Ang Daan ng Krus

Pebrero 21,2018

L.: Panginoon Diyos, noong 4:53 ng hapon, Miyerkules, Pebrero 21,2018. Ngayon, kasama ang mga kapatid na nasa telepono at mga  kapatid na naririto, magalang na itinataas sa Diyos habang sinimulan namin ang 14 na Estasyon ng Krus.

Ang Unang Estasyon : Hinatulan ni Pilato ng Kamatayan ang Panginoon Jesus

Panginoon Diyos- ang  buhay ay nagaganao sa koob ng maraming taon; ang mundo ay umabot sa daang taon kung saan higit sa 2,000 libong taon ang nakalipas, ang Diyos ay dumating sa mundong ito. Ang kasaysayan ay nag-iiwan pa rin sa likod ng mga bakas ng pag-ibig, ang mga bakas ng kaligtasan, ang mga bakas ng mga taksil at maraming mga kilos na iyon at mga pagkakasala. Ang mga tao sinasaktan ang Diyos at tinatanggihan siya at ang mga tao mayroon pa ring imperpeksyon na nakikita natin ngayon na katotohanan. Dumating ang Diyos upang iligtas tayo, at dumating siya upang magdusa sa lahat ng kaparusahan na  dulot ng ating mga kasalanan, para sa atin mayroon pagkakataon-mga pagkakataong maunawaan,makatanggap ng kaligayahan sa langit bilang pinangungunahan ng Panginoon Jesus at ginagabayan tayo pabalik sa kanya.Sana alisin ang lahat ng bagay na makatotohanan sa buhay, lalo na sa mga araw ng Kuwaresma, upang maibalik natin ang ating mga sarili upang makita kung ano pa ang nanatili sa atin: kasakiman, paninibugho, pagmamataas, yabang at maraming kahinaan sa ating kahabag-habag, -magsumamo tayo na mahabag siya sa amin at patawarin kami. Panginoon Diyos, pakiusap, magpakitaka ka ng awa upang makilala na kami ay lubos na pinagpala, dahil mayroon pa kaming pagkakataon na humingi ng paumanhin sa kanya, upang magnilay sa 14 na Estasyon ng Krus ngayon at magkaroon ng pagkakataon manalangin para sa mga kaluluwa na nagmimithi. Nang umalis  sila, naunawaan nila at nanghihinayang sila ngunit wala na silang oras, wala a silang pagkakataon ngunit ngayon, mayroon kaming pagkakataon; ipaalam sa amin ang pagkakataong ito habang tayo ay humhinga pa at ang ating puso ay tumitibok pa rin na isang  pagpapala mula sa grasya ng Diyos na kanyang ipinagkaloob  at pinagkakaloob.  Ang Kataas taasang Diyos na mapagmahal ay nagmamahal at naghihintay pa rin para sa paglago at kapanahunan ng bawat isa, upang pagsiklabin ang bawat kaluluwa upang palambutin ang bawat matigas na puso upang kilalnin ang   katotohan  at kung ano ang pinalalakas sa Kuwaresma na kailangan natin pag-isipan- ng bawat isa sa atin.

Ang Ikalawang Estasyon:  Ang Panginoon Jesus ay Nagdala ng Krus

Panginoon Jesus- dinal niya ang Krus, dahil sa kasamaan ng tao;  dinala  ang krus  para sa kasalanan ng tao na walang- bahala , katigasan ng ulo at pagtataksil. Dahil sa kalayaan, napupunta tayo sa kasalanan at kamatayan, ngunit ang Krus ay nagdadala sa atin na mapalapit   sa kanya, ang krus ay humahantong sa atin at tinutulungan tayo na makilala na ang Panginoon ay nagmamalasakit sa atin, lumalakad pa rin sa atin, nanatili pa rin ang lahat na, tumatanggap upang matubos tayo sa buhay, sa mga araw ng pagtapon sa mundo, sa mga araw ng pagkatapon sa mundo,ang mga araw kung saan ang tao ay may karapatan magpasya at makilala ang tama at mali upang makapunta sila sa Panginoon na ating pinagkakatiwalaan, ang Panginoon na ating sinasamaba at ang Panginoon na nagbuhos ng kanyang dugo para sa mga makasalanan katulad namin. Pakiusap, sana  maging determinado kami sa Kuwaresma upang kilalanin kung ano ang nakasalansan sa buhay sa loob ng maraming taon- gayun pa man tungkol sa lalim ng biyaya, malalim na karanasan, napakababa pa rin tayo, na may maraing natumba;sana maawa ang Diyos at patawarin ang mga pagtumba, mga kahinaan,  pagkamalamig at kapabayaan . Ngayon, pakiusap tanggapin ang taong naroroon at nasa likod, para sa mga nag-iwan ng kanilang tahanan- yaong mga naghiwalay sa kanilang sarili mula sa simbahan, yaong mga nagkasala. Sila ay mga anak ng Diyos ngunit ngayon sila ay walang malasakit sa kanya, itinatakwil nila siya at sila ay nagpapatuloy sa kanilang mga pagkilos .Ang puso ng Diyos ay nagdurusa, nagdadalamhati at naghihirap sa Kuwaresma; ngayon, ang simbahan ay nag-papaalaala sa lahat upang  makabalik para makilala ng lahat ang kanilang sarili  upang makabalik sa Diyos.  Ang Mahal na araw sa katahimikan, isang kuwaresma sa pagmuni-muni at isang kuwaresma kung saan nakikila nakaharap,upang magkaroon pa rin sa araw na ito para sa atin na magpasya na magbalik sa kanya.Sana ang kaluluwa ay makikinabang  din sa  sandali na ibinalik natin ang mga  sandali na isinakripisyo natin ang mga sandali na tunay nating ipinasok sa kuwaresma sa pagkikilala na ang Diyos ay nagdusa para sa ating  mga kasalanan. Sana  patawarin tayo ng Diyos ; sana buksan ng Diyos ang ating mga mata,taynga at puso upang maranasan at matamo sa buhay na tapusin ang pagnanasa, tapusin ang pangangatwiran ng tao, maging taong  may pagmuni-muni,na may pakiramdam at may puso na bumalik sa kanyang  Banal na Awa.

Ang Ikatlong Estasyon:  Ang Unang Pagbagsak ni Jesus sa Lupa

Panginoon Diyos, sa ikatlong estasyon si Jesus ay bumagsak sa lupa dahil sa bigat ng krus, dahil sa pagtulak, dahil sa mga tingin ng mga tao, dahil sa mga mura, ang mga malupit na salita, mga panunuya nila at  mga na patuloy na inihahagis na bato, Ang Diyos nahahapis hindi ng dahil sa sugat sa kanyang katawan ay nasugatan, kundi siya ay namimighati  dahil sa ating mga kaluluwa na totoong matigas ang ulo, napakatigas,suwail.Ngayon, ang mundo hindi pa nakikilala, hindi  pa rin kinilala at tinatanggap ang Panginoon na dahil sa pagmamahal sa tao,namatay siya para sa kanila. Siya ay  nahulog  sa lupa upang suportahan kami, siya ay nahulog sa lupa upang makapiling tayo, nahulog siya sa lupa upang magtiis sa kasalanan  na ginawa ng tao;  Nagtagumpay siya- upang tulungan tayo,patnubayan tayo at bigyan tayo ng pag-asa sa kanyang tibay Ngayon,Panginoon Diyos, napakaraming tao  ang nasa purgatoryo, dahil hindi sila naniwala,nagpabaya at may mga araw ng kanilang buhay, noong humihinga pa sila, mga araw na pinabayaan nila ang malawak na pagliligtas na ibinigay sa kanila, minahal sila at napasindak-upang  mamuno sa bawat isa sa estasyon ng krus. Pakiusap, hayaan  mo kami na manatili pa rin sa mundong ito,upang maging  mga tao na maroon ng pagkakataon na magpasya, upang magkaroon nga pagpipilian, magkaroon ng  pakiramdam, magkaroon ng lakas, mula sa isang   na tunay na puso, upang magalang na itinaas sa Diyos, lalo na sa  araw ng Mahal na Araw na ito, humingi sa Diyos na magkaroon ng Awa at patawarin ang bawat makasalanan na nasa mundo pa rin;  bawat kriminal (culprit)  bawat nagbabayad,  bawat biktima  na lumayo at hindi na magkaroon ng pagkakataon na bumalik. Sana ang Diyos maawa sa mga kaluluwa sa purgatory, kung saan ang mga mahal sa buhay  namin  ay ; huli na ito kapag  maunawaan nila, ngunit nagmamahal pa rin siya, hinahanap  pa rin niya ang  paraan, at at pinapayagan niya magnilay  meditate) sa arawna ito upang  gunitain kung ano ang kanyang natapos ;  maaaring makinabang sa aming mga mga kaluluwa mula sa ating mga panalangin at ating mga pagwawari.

Ang Ika -Apat na Estasyon: Pinagpala ng Mahal na Ina ang Panginoon Hesus na Nagdala ng Krus

O Panginoon ,aming Diyos- ang ikaapat  na estasyon ng krus ay naglalarawan ng Mahal na Ina na nakipagkita sa Panginoon Jesus ng dalhin niya ang Krus. Kapag ipinanganak lamang na mahigpit na ginanap sa mapagmahal na mga bisig ni Inay,masaya at kasiya-siya at kagalakan ng mga anghel at santo ngunit ng matunugan  ang Panginoon Jesus sa daan ng Krus, ang katawan ay nalampasan ng lampas sa pagkataong tao,nalalatagan ng dugo, mga bakas ng dugo na natuyo sa paraan na kinuha at kinuha. Sa paraan pinamunuan ng  berdugo ang kanyang anak upang patayin, si Inay hindi nagsabi ng anumang mga reklamo;  ang kanyang mga mata ay puno ng luha,inaaliw ng Inay ang kanyang anak, ang Puso ng Panginoon Jesus ;  dalawang puso na tumitibok bilang isa, sugatan  ng dahil sa pagmamalupit sa katawan ng kanyang anak, ang Panginoon Jesus,kinailangan magtiis. Ngayon, ang mundo ay   natubos; ang bawat isa ay maaaring magsisi at makabalik habang ang marka ay tumagal pa rin sa katahimikan,  sa pagwawari ng Inang Maria na patuloy nakikiusap sa makapangyarihan sa lahat upang  patawarin ang mga tao,naghihintay sa mga kapanahunan ng tao, naghihintay ng pagsisisi at pagsisi. Magtanong tayo kay Inang Maria na tulungan tayong tanggapin ang tunay na pagkilala- na may isang mapagmahal na puso, may mahabagin  puso, nagmamalasakit na puso- na tayo ay tinubos sa pagtitiis at paghihirap dalhin ang Krus na tinanggap ni Inay at Panginon Jesus.Ngayon, hindi natin maaaring magpatuloy sa mga araw na hiwalay sa kanya ;  hindi tayo puwedeng magpatuloy ng walang alinlangan,hindi kami maaaring magpatuloy sa walang malasakit at malamig  na mga araw  at kulang sa paggalang.  Ngayon kung ano ang nais  na gawin natin ay upang maibalik ang ating kaluluwa sa mga sandali ng pagwawari,upang maging isang mapanimdim na kaluluwa, upang makilala na ang buhay natin ay tumatagal pa sa presyo ng dugo ng kanyang anak. Mula sa pakikipagtulungan niya upang tulungan tayo  na maging mature, may pagkakataon pa rin tayong maibalik ang nawala sa loob, upang makabalik tayo sa Diyos ; Bukod dito, may reponsibilidad  kaming tulungan ang mga kapatid sa purgatoryo, dahil sila rin ang kanyang anak at mga anak ni Inay.  Ang Panginoon ay namatay at pinahintulutan ang daan ng krus para sa kanila, ngunit ngayon, hindi pa rin sila makapunta sa lugar na ipinagkaloob ng Diyos, kaya  mayroon tayong tungkulin at resposibilidad na manalangin at mabilis sa mga santo,upang ang sakripisyo na aming inaalok aliwin siya habang hinihiling naming siya na magkaroon ng awa sa mga kaluluwa sa purgatoryo.

Ang Pang-Limang Estasyon: Si Simon Tinulungan Panginoon Jesus na Dalhin ang Krus

Panginoon Diyos, sa mga araw na pumunta siya sa sinagoga, nagturo  siya, at nagbiyahe siya sa loob at labas ng Galilee at sa paligid upang magturo at magpagaling ng tao. Napakarami siyang nagawa subalit noong lumakad siya sa daan ng Krus, na nag-iisa sa kanyang sarili; lahat ng nasa paligid niya ay umalis ;mayroon isa naiwan ang Inay at St. John at ang ibang malapit sa kanya ay nasa ibang lugar. Kailangan ni  Jesus ay lubos na tulong dahil pagod at wala na siyang lakas na dalhin ang krus, ang berdugo natakot na baka siya mamatay sa daan, pinili ang pinakamalapit na lalaki si Simon. Ito ay nakasulat sa 14 na estasyon ng krus noong ang pasyon ay naitala sa  kasaysayan, subalit si Simon hindi kilala si Jesus,siya ay malamig at ayaw.Nakikita natin ang tao,sa pagitan ng dalawang lalaki, walang doktrina ng Diyos, walang awa, walang pag-ibig, kaya naka harap sila sa paghihirap, sila ay walang pakiramdam o nakikita ang taong naghihirap, hinahampas,nagdurugo, bumagsak, o mayroon maawain puso tumutulong. Ang puso ng tao kailangan magpakita ng awa, marunong umibig, at magkatali dahil ang tao kailangan may budhi, na nilalang ng Diyos, subalit sa kalagayan ni Simon sabi nila ayaw ni Simon buhatin ang Krus ng Diyos pinilit lamang siya at wala siyang awa o pagibig .Ang sitwasyon ngayon sa lupa ang trato nila sa Diyos ay pareho; ang ating kilos ang katibayan ng katigasan,matigas ang ulo at ang pagtanggi na kanyang hinihintay.Sa hindi mabilang na taon,tinanggihan natin ang biyaya; wala tayong  natatanggap ng grasya subalit lubos namin naunawaan kung papaano sumagot sa pagibig at sa pamamagitan ng pagtuturo; tinanggihan ng puso natin maunawaan ang ating kailangan gawin at ano ang dapat gawin. Sa daigdig,totoo, kaunti lamang na tao na nabubuhay na may  puso- mga taong nabubuhay na may pagibig upang makilala ang paghihirap ng ibang tao,  makibahagi na makilala ang pangangailangan ng ibang tao, ibahagi kung ano ang mayroon tayo ngayon.  Talaga, karamutan ay likas at patuloy magmula ng umpisa pa lamang, kaya ang Panginoon Jesus- dumating upang baguhin ang kilos, ugali, lahat ng ng bagay na dapat baguhin na karaniwan at mediocre sa buhay upang pag-apuyin tayo na umibig, upang gumalaw ang ating buhay,bumilis ang lalaki sa mabuting paraan na tinuruan tayo na nanggaling sa doktrina.Magwari tayo upang makilala na tumatanggi rin tayo, mga taong walang pakiramdam, mga taong malamig sa mga araw nagpabaya, mga araw na nabubuhay tayo sa mga batas at regulasyon. Halina pumasok tayo sa kuwaresma naunawaan kung ano ang pagwawariin, ano ang nagawa natin upang magpasya tayo; sana ang Diyos maawa a tulungan tayo magwari ukol sa kuwaresma, para sa ating kaluluwa at puso, matutong magbago, maging maawain, magmahal ng lubos at maging mapagbigay pagdating sa mga tao. Sa ngayon at lumipas na bagay sa buong araw na tinuruan tayo,nagtiis siya dahil sa atin. 

Ang Pan-anim na Estasyon: Pinunasan ni Veronika si Jesus sa Mukha at Nag-iwan ito ng Marka ng Mukha ni Jesus

O Panginoon, ang buong daan ay napakahaba; maraming tao ang sabik,nanlulumo at maraming tao pinapanood at niluluksa ang Kataas-taasang Pagkatao na nakita nila araw-araw habang nagawa niya ang mabubuting gawa,tulad ng pagtulong at pagbibigay niya; mayroon dakila at pambihirang gawain sa mga tao na ang berdugo ay malupit, napakasakit  magbugbog. Talaga, malaking  pangkat ang naroroon subalit isang  matapang na babae ang nagpahid ng mukha ni Jesus, na nanggaling sa puso; ang babae- noong lumipas na panahon, sa katunayan,  ang mga tao ay tumingin sa mga kababaihan subalit si veronica mismo ang  gumawa nito. Nakita niya kung paano tahimik na dinala ni  Jesus ang krus ,na may mabigat na hakbang;  naalala niya na araw-araw,puamasok si Jesus ay sa mga lugar na kinikilala niya, subalit ngayon ang mukha na iyon ay naging ibat ibang mga isa-duguan.  Tiyak na may dugo kumalat sa  ibabaw ng mga mata hindi niya nakita kung anong paraan upang pumunta, kaya siya at nadapa ng paulit- ulit,ngunit walang sinumam ang makalapit ; kahit na ang mga pinagkakatiwalaan at napili niya tumakas.  Dumating  ang isang babae; siya ay lubhang  matapang at pinunasan niya ang kanyang mukha Tanging mga maliit na kilos, ngunit iginawad niya na siya sa pamamagitan ng pagrecord ng kanyang mga pagkilos sa mga aklat ng kasaysayan at siya lamang ang tanging tao kung kanino iniwan ni Jesus ang marka sa tabing na iyon.

O Panginoon, ang aming Diyos- ang makapangyarihang Kataas- taasang Diyos, ang Diyos na punong-puno na pagibig, ang Diyos na gumawa ng lahat ng hindi pangkaraniwan at napaganda gawa, ang Diyos na naglalagay ng halimbawa para sa mundo ng tao , sa landas na kinuha at tinatanggap ng  mga tao. Iyan ang okasyon para sa amin upang magmadali upang tumayo para sa katotohanan; ito ang pagkakataon para sa mga tao na natanggap ang kanyang biyaya upang lumabas at magsalita  tungkol sa kung ano ang kanilang  sinasaksihan -isang brutalidad, isang kalupitan, isang kawalang- katarungan sa walang sala. Kaya, ipaalam sa amin sumasalamin ; kami ay mga tao na napaka tapang sa mga oras, ngunit hindi kami sapat na naka-bold at mahiya pa rin ang mga tao na hindi mangahas na magpatotoo sa katotohanan. Napakarami naming tinatanggap mula sa ipinagkaloob ng Diyos ngunit hindi kami sapat na matapang upang pag-usapan ang tungkol sa Diyos sa iba at hindi sapat na matapang upang tumayo sa kanya upang punuin ang kanyang mukha tulad ni Veronica sa pormang ito pati na rin sa iba pang mga anyo.

Pakiusap, payagan mo kami lalo na sa kuwaresma upang  makilala sa  ating sarili kung ano ang ginagawa namin na hindi sinadya at sayang. Maraming mga bagay na matutuhan natin sa babaeng ito; tingnan natin ano ang ginagawa naming na hindi sinasadya at sadyang. Marami mga bagay na maaari nating matutuhan mula sa babaeng ito;  pag-isipan natin ang dugo na patuloy na dumadaloy sa pamamagitan ng Banal na Sakramento na sumasaksi pa rin sa mundo ng tao sa isang buhay na pagtanggi- isang buhay na hindi pa natatanggap ng mga tao, hindi pa rin naunawaan at nagkakasala pa rin sa Panginoon. Ipaalam natin sa ating sarili ang mga sandali ng pagmamay-ari sa kanya sa espiritwal, para sa ating pagninilay,upang maranasan natin at makilala natin na mayroon tayong pagkakataon. Magdasal tayo para sa ating sarili, magdasal sa mga tao na nakatira sa mundong ito, magdasal para sa kakayahang magpasya , ipagdasal ang mga tao sa lipunan na hindi mapalad, hindi pa rin maaaring mag-alay kung ano ang hinahanap ng Diyos na ang puso at maalalahanin na mga pagkilos sa isang normal at ordinaryong buhay. Kaya sa araw na ito, sa halip na isang belo,hayaan nating mag-alok ng isang bagay sa Kataas- taasang Panginoon habang papasok tayo sa Kuwaresma na ito, sapagkat siya ay nagbigay at nagbibigay na tumutulong sa namatay, sa mga kaluluwa at tumutulong din sa atin ngayon na maging matapang upang punasan ang dugo habang si Hesus ay dumudugo pa sa pamamagitan ng mga sugat na ang  tao ngayon ay nagdudulot sa kanya. Ang mga tao ay tinanggihan pa rin niya; ang sangkatauhan  ay nananatiling walang malasakit sa kanyang pagdurusa at paghihintay.

Ang Ikapitong Estasyon:  Ang Ikalawang Pagdapa ni Jesus

O Panginoon-nadapa siya sa lupa ikalawang muli,masakit ng dahil sa bigat ng Krus, ang mga sugat ay natakpan ng mga dumi habang naglalakad siya, ang dumi nagkalat sa buo niyang katawan at naghihirap ng higit pa kapag ang kanyang ulo napasubsob sa lupa na natakpan ng bato. Sino ang makapagsasabi ng kanyang paghihirap?  Ang narinig lamang natin nadapa siya sa lupa ikalawang beses subalit hindi natin alam kung papaano siya nadapa, paano niya natiis at gaano karami ang kanyang paghihirap. Ang lubos na hirap, hindi pa rin siya sumuko dahil alam niya na mababaw tayo at maloko at walang puso nagtakwil. Kung hindi niya tinapos ang daan ng Krus, paano tayo magkaroon ng pangako ngayon, paano natin maunawaan ang  kanyang damdamin, ang kanyang pagtuturo sa atin upang gabayan tayo sa gitna ng mundo, mga araw na may pagsubok, mga araw na ang henerasyon patuloy nagpabaya,patuloy sa daan sa buhay ng tao na makitid. Datapwat,nagningas ang kaluluwa, mahal at mahal pa rin niya tayo;  alam niya na marami ang nagbalik subalit patuloy pa rin silang nadadapa. Sa ating buhay, lagi tayong nadadapa sa buhay.Pinili niya pareho : Una, nagtiis alang-alang sa atin, nadapa muli at sige patuloy pa rin ang paglakad upang tubusin tayo- ang nakamit ay para sa atin ang kaligtasan na may lubos na hirap at lahat ng pagtitiis sa buhay.

Halina na tayo magwari, mag-isip, at udyukan ang ating puso na makita ang nakaraan at manatili ngayon. Ang mundo ay nasa panganib ng mga taong lubos na tinanggihan at hindi masukat na kagandahang loob, tinatanggihan ang Diyos na nagmamahal sa kanila, namatay sa kanila, nadapa ng maraming beses upang paalalahanan sila na ang Diyos nagmamahal at nagpapatawad,subalit sila iniiwasan ang mahalagang regalo, pinabayaan kung ano ang mayroon sila at kung ano ang ipinagkaloob ng Diyos. Ang Diyos lamang ang mapagbigay at siya lamang ang nagbibigay ng marangal na araw; sa Diyos lamang mayroon tayong pagkakataon na pumili; sa kanya lamang mayroon pagkakataon na magdasal sa ating kamag-anak at sa mga namatay. Noong namatay sila, alam nila subalit wala na silang pagkakataon,huli na at ang panaghoy naririnig natin(2). Ngayon, tayo maliwanag naunawaan ang daan ng Panginoon Diyos naghihintay at nadapang muli at tinutulungan tayong tumayo; Nadapa siyang muli upang mapalapit at magbalik ang kaluluwa sa kanya. Ang pagibig na maawain,malalim, umiikot;  sana maranasan ang tunay na buhay na ipinagkaloob ng Diyos sa atin; sana ang bawat tao bawasan ang pangangatwiran, ang gulo, lahat ng karamutan,ang yabang, ang pagkaganid iwasan ang bagay sa buhay nag-uudyok sa atin, upang maunawaan ang kuwaresma.Sana ang ating kaluluwa maunawaan na ang Diyos mismo tinutulungan tayong tumayo sa pamamagitan ng kanyang pagdapa; ang kanyang pinakamasakit na pagbagsak, nakatulong upang makaharap natin siya, makilala at tumanggap ng patawad at walang katapusan Banal na Awa sa Pinakamataas na Panginoon na nagtiis ng pahirap upang makalaya tayo.

Ang Pang-Walong Estasyon: Ang Panginoon Jesus Pinigilan ang mga Babae sa Jeusalem Lumuha

O Panginoon- sa bawat daang taon at henerasyon, mayroon mga tao maaaring makaranas, at mayroon din tao na tunay na nakikinig at isinasagawa kung ano ang itinuro;  nakita nila ang mga gawa na ginawa niya. Iyon ang mga tao sa Jerusalem, ang mga kababaihan, ang mga maliliit na bata, na nakakita ng mga bakas ng dugo sa tao na nagdadala ng Krus sa mga pagod na mga hakbang, sa mga sakit at wala na siyang lakas upang magpatuloy.Ang mga mata ng tao ay dapat makakita ng isang bagay na humihimok,dahil ang isang tao ay dapat magkaroon ng budhi, mapagmahal na puso sapagkat ang tao ay may damdamin para sa ibang taong naghihirap, hayaan natin ang Panginoon. Gayun pa man , nakikita natin,lubos na pananakit ang ginagawa ng berdugo, ang mga Eskriba, mga Pariseo, na may pinag-aralan, may kaalaman,mga taong  nakakaunawa,mga taong maykapangyarihan, subalit hindi nila nakita ang walang sala na Kataas-taasang Panginoon,hindi nila nakita ang Pinakamataas na Tao na lubos na nag-iisa subalit binugbog ng maraming tao,inabuso ng tao. Sa mga tuya ng buhay, ang insulto ng nasa paligid ng daan, mga taong tumanggap ng biyaya, mga taong gumaling-talaga, nakakaawa ,malas at nakakalungkot sa mundo na nanatili sa kasamaan kasama isang  walang awang puso na likas sa tao kaya hindi makita ang mapait na sakit ng mga nagdusa.Ang Panginoon Jesus lumakad sa daan; nakita niya ang mga taksil, ang mga ginagawa ng tao subalit ang kanyang puso nagmamahal pa rin, ang kanyang puso nagmamalasakit sa mga dumadaing sa kanya, mga taong lumuluha kapag nakita nila ang kanyang paghihirap, umiiyak katulad ng babae sa Jerusalem.

Panginoon, talaga,ang mundo ay tumitingin sa katotohanan. Samakatuwid, maraming tao ang ganap na walang malasakit sa Diyos; tinatanggihan nila ang Diyos, hindi sila intresado na  isulat sa kasaysayan, bagaman ito ang paksa ng pagmuni-muni lalo na sa Mahal na Araw. Gayonpaman, O Diyos, mayroon pa ring mga tao tulad ng kababaihan sa Jerusalem; may mga bata pa rin, may mga tao pa rin na nakikilala ng pagibig at ngayon nagsisisi, sila ay nagpapatuloy pa rin patungo sa Diyos,sila ap rin ay bumibisita sa Diyos, sila pa rin ay may karangalan sa Diyos, sila ay sumasamba pa rin sa Diyos at patuloy silang kinikilala ang Diyos na nakatira sa gitna ng siglong ito.Samakatuwid, anuman ang mangyayari sa mga henerasyon, may mga taong matuwid pa rin, may mga tao pa rin na nakikita ang katotohanan, mayroon pa ring mga tao ng Diyos, mayroon pa ring mga taong nagmamahal sa Diyos at mayroon pa ring mga taong tapat sa Diyos. O Diyos, ngayon, ang mga tao na tulad natin ay mga ordinaryong tao,mapagpakumbab at mahina, ngunit O Diyos, ngayon ay nakikilala natin na tayo ay mga taong walang malasakit, mga wlang pakundangan, na mga traidor, na sumusunod sa kanilang sariling kalooban. Sa ngayon ay naunawaan natin, dahil hindi tayo sensitibo, sapagkat tayo ay pabaya, gumawa tayo ng kasalanan, ngunit ang Panginoon ay nagpapataw pa rin ng mabait, nagmamahal pa rin ng walang kondisyon, sinusuportahan pa rin ng tunay, patuloy pa ring nagdadala sa atin ng buong puso at nananatili sa paglipas ng mga araw, sa isang pagbubunyag at mapagpakumbabang paraan.

Sa araw na ito, mayroon kaming mga kapatid na yumuko sa paggawa ng mga estasyon ng Krus, upang maipakita at mabubulay- bulayin ang ipinagkaloob at ibinigay ng Diyos, ang Diyos na kilala natin bilang siya: ang Hari ng sansinukob, ngunit sa  daan ng Krus, siya ay lubhang mahabagin, dahil sa kawalan ng pag-iisip, pagkakanulo, kawalan ng kaalaman at pagtanggi sa sangkatauhan.  Gayunpaman , hindi niya pinahintulutan ang mga tao na manood ng isang hitsura ng pagtingin ; Ang Diyos ay ang Panginoon; sa kanyang kapangyarihan, siya ay  maharlika, naghahanap at nagpapakita ng awa sa mga anak  ng Jerusalem na umiiyak at umiiyak, na sinasabi, Huwag kang umiyak para sa akin, kundi umiyak ka para sa iyong mga anak; kami ang mga taong naroon at nanunumbat; hayaan mahawakan tayo ng mga salitang iyon. Ang masikip na mundo na ito ay nakikiniit ng maraming mga pang-akit sa mga sopistikadong at mapanlikhang mga paraan ng isang sibilisadong edad na lured sa amin ang layo at kami ay nawala masyadong malayo, ngunit  ang pag-ibig, na paalala at ang Jerusalem ng taon na iyon ay naroroon pa sa pamamagitan ng mga tao mula kanino ngayon, tahimik naming pinakikinggan ang mga salita ng Diyos. Binibigyan niya tayo ng pagkakataong  bumalik sa kanya, upang kilalanin siya; maaaring ang ating mga tinig at sumasalamin sa mundo.

Ngayon ,kahit ang mundo ay nakatira sa pamamagitan ng kurso ng kasaysayan na may pagwawalang bahala, pagtanggi at pagkalamig, tayo- bilang mga kaapu-apuhan-pinaalalahanan tayo ng Diyos: “ Maawa kayo sa inyong mga anak .”Ngayon, Salamat sa awa na iyan, bumalik tayo sa isang buhay nakikilala ang Diyos, kinikilala siya at naniniwala sa kanya; bagaman hindi gaanong mahalaga, bagama’t may mga hindi perpekto na araw, bagama’t may mga kaawa-awang mga araw pa rin, naniniwala tayo sa Diyos na nagmamahal sa atin, sa Diyos na namatay para sa atin, sa Diyos na pumasok sa kasaysayan at ngayon ay masigla pa rin,upang  mapahina ang malamig at walang malasakit na mga puso at tulungan tayo sa daan pabalik sa katarungan at katotohanan na ipinagkaloob  sa atin ng Diyos sa lupa. Sa ngayon, habang ngapapatuloy tayo  sa ating pagmuni-muni, maaari natin maging mature at maunawaan ang  kahulugan ng Mahal  na Araw; maari nating itataas ang ginagawa natin, ang mga maliit na sakripisyo, upang manalangin para sa kaluluwa, upang manalangin para sa mga taong hindi mas mahaba ang pagkakataon,upang manalangin para sa mga nag-aalala, na nagsisisi, na may mga panaghoy. Diyos, magpakita ka ng awa at bigyan kung ano ang aming magagawa, dahil mahal niya ang buhay at maging ang namatay, nagmamahal sa mga nagdurusa na kaluluwa, kahit na ang mga nasa likod ay hindi pa rin alam kung paano bumalik sa kanya. Diyos, pakita ka ng awa, tanggapin ang aming mga panalangin, bigyan kami ng pagkakataon na magpatuloy sa pagtaas;  Diyos, pakinggan ang aming mga pakiusap, tanggapin ang aming mga luha at tulungan kami sa aming daan upang maging mas kumpleto, karapat-dapat sa pag-ibig na inalok niya sa amin.

Ang Pang-Siyam na Estasyon: Ang Panginoon Jesus Nadapa ng Pangatlong Beses

Ang paglalarawan ng simbahan pina-alalahanan tayo ng salita na malapit, napaka-simple, ngunit ipinahayag ang lalim at lawak para sa lahat ng kasaysayan. Kami ay inapo ni Adan; noong umpisa, ang ating unang magulang nagtaksil at sinuway ang bilin, kaya tayo nadapa sa isang kalagayan ng kasalanan at kamatayan; sa dahilan iyon,si Jesus dumating. Alam niya kung ano ang mangyayari at mangyayari pa rin sa mundo kung hindi siya dumating o kung siya dumating ay upang mamuno sa amin sa  makabuluhang  araw; kami ay may at mga araw na patuloy sa katigasan , katigasan ng ulo at kung saan ang mga tao ay patuloy na mga tao, nagbalik kami ; maraming beses na naranasan naming;  maraming beses naintidihan naming na ito ay ang kamay ng Diyos mismo na humadlang at protektado sa amin. Ang kamay ng Diyos mismo ito ang di nakikitang kamay na sumusuporta at pinapatnubayan tayo sa pamamagitan ng mga aksidente, sakuna at maraming pagsubok sa buhay, subalit hindi tayo makatayo sa ating sarili, pagtibayin, maniwala at magbalik sa  isang karapa-dapat na buhay, gaya ng  pagtubos sa atin ng Diyos;  kaya ang Diyos, muling nahulog sa lupa na pangtlong beses. Alam namin lahat ang  bagay ay mayroon kahulugan; ngayon, pag-isipan natin: Ikatlong beses na nadapa sa lupa ; tatlong  araw  ang Panginoon Diyos na makikilala sa katapusan ng mundo, tatlong araw ng tugumpay ng kanyang pagkabuhay;  saka tatlo: Ang Ama,ang Anak at Banal na Espiritu; si Jesus at kanyang mga kasama  Apostoles noong tinanong niya si Peter: Mahal mo ba ako? Tatlong beses;ang tatlong beses ay maraming kahulugan  at ang numero tatlo ay espesyal  dahil siya ang Panginoon na nagplano ng kasaysayan na mangyayari sa mundo , sa mga tao, puno ng kahulugan na mayroon numero at kung ano ang pangako sa mahalagang bagay na ating natutuhan.

Sa paraan na lumakad ang Panginoon Jesus, noong papalapit na siya napansin ng mga tao na pagod na siya- ang dugo ay nabuhos; wala na siyang lakas at anuman ang lahat ng pang-aabuso  alam niya lamang  sa huling sandali upang magtanong, hilingin  sa Diyos Ama na magpatawad,nababahala  lamang sa mga kapus-palad na mga bagay na naganap na  hindi  kilala ng mga tao. Ngayon pareho pa rin maraming bagay ang naulit mula sa kasaysayan, subalit mas matigas ang puso, matigas ang ulo sapagkat ang mundoay may isang ikatlo lamang na kinikilala,ngunit sa isang ikatlong bahagi, mayroon pa rin dibisyon na naghihiwalay pa rin.  Saan ang iba pang dalawang-ikatlo? Sila ang mga tao na natubos ng Diyos ,sila ang mga taong pinagkalooban ng Diyos-ang Diyos namatay para sa kanila upang mabuhay- subalit ngayon hindi nila nakikilala si Jesus,ayaw nilang magbalik na makita siya at hindi nila nakikilala ang  Pinakamataas na Panginoon na nagbigay sa kanila mula pa sa simula, dahil tinubos niya sila sa kanyang sarili upang sila ay magkaroon ng araw na ito. Nakakalungkot sa tao, hindi masuwerte ang bawat isa; inuukol natin ang lahat ng ating pag-aari sa kasaganaan, lahat ng bagay na ating hinahangad: ang tagumpay at mga maraming bagay sa buhay lumilipas sa panandalian mga araw. Nagtatayo tayo, nagpapalaki tayo kung ano ang kapaki- pakinabang habang tinitingnan natin ang ating hinaharap,ngunit hindi natin nakikita ang ating kinabukasan sa kanyang pagmamahal; hindi natin makita  ang lumilipas na likas na katangian ng buhay at hindi natin nakikilala ang Kataas- taasang pagiging naghahain para sa atin na manirahang kasama niya palagi sa isang lugar na hinid kailanman natatapos.

Ngayon ,tungkol sa kamangmangan,ito ay sinabi :” Huwag ninyong iwan ang mahinang mga bata sa kanilang kamangmangan.”. Ngayon, ang kamangmangan ay nanatili , nanatili sa katigasan ; paano natin makikilala kung hindi tayo tunay na nagsisi? Hayaan natin Igugol natin ang mahalagang sandali na ito  isang  buhay na  nag-umpisa sa ating paglalakbay sa kuwaresma upang maipakita natin, makaranas at mabuhay habang may pagkakataon tayo. Mamuhay tayo sa kasiyahan ng  Panginoon; sumuko at ipagkatiwala ang kung ano ang nauukol sa isang hangal, hindi makatarungan at makitid na pandama,upang makamit ang ipinagkaloob sa atin ng Diyos sa landas na kung saan nahulog siya sa lupa para sa ikatlong pagkakataon,upang maunawaan ang kahulugan,upang tumawag sa kanyang pangalan. Tanging siya ang magpapalaya sa atin, tanging siya ang makapagbibigay sa atin ng isang masayang ngiti, kapayapaan at kahulugan ng buhay.

Ang Pang-Sampung Estasyon: Ang Berdugo Hinubaran ng Kasuutan ang Panginoon  Jesus 

Panginoon Diyos, ang damit na iyong  suot  ay inilagay ang lahat ng mga pagdurusa at  mga kalungkutan ng kasamaan ng tao. Ang damit na inyong suot tinuturuan tayo kung ano ang mortal na buhay, isang panandaliang  buhay;   isang buhay  na may buhay na walang kabuluhan  hangga’t kami ay naghahanap, dahil kami ay nasasabik at nahihikayat, na humantong  sa amin sa isang  napaka – makitid na pag-iisip. Mali mali pa rin ang kamangha-manghang  pa rin maramot,naghuhusga, nanlilinglang at ang mga tao nanatili sa mga araw na gawi natin at sa buhay;  Binigyan tayo ng damit para isuot subalit dumating ang oras, na ang lahat ng bagay ay malapit ng makumpleto ;   ang damit na iyon ay ibinigay niya para sa kabaitan ng mga tao sa kanya . Maraming taon sa mundo, kaya maraming mga buwan, upang bigyan ang pinakamabuti sa lahat upang bihisan ang ang mga tao ng bagong damit, sa biyaya, sa pamamagitan ng mga aral ,  ang nakakasiglang mga salita at nakakasuklam na kamatayan upang tubusin ang mga tao,ngunit ang damit na iyon, bumalik sa kanya  ang mga tao sa halaga ng dugo,mga hampas sa buong katawan, korona ng tinik, mga abuso,ang mga tao binalewala, hindi  naniwala at walang puso dahil sa kanilang kasamaan.Tayo ay magmuni-muni sa mga bagay na ito;  Suot niya ang damit at ibinalik niya ang damit sa mga tao, sa pamamagitan ng mga dugo, sa mga sugat, sa korona ng tinik, sa bigat ng krus at pako sa krus upang ang mga tao ay hindi mabigatan, upang iligtas at makalibre at magkaroon ng mga araw na maliwanag- ang ilaw ng Mabuting Balita, ang ilaw ng pag-ibig, ang ilaw ng langit, ang ilaw ng biyaya.

Ngunit O Panginoon ,  ang aming Diyos,hanggang sa daang taon nakakalipas na panahon ,hindi pa rin natin maunawaan ang damit, na kung saan ay ang kasuutan ng kabaitan na ibinigay ng Diyos,sapagkat ang kasuotan na ginagamit ngayon ng mga tao ay isang pagkukubli, mga kahalayan , walang kahihiyan, ng pagiging malamig at pagwawalang bahala.  Hindi pa rin natin maunawaan ang halaga ng damit na kanyang isinusuot ,para sa kanya upang bigyan  tayo ng bago sa pamamagitan ng kanyang kamatayan.Nawa’y pahintulutan natin ang ating sarili na mag-alerto ng mga sandali, upang hindi tayo mapahamak sa diyablo, upang huwag tuksuhin ang diyablo, upang hindi hayaan ang pagwawalang -bahala sa kasamaan upang mapanatili ang pagtatambak at magpatuloy sa mga buwan kung saan tayo nananatili sa matigas at matigas ng mga araw- kung saan tayo ay nanatili sa mga araw ng tunay na mundo, hinihingi lamang kung ano ang nauukol sa atin, sa pagmamataas, sa pagtanggi at hindi makilala ang lalim, taas at lapad. Kapag nagwari at nagmuni-muni tayo,lubos na walang laman, lahat ay ugali lamang, walang pakiramdam , nagsasalita tayo ng maliwanag at humahantong sa isang buhay na may kakayahang  gumawa ng maraming  bagay ng dahil sa kaalaman, ng edukasyon, ngunit ito lamang ang hitsura, tanging teorya, dahil sa loob, tayo ay walang pag-iisip, nanatiling matigas at matigas ang ulo.  Nawa’y maunawaan natin na ang damit na suot natin ay isang yabang; ang damit ay ibinigay na Panginoon Jesus, hindi pa rin natin naunawaan ang halaga nito; ngayon, tayo ay gumising, huwag tayong manatili sa mga araw na nakikibahagi, sa mga araw sa ating makasarili, hindi nakakakilala ng pananaw, sa paghatol, pagdududa, sa pagsuway, sa kalikuan. Kapag nakatagpo ang ating buhay at nakakaranas ng mga hamon, pagkatapos ay hinahanap natin, ngunit kapag nagtagumpay tayo, hindi na natin nakikilala ang Diyos at hindi tayo nag-aalok ng isang salita ng pasasalamat; ganoon nga tayo.

Pag-aralan natin ito at tingnan kung ano ang ginawa natin ; tayo ay nagising upang makilala na tayo sa buhay ngayon mula sa kanyang kaligtasan, tinubos sa pamamagitan ng presyo ng Dugo, sa pamamagitan ng kanyang pahintulot at sa pamamagitan ng isang malambot na pagibig  na naghihintay para sa atin na magising  at naghihintay para sa amin upang  magbalik, naghihintay pa rin na lumago ang  pag-ibig at kaligtasan ng Panginoon Hesus Kristo. Huwag hayaan ang ating mga puso na maging matigas, huwag pahintulutan ang maraming mg motibo sa ating mga saloobin na humingi at humiling ng mga tanda ng Diyos; Inaasahan namin ang mga bagay mula sa aming pinag-hihigpitan na pagtingin, ngunit ang pag-ibig ay ganap na walang sukat sa mabubuting gawa na ibinigay at ibinigay ng Diyos. Maganda tayo at kilalanin ang ating sarili sa kasalulukuyan; mayroon pa rin tayong bughi at isang pakiramdam ng tama at mali sa obligasyon na alalahannin ang namatay,alalahanin ang mga kaluluwa, gawin ang penitensiya sa pamamagitan ng pagkamit ng atin ginawa at kung ano ang ginagawa natin sa pagmuni-muni ng ika-sampung estasyon ng Krus na nagtataas tayo sa kanya.

Ang Pang- Labing-Isang Estasyon:  Ang Berdugo Ipinako sa Krus ang  Panginoon Jesus

Panginoon Diyos, ang krus ay kunektado sa pako habang ang Panginoon Jesus lubos na nakipagkasundo sa mga tao; ito ang katapusan ng paghihirap upang masupil ang kamatayan at ang lahat ng pasakit na gawa ng mga tao; Tiniis niya lahat ng dahil sa kasalanan.  Dumating na ang oras. Siya ay naghihirap at ang tunog ng pako ay parang hampas sa ulo; ang kasu-kasuan,ang himaymay sa kamay, sa dibdib at sa buong katawan ay masakit at naghihintay ng huling sandali ng kamatayan; lahat ng ito ay para sa akin, sa akin at may pag-asa sa akin. Sa mundo ang tao dahil makitid ang pananaw, mababaw naging ugali natin, naging matigas tayo at nabarahan sa buhay ngayon maramot,hati-hati at ipinakikilala sa pagitan ng gitna at sa ibang gitna, lahat ay may hangarin makamtan ang tama. Lahat gusto makamtan sa kanilang palagay ang tama subalit ang Diyos ay ang Panginoon sa langit, dumating at matibay, determinado na mamatay upang tubusin at baguhin ang ating pananaw na limitado, ang pananaw na makitid sa paningin,pananaw na karaniwan at alitan ng bawat isa, inggitan at kayabangan, at mga ugaling pangsarili.

Panginoon Diyos-ang tanda ng pako na iyong tinanggap nagpapatunay ng isang bagay; hindi niya tayo pinabayaan; hindi niya pinabayaan ang mundo; determinado siyang bigyan tayo ng buhay, tulungan tayo, tubusin at manatili kasama natin na walang halaga dahil ang pako ay ipinako sa krus. Lagi natin sinasabi sa mundo:” Sabihin mo habang pumupokpok ng pako”. Ang tanda ng pako kapag naibaon ay hindi nakakalimutan, sa malalim ng pagibig ng Diyos na naghihintay,naghihintay sa mga tao na magkaisip at makaunawa. Subalit, ngayon naunawaan ba natin tunay? Naranasan ba natin? O hinahayaan natin ang Diyos na nalulumbay sa tubernakulo, tinitingnan tayong lahat na may kalungkutan dahil sa pagtanggi, sa pagwawalang bahala at nagkakasala? Tinitingnan natin mababaw ang panahon at  humihiling tayo, hinahanap natin ang mga bagay  na pangkamunduhan, mga bagay ng para sa tao limitado na umaasa sa ating kagustuhan at kinalimutan ang ating sariling tungkulin at responsibilidad, pinabayaan ang misyon at ministry na itinalaga ng Diyos at kanyang ibinigay. Sa katapusan, patuloy niya tayong pinaalalahanan na ang pako at hindi matatanggal dahil ang araw ay hindi pa nagigising, hindi pa nakabalik, ang araw at hindi nila naunawaan na ang Diyos ay naghihintay, nagsisikap at pinapayagan tayo na maranasan ang pagkakataon na mag-isip ukol sa taon ng kuwaresma.Napakaraming bagay; pakiusap tulungan kumilos ang paligid sa nag-iisip ng sarili, kung ano ang gusto. Sa buhay ng serbisyo iniisip lamang natin ang ating sarili imbis na isipin ang puso sa kanyang mga kailangan, makinig sa salita na nadadama ng puso; ang pusong nagpapasalamat,nagpapasalamat sa Panginoon nagkaloob na namatay ng dahil sa atin,hindi makalimutan ang tanda, ang seal ng pagibig na inialay sa atin- sa mga makasalanan, bawat criminal, mga penitensiya katulad natin ngayon.

Ang Pang-Labing Dalawa Estasyon: Ang Panginoon Jesus ay Namatay sa Krus

O Panginoon, ang iyong lakas ay nawala, ang tubig sa loob ay natuyo;  ang dugo ay natuyo rin,isang bagay ang nahiwa, madugo at ang katawan bali-bali. Bago ang Krus itinaas ng mataas, tayo ay mag-isip upang makilala kung sino ang Panginoon- ng dahil sa pagibig sa mga tao, dahil sa hangarin na ang tao ay magbago at magbalik upang tanggapin ang ilaw sa langit- nagtiis siya hanggang sa huling sandali, mahal pa rin niya tayo at nagtanong sa Ama:  Ama, pakiusap patawarin mo sila dahil hindi nila alam ang kanilang ginagawa;  nagpakita siya ng awa sa mabait na magnanakaw at sa atin,na sa buong buhay ay walang paniniwala, subalit sa isang minuto nagsisi at pinangakuan ng langit. O Panginoon-paano masusukat ang iyong awa, paano masususkat ang iyong walang hanggang pagibig; paano ang mga makasalanan katulad namin inilarawan ang lahat sa buong henerasyon?  Ngayon, narito tayo; ang kamatayan ng Panginoon sa Krus ay natupad na may doktrina at ang totoo sa ngayon, ang bawat isa sa atin magmuni sa daan ng 14 na estasyon ng krus upang maunawaan natin. Ngayon, gaano karami ang nakakatanda nito, gaano karami ang nakakatanda na ang Panginoon ay naghihintay sa kanila? Gaano karami ang nakakaunawa na namatay siya ng dahil sa atin, para sa mundo, namatay para sa bawat tao sa mundo upang sila ay mabuhay, matubos at habang buhay na makasama siya? Siya ay nagtiis ng matindi sa sakit dahil gusto niya matubos ang ating kaluluwa, upang maibalik tayo at malinis sa mga biyaya at basbas; sa tagumpay ng kamatayan ng Panginoon Jesus sa darating na mga araw,buksan natin ang ating mga puso at katigasan, katigasan ng ulo, murang pag-iisip at maghiganti.  Sa daang taon na inihasik at tayo ay napuri,mayabang at umaasa sa sarili, tayo ay tinubos niya kaya narito tayo.Bigyan natin ng oras na humiwalay sa okupadong buhay upang magbalik bago ang araw ay matapos, magmuni-muni upang maunawaan ang kahulugan ng kuwaresma, maunawaan ang araw ng atin iniwan natin siya, ang pagtataksil natin sa kanya,na dapat matigil upang matubos niya tayo dahil ang kaluluwa ay lubos na magbayad ng presyo. Hindi tayo makakatakas sa katarungan ng Diyos na inilaan sa atin;  kailangan malaman natin ang huling oras, walang tao na makakasama natin, maski asawa, magulang na nagmamahal sa anak.  Sa huling daan ng ating buhay ay haharap tayo sa Panginoon Diyos;  siya ay namatay at  hinanap niya ang daan upang maging matatag ang ating buhay sa kanya. Dapat magising tayo ngayon upang makilala ang mahalaga  nag-aanyaya sa mga tao sa mundo upang maunawaan na ang ating kaluluwa dapat ipagkatiwala sa kamay ng Diyos, huwag tayong mabuhay sa kahirapan at matali sa lugar na walang pagkakataon tumanggap ng ilaw o wala ng katapusan sa lugar na makatanggap ng ilaw ng kaligtasan.

Bigyan natin ng pagkakataon ang ating sarili at mabilis na piliin ang sandali na tayo ay nagsasanay,upang maunawaan ang ipinagkaloob ng Diyos at ibinigay; mayroon tayong Inang Maria, ang Panginoon ipinagbiin tayo kay Inay. Kaya ang araw na ito ay hindi pamilyar at magiging pamilyar, ang hindi alam ay malalaman din; hayaan natin ang ating kaluluwa na manahimik, ilayo sa gulo sa buhay, ilayo sa mga gawain sa buhay. Manahimik tayo ; ang Inang Maria ay gagabayan tayo sa mga araw na may pagkakataon maunawaan ang  paghihinayang, pagsisi,magbalik at yumukod sa sahig. Ngayon, nakatanggap kami ng regalo; itaas natin ang pasasalamat at paumanhin para sa atin upang maunawaan ang Labing Dalawa  Estasyon  ng krus. Ang Diyos namatay. Ano  naman tayo? Tayo ay mayroon isa lamang nag-iisang sirang kaluluwa, kaawa-awa na kaluluwa,na may kahinaan ; sa pagyukod at pagbigay,halina tayo ay humingi ng dispensa sa Diyos,  makiusap sa Diyos na patawarin tayo at humingi ng dispensa kay Inay dahil lubos tayong hindi mabait, hindi maasikaso, lubos na walang pakialam, at hinayaan natin ang mundo na nasa kapangyarihan ng kasalanan at kamatayan. Pakiusap, tulungan mo kaming maunawaan ito:  ang kailangan lamang magbalik sa  Diyos,magtiwala sa Diyos, makinig kay Inay at tutubusin niya tayo. Mayroon mga araw na hinaharap, may pag-asa; mayroon mahalagang araw kapag inumpihan ang 12 eatasyon ng krus, para sa atin upang magkroon ng pagkakataon na ibalik ang pagkakataon-magdasal, magsanay upang tulugan ang ating kapatid na babae at lalaki sa purgatoryo. Marami maraming tao umiiyak, naghihintay ng tulong upang makamtan sa Diyos ang tulong ng biyaya; ngayon, nagtitiis tayo; nakumpleto natin ang 12 Estasyon ng krus upang tulungan sila.

Ang Pang-Labing Tatlo Estasyon: Inalis at Ibinababa ang Panginoon Jesus sa krus  at Inilagay Siya sa Kamay ng Inang Maria

O Panginoon—noong inalis nila ang pako at inilagay ang Panginoon Jesus sa mga kamay ni Inang Maria,iyon ang katapusan ng kamatayan ng Panginoon Jesus na natupad sa Krus sa kanyang huling hininga,subalit ito ang simula para kay Inang Maria.  Kayakap niya ang hindi gumagalaw na katawan, siya ay patuloy na iginagalang ang Eukaristiya, noong bago siya pumasok sa pasyon, na naging isang gawa para sa kaligtasan ng mga tao,ikalawang pagkakataon .Siya ay nanatili tahimik na nagpatuloy ang mahusay at malawak na programa sa pamamagitan ng kaligtasan ng Panginoon Jusus Kristo, na nagdala ng kanyang doktrina  at katotohanan sa mundo, sa pamamagitan ng mga turo ng Kataas-taasang Panginoon, ang transcendent na Panginoon ay nagbibigay at ipinagkakaloob sa atin sa pamamagitan ng simbahan. Pag-isipan natin ang katotohanan na ngayon , sa pamamagitan ng ika-labingtatlong estasyon ng krus, nakikita natin kung gaano kahanga-hanga ang ating Ina,  kung papaano siya umiyak sa kanyang puso ngunit walang sinisisi, hindi nagrereklamo, sapagkat alam niya ang layunin , tubusin ang mga tao sa mundo sa kanilang mga kasalanan at tulungan silang tanggapin ang liwanag at bigyan sila ng lugar na ipinangako sa pamamagitan ng kanyang anak.Ano pa ang matitiis ng Inay kung ang kanyang anak ay natatakpan ng dugo at wala ng lugar sa katawan ng anak na mahal niya, iginagalang at pinahahalagahan?  Nakikita ba natin ang sinumang Ina sa mundong ito na namimighati at nagdusa bilang Inang Maria? Nakikita ba natin ang paghihirap ng Ina na ang kanyang anak wala namang ginawa upang saktan siya? Ang Ina mahal ang Diyos na mas higit pa,siya ay kanyang iginagalang, mahal at gusto dahil alam niya na siya ang Diyos, subalit ngayon, sa buong henerasyon, sa pag-aasikaso sa mga tao, sa hatol sa mga tao, kasamaan ng tao, katigasan ng ulo, katigasan, ay lalong seryoso, araw araw na pagkakasala sa Diyos.

Talaga bang alam natin kung ano ang ating ginagawa? Alam ba natin na katulad natin ang buhay na malaya subalit hindi makita ang hustisya at totoo?  Alam lamang natin ang hinaharap, sulimpat ang paningin,abuso kung ano ang mayroon tayo at minsan bulagsak tayo sa biyaya ng Diyos at lubos natin iniiwasan ang mabuti at mahalagang kahulugan na may hatol na dapat nating harapin ang katotohanan. Dahil tayo sulimbat ang tingin, masyadong sira, mababaw,at makalimutin, ang kunsensiya at etika ay natatakpan at itinago ang lahat upang makita ng mata,mmuamuhay ng pagkukunwari at teorya at mga nakakatakot at pangit na bagay sa loob talaga  terrible. Ngayon, ang Inang Maria gusto niya na tumistigo tayo kung tunay natin naunawaan na ang Diyos ang nagdala ng buhay at siya ay namatay ng dahil sa atin upang matupad ang mga bagay na espiritwal. Ang walang katapusan langit ay pag-aari natin sa pamamagitan ng kamatayan ng anak ng Diyos, sa kanyang  tapang at pagtubos sa ating mga kasalanan, at mabuhay na masaya at tahimik sa mga araw ating hinaharap ngayon sa mundo. Mabuhay tayong mayroon isip; huwag natin gayahin ang ugali ng buhay,huwag natin hayaan mamahala ang talino,kaalaman at pinag-aralan itali tayo ng mahigpit ukol sa batas na luma na siyang paksa na pinamamahalaan. Hindi natin nakikilala ang banal, hindi natin tinatanggap kung ano ang kahanga-hanga, hindi natin makilala ang bastanteng biyaya ng Diyos sa mga tao, sa ating sarili, ang ating puso makakahanap ang karanasan dahil ang Diyos nakikita ang bawat tao, at isa-isa.

Tayo ay pinagpala na mayroong Ina at kasamang Ina. Ngayon, gusto niya tayong bumuti, maging perpekto,maging taong marunong magdasal at gumalang sa Diyos, lumapit sa kanyang puso; ang puso na nakaukol ng lubos sa Diyos; ang puso ni Inay na lubos na nabubuhay na masunurin at mapagtiis, ang buhay na pag-aari ng Diyos. Ngayon, natanggap natin ang kanyang mg turo at pagkamalapit at tumanggap ng mabuting biyaya na inialay sa atin;  itinuturo niya sa atin si Jesus;  Ginagabayan niya tayo kay Eukaristic Jesus; Inilalapit niya tayo kay Jesus, ang kanyang anak;  Dinadala niya tayo kay Jesus na namatay ng dahil sa ating kasalanan. Talaga, kailangan mabuhay tayo sa kanyang dugo, ang pinakamsayang parte ng pagmuni-muni sa kuwaresma upang maunawaan kung ano ang kailangan sa paniniwala, ano ang kailangan upang tayo ay magkaisip na kung ano ang ating pag-aari. Kailangan alisin natin ang pansariling gusto sa buhay, mabuhay tayo sa mga araw lumalaki sa biyaya ng Diyos, sa mga mensahe ni Inay, maranasan magmuni-muni na umiiyak – dahil sa pagkamalamig, dahil sa pagtataksil dahil ang mga tao ay hindi masunurin. Ang inay nagmimithi na sana tayo maunawaan ang kamatayan ng Panginoong Jesus upang tayo ay mabuhay, bigyan ng pag-asa;  huwag natin payagan sa mundo na mawala ang mabuting espiritwal na ating kailangan, kailangan mayroon tayo at makilala  at magpasya agad. Huwag tayong magpakahuli, dahil ang buhay ng ating kaluluwa ang sasagot sa hatol sa harap ng Diyos.

Ang Ika- labing Apat na Estasyon: Ang Paglilibing na Panginoon Jesus sa Sepulcher

O Panginoon – sa buong 14 na estasyon ng krus, sa estasyon ng krus, makikita natin ang kanyang kabunyian; Siya ang Panginoon. Anuman ang mangyari sa paraan ng pagtingin ng mga tao, kung ano ang pinahihitulutan niya tayo makita ay upang magpasya tayo,upang maunawaan na ang likas na pagmamay-ari ng katuwiran, kabutihan at sa dakilang gawain ng kaligtasan na tutulong sa atin na mapagtagumpayan ang pangkaraniwan at limitado ang mga batas ng tao upang maakay tayo sa mas mataas at mas malawak ng mga hakbang upang maunawaan ng malinaw kung ano ang kanya. Hindi siya nakikipag-usap sa mga labi, hindi siya nangangaral tulad ng mga nakalipas na araw, ngunit siya ay personal na naparito sa mundo sa laman,upang magtagumpay sa mga kuko, mga sugat at labis na paghihirap, upang patunayan ang mahalagang halaga ng isang walang hanggang doktrina sa lahat ng henerasyon. Pinahintulutan din niya tayong makita na anuman ang nangyari, siya pa rin ang Panginoon habang napakaraming mga tagapatay ay naghahanap ng mga paraan upang magpahamak hanggang sa huling sandali. Namatay siya; At sa wakas, nakita natin ang San Jose, San Nicodemus at San Juan ay ang mga nakilala ang doktrina at ang katotohanan at alam nila na ang ating Diyos ay Panginoon. Ang pinaka kahanga-hangang mga aral, ang pinakamaawain na mga gawa, kung ano ang kanya ay nanatiling naiiba sa mga karaniwan sa mundo. Sa mundo siya ay isang criminal na sinentensiyahan ng kamatayan dahil sa ating kasalanan, ngunit siya pa rin ang Panginoon at siya ay inilibing sa isang bagong libing na inihanda para sa kanya.  Bukod ditto, ang mga taong ito, na kinuha ang kanyang katawan at inilibing siya sa sepulkro ay ang mga pinili sa pagiging lihim.

Sa araw na ito, muling binubuhay ng bagong sepulkro ang lahat ng bagay na makahulugan sa makitid na pananaw ng mga tao at ganap na pinapalitan ito sa kung ano ang pinakamahusay, ang pinaka mahiwaga, kahanga-hangang mga kababalaghan, ano ang imposible, sa Diyos ay nangyari at: upang mamuno sa amin sa mga araw ng pagmuni-muni, upang maranasan ang mga araw ng Mahal na Araw, ang araw ng kamatayan at ang mga araw na may gawa ng kaligtasan. Sa wakas, makikita natin ang matagumpay na kabunyian ng Panginoon na dapat nating paniwalaan, dapat sambahain, papuri, karangalan. Huwag tayong tumingin sa isang pares ng mga mata ayon sa ating ugali sa maraming mga henerasyon, sapagkat ito ang Panginoon, dahil sa ngayon sa natanggap natin siya ay  nanatili pa rin; ang katawan at dugo ni Jesu-Kristo ay kasalukuyan narito parin; ito ay isang mahusay na hindi pangkaraniwang bagay na siya ay pinaplano at itinatag bago ang Pasyon  ay mangyari.Kaya ngayon, sa karanasan natin,dapat nating kilalanin ang ang kanyang pagmamahal na naibigay na sa atin; Ginamit niya ang lahat ng uri ng mga paraan upang ipaunawa sa atin na ang lahat ng bagay ay nasa kanyang plano,kung naniniwala tayo, kung tayo ay lumalakad sa kanyang paraan, kung alisin natin ang lahat ng kasamaan na natatali pa rin natin at nagpapatuloy pa rin. Sa isang panahon kapag tayo ay nabubuhay sa kahihiyan, kailangan natin magkaroon ng ilang sandali ng paghihiwalay mula sa buhay upang kilalanin ang lalim at lawak na ibinigay ng Diyos sa pamamagitan ng Banal na espiritu para sa atin upang malinaw na maunawaan na ang daan ng Krus ay nag-aalok ng maluwalhating pagtuturo, para sa atin upang mabuhay at maging karapat dapat bilang tao na tinubos niya.

Ang Diyos ay naghihintay pa rin at pinipili tayo, isa-isa para sa atin upang tunay na maintindihan, para sa ating mga puso na tunay na  magpasya, para sa ating mga puso na tunay makaranas ng taas at luwang na ibinigay niya sa atin sa kanyang kamatayan. Kahit na kami ay mga tao na limitado sa kaalaman, alam natin na ito ang mga sandali habang nakikita natin si Inang Maria na napapanatili at nagpapatuloy pagkatapos  ng mga paraan ng mga krus; alam natin kung ano ang susunod sa Ebanghelyo at ang Mabuting Balita, kung ano ang nangyari; siya ay nananatili sa atin, sa mga dakilang hiwaga, sa mga himala, sa mga kahima-himala ginawa, sa biyaya na natanggap natin ngayon upang ipagpatuloy sa landas para sa atin na mapabilang sa kanya, tumawag sa kanyang pangalan, upang ipagbunyi siya, upang maniwala sa kanya, para sa ating buhay ay mabago muli sa darating na mga araw. Sa katapusan ng huling mga araw, ang bawat isa ay magpapatirapa,mga taong sumuko at sumasamba sa Diyos dahil lahat ng kalungkutan, ang araw ng kadiliman ay tapos na ; ang Diyos magbubunyi at nagtagumpay na Pinakamataas na Tao, ang tao na dapat sumuko, humingi ng tawad upang patawarin sa katapusan ng kasaysayan, ngayon, magmuni-muni lalo na ngayo kuwaresma, huwag tayong mabuhay na walang pag-asa huwag natin tingnan ang katutubo at huwag natin sundin ang matandang ugali na naging matigas ang ating ulo,suwail at mga taong walang pakiramdam. Ang Diyos ay patuloy na nag-aanyaya, tumatawag at ang Panginoon gusto niya bigyan tayo ng pagkakataon na makaharap siya.

Kaya,kung tayo ay tunay na nagmumuni-muni sa ika labing-apat na estasyon ng krus, maaari tayong nasa papel ni Jose, ni Nicodemus at ni San Juan, upang magpatuloy hanggang sa wakas, makasama siya,upang maging malapit sa isang nagsisisi at nagsising puso, upang maunawaan ang kahulugan ng kailaliman at paghinga na naging mabangong pampalasa,  ang siyang ginamit na tela upang pambalot noong namatay sa Jesus.  Nabuhay  siyang  sa tagumpay na pagbubunyi; sa lahat ng aming naririnig, nakikita at tinatanggap ngayon, ang milagro—2000 libong taon ang nakakaraan- ay nabuhay siyang muli sa sandaling ito. Kami ay karaniwan mga tao sa laman,ngunit ang mga dakila, banal na tanda, ay naroroon sa atin sa isang banal na paraan, narito pa rin sa atin sa isang personal na paraan, narito pa rin upang matanggap natin ang  mahalaga na ang Diyos ay nagbigay sa atin sa mga oras ng pagtatapos. Ibinibigay ng Diyos upang sa ating buhay ay matatag na magsanay at magalang na  itaas sa kanya para sa kaluluwa nasasabik- upang magkaroon ng pagkakataon magbalik. Baka kapag namatay na,wala na silang pagkakataon tumanggap; wala na silang oras na makilala na sila ang mga tao na kailangan magbalik sa Diyos, subalit ng dahil sa pananampalataya sa buong henerasyon. Lahat ng bagay  dumating sa oras ng biyaya at grasya, pero nakakalungkot hindi pa natin nakikita at hinahanap ang para sa atin; ang talino natin nanatiling limitado, mahigpit  tayong nakakapit sa lahat ng kapusukan at kaaliwan, nakakapit sa kasamaan at kahinaan.

Ngayon, pumasok tayo sa 14 na estasyon ng krus, magmuni-muni at mag-isip upang marinig natin ang boses, ang gabay, ang udyok ng Banal na Espiritu at ang turo ng Inang Maria.Magbalik tayo; magbalik tayo ng buong puso, magballik na nagtitirapa; magsisi ng buong puso at kaluluwa-itaas lahat ng bagay na naiwan noong may  oras pa mag-alay sa Diyos, dahil tayo mag-isa ang magpapasya para sa ating sarili, tayo nakikiusap tayo sa Diyos na maawa siya at patawarin tayo,upang makabalik tayo. Sa mundo ngayon, kung magpapatuloy na normal at karaniwan ang pananaw, hindi tayo magigising at mapalambot ang ating puso at matuto na magpasya kung papaano mabuhay na may paniwala, may gawa, kung ano ang mabuti, magtiwala, may-pag-asa at mapagbigay, sa pamamagitan ng mga kailangan sa doktrina,napatunayan ng 14 na estsyon ng krus. Magmuni-muni ng maingat upang ang bawat isa ay magkaisip ukol sa Diyos magpatuloy sa daan ng plano ng Diyos at sa karanasan ng kapatid na lalaki at babae tanggapin ito sa kuwaresma. Huwag natin sirain ang mga gamit,buksan natin ang ating puso, magmuni-muni, magpasalamat at humingi ng dispensa sa Diyos;  maging determinado tayong magbalik, maging karapat-dapat sa kanyang ibibigay at ipagka-loob, magbalik sa ilaw, hilingin sa kanya na tulungan tayo at ilayo sa kadiliman ang ating buhay. Napakaraming bagay na hindi natin matanggap kaya umaasa tayo sa Diyos, Banal na Espiritu biyaya upang tulungan tayong maging matuwid, maging karapat-dapat na tao sa kagustuhan ng Diyos. Ang Banal na pangalan ni Jesus Kristo ating Panginoon, ngayon hanggang walang katapusan, pupurihin ko ang Diyos,ipagbubunyi at pinararangalan ko ang Diyos.

Sa sandaling ito, salamat sa Diyos sa katapusan ng 14 na estasyon ng krus.  Itinataas namin ang panalangin ng pagsisi   upang hilingin sa  Diyos na patawarin tayo at mga kapatid  kapag sila ay nagpapahayag at naghahangad na magsisi. Panginoon Diyos, pakiusap maawa ka sa amin at hayaan mo kaming magkaroon ng malalim na karanasan sa Kuwaresma na ipinagkaloob sa amin ng Diyos sa pamamagitan ng inspirasyon ng Banal na Espitiritu, tinuturuan tayo maging masigasig, may sapat na kaalaman at  maunawain habang nabubuhay sa karaniwan araw at  gayundin na mga personal na  araw sa panahon ng kapanahunana, para sa amin upang higit pang mag-isip sa kung ano ang itinuro sa pamamagitan ng Banal na Espiritu-sa isang pagpapakilos sa budhi, isang puso na pagmamay-ari ng Diyos, karapat -dapat sa Mahal  na Araw na aming itinataas sa kanya.

O Panginoon, sa sandaling ito, salamat sa Diyos, sa Banal na Espiritu sa tulong niya sa akin upang tuparin ang aking misyon sa mga kapatid na babae at lalaki habang nagdadasal sa kaluluwa lalo na 14 na Estasyon ng Krus. Tinanong ko ang Inay na manatili siya sa amin at tulungan kami ngayong gabi na maging masipag kaming magsimba.Lalo na sa mga araw na sinimulan naming ang Mahal na Araw, maaari tayong maging mature at lumago sa pamamagitan ng mga mensahe, para sa atin upang mabuhay ng higit na mabuti upang maalis ang lahat ng bagay na nakakaapekto sa amin sa pamamagitan ng mga nakapanghihilabot at nakakainis na mga bagay o iba pang mga  di- kasakdalan at kahinaan, upang kami ay tunay na magnilay sa Mahal na Araw,upang sakripisyo at upang maalis ang kung ano ang pagkalala,para sa amin upang maging mga tao sa karapat -dapat at mature, sa pagibig, pagtuturo at suporta ng Ina.

Nagpapasalamat kami sa Diyos ng marami, salamat sa Banal na Espiritu at Banal na Inang Maria. L., kasama ang kapatid na babae at lalaki sa grupo, natapos ng 6: 22 ng hapon, Miyerkules, Pebrero 21,2018 sa bahay sa ikatlong linggo. Ito ang araw ng aming pagdarasal. Ngayon, nanatili kami sa bahay, nagdarasal sa buong mundo, sa mga kapatid na babae at lalaki lalo na ngayon Mahal na Araw, pati na rin sa mga kaluluwa sa purgatoryo, mga kamag-anak at mahal sa buhay at maipagpatuloy ang misyon sa pagbibiyahe namin sa ibang lugar upang tumistigo sa 6 na kowtows. Nagpapasalamat kami sa Diyos ng lubos, pumupuri, pinagbubunyi at salamat kay Inay, Sa ngalan ng banal na Pangalan ni Jesus kristo, aming Panginoon. Amen. Amen. Amen.

Ang hindi kilalang mensahero,L., ay amerikana na immigrant sa Vietnam. L. ay madasalin at laging nagsisimba at nagdarasal sa Banal na Sakramento  ng maraming oras.Mahal na mahal niya ang Diyos Ama,Diyos Anak, Diyos Espiritu Santo at ang Inang Maria. Nakukuhanan niya ang milagro sa Eukaristiya sa pamamagitan ng cell Phone camera. Kapag si Jesus ay nagbigay ng mensahe, ito ay katulad ng Ama na nagmamahal sa anak. ( pumunta kayo sa aming website www.nrtte,org) Siya ay locutionist.

Talata o Footnote:

1. Ang anino ay ginagamit sa mensahe ng locutionist
2. Minsan, L. nakakatanggap ng mensahe sa mga santo sa langit. Pambihirang regalo: St Bridgey at St. Lutgardis ang nakatanggap ng mensahe sa Purgatoryo ; St. Pascasius habang nasa purgatory, nagpakita ang bshop at kinausap siya. Documentado ito. Kung nangyayari ito sa vision, walang dahilan kung ito ay maganap din sa locutionist L.

Bagong Pagsisiwalat sa Pamamagitan Ng Eukaristiya

Mangyari lamang na ibahagi ang mensaheng ito at website na may mga alam mo sa pamamagitan ng e-mail, social media, pag-print ang mga mensahe at salita ng bibig.

www.nrtte.net