ang Panginoon. Ito ang Panginoon at hindi ang mga material ng mundong ito; ito ang Panginoon at hindi ang mga kaluwagan sa mayroon tayo; tulad ng makikita natin, kung ano ang mayroon tayo ngayon, sa susunod na araw, sa pamamagitan lamang ng malakas na pag-ulan, sa pamamagitan lamang ng isang bagyo, ang ating posisyon ay ganap na nabago; walang tumatagal sa buhay na ito; walang anumang masunurin at walang tiyak. Ano ang pakiramdam natin sa pamamagitan ng sakuna na ito? Kami ang mga tao na nag-iisip kung ano ang ibinigay ng Diyos at sa programa ng Diyos, ang Diyos ay patuloy na susubukan ang ating buhay.

Ang Diyos, kabilang sa bilang ng mga taong apektado, mayroon ding mga matatandang tao; ang kanilang buhay ay nakaranas ng di mabilang na mga paghihirap, mga hamon, na may maaraw na mga araw at tag-ulan, na may mga araw ng pawis at mga luha, na may mga mahihirap na araw at may mga malungkot na mga araw, sinusubukan at mahirap, ngunit sa kalaunan ay ginawa nila ito hanggang ngayon. Sa loob ng maraming taon sa buhay, ngayon sa kanilang katandaan, sila ay 70 o higit sa 70, nakaranas sila ng kung ano ang nawala sa kanilang buhay. Ngayon, sila ay buhay pa; itinataas pa rin nila ang mga salita ng pasasalamat sa Diyos, pinupuri nila ang Diyos, pinagbubunyi nila ang Diyos at nagpapasakop sila sa banal na kalooban ng Diyos, na isang bagay na pinakasimpleng hangarin ng mga tao sa maraming taon sa pagmamay-ari ng mundo. Sa katapusan, ang pinakamahalagang karanasan, ang pinaka-kasiyang karanasan at ang karanasan na kailangan sa buhay ay  pananampalataya; ang pananampalataya ay tumutulong sa amin na maunawaan na ang mga materyales at pera ay panlabas lamang at ang panloob na  buhay ay nagpapahintulot sa atin  na mamuhay-isang buhay na nabubuhay na may puso at determinasyon ang tutulong sa atin na madaig ang mga paghihirap. Walang anuman ang makahahadlang sa atin at magbibigay sa atin ng kahirapan sa buhay kapag nagtitiwala tayo sa Diyos, kapag mayroon tayong Diyos at tayo ay nabubuhay sa programa ng Diyos.

Panginoon Diyos, kaya ngayon si San Pablo ang apostoles, direkta at hindi pinupuri ang mga tao na may pananampalataya at pinupuri ang mga matapang na nagtagumpay sa mga pagsubok sa buhay; pagtagumpayan ang mga sakuna at kalamidad; pagtagumpayan ang kasalukuyang kapahamakan, lalo na sa Haousron, Texas. Ito ay para sa amin upang maunawaan na kung ano ang ginagawa namin tahimik, tahimik, nakikita ng Diyos, alam ng Diyos, at ang mga banal na di tuwirang direkta, sa pamamagitan ng Ebanghelyo, sa pamamagitan ng pagbabasa ng Ebanghelyo ngayon, ng Mabuting Balita, ay nagsasalita din sa bawat isa sa amin. Tungkol sa  pananampalataya, hindi sila nag-aalala tungkol sa atin ngunit  sa  isang banda  pinaalalahanan ang tao na hindi  naniniwala o hindi naranasan ang pananampalataya  at tingnan ang mga tao na nagdaan sa kasaysayan – siya ay si St. Paul sa wikang  ingles. Sa particular, binigyan niya tayo ng Unang Pagbasa ngayon; ipinaalala rin niya sa atin ang tungkol sa lahat ng sakripisyo ng simbahan, ng mga taong narororon, ng mga taong kasalukuyan namumuno sa isang buhay na sinimulan natin marinig at sundin ang nakasulat ng mga salita, ang Ebanghelyo, ang Mabuting Balita, ang doktrina, na kung saan ay ang katarungan, at kung saan ay ang katotohanan. Ang katotohanan at katarungan ay nangangahulugan na ang mga tao, sa kanilang sarili, ay makakaharap ng isang – banal na naroroon pa at nananatiling lingid- ang tao ay ang makapangyarihan kataas-taasang tao, ang maawain na Kataas- taasang tao. Ang pagibig mula sa Diyos ay ipinagkaloob sa sangkatauhan at ang  mga tao ay kailangan magkaroon, malaman, paniwalaan, na maunawaan kung ano ang pananampalataya at magsanay sa ating sarili at makilala ang Kataas- taasang tao na lagi natin ipainagkakatiwala ang ating sarili. Anuman ang sitwasyon ,nakakatagpo pa rin siya at nabubuhay pa rin tayo sa kanya at kasama niya tayo sa lahat ng antas ng pamumuhay, lalo na sa mga sakuna, upang maging kalmado tayo, upang maging mas masigasig tayo, para sa atin makilala kung ano ang nasa buhay na itinuturo niya tayo ng sunud- sunod, upang tayo ay makalakad kasama niya,upang magkaroon tayo ng pagkakataon na ipagbunyi siya para magkaroon tayo ng pagkakataon mamuhay sa buhay na ipinagkaloob sa atin ng Diyos, para magkaroon tayo ng mga araw ng kasaganaan, kaligayahan, kapayapaan at puno  ng kahulugan ng buhay.

Sa ngayon, si San Pablo, hindi deretso at  dertso ay tinatanggap at patuloy na nagtuturo sa atin ng higit pa tungkol sa kalagayan na  kailangan natin, na kailangan natin upang mahalin ang isat-isa, ang pangangailangan na ipahayag ang banal na buhay, ang mabuting buhay  at isang buhay na kailangan ng mga tao upang ipagbunyi ang Diyos, upang purihin ang Diyos at isang buhay na may pananampalataya at gawa. Salamat sa Diyos. Ang lahat ay lumipas na, ang bagyo ay natapos at ang ulan ay tumigil, at ang mga tao nakita ang liwanag ng araw. Tayo, mga tao madalas marinig  at madalas na sasabihin ang pangungusap na karaniwan lumalabas na totoo; ang mga tao ay nag-iisip at ito ay simpleng sinasabi na lumilitaw na isang bagay na di maliwanag sa isang buhay ng tao: “ Pagkatapos ng ulan, ang araw ay kumikinang”. “Pagkatapos ng bagyo, sa kasalukuyan kalagayan, makikita natin ang pagibig na pangkapatid at pagkatapos ng bagyo,  makikita natin ang panloob na buhay na kailangan natin, na siyang tanging puwersa tumutulong sa atin na mapagtagumpayan ang mga sakuna na nakatagpo sa buhay at ang kawalan ng pag-asa sa mga pangyayari nangyayari at nangyayari. Sa mga araw ng kaginhawahan, mga  araw ng kasaganaan, hindi namin iniisip na abutin ng apat na araw lamang para mapawi ang pagbaha; ang mga bahay ay naging isang tumpok ng mga basura; hindi mahalaga kung gaano karaming pera o talent, walang paraan upang baguhin ang mga bagay, ayon sa aming mga paraan. Ang isang buong buhay na nagtatag ng kung ano ang mayroon tayo at isang buhay na naghahanap ng mga bagay na dapat natin mapagtagumpayan; may mga oras na nalilimutan natin kung ano ang nasa budhi at etika sa detrminasyon natin maabot ang layunin sa lahat ng mga gastos- pag-aasikaso sa ating sarili sa pang araw-araw na gawain, pinahihintulutan natin ang kalagayan at  ang ating makapangyarihan posisyon upang mamuno; hindi natin matandaan na sa loob, kailangan pa rin natin ang mga sandali na magpahinga at kapayapaan. Kung gusto natin makaroon ng kapayapaan, dapat natin hanapin ang Kataas -taasan tao na lumikha, ang kataas- taasang nilalang na nagbigay sa atin ng pagkakataon, ang Kataas-taasang nilalang na naroroon upang  tulungan tayo sumulong sa mga araw ng pagtitiis at kahirapan at ngayon, nakakapinsala na araw.

Panginoon Diyos, lagi mong naiintindihan, nakikita at alam ang lahat ng aming mga pangangailangan ngunit ang buhay ng pangangailangan sa buhay ay madalas na nakikita sa pamamagitan ng mga kamay ng mga kapatid na babae at lalaki na may pagkawanggawa at matiising ng puso. Gayunpaman, mayroon tayong mga pangangaialangan sa ating kakulangan kung saan ay ang pangangailangan na magkaroon ng pananampalataya, ang pangangailangan na magkaroon ng matapang na puso at nagtitiwala at ang pangangailangan na magkaroon ng Diyos sa ating buhay. Kung naunawaan natin ito at naranasan natin ito, maunawaan natin sa kabila ng talent, ating katalinuhan, ang ating kaalaman, tayo ay nananatiling walang magawa sa lahat nt sitwasyon, dahil sa lahat ng kalamidad  tayo ay naging tulad ng isang taong may kapansanan, hindi na magagawa upang kumilos ayon sa aming sariling paraan. Ang pinakamahalaga ay kung ano ang  ipinagkaloob sa atin ng Diyos, sa loob na nagbibigay sa atin ng walang hanggan na puwersa na hindi maaaring hanggahan ang lapad, lalim, taas ng kaluluwa at lalo na ang gabay sa atin sa panloob, kapag nagtitiwala tayo sa Diyos, kapag tayo ay may Diyos at nabubuhay tayo sa Diyos.

Sa araw na ito, pinasasalamatan natin ang Diyos sa pagbibigay  sa atin ng Babasahin. Ngayon, ang Unang Pagbasa, direkta at hindi derekta, sa pamamagitan ng San Pablo, ang Apostol ay tinutugunan sa bawat klase, bawat tungkulin, particular sa bawat apostolado, sa atin ng mga kristiyano at lalo na sa mga tao sa hierarchy ng iglesya, gayundin sa bawat isa at bawat taong may puso, na may pananampalataya, upang makilala kung ano ang sinasabi sa atin ng Diyos. Sa pamamagitan ni San Pablo, pinuri ng Diyos ang mga taong may pananampalataya; Pinupuri ng Diyos ang mga taong nananatiling matatag sa kanilang mga posisyon, na may mapagmahal na puso upang tanggapin ang mga biktima na nabanggit, sa pamamagitan ng mga sakuna; na may suporta at mapagmahal napuso upang tulungan ang mga biktima kahit anong uri ng mga tao, kung nararapat man o hindi sila matulungan; dahil sa kasalukuyan sitwasyon, nakikita natin sa lahat ng bagay na nangyayari sa mga tao ito, kailangan lang natin tanggapin sila, sa ganitong aspeto pati na rin sa iba. Ang pagsasalita sa pangkalahatan ng espiritu na ito, ito ang diwa ng mga karistiyano, ang diwa ng mga anak ng Diyos, at ang diwa ng doktrina na wlang sinuman ang maaaring  tanggihan, na katoliko; bukod dit, ang mga taong nakakakilala sa Diyos ngayon ay gumagamit din ng baawat paraan upang mag-ehersisyo ang pagibig sa kapwa, upang gumawa ng mga sakripisyo. Nasaan ang pinagmulan  ng espiritu na ito? Ang pinagmulan ay mula sa sinaunang  mga panahon, mula sa mga banal sa kasaysayan; lahat ng kabutihan na ipinagkaloob at ipinagkaloob sa Diyos sa pamamagitan ng Ebanghelyo  at mabuting Balita; kaya, ang itinuro ng Diyos ay mahalin ang Diyos na higit sa lahat ng mga bagay at mahalin ang iba tulad ng ating sarili.

Ito ang pagkakataon upang ipahayag ang mga gawa na ipinagkaloob sa atin ng Diyos; ito rin ang pagkakataon para sa amin na mag-ehersisyo na tumulong sa kapwa at hilingin sa Diyos na bigyan kami ng puso; mayroon tayong pananampalataya ngunit kailangan natin magkaroon ng mga gawa. Kailangan natin ipagpatuloy na mamuhay ng may pagmamahal, mamuhay sa kawanggawa, upang tulungan ang ating buhay na maging mas banal upang maakit ang mas maraming mga kapatid, upang maakit ang mga nangangailangan ng tulong, espiritwal at sa material, kung bawat isa sa atin ay may pagkakataon na tulungan sila; at sa parehong oras, nakita natin ang Diyos na nagtuturo sa amin na kapag ginagawa namin ang mga gawa ng Diyos, kami ay napakasaya at mapayapa. Ito ay hindi lamang nagtatapos sa puntong ito ngayon at kung ipinapakita natin ang malalim sa buhay ng pananampalataya, makikita natin  sa bawat kaganapan na nangyayari sa mundo, nangyayari sa bawat estado o nangyayari sa alinmang isang bansa, na ang Diyos ay nag-aanyaya, ang Diyos ay nagpapaalala ng isang  bagay na napakahalaga tungkol sa paglitaw ng mga dakilang pangyayari. Patuloy kaming makinig: Punoin mo kami ng  iyong pagibig, o Panginoon at kami ay aawit para sa kagalakan.”(4) pagkatapos ng sakuna, nabubuhay pa tayo; mayroon pa kaming pagkakataon; malagpasan pa rin natin ang malaking kalamidad; nakikita natin ang lingap ng Diyos, nakita natin ang biyaya ng Diyos, nakikita natin na bawat araw ay isang  pagpapala na ibinuhos sa mundo ng tao, sa bawat pamilya, sa komunidad at sa bawat isa. Nagagalak tayo, nagpapasalamat tayo sa Diyos, gumugugol tayo ng panahon upang paglingkuran, sa bawat isa sa atin na dumarating sa Diyos, na ating mga kaluluwa ay nakataas sa Diyos, nagtataas ng ating pasasalamat sa Diyos, nagtataas ng ating pagkilala at upang humingi ng tulong sa Diyos maging karapat -dapat tayo sa mga grasya na ipinagkaloob sa atin ng Diyos araw-araw. Ang Diyos ay makapagpapabago sa atin at maaaring tulungan tayo ng Diyos na mapabuti ang araw-araw sa buhay, mula sa mga maliliit na bagay hanggang sa mga dakilang bagay, upang tayo ay  lubusang mapabanal sa pagibig na ipinagkaloob ng Diyos sa akin, sa mga tao sa pangkalahatan at sa bawat klase sa pangkalahatan.

Ang kuwento ay hindi natatapos sa buhay ng pananampalataya; dahil umaasa tayo sa lahat ng ating mga gawi, dahil umaasa tayo sa kayamanan, sa kalagayan o sa lahat ng bagay na likas sa buhay ng tao, sa ating limitadong pag-iisip, sa ating kamangha- manghang pangmalas, nananatili tayo sa mga prinsipyo na hindi mahutuk, katigasan, pagmamataas at madali namin  tanggihan ang lahat ng kailangan para malaman natin ang tungkol sa ating espiritwal na buhay. Naniniwala ba ang mga tao na magagawa natin ang lahat? Ito ang nangyari at nangyayari sa Houston, Texas, at ang mga taong may mga responsibilidad para sa kanila na kilalanin kung ano ang mahalaga sa kanila sa pamamagitan ng mga sakuna, upang mapanatili ang kanilang sarili, upang hanapin ang katotohanan. Nasaan ang katotohanan? Ang katotohanan ay hindi masyadong malayo, ang katotohanan ay hindi masyadong mataas at ang katotohanan ay hindi masyadong mababa; ang katotohanan ay nasa atin,namamalagi sa ating mga desisyon, nasa buhay ng pananampalataya para sa atin ay mahanap, na kung saan ay upang mapanatiling matatag sa ating buhay ang mga salita ng Panginoon. Mayroon kaming Panginoon at kinilala namin ang Panginoon na dumating siya sa mundo ito 2000 taon na ang nakaraan; Lubos niyang tinubos tayo, namatay para sa atin at nagdusa sa labis na pagpapahirap dahil sa ating mga kasalanan. Ang sakit na iyon, ang kahubaran, walang maaaring ihambing ito; kaya, sa mga pagsubok sa ating buhay, mayroon pa rin tayong Panginoon Jesus; mayroon pa rin tayong ikalawang tao ng Diyos. Siya ay nandito pa rin sa atin at hindi siya kailanman  iniwan  tayo sa ating buhay; ngunit tayo, hindi natin siya kilala , tinatanggihan namin siya at wala kami kapag tinawag niya kami.

Ngayon, lalo na Houston,Texas, sa pamamagitan ng kalamidad na ito, maraming tao nakilala  ang pagibig ng ating mga kapwa tao, makita ang tulong ng mga tao sa paligid, upang makita ang pagibig na parang  mga kapatid na umiiral pa rin, ang pagmamahal ng mga tao na umiiral pa rin; at marami pang mabubuting tao na nagpapakita, nagmumula upang tulungan tayo; may mga tao na namatay sa kanilang mga sakripisyo upang tulungan ang iba, upang iligtas ang iba. Kaya, ito ang espiritu, ito ang integridad, ito ang katotohanan. Tanging Diyos ang nagtuturo sa atin nito;  tanging itinuturo ng Diyos sa atin ang doktrina at ito ay matatagpuan lamang sa Diyos, upang makilala natin na hindi ang mga material ng mundo, hindi ang talent ng mga tao, hindi  ang katayuan man o ang control ng mundo ng tao, ngunit ito ay sa loob ng walang hanggang, dakilang kabanalan ng kailaliman, ng lapad,  sa biyaya at pagpapala na ipinagkaloob sa atin ng Diyos, na ipinagkaloob sa lahat ng mga klase, na ipinagkaloob sa bawat tungkulin at ipinagkaloob sa sinuman. Kailangan lamang natin bumalik, kailangan lamang natin maniwala, kailangan lamang natin kilalanin ang Diyos, kailangan natin gawin ang itinuturo niya at sundin ang mga kautusan; kung gayon makikita natin ang katarungan, ang katotohanan at makita kung ano ang nasa isang buhay na may kapayapaan, kaligayahan at katahimikan sa lahat ng  aspeto, sa lahat ng paraan. Hindi mahalaga kung ano, nananatili tayong masaya sapagkat mayroon pa tayong Diyos; Siya ang pinakadakilang kayamanan na dapat hanapin ng mga tao; kailangan tayong magkaroon parte sa kanya at dapat kumapit sa kanya upang hindi tayo matakot sa ating buhay, kahit na tayo ay maaaring mamatay sa anumang sandali.

Ngayon, pumasok tayo sa isang buhay upang pag-isipan ang pinaka praktikal na mga salita na nasa Ebanghelyo ngayon;  ipinaalala sa atin  ng Panginoon: Manatiling gising! Sapagkat hindi mo alam kung anong araw darating ang iyong Panginoon. Tiyak, ang mga tao na namatay sa bagyo  ay hindi alam na ang Panginoon ay tinawag sila sa hindi inaasahan at hindi nila alam na sa kalsada upang makatakas sa bagyo, ang kanilang sasakayan ay malilipol sa pamamagitan ng tubig-baha at matatapos sa isang kanal; wala ng pagkakataon, wala ng oras at ang buong pamilya ay namatay(5). Tiyak, ang bilang ng mga taong namatay ay hindi kaunti lamang ang mga bilang ngayon ngunit maaaring mas maraming mga tao na namatay na  hindi pa rin matagpuan, dahil may mga lugar lubusang nabahaan. Ito ay isang bagay na nangyayari particular sa Houston, Texas, ngunit ito ay nangyayari din particular sa bawat tao at sa mga pangkalahatan sa lahat na may kalagayan ng tao, lalo na sa bawat kristiyano, lalo na sa bawat isa sa mga tapat, sa bawat anak ng Diyos, sa bawat tao  na hindi pa alam, na hindi pa rin naniniwala.

Ang bawat makasalanan ay kailangan makinig sapagkat tayo ang mga taong dapat maging alerto;  bagaman tayo ay masama, kahit na tayo ay makasalanan, bagama’t hindi tayo karapat-dapat, gayunpaman ayon sa Diyos, dapat din natin malaman dahil ang Diyos ay nagbigay ng isang karaniwan kalangitan sa buong tao at ang liwanag ay kumikinang sa kapwa ng mabuti at masama. Ang bagyo  ay hindi nagreserba ng sinuman; ang bagyo ay patuloy na nagbubuhos,na may mga nag-aalab na alon na inaagos ang mga bahay; sa mga bahay na ito ay ang mga bahay ng mabubuting tao, ng mga banal na tao at gayon din ng mga balakyot at mga di matuwid. Kaya, huwag natin gamitin ang ating paraan upang pakitunguhan ang isat-isa ngunit iwan natin ang awtoridad na iyon sa Diyos, ipaunawa natin ang kanyang pagtawag; hinihiling lamang natin sa Diyos- upang mamuhay tayo ayon sa kanyang doktrina dahil kailangan natin kilalanin ang ating kalagayan muna, ang ating tunkulin sa Diyos, at dapat tayong maniwala sa Diyos at manalangin para sa Diyos na magkaroon ng awa, para tanggapin ng Diyos. Sa bagyo at baha, may mga taong katulad natin na hindi naapektuhan kaya ang Diyos ay nagpapakita ng mga milagro; Maaari pa rin gawin ng Diyos ang lahat ng bagay kapag naniniwala tayo at hinahanap natin siya;  Nakikita niya ang kalagayan ng bawat isa sa atin at ipinagkaloob niya sa atin ayon sa kanyang sariling  kataas-taasang kapangyarihan, isang paraan o iba pa, sa kabutihan ng Diyos para sa bawat isa sa atin; Hindi niya pinahihintulutan na tayo ay magkaroon ng isang krus na sobrang bigat kapag hindi natin  maisagawa ito.

Samakatuwiid, kahit anong mga pangyayari, dapat tayong maniwala, dapat tayong umasa at kailangan natin ipagkatiwala. Tingnan natin ang  Krus upang makilala natin na walang sakit na katulad ng sakit na naranasan ni Jesus; walang pagtitiis tulad ng kung ano ang tiniis ng Panginoon Jesus at walang landas tulad ng kanya- Siya ang Hari, sino ang dakilang Prinsipe na sa katapusan ay namatay sa pamamagitan ng mga kamay ng makasalanan tao. Siya ay dumating upang dalhin sa amin ang kaligtasan, dumating siya upang palayain tayo, dumating siya upang bigyan kami ng isang bagong kalangitan at bigyan niya kami ng isang bagong buhay; iniligtas niya tayo ngunit kailangan din niyang tanggapin; ang kanyang mga kamay ay ipinako. Ang marka ng mga pako, ang mga pagpukpok at paghihirap mula sa sundalo ay talagang mula sa makasalanan mga tao na tulad natin , na sinaktan siya, direkta at hindi tuwiran,ngunit siya ay tumatanggap pa rin sa pagibig , upang ang mga marka ng pako, mga sugat, ang presyo ng dugo ay maaaring maging walang hanggan para sa ating espiritwal na buhay at ang pakinabang ng ating kaluluwa. Ito ang mga bagay na hindi namin maaaring gamitin ang pera o anumang bagay sa mundo , ngunit ang Diyos ay gumagamit ng pagibig.Ang Diyos ay namamahala sa amin sa pamamagitan ng pagibig at hinuhugasan ng Diyos ang bawat gawa sa pamamagitan ng pagmamahal. Binibigyan niya tayo ng doktrina, isang doktrina ng pagibig; isang doktrina na binabayaran ng dugo, isang walang hanggang, walang hanggang pagtuturo na nagtatapos sa isang kasaysayan na  hindi malilimutan ng mga tao. Sa bawat oras na iniisip natin ang kasaysayan na ito, na may malalim na pagsasalamin dito, sa tuwing tinitingnan natin ang krus, nakikita natin ang pinagmulan ng kaginhawahan, mapayapang liwanag na naguudyok sa atin ng panloob na pakiramdam ng pagtitiwala na nag-alab ng doktrina, ng katarungan ng katotohanan. Ang natitira sa atin ay ang nakatagpo at pananampalataya na nagpapalakas sa atin sa buhay, na nagpapalakas sa atin sa lahat ng mahirap at pagsubok sa mga araw, na tumutulong sa atin na maging matatag sa pananampalataya dahil mayroon tayong Diyos na siyang banal na  Kataas- taasang Tao, na nananatili sa atin, na nananatili sa tao ,na nananatili sa bawat tao at bawat makasalanan, kapag tumatawag tayo sa kanyang pangalan.

Ngayon ay isang araw na tayo ay masaya dahil gusto ng Diyos na maunawaan natin na ang  lahat ng bagay ay lilipas at walang maiiwan para sa atin ; kapag siya ay dumating at siya ay  nagsisimula sa tawag sa atin habang kami pa rin humihinga o pagdating niya upang ipaalam sa atin na sa araw at sa panahon ng kanyang pagdating, ang mga tao ay hindi na magkakaroon ng pagkakataon na gumising maghanda. Samakatuwid, ngayon, ang mga kuwento, particular mula sa Houston,Texas; ang mga kuwento ng bagyo ay ipinaalala sa atin at dinala niya tayo sa pamamagitan ng Mabuting Balita, na ang mga ito ang mga katulong na pinili niya, ang mga tagapaglingkod na ibinigay niya sa awtoridad upang pangalagaan ang sambayanan, upang alagaan ang mga kapatid at mga kapatid. Tandaan natin, para tuparin natin ang ating sariling mga tungkulin, upang matupad ang ating sariling mga responsibilidad sa buhay na ipinagkatiwala sa atin ng Amo; huwag tayong kumilos ayon sa paraan ng ating awtoridad; huwag tayong kumilos ayon sa ating tungkulin; Huwag tayong magsisi sa buhay sa piniling tagapaglingkod at huwag ipaubaya ang ating sarili sa mga gawi ng tao sa ambisyon, sa mahahalagang bagay na kapag ang mga tao ay hindi tunay na sumasalamin ng malalim upang malinaw na mauanwaan kung ano ang nasa Ebanghelyo ngayon, nagkamali sila at patuloy silang nagkakamali. Kaya sa aming tungkulin  sa buhay ng isang tagapangasiwa, dapat tayong manatiling tapat at hanapin ang karunugan na itinalaga ng amo ng  bahay na inilaan sa amin; kuwag natin kalimutan na pangalagaan ang sambayanan, na siyang pangalagaan ang mga tupa, upang alagaan ang mga anak ng Diyos. Ang mga bata ay mga tagapaglingkod, mga makasalanan, mga taong katulad natin, sa lahat ng ranggo, sa lahat ng mga klase, na umaasa sa atin at may mga taong hindi nakakakilala, hindi naniniwala ,masigasig at matigas ang ulo at nabuhay ayon sa Kalayaan ng tao. Ang mga tapat na tagapaglingkod ay maaaring makita at magkaroon silang mga tungkulin at mga responsibilidad na itinalaga ng Diyos; samantalang inaalagaan nila at natapos ang kanilang mga tungkulin, pagkatapos ay nagkakaroon siya ng  paraan upang pasalamatan ang mga tagapaglingkod, upang mapunan ang tapat na mga tagapaglingkod at gantimpalaan sila ng katarungan na ibinigay ng Diyos sa mga tagapaglingkod bilang Amo ng bahay.Tandaan, ang pagbabasa ngayon ay isang paalala para sa mga tagapaglingkod; ipinaalala niya na kung totoong tapat at matalino, tagapangasiwa, ipagkatiwala sa amin ng mga Amo ng bahay ang lahat ng gamit upang gamitin at gamitin ang mga ito upang alagaan ang mga tagapaglingkod, ng mga taong umaasa at umaasa sa amin.

Ang lahat ay may sariling iskedyul at bahagi sa bawat hakbang na ipinagkaloob ng Diyos sa kanyang dakilang karunungan; kasabay nito, may mga kuwento para sa atin na makita na para sa bawat solong gawa ay nagbibigay ang Diyos ng isang halimbawa para sa atin na madaling maunawaan, madaling matutunan, at madaling magsanay. Sa ngayon, mayroon maraming panloob na kahulugan na kailangan natin malaman upang maisakatuparan ang ating mga tungkulin, magsanay sa kanyang mga utos, magsanay sa kawanggawa at sakripisyo at magsanay sa tungkulin ng isang katulong. Bukod dito, maging ang mga katulong na tulad natin na  mga kristiyano, mga anak ng Diyos at mga taong naniniwala sa Diyos ay dapat ding mamuhay ng isang buhay ng pag-aaral, sa katuwiran, sa pakikipagtulungan at sa isang buhay para makilala natin ang pagmamahal ng Diyos na nakabalot sa amin, sa bawat isa sa atin. Ang paalaala iyan ay para sa amin, para sa bawat tao, bawat klase, bawat tungkulin upang mapanatili namin; iyon ang utos ng Diyos,upang  mapanatili natin ang lahat ng ibinibigay at ibinigay ng Diyos, sa ating buhay sa pamamagitan ng paalaala na ipinagkaloob ng Diyos. Na nagliligtas sa atin, isang paraan o iba pa, sa banal na kaharian, sa pamamagitan ng kanyang mga salita na buhay, naiwan sa Mabuting Balita, naiwan sa Ebanghelyo, upang matulungan tayo na marinig, tulungan tayo na basahin, tulungan tayo na maunawaan at lalo na  upang matulungan tayo na magsanay. Nagsasanay upang makatagpo tayo sa kanya; nagsasanay tayo upang magiing saksi para sa kanya at nagsasanay upang mapanatili namin ang pananampalataya at ang pinagmumulan ng mayamang espiritwal na buhay na likas at umiiral upang mapagtagumpayan ang lahat ng pagsubok at upang makita ang kabutihan sa pagitan ng mga tao at upang makita ang lahat ng mga hindi perpekto  kanilang buong buhay at ang ating mga kapatid, hindi pa rin alam at itinatakwil pa rin ang katigasan ng puso.

Sa ngayon, mayroon tayong pagkakataon sa pamamagitan ng Anim na Kowtows, para sa amin upang malalim na pag-isipan ang mga pinaka-ordinaryong bagay, ang pinaka-maliit na bagay at ang pinakasimpleng bagay;  gayon pa man kami ay nakalimutan at nawala kami. Ngayon, may mga kalamidad para sa atin upang ipaalala sa atin sarili sa kasalukuyan at para sa atin upang magkaroon ng pagkakataon na maranasan ang sinasabi sa atin ng Diyos;  pinapayagan tayo ng Diyos na masaksihan ang katotohanang ito upang maghanda din tayo para sa ating sarili, maghanda para sa kasalukuyang buhay at  maghanda para sa apostolado. Bawat papel at bawat klase: ngayon makikita natin ang pagibig ng Diyos, upang magpasalamat tayo na tayo ay buhay pa upang magpasiya kung ano ang gagawin sa mga darating na araw at kung ano ang determinadong gawin natin para mabuhay ang ating kaluluwa. Kung mamatay tayo at kung siya ay dumating, patuloy niya tayong tatanggapin dahil alam natin na kung saan tayo pupunta ay magiging walang hanggan kapag ginagawa natin ang kanyang mga turo. Kaya, ngayon ay simple lamang, bawat isa sa atin ay maaaring magkaroon ng karanasan; ang pinakamahalaga ay para sa amin ay isuko ang likas na negatibo, upang isuko ang mga bagay na nabibilang sa sarili, sa kasamaan, sa kalikuan, sa kung ano ang hawak  namin katulad ng selos, galit, paghihiganti at kalupitan. Maraming mga bagay na ang mga ambisyosong tao ay nakalimutan ang espiritwal na buhay, walang pananagutan, natitirang walang malasakit sa Diyos at kanilang itinakwil,mapag-mataas, katigasan. Samakatuwid, tataglayin natin ang responsibilidad sa kung ano ang natitira ngayon sa pamamagitan ng Ebanghelyo, sa pamamagitan ng Mabuting Balita, na inulit sa lahat ng kabanalan na di-diretso at diretsong inihayag ng Banal na Espiritu, na nagpapaliwanag at nagbibigay-insparasyon, upang maunawaan natin kung ano ang  kailangan marinig, kung ano ang kailangan upang ipagpatuloy ang paninindigan na binibigyan tayo ng Diyos ng pananampalataya, sa gawa, sa pagkilos. Pinuri niya tayo, ngunit tinuturuan din niya tayo tungkol sa espiritwal na buhay na may pananampalataya at sinasabihan niya tayo sa mga araw na nabubuhay tayo sa kababawan, ang mga araw na umaasa tayo sa mga tao  sa mundo  mga araw na abala tayo sa  ating sarili sa lahat ng pangyayari sa sarili nitong pangangatuwirn at nalilimutan natin ang mga bagay na nauukol sa espitiriwal na buhay na kailangan natin maghanda.

Kaya ito ay isang kalamidad na nagpapaalala sa atin na bumalik sa kanya, upang kilalanin, sapagkat ang Diyos ay isang Diyos na puno ng pagmamahal; anuman ang ipinagkaloob niya sa atin o anuman ang mangyari, siya ay nagpapaalala sa atin at sinisikap niyang iligtas ang ating mga kaluluwa. Ang mga araw na bagyo natapos ngunit ang aming mga buhay nagpatuloy sa mga kasalukuyan araw at patuloy pa rin  sa mga darating na araw ; Sana sa aming mga pagpipilian na kung ano ang pinakamahusay na natutuhan namin sa pamamagitan ng karanasan ito. Kung sa kamakailan bagyo ay natawid kami sa pamamagitan ng tubig-baha at kami ay namatay o wala na tayong pagkakataon tulad ng sa araw na ito, kung gayon ang ating mga kaluluwa ay nakaharap sa Diyos, ayon sa katarungan ng Diyos, tungkol sa mga aspeto  na mayroon pa rin tayo buwan upang mag-isip sa sa pagitan ng tama at mali, sa pagitan ng mabuti at  masama, sa kung ano ang ipinagkaloob ng Diyos, sa lahat  ng mga klase, sa lahat ng mga tungkulin, at sa lahat ng bagay. Ang bagyo na ito ang una sa kasalukuyan edad (6);  mayroon mga bagyo sa mga darating sa mga araw, isang bagyo na magpapaalala ng Diyos; mayroon maraming araw na malalaking sakuna na darating sapagkat ang mundo ay dapat dumating ang araw ng paglilinis, at ang katapusan ng mundo ay darating sa wakas.(7) Ito ay sa pamamagitan ng araw na iyon ng paglilinis, sa araw ng katapusan ng mundo na ang lahat ay maaaring maging isang bagong mundo ay isang bagong Halamanan ni Eden na ibibigay ng Diyos sa mga tao sa pamamagitan ng tao na tatanggap sa atin sa pamamagitan ng kanyang kamay at  kasabay nito na tatanggapin natin ang pagtuturo ng taong iyon at pagsuporta sa pagibig sa isang espesyal na paraan sa buhay, parehong  espirituwal at pisikal.Sa pamamagitan ng isang nagsisi at nagsisi na puso, sa pamamagitan ng pagdapa at pagpapatirapa at pagsuko at ng taimtim at sabik na pagsasamo sa pangalan ng Panginoon, ngayon, sana tanggapin at pigilan ng Panginoon ang  poot, pigilan ang hamon at maging magaan ang araw ng  mga paglilinis at kasabay nito na bumagal ang  pagbabadya ang araw na magiging katapusan ng mundo, kasama ang mga kasuklam- suklam at nakakatakot na mga sakuna, upang makaligtas tayo,dahil mayroon tayong Diyos, dahil naniniwala tayo sa Diyos at sinusunod natin ang banal na kalooban ng Diyos.

Sa Banal na Pangalan ng Panginoon Jesus- Cristo, ang aming Diyos, Salamat sa Diyos para sa espesyal na araw na ito; nagpapatuloy tayo sa bawat araw, sa kabila ng mga kahirapan, ang mga masiglang gawain sa lahat ng kasalukuyan mga pangyayari ngunit mayroon pa tayong panahon upang marinig ang mensahe sa inspirasyosn ng Banal  na Espiritu at iulat kung ano ang nais niya. Ngayon, kami ay bumalik sa simbahan upang magpatuloy sa mga araw ng pagpaparangal sa Diyos sa anim na kowtows; mula sa mga Anim na Kowtow at simula ng araw na ipinahayag ang Anim na Kowtows, naiintindihan namin ang mas mahusay, masa malalim at  nararamdaman namin ang tunay na malapit na pagharap na ipinagkaloob ng Diyos- sa kasalukuyan Banal na Kaharian. Ano ang kailangan natin gawin dahil ang  kasamaan ay  nagaganap sa lahat ng dako? Pinahihintulutan pa rin ng Diyos kung ano ang dapat mangyari dahil sa pasya na ginawa natin sa araw  na ibinigay ng Diyos sa atin ang pagpili ngunit patuloy natin inilagay ang katotohanan higit sa lahat ng mga gawa ng Diyos; dahil pinipili natin ang mga  pangangailangan  ng buhay kaysa sa mga gawa na ipinaalala sa atin ng Ebanghelyo at ng Mabutng Balita;  kaya nga, dapat natin kilalanin kung ano ang pinili natin. Ang Diyos ay Diyos na makapangyarihan sa lahat na ipinagkaloob  ang lahat ng  bagay ; makikita natin ang kanyang kapangyarihan; isa lamang bagyo sa loob ng tatlong araw at lubos kaming apektado ng pagbaha ; lalo na ang lungsod kung saan tayo nakatira at sa parehong oras ang lungsod na Houston, Texas ; kami ay magkasamang apektado.

Ang bawat tao’y nalulungkot para sa amin sa kalamidad na ito, pabayaan ang isang kalamidad na nakakaapekto sa higit pa sa Houston. Ito ang simula kung saan ang mga tao ay napapaalalahanan sa kanilang pananampalataya; Tulad ng sa mga darating na araw, ang mga araw na dapat natin maghanda  sapagkat iyon ang araw kung kailan tayo pumasok sa araw ng pangwakas na paghatol(8) at ang papasok sa araw ng paglilinis ay magiging mas nakakatakot, higit na kakila-kilabot at  magkakaroon ng maraming iba pang mga lugar na apektado,at maraming iba pang mga areas na apektado. Sa oras na iyon, walang makatutulong maliban sa Diyos; walang makakatulong maliban sa mga anghel at mga santo na napauna sa pamamagitan ng liwanag ng Eukaristiya. Ngayon, ang mga sakuna ay nagsisimulang mangyari at nakita natin na hindi lamang ito mga pangyayari upang matakot tayo kundi isang katotohanan sapagkat nais ng Diyos na bumangon ang bawat isa sa atin,makilala siya at kilalanin siya sapagkat siya lamang ang Diyos na tayo sumamba. Iwaksi natin ang lahat ng mga pamahiin, alisin ang lahat ng idolo na sinasamba natin, dahil ano ang gagawin natin kapag nangyari ang mga sakuna? Tinatawag namin ang mga idolo ngunit sino ang taong tutulong sa amin bukod sa Diyos, dahil ang mga idolo ay mamatay din sa mga baha o sunog? Kaya dapat natin malinaw na maunawaan na ang araw ay dumating at ang oras ay dumating para sa kanya upang mahayag ang kanyang kapangyarihan sa atin. Bago siya nagpapakita ng kanyang kapangyarihan, ginugol na niya ang mga araw na tahimik na dumadalaw sa amin ng mga magiliw na salita upang magturo sa amin, na tumutulong sa amin na malinaw na maunawaan ang kalagayan ng isang tao sa pamamagitan ng Anim na Kowtows upang makaharap kami ng isang dokrina, isa na nakatagpo pa rin, na ngayon, ang misteryo, ay  ipinahayag sa tao, sa bawat tao, sa bawat tungkulin, upang maunawaan namin na ang Diyos ay nagibibigay at nagtutubos sa atin- bawat-isa sa atin- sa araw-araw ng buhay.

Nagpapasalamat kami sa Diyos  sa pagpapala na ipinagkaloob sa atin lahat at nagpapasalamat sa mga salita na pinapaalala na dalhin sa buong mundo. Sinumang may mga tainga ay nakakarinig; ang sinumang may puso ay nakakadama; upang magpasya para sa kanilang sarili, sa mga lugar kung saan may mga kalamidad na mangyayari at mas maraming mga lugar na mangyayari ng maaga, dahil ang araw ay dumating; nais ng Diyos na iligtas ang ating kaluluwa. sapagkat ipinahayag at ipinagkaloob ng Diyos sa magit na 2000 taon, ang kanyang pagharap ay narito parin ngunit ang tao ay matigas pa rin, tinatanggihan pa rin, walang malasakit at malamig pa rin, umaasa sa sibilisasyon, umaasa sa isang matalino at sopistikadong buhay. Bukod pa rito, kami ay kontrolado at pinapasiyahan ng diyablo sa isang makabuluhang paraan, sa amin mortal na buhay, lalo na sa pananampalataya, kaya mas nakatutok tayo sa lahat ng bagay na nauukol sa katotohanan ng higit kaysa sa kung ano ang nabibilang sa espiritwal na buhay. Ngayon, alam natin na ang Diyos ay makapangyarihan ; kahit na ginagamit namin  ang lahat ng mga uri ang angkop na paraan, hindi pa rin naming mapagtagumpayan ang bagyo, hindi madaig ang mga pag-ulan, hindi  madaig sa mga baha, hindi madaig ang sakuna ng mga bulkan na lalabas; at magkakaroon ng kakila-kilabot ng mga sakuna na nangyayari sa mundo ng tao at  kakila-kilabot at na mga lindol na hindi mapipigil at di mabilang na mga tao na papunta sa kanilang di- inaasahan kamatayan sa anumang sandali.

Ito ang nangyari sa kasaysayan at ngayon ay may mas mahirap na araw. Mas masahol na araw, kaya ngayon ay isang panggising, isang babala na naririnig natin ngayon. Ipinaalala sa atin ng Diyos : “Manatiling gising! Sapagkat hindi mo alam kung anong araw darating ang iyon Panginoon. “ Ang talatang ito ay dapat na nakasulat sa puso ng bawat kristiyano, sa bawat posisyon na hawak natin ngayon kung saan pinili tayo ng Diyos. Ang bawat tao na hindi pa alam ay kailangan magbukas ng kanyang mga mata upang malaman kung  sino ang may awtoridad ng Diyos at sino ang makapagliligtas sa atin sa mga sitwasyon ng panganib at kapaghatian at kung sino ang maaaring tanggapin tayo kapag makarating tayo sa kabilang panig ng  daigdig. Kahit na ang mga buhay ay  tumatanggap ng mga bagay na dapat marinig, upang malinaw na maunawaan kung ano ang nangyari ay nangyayari para sa ngayon.  Lalo na para sa atin na nagmamahal sa Eukaristic Jesus, na nakilala na kung ano ang kanyang ipinagkakaloob at ipinagkakaloob; na sa ilang mga araw na wala, ang Eukaristiya ay aalisin dahil walang sinuman nagpakita sa kapilya o ang mga tao ay abala sa pakikitungo sa kung ano ang nangyayari sa kalamidad. Kaya tila nakaranas tayo ng kanyang kawalan at kung siya ay tuluyan nawala at tayo ay walang hanggan sa walang banal na puwersa na umaasa, at sitwasyon ay magiging mas kahabag-habag, mas kakila-kilabot. Maraming bagay sa loob natin na kailangan pa rin natin ; Nais ng Diyos na palakasin tayo, maging matatag sa pananampalataya, na maging determinado sa kung ano ang mayroon tayo at mapahalagahan ang mayroon tayo ngayon at panatilihin natin ang Diyos hindi lamang bilang sa isang katotohanan kundi panatilihin siya sa ating kaluluwa, humahawak sa kanya at humihiling siya na manatili sa amin magpakailanman. Kung gusto natin magkaroon ng Diyos na nananatili sa atin, dapat tayong gising, dapat natin baguhin ang ating buhay; dapat natin alisin ang ating ego, ang ating masasamang gawi, alisin ang kasamaan sa masasamang iniisip; nagsasanay tayo upang maging tao na itinuturo ng Diyos ; maamo, mapagmahal, mapagpatawad, matiyaga, magiliw. Maraming mga bagay sa buhay na kailangan natin matutuhan, na dapat tayong matuto at magsanay, sa pagmamahal, sa pagibig sa kapwa, umaasa sa utos para sa atin na sumulong sa landas na ipinaplano ng Diyos para sa atin.

Ngayon, nagpapasalamat ako sa Diyos. Bago tayo magalang na mag-alok ng Anim na Kowtows, nakatanggap kami ng mga salita na ipinaalaala sa atin ng Banal na Espiritu, lalo na ngayon, sa Unang Pagbasa pati na rin sa Ebanghelyo. Sa sandaling ito, opisyal na itinataas ko sa Diyos  sa ngalan ng ating mga kapatid na babae at lalaki na naapektuhan ng ang kalamidad  sa mga nagdaang araw. Narito pa rin tayo sa ilalim ng proteksyon ng Diyos, upang ipagpatuloy sa tinig ng Diyos (10), upang ibigay sa mundo, sa mga tao sa lahat ng anak ng Diyos na nakikipaglabanan sa ilang mga sitwayon. Panginoon Diyos, mangyaring manatili ka sa amin; manatili na patuloy na dumating ang tulong sa isat-isa- bawat tao, sa bawat pangyayari. Ngayon, alang-alang sa kanila, patuloy tayong magtiwala sa Diyos, nagsusumamo at nagpapasalamat; Diyos, mangyaring patuloy na alagaan kami. Sa buhay, dapat tulungan ang mga kapatid na naapektuhan at kailangan natin maisagawa ang mga gawa sa katuwiran na ibinigay sa atin ng Diyos, upang tayo ay  magkakaisa upang harapin ang mga panloob at panlabas na bagay upang maunawaan natin na ang buhay, kapag tinawag tayo ng Diyos o kapag sinubok tayo ng Diyos, kung gayon tayo na nagising sa isang aspeto sa espiritwal na buhay, upang manalangin sa Diyos na tanggapin ang ating panalangin. Dahil sa mabubuting tao, sa pamamagitan ng mga tao nag-ehersyo ng pagtulong, ehersiyo ng dokrina at katotohanan  ukol sa Diyos, hinihiling namin sa Diyos na maawa siya sa lahat , mga tao hindi siya kilala mga taong hindi naniniwala upang magbalik  sila pagkatapos ng sakuna na ito. Bukod dito, para s mga taong hindi pa nakakaunawa; at para sa mga tao upang makita sa pamamagitan ng aming mga buhay ng pagsasanay,  sa pamamagitan ng buhay ng kawanggawa ng mga tao, sa pamamagitan ng buhay ng mga pari,  mga tao na itinalaga ang kanilang mga sarili upang maglingkod upang ipakita ang pagibig ng Diyos at upang magtakda ng isang halimbawa sa mga paligid,pagbubunyi natin sa Diyos at pinupuri ang Diyos sa atign buhay at sa ating gawa.

Hinihiling namin sa Diyos ingatan at proteksiyunan kami. Nagpapasalamat kami sa  Diyos sa pagpapanatili sa parokya ni Santa Teresa;  nagpapasalamat kami sa Diyos sa pananatili kaming magsimba sa aming simabahan, upang ipagpatuloy namin ang mga  araw na paglilingkuran at pagsamba namin. Nagpapasalamat kami sa Diyos sa pananatili ng simbahan at kapilya at lahat ng mga parishioners ng Santa Teresa, na lugar kung saan ipinakita ang Diyos, ang lugar kung saan itinuro sa atin ng Diyos at ang lugar kung saan ay pinahintulutan niya tanggapin natin ang dakilang kaloob sa pamamagitan ng pagsasagawa ng misteryo ng Anim na Kowtows, na isang regalo ng biyaya, isang regalo ng pagpapala. Ngayon, kailangan ang mga tao na maghanap, kailangan magsanay, kailangan bumalik ng direkta at hindi direkta tumanggap ng dakila sa pamamagitan sa ipinakita ng Diyos. Ang mga anghel at santo ay tumulong sa amin; ang mga anghel at mga santo ay dumating upang ipagtanggol at protektahan tayo, para sa atin upang magkaroon pa ng pagkakataon na ipagpatuloy na itaas ang boses ng Diyos, upang ipagpatuloy ang mga tinig na ginagamit ng Diyos, para tayo ay maging kanyang instrument, para ang  Banal na Espiritu patuloy sa gabayan, upang magbigay ng inspirasyon, para sa atin na magsalita ng mga katotohanan na kailangan ng mga tao na marinig, na kailangan malaman ng mga tao na magsanay.Sa Banal na Pangalan ng Panginoon Jesucristo, ang ating Diyos, sa sandaling ito, alam ko pasalamatan ang Diyos; hinihiling ko sa Diyos na tulungan akong tuparin ang aking tungkulin at responsibilidad at para sa lahat ng aming mga kamag-anak upang aming landas ng pagsaksi, at  magpatotoo sa kung  ano ang ibinigay at ipinagkaloob ng Diyos, para sa lahat na tumanggap ng pabor, para sa lahat na makatanggap ng regalo ang Anim na kowtows, para sa lahat na makatanggap ng kailangan nila upang makapunta sa Diyos sa anumang pagkakataon, magkaroon ng pananampalataya sa Diyos. Kapag nagtapos tayo bilang isang taong walang kinalaman sa pag-asa, maging sa edukasyon o awtoridad o pera o katanyagan, nalalaman lamang natin na umaasa sa Diyos. Lahat tayo ay naging walang kaya kapag dumating ang ulan, ng dumating ang bagyo, ito ay nangyari sa loob lamang g ilang araw; pagkatapos namin at sa iba pa natapos sa mga sitwasyon sa pagbaha, na may kagutuman- isang  masamang kalagayan. Kung wala ang mga tao na tinulungan ng Diyos sa pamamagitan ng pagprotekta sa kanila, ang mga taong nabubuhay sa mga araw ay  pinoprotektahan, kung gayon sino ang makatutulong sa iba? Ito ang pagibig na patuloy na ipinkita ng Diyos, para sa mga kapatid na may kakayahan, ang mga tao na hindi naapektuhan  ng bagyo upang tukungan ang mga taong iyon  at para sa mga naapektuhan ng bagyo upang kilalanin din ang  pagmamahal. Kailangan natin magkaroon ng isat-isa, kailangan natin makipagkaibigan sa isa’t-isa at  kailangan natin maniwala sa Kataas -taasang Tao na naninirahan sa loob ng kaluluwa ng mga taong nagsisitulong, sa loob ng diwa ng doktrina na kung saan kailangan ng mga tao na makita ang katarungan at katotohanan.Tanging ang Panginoon ang nagbibigay sa atin ng doktrina na dapat matutunan ngayon, dapat gawin at dapat kilalanin, para sa ating buhay na maging mapayapa, maging masaya, maging makabuluhan at maging  kalmado, sa lahat ng  pagkakataon, para sa atin na umunlad sa landas na ang Diyos ang may gawad para sa bawat is sa atin, para sa atin upang paglingkuran ang Diyos at isagawa ang doktrina na ibinigay ng Diyos, upang mahalin natin ang mga kapatid, upang magbigay ng suporta. Mula sa doktrinang iyon, magkakaroon tayo ng paglago sa mga batas, paglago sa mga tungkulin, paglago sa mga sitwasyon, paglago sa dilemas, upang makamit ang katuwiran at kabutihan ; at sa gayon maprotektahan sa banal  na paraan na ipinagkaloob  sa atin ng Diyos.

Sa sandaling ito, tinatapos ko ang mensaheng ito upang magalang na mag-alok sa Diyos sa Anim na kowtows. Sa Banal na Pangalan ng Panginoon Jesucristo, ang ating Diyos, L., kasama ang lahat ng mga kapatid, sa pagtatapos, lalo na ngayon, sa 10:28 ng umaga, araw ng Huwebes, Agosto 31,2017 sa simbahan ng Santa Teresa , sa harapan ng santuwaryo, sa harap ng tubernakulo, sa harapan ng krus, sa harap ng icon ng Banal ng Awa at ang rebulto  ng Our Lady of Mt. Carmel. Nais kong tapusin sa panahon ito ang mga salita na ibinigay sa akin ng Banal na Espiritu upang magsabi at hinimok ako upang makumpleto ang mensaheng ito, batay sa  Unang Pagbasa at Ebanghelyo at kung ano ang ipinaalaala ang Diyos, lalo na para sa huling araw ng buwan. Ngpapasalamat ako sa Diyos, pinupuri namin ang Diyos at ipinagbubunyi ang Diyos. Amen. Amen. Amen. Isang beses pa, nagpapasalamat kami sa Diyos, Salamat sa Banal na Espiritu, Salamat  kay Inay, sa Banal na Pangalan ng Panginoon Jesucristo, ang aming Diyos. Amen. Amen. Amen.

Ang hindi kilalang mensahero, L., ay isang Amerikanong imigrante mula sa Vietnam. Namumuno siya ng isang napakatinding buhay ng panalangin na nakatutok sa pagdalo sa Banal na  Sakripisyo ng Misa at pagsamba sa ating Panginoon sa  Banal na Sakramento. Nakakatanggap siya ng mensahe sa pamamagitan ng panloob na locomotibo at nakukuha ang mga milagro ng Eukaristiya  sa pamamagitan ng Cell Phone. Kapag nagbigay ng mensahe si  Jesus , ito ay isang pagmamahal ng Ama sa kanyang mga anak. (Mangyaring pumunta kayo sa home page www,nrtte.net)

Footnote o talata:

1. Hurricane Harvey
2. Ang pagbasa ng Misa para  sa araw na ito ay Tesalonica 3:7-13;  Mateo 24:42-15
3. Ang kanyang latin pangalan “Paulus” Siya ay isinilang Romano at ang wika Imperyong Romano ay latin. Pinatay siya sa Roma
4. Ito ay mula sa Awit ng pagsisiyasat ng araw
5. Ito ay dapat na isang tao na kuwento sa trahedya
6. Isang linya ang demarcation ay inilabas sa pamamagitan ng langit. Ito ay walang pagkakataon na naninirahan si L. sa Houston.Ito ang magiging una sa isang senyas ng mga bagyo- natural na kalamidad ayon sa aklat ng Apocalipsis. Ang propesiya ng “ isang bagyo ng mga darating na araw” ay natupad sa Hurricane Irma, na tumakbo sa kanyang kurso dalawang linggo mamaya; sumunod ang sugpong Harricane Maria tungkol sa isang Linggo matapos si Irma. Ang 2017 atlantic Hurricane season ay inilarawan na ngayon ng mga eksperto bilang “Hyperactive”
7. Ito ang katapusan ng daigdig na alam natin, na kung saan malilinis sa pisikal at ang mga naninirahan sa espiritwal upang magawa ang panahon ng kapayapaan na ipinangako ng oua lady of Fatima, ngunit hindi ang katapusan ng mundo o ikalawang pagdating.
8. Hindi ito tumutukoy sa” particular na paghatol” o” pangkalahatang  paghatol” kundi sa  isang paunang” pagiilaw ng mga budhi” o isang pagpapasya sa maliit na larawan para sa lahat ng mga naninirahan sa mundo. Ito ay mangyayari ng sabay-sabay sa lahat ; makikita ng bawat tao ang kalagayan ng kanyang kaluluwa at makapagsisi kung kinakailangan at kung iyan ang nais ng tao. Ang” Illuminasyon of consciences” ay ipinahayag sa Santa Faustina ( Diary, 83,1588), Edmund Campion at Blessed Anna Maria Taigi- pinahagahan ng mga papa para sa katumpakan ng kanyang mga propesiya.
9. Ang tungkulin ni L. ay masalita ng mga salita na ibinigay sa kanya ng Diyos sa pamamagitan ng panloob na mga locomotibo.

Bagong Pagsisiwalat sa Pamamagitan Ng Eukaristiya

Mangyari lamang na ibahagi ang mensaheng ito at website na may mga alam mo sa pamamagitan ng e-mail, social media, pag-print ang mga mensahe at salita ng bibig.

www.nrtte.net