Photo taken in front of Emmaus Chapel, St. Theresa Catholic Church, Sugar Land, TX at 2:30 a.m., Jan 10, 2023.

This photo taken on Mar 17, 2023 in front of Emmaus Chapel

Photo taken in front of a private residence in Sugar Land, TX; at 3:30 a.m., Jan 11, 2023.

This miraculous photo taken in a private residence on Feb 27, 2023

This miraculous photo taken in front of St. Theresa Church at 12:30 a.m., Mar 9, 2023.

Eucharistic Jesus moving in a private residence, Sugar Land, TX at 10 p.m., Sep 29, 2023.

This miraculous photo taken in Emmaus Chapel at 2:57 a.m., Oct 3, 2023.

This miraculous photo taken in Emmaus Chapel at 12:05 a.m., Oct 7, 2023.

Lucia: 

Panginoon Diyos, noong 4 ng umaga, Linggo, Hunyo 13, 2021, sa Thien Tam Benedictine Monastery, Kerens, Texas. Noong araw na iyon kami ay dumalo sa pagdiriwang ng Banal na Sakramento, kami ay magalang na gunitain ang pista Banal na Katawan at Dugo ni Kristo, na siyang pangalan ng amin misyon. Sa sandaling ito iniaalay namin sa Diyos Ama ang Unang Kowtow. 

Unang Kowtow, magalang namin iniaalay sa Diyos Ama

Diyos Ama, salamat sa iyo at pinupuri kita. Tuwing mayroon kaming pagkakataon na magpatirapa sa harap ng Eukaristik Hesus, kami ay nagpapatirapa sa iyong pagmamahal at ang iyong walang katapusan Banal na Awa. Ibinigay mo sa amin si Hesus. Sa sandaling ito kami ay nakayuko, nawa’y matandaan namin ang amin pagkatao bilang abo. Nang dahil sa iyong pagmamahal kaya narito parin kami sa lupa. Subalit maraming mga pangyayari sa buhay. Binigyan mo parin kami ng pagkakataon sa araw na ito.

Ama, sa pagdiriwang pagkatapos ng araw pandemya, ang bawat isa sa amin napansin at alerto at alam ang resulta hindi inaasahan at walang bagay ang permanente at tumatagal. Ang iyong pagmamahal, ang iyong walang hanggan Banal na Awa at nanatili naghihintay sa mga makasalanan katulad namin, maliit na taong katulad namin. Ikaw ay naghihintay makinig sa tapat na puso na dumating upang kausapin ka. Ikaw lamang ang Kataas -taasang Tao na nakakaunawa at alam ang buhay ng mga tao.

O Ama, salamat sa iyo. Sa mga lumipas na buwan nakilala namin na kami ay tunay na makasalanan. Ang Panginoon Hesus Kristo, ang iyong anak na siyang nagligtas ng amin kaluluwa. Sa maraming taon ang mga biyaya ang nagpakain sa amin buhay, amin naunawaan kung ano ang dapat gawin at alin ang dapat gawin. Kahit na nanatili maraming hindi perpekto, ikaw nanatili iniingatan at protektado kami upang ipagpatuloy na dumalo kami rito, upang makita ang mga tao amin nakilala sa monestaryo na iyong inialay sa amin upang sambahin ang Eukaristik Hesus, para magkaroon ng pagdiriwang, para paalalahanan ukol sa iyong pagmamahal sa Eukaristik Hesus at sa walang hanggan Banal na Awa, ang pinakamapangyarihan Diyos, naghihintay at nagbibigay ng pagkakataon sa atin.

O Ama, ang mundo ngayon at nakikibaka sa kaguluhan na ang lahat ng bagay ay baligtad. Nasaan ang katotohanan at nasaan ang pag-ibig, na malayo sa iyo. O Ama, nawa’y patawarin mo kami. Nawa’y ang mundo alam at magbalik sa iyo. Nawa’y tayo ay tunay na baguhin ang atin buhay. 

O Ama, ang pandemya ay dumating bilang paalala sa bawat kaluluwa. O Ama, ang pera at katanyagan hindi tayo maililigtas kapag naharap tayo sa pandemya. Lahat ay walang kabuluhan, subalit ang tao ay nabigla at nabighani, nanatili nabubuhay sa libog, ganid at mayroon sariling hangarin. Nawa’y makilala namin ang lubos na mahalaga sa atin at magbalik sa iyo dahil ikaw ang Kataas-taasang Tao na nagbigay ng lahat ng bagay sa amin. Kailangan namin ang pagtutulungan at nagkakaisa lumakad sa doktrina ng pag-ibig, para sa amin buhay na maging masayahin, maligaya, at umaasa sa iyo lamang. 

O Ama, kami ay nanatili sa makamundong lupa ng matagal, ganid, maramot sa pera, katanyagan, libog at katakawan. Ang lupa patuloy sa daan ito na naging dahilan na bumagsak tayo sa malalim na burol ng grabeng kasalanan. Sa sandaling ito, wala sino man kundi ikaw lamang ang nagligtas sa amin. Kung malayo sa iyo, wala makapagliligtas sa sitwasyon sa lupa, ang nalalapit na digmaan, tagutom, pandemya, bukod pa nakakanerbyos na araw ng walang katapatan.

O Ama, walang katulad ang pag-aalay ng magalang na puso.  Ama, nawa’y pabanalin mo kami, baguhin para makabalik kami sa iyo. Nawa’y mas maraming tao ang makaalam, maniwala, buksan ang mata, buksan ang puso, upang makilala kung ano ang kanilang kailangan. Ang Diyos mahal tayo at naghihintay. Ito ang huling pagkakataon para sa atin magbalik at sumuko at ibigay ang sarili. Ama, itinataas namin ang Vietnam sa iyo, ang sitwasyon sa silangan china sea at America. Itinataas namin ang lahat sa iyo. Ang amin simbahan sa oras ng tension. Maraming bagay na naging dahilan ng amin takot at maguluhan subalit kami ay naniniwala na ikaw parin ang nasa control ng lahat ng bagay. Kailangan natin maniwala, magdasal at magtiwala. 

Ama, nawa’y ireserba mo kami, protektahan, sanggalang, tulungan ang amin simbahan makaligtas sa kasalukuyan gulo. Kasama ang pagkakaisa, ang pananalig, magpatuloy tayo tumawag sa iyong pangalan, ang walang hanggan buhay na Diyos na dapat paniwalaan ng bawat isa, sumuko at ipagkaloob dahil ang doktrina mo lamang ang nanatili, masaya at payapa. Iyan ang bagay na tunay na totoo na dapat paniwalaan ng tao.

O Ama, kahit ano ang katulad sa mundo,  kami pinagtibay parin namin. Ama, nawa’y pabanalin at baguhin ang bawat isa sa amin. Bawat araw, kami ay nagpapakumbaba at karaniwan salita, itinataas namin sa iyo ang itinuro ni Inang Maria. Ikinararangal ka namin ang kaisa-isang Diyos na amin sinasamba, minamahal, sambahin.  Kami ay humihingi ng dispensa sa iyo. Kami ay pumupuri sa iyo. Nawa’y maging kabilang kami sa iyo. Amen.

Ang Ikalawang kowtow magalang namin iniaalay kay Hesus

O Hesus, ang Tagapagligtas, ang Tagatubos. Ikaw ay namatay para mabuhay at tinubos mo kami sa halaga ng iyong Dugo. Ngayon ang mga makasalanan katulad namin ay umiiral parin. Kung ano ang ginagawa namin, kesyo tama o mali, alam ng Diyos ang lahat, ang Diyos nakikita ang lahat. Ang Diyos ay dumating upang iligtas tayo at binigyan tayo ng doktrina upang manatili tayo nagmamahal, kasama ang bastante biyaya at ang pinakamahusay sa lupa.

O Diyos, kami ay mahina, at masama. Ang amin pang-unawa ay limitado, ang amin pananalig ay kulang pa sa gulang na madaling madapa, madaling matukso ng mga pangyayari, madaling bumagsak sa burol ng patibong at kasamaan. Ang bawat isa sa atin ay nadadapa.

O Diyos, ng dahil sa amin kahinaan at kasamaan, hindi namin nakikita ang katayuan, hindi namin nakikita ang kahulugan ng walang katapusan halaga na namatay ka ng dahil sa amin, nasakop ang kamatayan, at nagdala ng kaluwalhatian, dinala ang buhay, para tayo ay umiral sa araw na ito. O Diyos, nawa’y, dagdagan mo ang amin pananalig, pagkalooban mo kami ng  pananalig na malalim, mataas, humihinga, para makita namin kung ano ang mahalaga sa kasalukuyan pisikal sa buhay at sa darating na araw ng atin espiritwal na buhay.

O Diyos, ikaw ay dumating upang bigyan kami ng pag-asa at tulungan kaming maunawaan ang pag-ibig na itinuro mo sa amin upang umibig sa iyo ng higit sa lahat at mahalin ang mga kapatid. Ito lamang ang dalawang bagay na itinuro mo na hanggan ngayon hindi ginagawa sa mga henerasyon. Mayroon mga tao na nagmamahal sa iyo at mga santo na kasalukuyan nasa langit. Tunay, lubos na mahirap umibig sa isang kapitbahay, kaya sa katotohanan sa buhay, tayo ay nabigo na gawin ang pag-ibig sa pagitan ng lalaki sa lalaki at tayo ay patuloy nabuhay na walang pag-ibig sa isat-isa, Pinapatay ang isat-isa, inilalagay ang pansariling hangarin sa atin buhay, sinasaktan natin ang Diyos sa pamamagitan ng pagsuway sa 10 Utos ng Diyos na kanyang itinuro.

Partikular, tayo ay nabubuhay laban sa tuntunin, sa henerasyon, ang mundo ay nasa mga araw ng digmaan, naghihirap, may pandemya, tagutom at uhaw, pareho espiritwal at pisikal. Nasaan sa lupa nakikita ang kapayapaan? Nasaan ang katotohanan, nasaan ang katarungan, malayo sa doktrina ng Diyos? Ang pandemya sa kasalukuyan nagpapaalala sa atin na ang kalayaan at kaligayahan ng Diyos na ipinagkaloob ay nawala dahil ang mga tao ay nabubuhay laban sa doktrina, sinasaktan ang Diyos, nabigo na gawin ang turo ng Diyos. Ang buhay ay kulang ng pag-ibig sa mga araw, kulang sa pagkakaisa,  na naging dahilan ng kalungkutan at paghihirap sa isat-isa. O Hesus, maski alam naming huli na, sa amin tahimik na sandali, nagtatapat kami sa iyo. Kami ay mahina, kami ay bumabagsak. Sa sandaling ito nakaluhod kami sa Eukaristiya, nakaluhod sa ikalawang persona ng Diyos, kami ay nakadapa at isinuko ang amin sarili,  kaluluwa at katawan, nagdarasal ng buong puso, humihingi ng dispensa sa iyo. Ama, nawa’y patawarin mo kami.  Ama,nawa’y ipaalam mo sa amin na mahal mo kami at kailangan mo kami na sagutin ang iyong pagmamahal. Kailangan ibigay ang kaunti pagmamahal, pagkatapos magtatagumpay tayo sa lahat ng patibong sa lupa.

O Ama, ang amin puso ay walang malasakit. Ang amin buhay naging ugali. Sa araw na ito, hindi namin nakikilala ang pagmamahal na iyong ipinagkaloob sa amin sa pamamagitan ng iyong kamatayan. Ang maluwalhating pagkabuhay na nabago ang atin buhay at ang bagong doktrina na tinutulungan tayo mabuhay na may kahulugan.

O Hesus, ikinararangal kita, salamat sa iyo, pinupuri kita. Itinataas ko ang lahat ng suliranin sa lupa. Itinataas namin ang lahat ng klase, lahat ng papel na nabubuhay pagwawalang bahala, nagdadalamhati sa iyo, labis na sinasaktan at hinahamon ka sa parehong oras. Ama, nawa’y patawarin mo kami at payagan mo kaming maniwala sa iyo, magbalik sa iyo bilang nagsisising puso, upang baguhin at maibalik. Ama, nawa’y basbasan mo kami kapag pumunta na kami sa pagtitipon, maunawaan kung ano ang natutuhan at kung papaano umunlad sa bawat taon sa pagtitipon.

Ama, nawa’y buksan mo ang amin puso para masaling, maging determinado, maging disidido, tunay na lumapit sa iyo, magdasal ng buong puso, kasama ang pusong pinupuri ka, hindi nag-aatubili, walang takot at hindi nahihiya. Isa lamang ang Kataas-taasang Diyos na atin pinaniniwalaan, sinasamba, at pinupuri. Nawa’y yumapak kami sa doktrina sa pamamagitan ng kanyang turo, maski huli na, hindi kami mawawalan ng pagkakataon. Ikaw ang Kataas-taasang Tao na na madalas nagbibigay ng pagkakataon na bumalik sa iyo, pabanalin at baguhin, para ang buhay ay maging makahulugan. Lalo na sa mga araw na ito at edad, nawa’y kami ay lumapit sa iyo ng buong kaluluwa, ng buong puso, sa amin mga gawain, at sa lahat ng mabuti na iyong itinuro sa amin na umibig, magpasensiya, magpatawad, mapagbigay, mabuhay kasama ang pagtitiis at magkawanggawa. Lahat ng ito ay normal at walang kuwenta subalit kailangan ang puso upang makamtan ang iyong biyaya. Nawa’y maranasan ang pag-ibig na ito, magbago araw-araw, mabuhay na mayroon kahulugan kapag inialay namin ang Ikalawang Kowtow sa ikalawang Persona ng Diyos. Nawa’y matuto tayong umibig at gawin ang gusto mo. Panginoon Diyos, nawa’y baguhin ang ugali sa buhay, kumatawan sa lahat ng klase, lahat ng papel, lahat ng kapatid na lalaki at babae na magbalik at makilala ang iyong pag-ibig.

O Panginoon Hesus, sabi mo,” Maniwala at ikaw ay tatanggap; hanapin at iyong makikita; kumatok at ikaw ay pagbubuksan.” Itinataas namin ang Vietnam sa iyo. Isinusuko namin ang lahat ng nangyayari sa Timog China Sea sa iyo. Itinataas namin ang amin simbahan. Itinataas namin ang lipunan at Estados Unidos. Sa mga lumipas na araw, inihayag namin ang lahat ng suliranin namin sa iyo.  Ama, nakita mo ng maayos at nabatid mong mabuti. Ama, nawa’y ibigay sa amin ang pagkakataon na magdasal. Kami bilang mga miyembro, at mamamayan ng bansa, mayroon din akong tungkulin. Ama, nawa’y ang mga tao huwag mabuhay na itinatanggi at sinasaktan ang iyong batas. Nawa’y ang bawat isa mabatid na ang iyong batas ang wasto upang tumulong na humakbang sa mga araw ng kasamaan, mamuhay sa katarungan, matuwid at sa katotohanan para sila ay maging matuwid, magsanay sa mga araw na matuwid, na siyang kailangan at sinuma’y hindi  masyadong mahirap o madali.

Ama, nawa’y ang bawat isa ay makaunawa. Nawa’y magkaisip kami, na galing sa pagmamahal at dasal, para maawa ka, mamagitan at tulungan kami magbalik sa pamamagitan ng gawain, maging saksi sa pag-ibig na iyong ipinagkaloob sa amin, iligtas kami mga mamamayan. Kapag naharap kami sa mga pangyayari, hayaan ang bawat isa na may taynga makinig, mayroon mga mata makakita; mayroon pusong nakakadama at magbalik sa Diyos. Siya ang nag-iisang Panginoon na nagligtas sa amin. Nang dahil sa amin nagpatuloy siyang nanatili sa amin. Hinihiling namin sa ngalan ng Diyos, ang Panginoon ng pag-ibig, ngayon at magpakailan. Nawa’y maging kasama kami sa ikalawang Persona ng Diyos, ang Ikalawang Banal Tanda, ang Ikalawang Persona. Amen.

Ang Ikatlong Kowtow, magalang na iniaalay sa Banal na Espiritu Santo.

O Banal na Espiritu, Ikaw ang pag-ibig at katotohanan. O Banal na Espiritu, lubos na kailangan ka namin. Kung wala ka, kami ay nakatira sa piitan, nakakulong na ang dahilan ay kasamaan, pagkaganid, inggit, sama ng loob, selos na atin nakikita sa bawat tao.

O Banal na Espiritu, ang amin buhay ay palaisipan kasalanan parang pader sa pagitan ng iyong pagmamahal at ilaw. Nawa’t matanggap namin ang iyong itinuro. Nawa’y matanggap namin at sumunod sa iyong mga turo sa kailaliman ng amin puso. Ang iyong pamamalagi walang hanggan ay nananatili. Ang Diyos Ama binigyan ang Banal na Espiritu sa pamamagitan ng Apostoles, ay ang unang Simbahan. Salamat sa Panginoon Hesus Kristo, kami ay opisyal na tumanggap ng Banal na Espiritu na nananatili habang panahon sa amin. Magmula sa simbahan, sa mga karaniwan tao, mga taong kasama ng Diyos, lahat ay nasa Banal na Espiritu, na siyang totoo,ang kabanalan, ang ganda na atin nakalimutan and nabigong sumunod  kaya ang atin buhay ay  nananatili nagpapakain ng kasalanan, inialagaan ang kasalanan, may kasalanan at nasa kasalanan.

Ngayon, kasama ang kasalanan, paano natin makikita ang magaling, ang katotohanan, ang kabanalan at maganda natanggap ng tao nanggaling sa Banal na Espiritu? Ang kasalanan ang dahilan ng pagkakamali. Ang kasalanan inilalayo tayo sa Diyos.  Ang kasalanan ginawa tayong maghirap at makibaka sa buhay na ito. Ang kasalanan pinatitigas ang atin ulo, matigas at tumigas. Nawa’y marinig natin ang boses ng Diyos, nawa’y makilala natin ang kanyang mga turo sa atin budhi, sa atin puso, kasama ang sagrado at banal na katotohanan na kanyang ipinagkaloob sa atin kaluluwa.

O Banal na Espiritu, nawa’y maliwanagan at tulungan mo kami na makilala ang mabuti o  masama,  makita kung ano ang tama at mali, ang totoo at kasinungalingan. Nawa’y tulungan kaming iwasan mabighani at sa silakbo ng damdamin sa buhay, kasama ang pagkahalina sa pera, sa silakbo ng damdamin, libog, ganid.  Tulungan mo kaming alisin ang mga bagay na nagdadala sa amin sa kasalanan sa buhay na ito at maranasan namin tunay ang mahalagang araw na iyong ipinagkaloob, na siyang pinakamaganda at lubos na malayang araw na winala namin.

O Banal na Espiritu, sa sandali at araw na wala kaming Diyos, pagkatapos hindi namin naunawaan at alam. Ang amin buhay naging kaugalian, ikaw ay tinuruan ng iyong pamilya at mabuhay kristiyano, ang atin puso ay tuyo at malamig. Tunay na hindi namin naunawaan at hindi nadadama. Kung mayroon problema, kami ay nag-aalala, natatakot at madalas nakakalimutan ang Diyos, kaya tayo ay nadadapa at nagkakamali sa atin buhay. Kapag tayo ay natalo, nalulungkot, naghihirap, pagkatapos hinahanap natin ang Diyos. Kahit huli na, ang Diyos ang nanatili Panginoon na nagbubukas ng malawak ang braso upang yakapin tayo, na palaging protektado tayo at ibinabalik tayo sa katotohanan.

O Banal na Espiritu, ikaw ang lahat ng bagay. Salamat sa iyo, kami ay lumapit sa Banal na Awa ng Ama. Salamat sa iyo, naunawaan naming ang Panginoon Hesus pagtubos. Salamat sa iyo kami ay lumayo sa kasalanan at kahinaan na naging dahilan kami ay nadapa sa araw-araw na kahabag-habag.

O Banal na Espiritu, nawa’y tulungan mo kami. Nawa’y iligtas ang mundo para sa bawat isa na umibig sa isa’t-isa nagkakaisa at makita ang kahulugan ang bagay na iyong ipinagkaloob sa amin sa pamamagitan ng iyong doktrina iniwan ang lahat ng pagkahabag at kasalanan na nadadapa tayo araw-araw sa buhay. Nawa’y mabuhay tayo sa matuwid at totoo dahil ikaw ang Kataas -taasang Tao na pinaliwanagan, ginabayan at nagturo. Nawa’y kami na pinaliwagan, ginabayan at nagturo. Nawa’y kami ay masunurin sa iyo, kahit na tumanggap ng pitong pinanggalingan ng grasya at sa mga maliit ng bagay upang tulugan kami na maging mabuti araw-araw, nanggaling sa pamilya na grupo, sa lipunan, sa lugar na nakatira kami at nagtatrabaho, nawa’y tanggihan ang atin sarili, mabuhay na matuwid sa buhay. Maski tayo ay mahirap sa hindi patas na nanggaling sa lipunan, ang Diyos nanatili sa amin, ang kanyang mga turo tinutulangan kami maging marangal, lubos na nakikiramay, mapagbigay at mapagkawang-gawa.

Kami ay nagpapasalamat sa Diyos, pinupuri ang Diyos. Ang Diyos lamang ang Kataas -taasang Tao na nagtuturo sa atin para maunawaan ang kahulugan ng dalangin, magbago araw-araw sa Banal na Espiritu. Hinihiling namin sa ngalan ng Panginoon, ang Diyos ng pag-ibig, ngayon at magpakailan man. Nawa’y maging kabilang tayo ng Banal na Espiritu. Nawa’y maliwanagan ang atin simbahan, protektahan ang atin simbahan. Nawa’y bigyan ang Santo Papa ng Talino at kabatiran, maging puno ng Espiritu ng Diyos upang gabayan ang mga tao, paikutin ang bangka sa kasalukuyan bagyo. Nawa’y ang lipunan maunawaan na kung magpapatuloy silang nagpapatayan sa isat-isa, ang siyang dahilan ng sama ng loob, pagkagalit o digmaan, ang katapusan trahedya at paghihirap. Naway ang mundo alam ang kapayapaan. Hayaan ang buhay sa pagitan ng lalaki sa lalaki makilala kung ano ang lubos na mahalaga.  Huwag tayong maging dahilan ng pinsala, paghihirap, at pandemya sa ngayon. Hinihiling namin ito sa ngalan ng Banal na Espiritu. Naniniwala kami sa iyo. Hindi possible sa mundo, subalit ikaw ang Kataas-taasang Tao para mangyari. Mahirap unawain sa lupa subalit sa iyo lahat ng bagay ay magaganap, itaas  natin ang lahat, ialay at hilingin. Sana lahat tayo na Kristiyano tanggapin ang Diyos, makinig sa kanyang turo, magsanay kung ano ang itinuro, para ang buhay ay magkaroon ng kahulugan, masaya, mas ligtas at tahimik, na siyang kailangan ng mga tao sa buhay, salamat sa iyo, maluwalhatian ka, nawa’y makasama ka namin. Amen.

Ang Ika-apat ng Kowtow, kami ay magalang na iniaalay ito sa Banal na Katawan at Dugo ni Hesus Kristo.

O Eukaristik Hesus, Ako ay nagpapasalamat sa iyo. Bawat taon, sa oras na ito, maraming tao ay narito subalit sa lumipas na pandemya, maraming tao ang namatay. Sa mga taong dumalo, ang araw ay nakaugalian lamang sa buhay. O Banal na Espiritu, kahit ano ang pagbabago, kami ay hindi magbabago, dahil ang Eukaristik Hesus ay palaging nasa amin at binibisita kami, ang Eukaristik Hesus ay Sakramento na 30 porsyento lamang ang Katolikong naniniwala na siya ay tunay na presensya, subalit kami ay naniniwala 100 porsyento. Ang Eukaristiya ay sagrado presensya na si Hesus itinatag 2 libong taon ang nakakaraan ang banal at dibino Sakramento na nanatili sa lupa. Ang Eukaristiya ay pag-ibig ni Hesus na ipinagkaloob sa atin sa lupa, bilang pagkain sa atin kaluluwa sa atin paglalakbay, malapit sa atin at pinalalakas ang atin buhay ng pananampalataya.

O Eukaristik Hesus, tunay na walang katapusan biyaya na ibinigay mo sa mga tao. Maialay namin ang paggalang, pagmamahal, sindak at paggalang na nararapat sa Eukaristik Hesus.

O Diyos, bakit ka nanatili hanggang sa araw na ito? Dahil mahal mo kami at mahal mo ang sangkatauhan. Kahit gaano ka tense ang sitwasyon sa lupa, kahit gaano ang halaga ng digmaan at paghihirap na ginagawa ng tao, ang Diyos ay nanatili mabait na Kataas-taasang Panginoon na naghihintay sa tao sa pamamagitan ng Eukaristik Hesus. Siya ang makapangyarihan sa lahat, punong-puno ng kaluwalhatian at nakikita sa lupa para makilala ang doktrina na dadalhin tayo sa atin tirahan. Kailangan tayong magsisi at tanggapin ang kanyang magandang turo. Ngayon sama-sama tayo nagkakaisa lumuhod sa harap ng Eukaristik Hesus upang magpasalamat. Sa mga nagdaang taon, kung ano ang atin ginagawa, ang salita na atin dinadasal ay hindi nanggaling sa atin isipan kundi sa Banal na Espiritu nagtuturo sa atin purihin ang Eukaristik Hesus.

Ang Diyos ay malungkot, nakalimutan, pinabayaan sa lumipas na henerasyon. Siya ay pinabayaan at hindi pansin sa lahat ng tabernakulo sa lupa. Siya ay naghahanap ng karaniwan maliliit na anak, naghahanap ng nagtitiwalang puso na dumating at aliwin siya. Ngayon, kung ano ang atin sinabi, itaas, ipakita, hindi kusang loob kundi ang Diyos ang nagbibigay kapag binisita natin siya. Noong nakaraan taon, noong hindi kami makapunta sa simbahan, napakaraming stress. Hindi kami makapunta sa simbahanat hindi kami makatanggap ng  kumunyon na normal. Ang mga bagay ay nag-uumpisa ng magbalik sa normal ulit, kung hindi kami makapunta sa simbahan ang Diyos binibisita kami. Ang pananalig ay nakakatulong sa amin makita ng malapitan ang Banal na Eukaristiya na ginawa sa lupa. Nawa’y ang bawat isa igalang at mahalin ang Diyos, mayroon paggalang at pasasalamat dahil hindi tayo karapat dapat sa mga grasya ibinigay sa atin, ang kayamanan na ipinagkaloob upang yakapin ang sangkatauhan sa mga araw ng pangyayari na atin hinaharap.

O Eukaristik Hesus ikaw ang pinanggalingan ng kaginhawahan, ang ilaw, ang saya, ang suporta ng amin pananalig sa buhay. Nawa’y ang amin simbahan patuloy na tulungan ang mundo at tulungan ang lahat ng mamamayan sa estado ng lipunan, lalo na ang mga kristiyano na dapat  makilala ang Eukaristik Hesus, na maging malalim sa Eukaristik Hesus, at maging malapit sa kanya. Nawa’y ang amin simbahan mayroon bago upang dalhin ang Eukaristik Hesus, palaging isipin ang Eukaristik Hesus, paalalahanan tayo ukol sa Adorasyon natin sa Diyos. Sa Eukaristiya ng Panginoon ang pinanggalingan ng aliw kapag ang bagyo ay dumarating sa buhay ay matindi kapag maraming pangyayari ang nagaganap, nanggaling sa simbahan sa lipunan. Panginoon Diyos, nawa’y tulungan mo kami dahil sa malakas ng presenya mo na nanatili rito. Ang pagwawagi ang nagdala sa atin buhay sa maluwalhating pagkabuhay at ngayon, tinutulungan tayo na ang mundo ay magbalik. Ang Diyos ang nagawagi Kataas-taasang Diyos. Ang Diyos  Kataas -taasang pinakamapangyarihan Tao, ang Hari ng lahat, mabait at malumanay na Ama.

Ang Diyos at ang kanyang doktrina ang makakatulong sa mundo na maging masagana, masaya at matahimik.

O Eukaristik Hesus, ang oras ay dumating na. Naiwala namin ang malaking pagkakataon dahil sa kahinaan ng amin pananalig at mahinang magdasal sa buhay kaya kami ay nadadapa. Ngayon, ang demonyo kontrolado ang mundo. Hindi kami talo mamamayan subalit kami ay walang pakialam at kulang sa pagdarasal. Ang Eukaristik na Panginoon ay ang Kataas-taasang Tao nagprotekta sa amin. Sa bawat labanan kami ay nakakatanggap ng proteksyon subalit hindi kami humihingi ng tulong at wala kaming tiwala kaya patungo kami sa pagkatalo sa kasalukuyan. Mayroon mga tao sa lupa, ang henerasyon ay makasalanan. Ang lupa ay puno ng kasalanan, subalit mayroon din tao na mahal ng Diyos. Pinipili at pinatatawad ang mga tao makasalanan na nakakakilala ng pagmamahal ng Diyos upang maging saksi sa katotohanan. Lahat tayo ay umaasa sa pag-ibig at Banal na Awa, kasama ang presensya ng Eukaristik na Panginoon, para magkaroon ng espesyal na biyaya na magdadala sa mundo, para pag-apuyin ang pananalig at igalang ang kailangan dalangin.

Sinasamba namin ang Eukaristik Hesus.  Talaga naman, tunay na espesyal na biyaya. Nawa’y tulungan mo kami, sa Banal na Sakramento pagdiriwang upang maipagpatuloy sa darating na taon, kasama ang bastante basbas. Nawa’y maraming tao ang darating taon-taon kasama ang sentimyento ng pagmamahal sa Diyos, kasama ang espiritu ng repormasyon sa biyaya ng Diyos, kasama ang espiritu ng paggalang, pagsamba, pakikinig, pagsasanay ng pagtuturo, pagmamahal sa Eukaristik Hesus, pinupuri siya at nagsasaksi sa katotohanan. Sinasamba namin ang Eukaristik Hesus, pinupuri namin ang Diyos, nagpapasalamat kami sa Diyos. Nawa’y tanggapin natin ang Diyos araw-araw sa lupa na may paggalang, at pasasalamat. Halina at suriin ang atin sarili. Halina at huwag natin tanggapin ang Diyos sa estado na mayroon kasalanan dahil ang Diyos nakapagtitiis sa baho ng atin kasalanan.

Nawa’y ang mga taong namamahala madalas pahalagahan at paalalahanan tayo kung ano ang dapat natin malaman, ang Eukaristik Hesus, ang kayamanan na bukas sa mga tao ngayon upang maging malapit sa kanya at purihin siya magbayad sa mga araw na walang pakialam, mga araw na sinasaktan ang Eukaristik Hesus. Nawa’y matuto tayong aliwin siya. Nawa’y dumapa at sumuko na may paggalang at magtapat, makipagkasundo sa kapatid na lalaki at babae na hindi parin nakakaunawa at sinasadya o hindi sinasadya sinasaktan ang Diyos. Hinihiling namin sa ngalan ng Panginoon Diyos, tanggapin ang amin dispensa, ang amin paghingi ng awa. Nawa’y ang kagustuhan ng Diyos ang mangyari hindi ang amin kagustuhan. Nawa’y ang mundo makilala ang Diyos at magbalik sa Diyos. Nawa’y nabibilang kami sa Eukaristik Hesus. Amen.

Ang Ika-limang Kowtow, magalang naming iniaalay sa Limang Banal naTanda ni Hesus Kristo.

Ang Limang Banal na Tanda ng pag-ibig, ng grasya, ang awa, ang umaasa at ang pagkabuhay ng Panginoon. 

O Hesus ng Limang Banal na Tanda, ikaw ay namatay para sa amin upang mabuhay. Ang iyong minimithi sa henerasyon ay upang malaman namin na tinubos mo kami sa halaga ng iyong dugo. Ang pag-ibig sa pamamagitan ng Banal na Awa ng Diyos Ama, ang pagligtas ng Panginoon Hesus, ang presensya ng Banal na Espiritu, sa henerasyon, ang pag-ibig ay nanatili naghihintay sa amin. Ang sagrado na nasa amin ay ang kanyang Eukaristiya, ang malambot na pagmamahal na ginagabayan at pinaaalahanan tayo na sundan ang mabuting halimbawa para tayo ay    makabalik. Si Hesus ay nagtiis ng lubos hanggang siya ay namatay, na siyang naging tipan na nagpatuloy habang tayo ay nagdarasal sa Limang Banal na Tanda. Ang Limang Banal na Tanda ay nagpapaalala sa atin na tinubos tayo ni Hesus sa pamamagitan ng selyo ng pag-ibig at kapatawaran. Habang ang Diyos ay naghihintay sa atin sa pamamagitan ng Limang Banal na Tanda, tingnan natin at kung ano ang mayroon tayo, hindi sira, hindi sumuko, hindi nabuhay na walang pag-asa at kawalan ng pag-asa. Kahit ano ang mangyari, kahit anong bagay, kailangan hanapin at humawak sa atin pag-asa nanggaling sa Limang Banal na Tanda.

Ang Limang Banal na Tanda na ang Diyos ay nanabik sa pagmamahal sa  pamamagitan ng Banal na Awa na ibinigay ng Diyos Ama sa henerasyon. Siya pa rin ang Panginoon sagana sa pag-ibig. Sinabi niya ng isang beses:” Ayoko ang masama ay mamatay. Gusto ko silang magsisi at magbalik.”Sa taludtod na ito, mayroon tayo Unang Banal na Tanda. Kami ay naniniwala at iginagalang ang Panginoon Hesus. Ipinagkaloob at tinubos at dinala tayo pabalik sa  pagmamahal ng Diyos Ama at Banal na Awa.

Ang Ikalawang Banal na Tanda, Si Hesus ay dumating upang iligtas tayo. Siya ay namatay ng dahil sa atin at maluwalhating nabuhay, halina kahit gaano tayo makasalanan, magbalik tayo at umasa kay Hesus. Ang Diyos ay dumating upang iligtas at magpatawad sa mga nagsisising puso, para mabuhay na muli, para makabalik, sa pamamagitan ng pag-ibig, sa pamamagitan ng Tagapagligtas, na kanyang ipinagkaloob sa pamamagitan ng Ikalawang Banal na Tanda.

Ang Ikatlong Banal na Tanda ay ang gabay ng Banal Espiritu at pag-iilaw, para malaman kung ano ang mahalaga, kung ano ang ipinagkaloob at ibinigay ng Diyos, at kung ano ang kasalukuyan naibalik at tinanggap ng lahat ng henerasyon. Noong madiskubre ang ganda ng katotohanan, sagrado, perpekto, alam namin ang pag-ibig ng Diyos sa amin. Nawa’y gabayan tayo pagwariin sa pagitan ng mabuti, masama, tama, mali, totoo at kasinungalingan. Ang mga tao dapat mamili sa pagpapasya sa kanilang sarili. Ang Banal na Espiritu tinuturuan kami sa malalim na pananalig at lahat ng mabuti bagay. Siya ay naghihintay sa atin magbalik sa Diyos Ama. Kung naniniwala tayo sa Panginoon Hesus, pagkatapos ang buhay natin ay magiging makahulugan. Kapag naisip natin na tayo ay anak ng Diyos, pagkatapos magsanay sa pamamagitan ng turo Banal na Espiritu. Huwag tayong mahiya ng buong puso at huwag maging dahilan sa pangangailangan sa katarungan.

O Banal na Espiritu, kung ano ang tinuro mo sa amin at sa mundo ay mahalaga. Lubos naming kailangan ang iyong ilaw upang tulungan kaming matuwid. Iligtas mo kami at gabayan mo kami sa patibong ng kasalanan na siyang dahilan ng pagdapa ng matagal sa amin buhay sa buong henerasyon. Ngayon sa lahat ng bagay na nangyari sa amin sa panahon ngayon, ang tao ang isip nila ito ay normal, subalit hindi. Ang oras ay dumating sa bawat isa na sumuko, ipasa, magbalik sa Diyos Ama, sa Anak at Banal na Espiritu. Ang Diyos lamang ang makapagliligtas at gabay namin sa buhay at sa kabilang buhay.

Ang Banal na Espiritu, tinutulungan  kami maging matalino sa pagpili, para gawin ang dapat natin gawin at magpatuloy na maging saksi sa katotohanan na  iyong ipinagkaloob sa amin sa pamamagitan ng biyaya sa ng regalo ng Anim na Kowtows. 

Ang Ika-apat na Kowtow: Kapag nagdasal tayo, mayroon bang Diyos sa atin tabi upang bigyan tayo ng katahimikan na ang kahulugan ay kasiyahan? Mayroon bang Diyos na matiyaga naghihintay as atin? Ngayon, nakikilala namin ang banal at sagrado bagay nagpapakita sa pamamagitan ng Banal na Sakramento, ang maliit na marupok na ostiya na pumapasok sa puso ng bawat tao. Kapag tinanggap natin siya, lalo na Katoliko, ang ostiya na mayroon ilaw, pag-ibig, biyaya na siyang nagdadala sa atin maalis ang mahirap at masakit na araw. Iyan ay tunay na pag-ibig. Paano ito maipaliwanag?

Ang pananalig  lamang at damdamin ang nakakakilala sa sagrado presensya na atin sinasamba, mabatid ang tanda at bakas 2 libong taon ang nakakaraan.  Nang dahil sa pag-big kaya ang Diyos ay nananatili sa atin ngayon. Kahit na hindi tayo karapat-dapat makasalanan, siya ay patuloy naghihintay at nagmamahal sa atin. Mahigit ng 2 libong taon, si Hesus ay tao subalit 2 libong taon pagkatapos, nakaharap namin siya sa pamamagitan ng pananalig. Ngayon, kami ay nakiisa na ipahayag, sambahin, purihin ang Eukaristik Hesus at magkasundo sa mga araw na hindi natin alam at wala sapat na pananalig. Tayo ay walang pakialam, walang bahala at sinasaktan ang Diyos, sinasadya o hindi.

O Eukaristik Hesus, nawa’y patawarin mo kami, patawarin ang sangkatauhan, patawarin ang lahat ng klase at katayuan para mapahalagahan, igalang at mahalin ka ng lubos  ng buong puso, makilala kung ano ang gusto Eukaristik Hesus sa kanila at sa bawat isa. Huwag natin hayaan ang puso na matuyo, malamig at walang pakiramdam. Ang Diyos ay malapit. Siya ay nagmamahal at siya ay malapit. Hindi ito maipaliwanag na pag-ibig na mayroon siya ngayon.

Ang Ika-apat na Tanda na atin iginagalang. Ito ay nakikita kung alam at kailangan alam habang buhay upang maging makahulugan ang araw na malalim, habang pinupuri, sinasamba at determinado na magbalik ang sariling buhay para magdarasal sa Diyos at marinig. Sa paglawak ng espiritwal na buhay at malalim na pananalig habang maranasan natin at ginagawa ang tanda ng dasal sa puso, hindi tayo natatakot  sa anong bagay sa lupa o opinion ng publiko subalit kami ay nakakadama ng kapayapaan at saya na ang Diyos ipinagkaloob sa atin. Kahit na sa pagkukulang namin at kahinaan, halina tandaan ang bawat araw na tayo ay humakbang palabas sa araw ng pagpapakain sa kasamaan at araw ng buhay sa kasamaan, hindi sinasadya o talagang sinadya.

O Eukaristik Hesus, binigyan mo kami ng maraming bagay, sobra -sobra ang ibinigay mo sa amin. Nawa’y lumakas ang amin puso, determinasyon, paggalang at pagsamba. 

Ang Ikalimang Banal na Tanda, ang Inang Maria tinuruan tayong mabuti. Siya ang tao na masunurin sa Diyos at inilaan ang kanyang buong buhay sa tabi ng Eukaristik Hesus hanggang sa kanyang pag-alis sa lupa. Mahigit na 20 taon, opisyal sa simbahan, lahat ng milagro at mga birtud at mga kagustuhan ng Diyos, ang Inang ang maliwanag ng nakakaunawa. Ngayon, Inang tinuturuan tayo dahil alam niya ang nangyayari sa mundo. Mayroon mga araw na ang mundo lubos na mawawala ang lahat ng ipinagkaloob ng Diyos. Kung nabubuhay tayo sa kasamaan, mga kasamaan, hinahamak natin ang buhay ng pananalig. Ang mga hindi mahalaga at mapakumbabang gawain, hindi ito ginagawa ng mga tao, paano sila makakagawa ng mabuti gawain?

Kami ay naghahanap ng panitikan, talino, magandang salita at isip subalit ang atin puso ay malamig at tuyo. Pinakakain natin ang kasalanan, sa punto na hindi natin kilala ang kasalanan. Ito ang bagay na dapat natin pansinin dahil pagbabayaran natin ito sa pagpili sa mali at pinili natin ang daan na salungat sa turo ng Diyos. Ang Inang tinuruan tayo kung ang kahulugan ng pagdarasal kapag lumapit tayo sa Diyos, kapag lumapit tayo sa Eukaristik Hesus. Sa pamamagitan ng Anim na Kowtows, buong kahulugan, ang Inang tinulungan tayong itaas ang atin puso sa Diyos, humakbang iwasan ang mga patibong na bumagsak sa mga henerasyon, at magkaroon ng buhay na malalim na pananalig, mataas at humihinga, upang pagtagumpayan  ang pangyayari, nagtitiwala, at tinatanggap, para tayo ay makinig sa mga turo ng Diyos. Nawa’y magpatuloy tayo sa misyon at maging saksi sa katotohanan, at tulungan ang atin kapatid na lalaki at babae tumanggap ng regalo ni Inang, at ang bawat isa itaas sa Diyos kung mayroon kaganapan.

Ang kasalukuyan corona virus pandemya pinaalalahanan tayo dahil tayo ay umaasa sa lahat ng bagay na praktikal sa buhay. Noong dumating ang pandemya, wala pagkakataon at mga pangyayari na tumanggap tayo ng huling sakramento sa atin buhay. Kaya ang regalo ng Anim na Kowtows ang makakatulong sa lahat ng lugar sa lahat ng oras lalo na sa lahat ng kaganapan, para tayo ay mangumpisal, itaas ang kaluluwa at katawan. Maski hindi tayo pisiko na may sakit,  tayo ay nanatili sa atin sariling isip hanggang sa katapusan. Bago iwan natin ang mundo, mayroon sandali alam natin, tayo  ay magdasal at hilingin sa Diyos ang kapatawaran, para tayo ay patawarin sa pagmamahal ng Banal na Awa.

Ang gusto ng Diyos maunawaan natin ang bagay na ito, para mailigtas, mapatawad at maunawaan ang kahulugan ang tipan sa pamamagitan ng Limang Banal na Tanda ipinagkaloob sa tao. Ngayon, kami ang kumakatawan sa lahat ng klase at lahat ng papel. Iniaalay ang pasasalamat, papuri, paggalang at kaaliwan kay Hesus sa Krus sa pamamagitan ng Limang Banal na Tanda. Kami ay tumanggap ng selyo ng kapatawaran ni ipinagkaloob ng Diyos sa henerasyon. Kapag tayo ay nagsisi at nagabalik, nagpapatawad ang Diyos. Ang Diyos nanatili nagpapatawad at nagmamahal sa atin noong unang araw pa lamang. Nawa’y maniwala tayo sa mga bagay na iniwan ang kasalanan at magbalik sa Diyos na karapat -dapat sa pamamagitan ng Limang banal na Tanda. Sinasamba namin ang Diyos at pinupuri ang Diyos. Nawa’y kami ay kasapi ng Diyos. Amen.

Ang Pang-Anim na Kowtow iniaalay naming sa Immaculate Heart of Mary at ang kanyang Tagumpay. 

O Diyos Ama, nagpapasalamat kami sa iyo. Alam mo na kami ay mahina at hindi sapat. Wala sino man sa amin ang karapat -dapat na humarap sa iyo. Pinili mo kami  ni Inang na lubos na nabuhay ayon sa  iyong kagustuhan, sa pag-aayos mo. Ito ang programa na iyong inialay upang iligtas ang mundo sa pamamagitan ng Panginoon Hesus Kristo. Ang Inang ay ang tao na tinanggap “ Fiat” sa iyong kagustuhan na matupad ang malaking trabaho upang iligtas ang sangkatauhan, upang payagan ang makasalanan na manatili. Inang pinalitan tayo na maging perpekto sa harap ng Diyos. Itong mga mabuting biyaya at grasya ng Diyos Ama ibinigay kay Inang, ay ibinigay niya sa atin. Ngayon, ang mga makasalanan katulad namin, makasalanan at masama, ay mayroon pagkakataon kausapin ka. Hindi isang bagay na kusang-loob para magkaroon tayo dahil hindi tayo karapat-dapat magmakaawa at magdasal sa iyo. Subalit, mayroon parin kami Ina na nagtuturo sa amin at dinala kami sa iyong walang hanggan pagmamahal at Banal na Awa. Ang Inang inilapit tayo kay Hesus, ang kanyang anak, ang Tagapagligtas. Sa pamamagitan ni Inang mamagitan siya at sa pamamagitan ng Panginoon Hesus Kristo, ang namamagitan, tayo ay pinayagan tawagin siya Abba: Ang Abba ng sangkatauhan. Sa pamamagitan ng Panginoon Hesus Kristo at sa pamamagitan ng perpektong buhay ni Inang, tayo ay dinala sa Ama, Anak at Banal na Espiritu.  Ngayon, kung ano ang amin ginagawa, kung ano ang sasabihin, kung ano ang pagsasanay, paghahayag, kasama ang dasal, Ama, salamat ng lubos sa iyo. Ama, nawa’y payagan mo kami ialay ang Anim na Kowtow sa Inang Maria bilang turo ng Banal na Espiritu sa amin.

O Inang Maria, ang Ina ng Banal na Awa, ang Ina ng puso ng pag-ibig, ang Ina ng Eukaristiya, ang Ina ng Incarnate World, ang Ina ng Tagatubos, ang Ina ng sangkatauhan, ang Ina na nabuhay na Panginoon, salamat kay Inang, ngayon naunawaan namin kung papaano ang magdasal, kung papaano mangumpisal, kung papaano magpatirapa, sumuko, kung papaano lumapit sa Eukaristik Hesus. Sa maraming taon, nagtiis si Hesus sa mga paghihirap, malamig at walang bahala mga tao.  Ngayon kami ay patuloy na sinasaktan siya ng grabe. Ngayon dapat namin tanggapin kung ano ang amin sinasanay at pinipili. Hindi namin naunawaan ang malaking kayamanan sa amin harapan, ang pag-big na amin pag-aari habang panahon. Si Hesus itinatag ang Eukaristiya para kahit ano ang sitwasyon mayroon tayong mamagitan maipagpatuloy at gabay natin sa mga araw kasama ang masakit na pangyayari kapag ang atin puso ay naniniwala, lumalapit sa kanya at tawagin ang kanyang pangalan. Kung walang Ina, tayo ay dapat magdasal dahil sa sandali ng dasal ang kaluluwa at puso hinahayag ang lahat ng bagay na nanggagaling sa ilalim ng puso, katulad natin, maski hindi perpekto.

O Inang Maria, hindi namin alam salitang sasabihin sa iyo upang magpasalamat. Iginagalang ka namin, salamat sa iyo, humihingi ako ng dispensa sa iyo. Maraming bagay ang iyong itinuro, subalit hindi parin namin ginagawa at hindi nakakaunawa. Sa mga lumipas ng buwan, higit kumulang, sa mga nakalipas na 10 taon, kahit gaano karami ang mga panggyayari, pagbabago, opinion ng publiko, pagtanggi, kami ay nanatili masaya sa regalo ng Anim na Kowtows. Ang regalo tinutulungan tayo at itinataas ang atin pananampalataya hakbang-hakbang. Nadadama namin ang mga araw ng pagkukulang, subalit nasa oras kami upang magbayad sa pinsala, hakbang-hakbang umalis sa patibong at kasamaan at kahinaan ng atin buhay. Talaga, ang karaniwan at banal na regalo lubos na mahalaga sa atin kaluluwa, dinadala tayo sa Diyos, patungo sa Diyos, at tinutulungan maranasan ang mga bagay na mayroon ngayon nanggaling sa  mga turo ni Inang.

Ang Inang Maria, ang Ina ng ng Banal na Tao, ang Ina ng puso ng pag-ibig, Ina ng mga makasalanan, bawat santo at bawat biktima, bawat pasyente, bawat nagsisisi, bawat saksi, bawat kaluluwa sa purgatoryo, Ina ng mga Apostoles sa buong mundo, ang Ina ng buong mundo. Ngayon, kasama ka namin, kasama ka at sa pamamagitan ng intercesyon, kami ay naging lubos na mature at lubos na mayroon isip, upang humakbang tayo sa mga patibong na bumabagsak tayo.

O Inang Maria, ang iyong titulo at maluwalhati ang pangalan ay hindi puwedeng palitan. Kung ano ang ibinigay sa amin ay hindi limitado nakasulat sa libro sa sinaunang panahon subalit ang Diyos mapagbigay na dinala ang mga tao sa kanya sa mabuting paraan, sa pamamagitan ng kanyang mga turo sa atin buhay ng pananalig at mayroon puso na may lalim. Kapag naunawaan natin ang kahulugan ng dasal, mauunawaan natin ang kahulugan kapag lumapit tayo sa Diyos at maunawaan ang mga bagay na tinuro ng Diyos sa atin, na siyang karaniwan at banal na bagay, pambihira at kahanga-hanga. Ang atin buhay ay malapit sa kahulugan na hindi puwedeng iwala. Kahit kailan ang maruming espiritu kapag nakita siya, sila ay nagpapatirapa sa harap niya at sumisigaw, “ Ikaw ang Anak ng Diyos.”

O Inang Maria, nawa’y magpatuloy ka sa paglakad sa amin at tulungan mo kaming tanggalin ang ang nakagawian walang bahala, kulang sa tungkulin at responsibilidad sa buhay kasama ang misyon. Kami ay nagdarasal sa mga mayroon ranggo sa simbahan na palaging mayroon debosyon sa Eukaristik Hesus, para sa buhay na itinuro sa amin pagdarasal na isinasagawa, kasama ang determinasyon, kasama ang pagtitiis, kasama ang paghihiganti at upang magkaroon ng pananalig, malalim, mataas at hiniga. Alam namin kung ano ang amin ginawa at pinaalalahanan ang mundo na makilala ang pagsamba, paggalang, at tapat na pagbalik na siyang kailangan sa mundo ngayon. Kapag itinaas ang kaluluwa at katawan ay maihahantulad  sa sakripisyo inialay na hiniling sa Diyos na tanggapin, mamagitan at patawarin ang mundo, para makabalik tayo sa Diyos sa kasalukuyan pangyayari, kasama ang mg isyu na atin hinaharap.

Ang Inang Maria, alam mo ito. Ang mundo ay papasok sa mga araw ng labanan, espiritwal at pisiko, sukdulan araw na magulo na atin hinaharap na pandemya ng kaluluwa at katawan. Inang, tinuruan mo kami sa bagay na ito upang tulungan kami humakbang palabas sa mga araw na mahina at pag-aalinlangan, magbalik na mayroon nagsisising puso at nagsisi, sa pananalig at pagtiwala. Sigurado ang Diyos mamagitan at dadalhin tayo sa lupa na pag-aari namin- ang bagong mundo. Kahit ano ang mangyari, huwag tayong mawalan ng pag-asa o mawala ang paniniwala. Magtiwala at umasa dahil ang Diyos ang Kataas-taasang Tao na nagmamahal ng lubos ng higit sa kasalanan. Sa pamamagitan ni Inang, siya ay mamagitan, nawa’y ang mundo magsisi, maging banal, magbago, nasa grasya, sa pamamagitan ng turo ni Inang, sa pagmamadali ng panahon. Kailangan natin ang pagkakaisa. Ang regalo ng Anim na Kowtows tinuruan tayo at dinala ang bawat tao maging malalim, lubos na pokus magdasal, mabuhay na masigasig. Nagsasanay tayo sa turo ni Inang para maunawaan ang kahulugan ng buhay. Habang itinataas natin sa Diyos, kami ay nagdarasal ng kailangan biyaya at hinihiling magmakaawa na mamagitan siya a mundo ngayon.

Salamat sa iyo Inang, sa regalong iyong ibinigay. Alam mo na ang mundo hindi makatiis sa napakaraming masamang espiritu na siyang dahilan na pagdapa natin. Ang batas nagbago, ang araw naging labis na tense sa atin espiritwal at pisiko buhay. Hindi namin alam kung ano ang totoo, tama at mali. Kami ay nalilito at nag-aalala ukol sa espiritwal na buhay sa pamamagitan ng simbahan at lahat ng nangyari na amin hinaharap. Mayroon parin tension ng digmaan at pandemya. Inang, nawa’y maawa at tulungan mo kami. Nawa’y kami ay maging pokus at buong puso magmakaawa sa Diyos humingi ng tulong. Nawa’y magtiwala at umasa kami. Manatili nagdarasal. Ang sandata ng dasal ang tutulong sa amin sa mga pagsubok at kaguluhan. Tanggapin natin ang hamon ng daan. Sa katapusan ang Diyos mamagitan at ililigtas kami. Iniaalay kay Inang ang Anim na Kowtow. Nawa’y maniwala kami sa dasal at manatili mabuhay na may pag-asa sa Diyos lamang. Nawa’y sumapi tayo kay Inang. Amen.

Ang Inang dinala si San Jose. Siya ang nagniningning na halimbawa at namamagitan, hinihiling sa kanya ipagdasal ang nasa ranggo ng atin simbahan, mabuhay katulad ng buhay ni San Jose bilang taong responsible, obligasyon, taong sumusunod sa kagustuhan ng Diyos. Itinataas ang amin simbahan ngayon kay San Jose at mamagitan sa Diyos upang tulungan ang simbahan sa mga araw ng kaguluhan at tension at maraming bagay sa buhay. Tayo ay karaniwan tao. Hindi natin alam ang tama t mali sa mga pari, mga madasalin, obispo, cardinal sitwasyon. Itinataas lamang namin sa Diyos. Ipinagkakatiwala sa amin simbahan kay San Jose upang tulungan ang simbahan sa mga pagsubok at paghamon. Ito ang pagsubok at paglilinis na ibinigay ng Diyos sa mga pastol na kasama niya, na dinala ang nawawalang tupa at dinala sa flock upang sumunod sa Diyos sa tamang daan sa pamamagitan ni San Jose mamagitan.

Inang Maria ginagabayan kami sa tulong ng Talong Archangels. Hinihiling naming sa kanila na tulungan ang atin daigdig na bumabagsak sa patibong ng pagkahibang at pagkahumaling sa teknolohiya at agham sa sibilisadong edad. Nakalimutan natin ang lahat ng bagay ang batas ng Diyos. Sa sitwasyon ito, kami ay nagtatanong sa archangels na tulungan kaming alisin ang bitag ng demonyo at iligtas kami sa patbong na na siyang dahilan ng atin pagdapa ng dahil atin pagkasira at mahinang pananalig. 

Kami ay nagdarasal sa mga anghel, santo sa langit lalo na ang mga guwardiyang anghel. Sa oras na hindi na maalaala, kami nakakalimutan namin ang guwardyang anghel, subalit sila ang tumutulong at protekatado tayo. Sa pamamagitan ng dalangin, kami ay humihiling na tulungan kami na maging matuwid, makinig, at iwasan ang mga patibong na siyang dahilan ng pagdapa araw-araw.

Hinihiling kay Inang na dalhin kami sa mga santo. Sila ang modelo sa mahabang panahon. Sila ay nasa langit, nakaupo sa banal na salu-salo sa mesa sa langit. Hindi dapat mahirap matuto nanggaling sa mga santo, sila ang mga taong naniniwala, mga nakamit, mga taong na pumunta sa langit. Ngayon kami ay nanabik, hindi kami makasunod sa kanila. Humihingi kami ng tulong sa  mga santo na mamagitan  bilang nagniningning na halimabawa upang tulungan tayo sa bawat  hakbang bilang saksi sa katotohanan at magtiwala sa Diyos. Ngayon, sa pamamagitan ng amin trabaho, pinupuri namin ang Diyos, inaaliw ang Diyos, nagdarasal sa Diyos. Itinataas namin ang lahat ng problema sa Diyos at hinihiling sa langit na tulungan kami sa kasalukuyan pangyayari, sa apurahan araw nahaharap ang mundo. Sa araw ng pandemya at sa panahon ng digmaan, nawa’y iligtas mo kami sa pamamagitan ng mga pagsubok at hamon sa lahat ng bagay upang maging mabuti habang naghihintay kami sa bagong daigdig na inialay sa sangkatauhan ng Diyos.

Salamat kay Inang. Sa pamamagitan ng iyong mga turo kaya kami ay may kamalayan kung ano ang mangyayari sa kinabukasan. Kahit na ang araw ay tense, kami ay nanatili nagtitiwala dahil ang Diyos ang Kataas-taasang Tao na palaging nasa control. Ang Diyos ang pinakadakila Diyos na mayroon kapangyarihan mag-plano at mag-ayos. Ang Diyos gusto niya makilala ang lahat ng mangyayari dahil pinili natin ang daan ng kalayaan at hiwalay, na  naging dahilan ng paglayo natin sa Diyos,  laban sa doktrina. Kung ano ang mangyari nagayon ay nanggaling sa atin pinili, halina at magdasal tayo, magsisi, magbalik; Ang Diyos ang magliligtas, ang Diyos ang magpapatawad, ang Diyos ang magbibigay ng pagkakataon. Ngayon, Inang magtuturo sa atin na magpatuloy magdasal, lumapit sa Diyos, taimtim na pakiusap, itaas lahat magmula sa pinakamahalaga, hindi gaanong mahalaga, may iisang puso, may udyok na ibinigay ng Banal na Espiritu, hindi ginagamit ang gayak na salita o isip ayon sa paraan ng tao, subalit mabuhay na totoo sa atin puso. Halina at itaas ang lahat ng bagay na atin nakikita, napapakinggan, alam. Halina at itaas natin sa Diyos na ang kanyang kagustuhan ay matupad. Ang Inang mamagitan sa Diyos para sa atin, tulungan mo kaming magsanay, gawin ang tungkulin at responsibilidad, iwasan at bawasan ang kasalanan, iwasan ang ang lahat ng silakbo ng damdamin sa buhay na madali tayong madapa. Nawa’y ang amin mga dasal ay karapat -dapat sa Diyos na tanggapin at ipagkaloob ng bastante, kami nakumpleto na ngayon ang Anim na Kowtow bilang alay sa Diyos sa  pagdiriwang Banal ng Sakramento.

Bagaman ako ay dumating sa lugar na ito na huli sa kapatid na babae at lalaki, ang Diyos binigyan ako ng sapat na lakas na itaas, sa pakiusap at dasal sa Banal na Espiritu, tulungan tayo ialay ang karapat-dapat na pagtitiis sa araw ng sagrado pagdiriwang ng Sakramento. Ako ay patuloy magdarasal para sa Benedictine Monasteryo para lumawak dahil ang Eukaristik na Panginoon ay lubos na kailangan sa lupa upang igalang ng bawat isa, magdasal at sambahin. Ang banal na presensiya ng Diyos ay nanatili sa amin sa buong henerasyon. Ang maluwalhating Eukaristik Hesus ay inihayag sa tao noong ang Diyos bumisita minsan at binigyan tayo ng ilaw. Noong ang ilaw ay nagpakita, ang kadiliman ay naglaho. Kailangan natin itaas at ipakita ito. O Eukaristik Hesus, nawa’y tanggapin mo ito maliit ng sakripisyo at hilingin sa iyo na patawarin ang amin kasalanan, upang makita ng mundo at magbalik sa iyo, sa kilos, sa gawa at determinado, sa puso, mapakumbaba, upang tumanggap ng mga turo at lumakad sa tamang daan at mabuhay sa espiritu ng pagsisisi? Tinatanong namin ang Panginoon, ang Diyos ng pag-ibig, ngayon at habang panahon. Amen. Amen. Amen.

Lucia, Maria T., Maria N., Theresa K., Anna H., Ignacio H., at lahat ng kapatid na lalaki at babae sa biyahe. Nawa’y ang Diyos basbasan kami pagkatapos ng Sagrado pagdiriwang ng Sakramento para sa pagbabalik namin, mayroon kaming dala, ang malalim na pagmamahal, igalang at sambahin ang Eukaristik Hesus, at mahalin siya ng lubos. Nawa’y pabanalin tayo araw-araw at maging karapat-dapat sa Diyos na pakinggan at amin dalangin at ang mundo ay baguhin at makaiwas sa darating ng digmaan, lalo na sa Vietnam. Nawa’y ang Diyos pagkalooban ang lupa na araw ng pagbabago sa kanyang pagmamahal at presensiya sa atin simbahan upang pagtagumpayan ang pagsubok at mga hamon. Sa huli, nawa’y ang simbahan magkaisa para atin pagkatiwalaan. Kaisa-isa ang simbahan na mayroon Eukaristik Hesus, tanggapin nawa ng mga tao ang Diyos ng buong puso, maging malapit sa Diyos, tanggapin ang pagbisita ng Diyos sa harap ng monstrance naroroon ang Eukaristik Hesus. Sinasamba namin ang Diyos, pinupuri ang Diyos at ikinararangal ang Diyos. Sa pangalan ng Panginoon Hesus Kristo, kami ay sumasamba sa Diyos Ama, Hesus at Banal na Espiritu. Amen.

Lucia at ang mga kapatid na lalaki at babae natapos noong 4:58 ng umaga Linggo, Hunyo 13, 2021 sa Thien Tam Beneditine Monasteryo, sa pista ng Banal na Sakramento. Inuulit namin ang pasasalamat sa Inang Maria, 13 ang araw ng Inang. Si Inang nanatili sa atin, tinuturuan kami, at ito ang regalo na amin ginagawa pitong taon ang nakakaraan. Inang, nawa’y tulungan mo kami sa mga araw na maging saksi at magawa ang amin tungkulin sa Diyos. Tahimik, subalit sa darating na araw, lahat ng kapatid na lalaki at babae at mga ibang tao, tatanggapin at gagawin ang Anim na Kowtows sa paghahayag ng Inang sa pagtuturo sa mundo at lahat tayo. Amen. Amen.

Linggo Disyembre 19,2021.

Pasko ng Pagkabuhay Linggo

Abril 4, 2021

ANG SIYANG NAGDADALA NG LIWANAG SA MUNDO

Lucia: Lạy Chúa, 2 giờ 17 phút, ngày Thứ Sáu, tháng 12, ngày 25, năm 2020, tại thánh đường Thánh Têrêsa. Chúng con đang quỳ trước cung thánh, nhà tạm, Thập Tự Giá, linh ảnh Chúa Lòng Thương Xót và  thánh tượng Mẹ Áo Đức Bà như mỗi ngày chúng con thường đến đây. Đặc biệt hôm nay là Ngày Giáng Sinh, ngày Sinh Nhật của Chúa Giêsu; chúng con đang quỳ trước hang đá tại thánh đường Thánh Têrêsa như Chúa đã yêu cầu chúng con đến trước hang đá, Chúa đang lạnh lẽo với giá buốt của Mùa Đông. 

Mùa Đông trên 2000 năm trước Chúa chịu giá lạnh, nhưng 2000 năm sau Chúa không phải giá lạnh vì mùa Đông giá rét, mà Chúa giá lạnh bởi vì lòng người vô tâm. Xin cho chúng con cùng nhau trong sự hiệp nhất, thay thế mọi tầng lớp, mọi vai trò và những tội nhân như chúng con. Tất cả chúng con đều là những tội nhân và chúng con là một trong những tội nhân xin được đến với Chúa để dâng lời tạ tội, dâng lời cảm tạ. Xin Chúa cho chúng con được suy niệm ngày quan trọng này đối với chúng con hôm nay, xin cho chúng con như một cọng rơm bé nhỏ bù lắp lại với những ngày vô tâm trước kia. Dù ngày hôm nay bao nhiêu kẻ vẫn tiếp tục ơ thờ nhưng vẫn còn có chúng con, là những người mới bắt đầu cảm nghiệm được để xin trở thành những cọng rơm bé nhỏ để sưởi ấm cho Chúa trong năm 2020.

Trước hết, chúng con xin được kính dâng lên Sáu Lạy, một món quà mà Mẹ Maria đã dạy cho chúng con để dâng lên Thiên Chúa toàn năng, trong tâm tình tạ tội trước hang đá của Chúa Giêsu; đặc biệt trong những ngày căng thẳng mà cả thế giới đang hướng về, cũng là một năm đầy những ưu tư lo lắng với cơn dịch bệnh, với sự bế tắc, với những ngày bạo động, với tất cả đối diện và với những sự đau lòng. Nhất là Giáng Sinh năm nay những nhà thờ tại nhiều tiểu bang những người giáo dân không được đến để thờ lạy Chúa và họ không được đến để hiệp nhất tham dự thánh lễ như mọi năm. 

Lạy Chúa, cơn dịch bệnh đã làm thay đổi cả thế giới và cơn dịch bệnh đã làm cho mỗi một người chúng con trở thành những ngày dường như đã bắt đầu đi vào thói quen. Xin Chúa giúp chúng con. Chúng con cùng nhau trong sự hiệp nhất xin được dâng kính Chúa trong giây phút này. Xin Chúa cho phép chúng con thay thế cho tất cả mọi người anh chị em họ đang nằm trên giường bệnh, họ đang bị bệnh Covid-19, và còn nhiều người không đến thánh đường được. 

Giờ đây, chúng con xin dâng lên những lời này như một món quà mà Mẹ đã ban tặng chung cho thế giới và dành riêng cho chúng con mỗi người để được dâng kính Chúa trước hang đá Bêlem, hang đá Bêlem năm xưa và hang đá của mỗi một người chúng con hôm nay trong những giây phút cấp bách nhất, để chúng con cầu xin cho chính mình, cho thế giới, và cho tất cả những căng thẳng tại đất nước Hoa Kỳ. Xin Chúa thương đón nhận những lời chúng con cầu xin, chúng con xin dựa vào ngày hôm nay để xin dâng lên lời cảm tạ trong niềm hy vọng mà Thiên Chúa đã phán.

Bài Đọc I: Is 52: 7-10 Lạy Chúa, niềm hân hoan của ngày hôm nay, dù là những ngày bế tắc, những ngày cách ly, không tự nhiên và tự do để đến nhà thờ tham dự thánh lễ như mọi năm. Nhà thờ năm nay rất vắng lặng làm cho chúng con không thể nào không suy tư, không thể nào không cảm nghiệm những gì thuộc về chúng con những ngày trước kia.

Hôm nay sẽ có những người trong tâm tư hối tiếc, trong tâm tư hối hận, trong tâm tư với sự thống hối, để giúp chúng con hiểu rằng những điều Chúa ban cho chúng con thật phong phú nhưng lắm lúc chúng con thật không quý và cũng đã để cho thời gian trôi qua theo thế giới con người với sự tất bật; hôm nay tất cả mọi mặt đều nằm trong tình trạng sự bế tắc. Hôm nay chúng con mới có cơ hội được đến để tìm Chúa trong những giây phút thinh lặng nhất, cũng xin Chúa cho chúng con trở thành những máng cỏ để có một chút suy tư về Mầu Nhiệm Ngôi Hai Xuống Thế, Mầu Nhiệm của Đấng Cứu Độ, Đấng Cứu Chúa đã dành cho chúng con, vì yêu chúng con mà đến với chúng con.

Lạy Chúa, đất nước Hoa Kỳ của chúng con đang nằm trong tình trạng với những ngày căng thẳng, chúng con cũng được biết trong giây phút này không còn một nguời nào có thể cứu đất nước Hoa Kỳ, chỉ ngoài Chúa ra. Xin Chúa cứu thế giới của chúng con và cho chúng con thêm thời gian. Xin Chúa cứu đất nước Hoa Kỳ và xin Chúa cho thế giới cơ hội được nhận biết Chúa và sự quan trọng giá trị của sự tự do mà chúng con đã đánh mất.

Lạy Chúa, xin cho tất cả mọi người cùng nhau trong sự hiệp nhất mà sám hối ăn năn trở về. Giờ đây chúng con cũng không còn lời gì để nói hơn nữa, ngoài những tâm tình bé nhỏ trong sự tạ tội, để xin dâng kính Chúa Lạy Thứ Nhất mà Mẹ Maria đã luôn dành cho chúng con cơ hội để được dâng kính Ngài. Giờ đây chúng con xin kính dâng Lạy Thứ Nhất.

Lạy Đức Chúa Cha, con cảm tạ ơn Cha đã cho chúng con được đón nhận Con của Cha là Chúa Giêsu đến với chúng con để cứu chúng con, giải thoát chúng con trong cảnh u tối, tội lỗi lầm than. Lạy Cha, đã dành cho con người biết bao nhiêu ưu ái qua muôn thế hệ nhưng chúng con là những kẻ phản bội, những kẻ xúc phạm và những kẻ tội lỗi, qua muôn thế hệ vẫn ngoan cố cứng đầu. Ngày hôm nay đứng trước cảnh tượng này chúng con không còn con đường chọn lựa, chỉ có một điều duy nhất xin Chúa thương xót những người lắng nghe Chúa, thương xót những kẻ sám hối ăn năn trở về, thương xót người công chính.

Xin Chúa cho chúng con cơ hội được quay về với Chúa, để nói lên lòng tạ ơn, biết ơn và tri ân qua Lòng Thương Xót mà Chúa đã dành cho những những tội nhân như chúng con được trở thành những hối nhân, trở thành những dụng cụ và trở thành những chứng nhân âm thầm như ngày hôm nay. Xin Chúa xót thương và cho thế giới của chúng con được nhận biết những điều quyết định sai lầm của mình, đã đưa thế giới, đưa đất nước Hoa Kỳ và đưa từng mỗi một cá nhân đi vào một thế giới với quyền lực ngầm đang đủ mọi cách khống chế giữa thiện và ác, ánh sáng và bóng tối đang căng thẳng và đối diện với nhau trong tình trạng với những ngày nguy ngập nhất. 

Chúng con chỉ biết một điều duy nhất, chúng con thật sợ hãi một chế độ ngoại bang, một chế độ Cộng sản, một chế độ không tự do, đã cầm kẹp và hạn chế chúng con trong đời sống đức tin, đời sống với sự phụng thờ và phụng sự Chúa, và một đời sống tập thể hiệp nhất, tự do, bình an và hy vọng. Xin Chúa cho chúng con có cơ hội để được nhận ra sự quý trọng, quý giá mà chúng con đã đánh mất. Chúng con xin được trở về với Chúa bằng tâm tình sám hối, bằng một niềm tin kính dâng, bằng một sự thờ phượng vốn có. Dù đã quá muộn màng nhưng xin Chúa thương đón nhận chúng con; chỉ có những giây phút này chúng con mới nhìn lại được những gì mà chúng con đã đánh mất, nhưng Chúa vẫn là một Thiên Chúa của Lòng Thương Xót, Thiên Chúa với những ngày chờ đợi, Thiên Chúa Đấng Cứu Độ, Thiên Chúa đã dành cho chúng con niềm hy vọng duy nhất đang còn. 

Xin cho tất cả mọi người được tỉnh thức khi thời gian còn cho phép, để chúng con quay trở về với Chúa cho đúng lúc, khi thời gian mà Chúa còn cho chúng con được nhận và ý thức để chọn lựa con đường thiện, loại bỏ con đường ác và chọn con đường với sự cảm tạ tri ân, ngợi khen và chúc tụng, để xứng đáng với hồng ân được đổ xuống, xứng đáng với những ân sủng đang được đón nhận để dâng thay, tạ tội thay và cảm tạ thay cho tất cả mọi người chưa biết, chưa tin và chưa trở về. Xin Chúa thương đón nhận lời của chúng con và cảm tạ ơn Chúa đã thương đến chúng con.

Như Chúa đã nói Chúa đã quá yêu thương thế gian mà ban chính Con Một của Ngài để ai tin vào Con của Ngài sẽ được sống. Hôm nay xin Chúa cho chúng con được trưởng thành trong đức tin. Dù trôi qua 2000 năm, Đức Giêsu Con của Chúa đã đến, nhưng chúng con vẫn là những ngày khô khan, nguội lạnh, vô cảm, để hôm nay sự vô cảm đó đã trả lời cho chúng con những sự bế tắc của sự tự do và sẽ còn đi đến những ngày tháng căng thẳng với những bạo động mà chúng con đang nhìn thấy giữa hoạt cảnh của thế giới này.

Xin Chúa giúp chúng con đúng lúc, để chúng con được sớm trở về với Chúa, đến với Lòng Thương Xót qua cách thức nhỏ bé để chúng con dâng Chúa thay tiếng nói thay cho thế giới hôm nay, Mùa Giáng Sinh năm 2020, thay cho những điều bế tắc. Chúng con chỉ biết cậy trông vào Chúa, xin Chúa giải thoát chúng con; chỉ còn những ngày cuối cùng của cuối năm và bắt đầu một năm mới, chúng con xin dâng toàn bộ và tất cả đất nước Hoa Kỳ, mỗi một tầng lớp, mỗi một vai trò, đặc biệt là những người trong quốc gia, và chính phủ đang căng thẳng giữa đảng phái, giữa thiện và ác, và cả thế giới dâng lên Chúa Cha. 

Xin Cha thương xót đón nhận và xin cho Chúa Hài Đồng mà hôm nay Cha gởi đến, đó chính là Thiên Chúa Ngôi Hai, Đấng Cứu Chúa. Xin cho chúng con hãy đến với Ngài, tin vào Ngài, vì chỉ có Ngài mang hòa bình cho nhân loại. Ngài là Hoàng Tử hòa bình, là bình an và niềm hy vọng nơi Chúa, với Chúa và trong Chúa. Xin Chúa đón nhận Lạy Thứ Nhất mà chúng con xin được kính dâng. Xin cho chúng con thuộc về Thiên Chúa, là Chúa của chúng con, bây giờ cho đến mãi muôn đời. Amen.

Đức Chúa Cha (2:28:11 chiều):

Các con thương yêu của Ta, Ta là Thiên Chúa của Abraham, của Isaác, của Giacóp và của toàn nhân loại. Hôm nay Ta lắng nghe những lời của các con và Giêsu Con của Ta đã chờ đợi các con trên 2000 năm, với những ân huệ và những ân sủng được đổ xuống cho các con đặc biệt trong thời còn và cuối. Đây là những giây phút mà Ta dành cho các con, đóng dấu những ngày cuối thế kỷ. Những lời của các con xin, đúng, Ta dành cho các con thêm cơ hội nữa. Hãy tỉnh thức, hãy trở về, hãy sám hối để xứng đáng với những ngày tháng Ta ban thêm. Nhưng sẽ không bao nhiêu ngày vì bắt buộc phải đi vào sự thanh lọc đoạn cuối của lịch sử, thì lúc đó các con mới có một thế giới hòa bình thật sự.

Các con yêu thương của Ta, có nhiều điều trên thế giới không vững, không hiểu và không tin; đã đến lúc ta đổ tràn ân sủng với những người tin, những người trở về, những người thực hành và những người tận tâm, để có thể nhìn được những sự gần gũi Ta dành cho các con qua Con của Ta, Đấng Cứu Thế, để nhắc nhở cho mỗi một người ngày hôm nay, để các con có thể dựa vào những gì đang thấy; đó cũng là một sự nhắc nhở mà Ta phơi bày cho nhân loại những gì thuộc về Ta, những gì thuộc về công chính, những gì thuộc về tội ác, những sự chọn lựa mà các con toàn bộ đã rớt vào trong lưới bẫy ngày hôm nay.

Ta là Thiên Chúa, Ta luôn bênh vực sự công chính. Ta luôn che chở bảo vệ những người lắng nghe Ta, những người đi trong giáo lý và sống trong một đời sống mạnh dạn làm chứng cho sự thật. Hôm nay Ta ban bình an cho các con, hãy dựa vào lời này, dù là những khó khăn, dù là những căng thẳng nhưng các con sẽ được bảo vệ. Hãy tiếp tục làm trong bổn phận của mình, phục vụ trong sứ vụ của mình một cách trọn vẹn, tận tâm thì các con sẽ thấy những điều các con xin Ta sẽ ban nhiều hơn những gì các con muốn. Bình an của Ta đến với tất cả các con. Ta chúc bình an cho các con và Ta chúc lành cho các con. 

Đừng sợ! Đừng sợ! Đừng sợ! Ta sẽ che chở và ban lại cho các con niềm hy vọng, niềm vui; hòa bình thì tự các con chọn tùy thuộc nơi sự quyết định thì nơi đó mới thuộc về các con. Ta ban một cách tràn đầy nhưng các con có mở lòng để đón nhận hay không, có chấp nhận lắng nghe hay không và có chấp nhận thi hành, thì điều đó thuộc về các con; còn nếu tiếp tục từ chối thì các con sẽ thấy. Ta có chương trình của Ta để bênh vực người công chính; những kẻ công chính sẽ được bảo vệ, còn những kẻ theo tà thần thì tà thần sẽ chiếm lấy nó. 

Hôm nay Ta nhắc nhở đến điều này để cả thế giới được nghe, hiểu được điều gì Ta dành một cách đặc biệt cho trần thế trong những ngày mà các con đang đón nhận; những lời van xin suốt những năm tháng dài, hôm nay Ta dành thời gian này để qua Con của Ta ban đến cho tất cả các con niềm hy vọng. Các con hãy nhớ giữ lấy một chìa khóa mà Ái Nữ của Ta đã dành một cách đặc biệt cho các con, đặc biệt trong thời điểm đã định. 

Đúng, Giáng Sinh năm nay là một năm căng thẳng, là một năm các con phải chọn lựa, cũng là một năm sẽ thất bại, và cũng sẽ là một năm đứng dậy trở về thì từ thất bại sẽ là chiến thắng. Đối với thế gian thất bại nhưng các con tin và các con thật sự hết lòng quyết tâm trở về, quyết tâm sám hối, Ta sẽ dành cho các con sự chiến thắng vinh quang như Con của Ta đã mang lại cho thế giới niềm bình an và hy vọng. Chào tất cả các con! (2:33:12 chiều)

Lucia: Lạy Chúa, con xin cảm tạ ơn Chúa. Muôn vàn hồng ân được đổ xuống, thật là một sự rất bất ngờ chưa bao giờ trong tình trạng này, nhưng Chúa đã đến với chúng con như lời đã hứa. Chúa đã cho chúng con được biết rằng ngày hôm nay tất cả anh chị em chúng con đều đến hang đá, để thờ lạy Chúa, để nói lên với Chúa những lời mà chúng con dường như đã trở thành thói quen. Năm nay tất cả mọi sự đều thay đổi nhưng chính sự thay đổi này lòng của chúng con mới có thể đánh động, thúc đẩy để mạnh dạn đến với Chúa bằng con tim của mình, bằng những lời khẩn nguyện cầu xin, và bằng những ngày tháng quan tâm với đất nước mà chúng con đang cư ngụ, giữa thiện và ác còn rất là nhiều điều giữa cuộc sống. Hôm nay con người phải cần tỉnh thức để đón nhận sự hòa bình thật sự, chỉ có Chúa là Đấng ban đến, chỉ có Chúa là Đấng luôn luôn dành cho chúng con và bênh vực cho chúng con, là những kẻ biết chạy đến với Ngài, biết tin vào Ngài và biết phó thác, trông cậy nơi Ngài. Niềm hy vọng của chúng con chỉ có trong Ngài, với Ngài và mãi mãi thuộc về Ngài mới có bình an, mới có hy vọng, mới có hạnh phúc. Vì Thiên Chúa toàn năng đã phán thì nhất định Ngài sẽ không bao giờ từ chối chúng con qua những lời chúng con thưa và dâng trong hoàn cảnh hiện tại của hôm nay. 

Chúng con thật sự không có một điều gì để xứng đáng được Chúa ban cả, nhưng vì chính những tội nhân như chúng con tin vào Lòng Thương Xót của Chúa, tin vào tình thương vô biên của Chúa, để chúng con xin dâng kính những gì có thể nơi thân xác hằng ngày trong cuộc sống của chính mình, với những lời cầu nguyện thiết tha mà chính Mẹ Maria chỉ dạy, với sự hiện diện bảo vệ của Chúa Giêsu Thánh Thể, với một sự suy ngắm trước Năm Dấu Thánh, với một sự cảm tạ, tri ân trước Trái Tim Vô Nhiễm Nguyên Tội của Mẹ, với sự giúp đỡ qua lời cầu bầu của Thánh Cả Giuse.

Chúng con cũng xin sự bảo vệ của các tổng lãnh thiên thần, sự chở che của các thiên thần bản mệnh và những lời cầu nguyện của các vị thánh, để chúng con cùng nhau trong sự hiệp nhất hướng về Ngôi Hai Thiên Chúa, Đấng Cứu Chuộc, Đấng Cứu Tinh, Đấng đem bình an, Đấng mang đến cho nhân loại niềm hy vọng và đưa con người từ bóng tối trở về. Chính Ngài là Đấng đã chết thay cho chúng con, và Ngài đã phục sinh để chúng con được sống lại với ngài, để chúng con được ra khỏi bóng tối của tội lỗi, để chúng con nhờ Đức Giêsu mà chúng con được gặp Đức Chúa Cha, để chúng con trở thành những đứa con chính thức được gọi Thiên Chúa Cha là Abba, lạy Cha.

Hồng ân đó không ngừng nghỉ và tuôn đổ mãi trên chúng con và cả thế giới. Hôm nay chúng con xin được đón nhận những lời của Cha trong ngày quan trọng đặc biệt này mà thế giới đang đi vào sự bế tắc, đi vào sự ngăn chận của cơn dịch bệnh và còn biết bao nhiêu điều chúng con không được hoạt động bình thường như bao nhiêu năm  khác; chỉ có những giây phút này chúng con mới thấy trân quý những ngày mà chúng con có nhưng chúng con đã đánh mất, chúng con đã quên đi những gì quan trọng nhất trong đời sống của con người dành cho Thiên Chúa, dành cho sự thiêng liêng của linh hồn. 

Ngày hôm nay qua những giây phút này mới có những khoảng trống của tâm hồn suy niệm, suy nghĩ vì sự mất tự do, vì tất cả không còn là những ngày chúng con không tự chính mình quyết định. Không có gì là tuyệt đối trên thế giới này, mà chỉ có tình yêu của Chúa, Đấng Cứu Chúa của chúng con, Đấng Cứu Thế đến mới có thể tuyệt đối cho cuộc đời của chúng con sự gởi thác trông cậy.

Và giờ đây chúng con xin vô cùng cảm tạ những lời của Chúa dành cho chúng con và dành cho thế giới. Chúng con xin ghi nhận để chúng con có thể chuyển tải tất cả những gì Chúa ban. Mọi việc trong thế giới này, với niềm tin và đức tin thì chúng con có thể thấy được chiều rộng, chiều sâu và chiều cao; tất cả trong niềm hy vọng mà chỉ có Chúa phán và Chúa ban. 

Hôm nay xin cho mọi người được mở đôi mắt của đức tin trong những ngày tuyệt vọng và thất vọng, để chúng con nhìn thấy ánh sáng được xuất hiện qua hang đá Bêlem của năm xưa, qua hang đá Bêlem của hôm nay, qua hang đá với những ngày bế tắc mà Thiên Chúa đến tìm con người để ban bình an cho con người, ban niềm hy vọng cho con người và ban sự sống cho con người bằng lời của Chúa, qua Đức Chúa Cha. Chính sự hiện diện trong niềm tin của Đức Giêsu và sự yêu thương gần gũi mà Chúa Thánh Thể đã ban đến một cách đặc biệt cho thế giới của nhân loại, cho nên con người của chúng ta không tin cũng phải tin, không thấy cũng phải thấy, và không cảm nhận cũng hãy cho mình cơ hội. 

Bởi vì đức tin là sự chọn lựa của chúng ta, như Chúa Giêsu đã nói, “Tin thì sẽ được, tìm thì  sẽ thấy, gõ sẽ được mở cho.” Xin Chúa cho chúng con đại diện tất cả anh chị em trong nhóm của chúng con. Chúa đã bắt đầu tiêu dẹp những kẻ thù, Chúa đã để cho tất cả những gì không đúng trong sự thật đã bắt đầu phơi bày trước ánh sáng của chân lý, ánh sáng của công lý mà Chúa đã dành một cách đặc biệt. Chúa đã bảo vệ người công chính, Chúa đã bảo vệ những kẻ thuộc về Ngài và Chúa đã bảo vệ những kẻ biết hết lòng sám hối ăn năn, và quay trở về với Thiên Chúa của tình yêu và Lòng Thương Xót, để chúng con cùng nhau trong sự hiệp nhất cảm tạ Ngôi Cha, Ngôi Con và Thánh Thần, bây giờ cho đến mãi mãi muôn đời.

Chúng con cảm tạ sự hiện diện của Chúa Giêsu Thánh Thể, là của nuôi linh hồn. Sự hiện diện của Ngài là ánh sáng đến với thế gian, bao phủ trần thế, bóng tối sẽ biến mất khi Ngài xuất hiện đúng giờ và đúng lúc; cũng nhắc nhở chúng con niềm hy vọng mà chúng con đã lãng quên, thiếu bổn phận, thiếu trách nhiệm, thiếu tôn trọng trước Năm Dấu Thánh của Đức Giêsu Kitô, với dấu ấn mà Ngài đã dành một cách đặc biệt cho chúng con trong ơn tha thứ.

Chúa là một Đấng Thiên Chúa giàu Lòng Thương Xót, luôn dành cho chúng con lòng nhân từ, yêu thương và tha thứ. Xin cho tất cả mỗi một tội nhân như chúng con và cả thế giới quay bước trở về trong sự phủ phục, trong sự tạ tội, trong sự phạt tạ cần có trong cuộc sống hằng ngày để nhắc nhở chính mình và quyết tâm cải thiện, lìa xa những bóng tối tội lỗi đang là những ngày đeo mang trong cuộc sống yếu đuối thấp hèn của chúng con. Nhờ chính lời cầu nguyện, nhờ những lời thiết tha hằng ngày mà Mẹ Maria đã dạy dỗ; nhờ ơn Chúa chúng con bớt đi và mỗi một ngày được bỏ bớt tất cả những gì ở trong tánh hư nết xấu, trong những việc mà đời sống của con người luôn háo thắng và kiêu ngạo. 

Ngày hôm nay hãy loại bỏ sự kiêu ngạo, hãy trở về như một đứa trẻ trở về với Chúa, như một đứa con hoang đàng trở về với Cha mình và với một tâm tình đơn sơ hãy quỳ dưới chân Cha, hãy nói lên những lời với Cha bằng con tim của mình, và hãy  khao khát những gì mà chúng ta đã mất từ nơi Cha ban để xin Cha phục hồi, phục hưng, để chúng ta sống trong những ngày tự do, biết phụng sự Cha, biết thờ lạy Cha, biết yêu mến Cha, biết tạ tội mỗi ngày để chúng ta được luôn luôn canh giữ linh hồn chúng ta được luôn luôn tỉnh thức, để kẻ thù sẽ không tìm đủ mọi cách đánh phá và bẫy rập chúng ta.

Đặc biệt hôm nay chúng ta nhờ người Mẹ dấu yêu của chúng ta, một người Mẹ luôn tìm đủ mọi cách để dẫn chúng ta đến với Chúa, dẫn chúng ta gần gũi Chúa, dẫn chúng ta được gặp gỡ Chúa, để được Chúa can thiệp. Chúng ta phải lắng nghe Mẹ, hợp nhất với Mẹ để chúng ta được cứu trong lúc cấp bách nhất, trong lúc căng thẳng nhất, trong lúc kẻ thù đã vây tứ phía, muốn giành giật và lấy đi những gì của chúng ta do Chúa ban.

Chúng ta chỉ còn một điều duy nhất là chúng ta còn Mẹ. Chỉ Mẹ là người mở cánh cửa cho chúng ta vào, Mẹ là người đưa cái chìa khóa cuối cùng của mỗi một người chúng ta để được cứu, để được tha, để được xứng đáng, qua sự can thiệp của Chúa. Đó là món quà Sáu Lạy mà chúng ta được gặp một cách thiêng liêng trong niềm tin. Mỗi một ý nghĩa và mỗi một thánh lễ và đặc biệt Đại Lễ Giáng Sinh hôm nay, năm 2020, kết thúc sáu năm mà chính Mẹ đã dành một cách đặc biệt cho món quà này được đến với thế giới. 

Những người tiên phong đã làm trong âm thầm và hôm nay điều đó đã đến và ban một cách đặc biệt cho toàn thể thế giới trong cơn dịch bệnh, trong cơn căng thẳng với những ngày bạo động, với những người mà chúng ta đang đối diện, với kẻ ác, để xin mẹ là Đấng can thiệp cho chúng ta, dẫn chúng ta và đưa chúng ta về với Chúa. Và có sự can thiệp, qua lời cầu nguyện của Thánh Cả Giuse, qua sự hiện diện của gia đình Thánh gia hôm nay và qua ba tổng lãnh thiên thần, bốn phẩm thiên thần và triều thần thánh thiên quốc, cùng với tất cả các thánh và thiên thần bản mệnh của chúng con. Nhất định cuộc chiến này sẽ là một cuộc chiến chiến thắng trong Đức Giêsu Kitô, Đấng Cứu Thế, và ý nghĩa của sự Giáng Sinh, ý nghĩa với những điều khao khát mà chúng ta mong mỏi, đó là bình an cho mỗi một người chúng ta.

Chúa là vị Hoàng tử mang bình an đến cho thế giới, mang niềm hòa bình cho nhân loại, mang đến nụ cười trên khuôn mặt mỗi một người khi chúng ta héo hắt trong cơn dịch bệnh linh hồn lẫn thể xác, và cũng là một niềm hy vọng độc nhất duy nhất thế giới còn và đang căng thẳng giữa thiện và ác. Có Chúa, với Chúa và tin vào Chúa thì chiến thắng trong niềm vui và tình yêu để giúp chúng ta trở thành những con người biết thương, biết yêu, biết nắm chặt tay nhau, biết hiệp nhất bênh vực sự công chính, lẽ phải và sự thật, để chúng ta xứng đáng được sự Giá Lâm của Chúa sau 2000 năm, được sự hiện diện của ngày Giáng Sinh đặc biệt hôm nay. 

Chúng ta có một máng cỏ thật sự để mời Chúa vào trong lòng của chúng ta, để chính những cọng rơm mà chúng ta đã bỏ quên từ lâu trở thành những cọng rơm được đơm lại bằng những tội lỗi, bằng những thiếu sót, nhưng chúng ta không có quà gì để dâng Chúa Hài Đồng, chỉ ngoài thân phận tội lỗi yếu đuối nhưng biết tạ tội, nhưng biết sám hối, biết ăn năn, xin được dâng lên Chúa Hài Đồng, để bù lấp những tháng ngày vô cảm kia, những ngày khô khan nguội lạnh kia, những ngày trác táng của cuộc đời kia.

Hôm nay chúng ta không còn gì để dựa vào đời một cách tuyệt đối, chỉ có Thiên Chúa là tuyệt đối yêu chúng ta, tuyệt đối cứu chúng ta, tuyệt đối tha cho chúng ta và tuyệt đối chờ đợi chúng ta. Xin hãy trở về, tất cả mọi người trên thế giới, mọi tầng lớp, mọi vai trò, hãy cho mình một cơ hội trong sự suy niệm vì đây là những ngày tháng cuối cùng, để chúng ta có thể cảm nhận những điều chúng ta đã đánh mất, những điều chúng ta sẽ sắp mất và những điều chúng ta quyết định để rồi chúng ta còn hay sẽ mất và mất vĩnh viễn. Chỉ có Chúa mới có thể tồn tại và còn niềm tự do hạnh phúc và hòa bình, mất Chúa chúng ta mất tất cả; xin cho tất cả mọi người chúng ta hãy chọn lựa để chúng ta trở về với Chúa đúng ý nghĩa của Giáng Sinh 2020.

Chiến thắng hay thất bại là nơi chúng ta, xin cho tất cả mỗi một người chúng ta trong giây phút còn lại của cuối năm và bắt đầu năm 2021 xin cho tất cả mọi người hiệp nhất đồng lòng, để xin được Thiên Chúa làm chủ và can thiệp cho chúng ta trong sự cấp bách giữa thiện và ác, cho đất nước Hoa Kỳ, cho cả thế giới và cho từng mỗi một cá nhân như chúng ta, để trở thành những hối nhân thật sự, để trở thành những dụng cụ và trở thành những chứng nhân như hôm nay. Chúng ta cùng nhau trong sự hiệp nhất để cảm tạ ơn Chúa, chúc tụng Chúa và ngợi khen Chúa, trong danh thánh Đức Giêsu Kitô là Chúa của chúng con.

Chúng con vô cùng cảm ơn Mẹ. Nhờ Mẹ để chúng con có Đấng Cứu Độ, nhờ Mẹ đưa Chúa đến để chúng con có ngày hôm nay, nhờ Mẹ dẫn chúng con trong những lúc thất vọng thất bại. Chính Mẹ đã đưa Chúa đến để chúng con trở nên những ngày hy vọng và những ngày chiến thắng, vì có Chúa chiến thắng được thuộc về Chúa và chiến thắng trong sự trở lại của linh hồn, trong những ngày tháng đền tạ và phạt tạ. 

Xin Mẹ thương cho chúng con thêm cơ hội, xin cho nhiều người được nhận biết và quay bước trở về. Vì chỉ có sự trở về chúng con mới bình an hạnh phúc thật sự, còn nếu tiếp tục linh hồn của chúng con sẽ bị cầm buộc bởi quyền lực ngầm. Nó đã thống trị và dùng đủ mọi cách đánh phá chúng con, để cướp lấy chúng con trong tình yêu của Đấng Cứu Độ. Những điều Chúa đã nói:

Hai ngàn năm trước Chúa đến với con người 

Hai ngàn năm trước giá buốt mùa Đông

Hai ngàn năm sau giá băng lòng người 

Vì yêu Ta đến cứu người

Dù bao năm tháng đợi chờ 

Mong người quay bước thỏa lòng Ta mong 

Mong con quay bước kịp giờ 

Đến thời mãn hạn Ta đành rời xa

Xa con Ta rất đau lòng

Cứ chờ đợi mãi biết ngày nào đây? 

Lòng chai dạ đá hững hờ 

Ngày nào khôn lớn trưởng thành hả con? 

Tình Cha vẫn mãi trao ban 

Chờ ngày con lớn trở về bên Cha.

Lucia: Lạy Cha, Đấng nhân từ, Đấng từ ái luôn dành cho chúng con, xin cho chúng con được cùng nhau trong sự hiệp nhất thay thế mọi tầng lớp, mọi vai trò trong ngày đại lễ của chúng con, đặc biệt trong năm nay mới cảm thấy ý nghĩa, mới cảm thấy một sự đánh động trong tâm hồn, mới cảm thấy chúng con đang cần gì, đã mất gì và sẽ mất. Cho nên, hôm nay chỉ có một điều duy nhất là quay trở về với Cha, tạ tội với Cha, và xin dâng những lời thiết tha trước hang đá Bêlem.

Xin cho chúng con sưởi ấm lại những cọng rơm mà chúng con đã quên đi. Chúa mong muốn, Chúa muốn chúng con và Chúa nhìn thấy chúng con trở thành những sợi rơm đan vào nhau, để sưởi lại trái tim băng giá của Chúa, sự phản bội của con người hôm nay lại làm cho Chúa đau lòng hơn. Chúa vẫn là một Thiên Chúa của tình yêu nhưng mọi sự sẽ đến thời gian mãn hạn, chúng ta không thể mãi mãi được những ngày như đã được ban; tất cả mọi sự, Alpha và Omega, bắt đầu và kết thúc.

Hôm nay cũng vậy; chúng ta cũng sẽ có những ngày Bắt Đầu, và cũng sẽ có những ngày Kết Thúc, tùy thuộc vào mỗi một người chúng ta. Muốn chiến thắng, hòa bình, hạnh phúc hãy trở về với Thiên Chúa, hãy đầu phục Thiên Chúa, hãy thờ lạy Thiên Chúa, hãy nắm lấy chìa khóa của Đức Mẹ ban trao để chúng ta có cơ hội; nhờ chính những lời cầu xin đó chúng ta sẽ được sự giúp đỡ của các tổng lãnh và thiên đàng giúp chúng ta chiến thắng với những ngày rất gần và cạn kiệt như hôm nay. 

Xin cho con đại diện cùng với tất cả anh chị em để xin Chúa thương cho mọi người được biết, được nghe, để họ có thể tiếp tục trong những lúc cấp bách này. Chỉ có một điều duy nhất: tin sẽ được, tìm sẽ thấy, gõ sẽ được mở cho. Không điều gì từ nơi con người, chỉ có Thiên Chúa mới cho chúng ta bình an, mới cho chúng ta sự chiến thắng, mới cho chúng ta sự gần gũi, bình thường đơn sơ nhất như Ngài muốn nơi trái tim của mỗi một người chúng ta, để có thể gần gũi Chúa trong tâm tình mà Chúa đã dành cho chúng ta bằng trái tim, bằng lòng sám hối. 

Xin cho tất cả mọi người chúng ta cùng đồng lòng hiệp nhất, để dâng lên Chúa Hài Đồng với những lời mà Chúa đã ban, và cùng nhau trong sự hiệp nhất đó để trở về với Thiên Chúa, để chờ đợi những ngày quan trọng nhất mà chúng ta đang khao khát, mong muốn trong sự tự do, với những điều thuộc về chúng ta trong công lý và công chính, để mọi người đều cùng hiệp nhất. Chỉ có công lý và công chính thì thuộc về Thiên Chúa duy nhất mà thôi; nếu muốn hòa bình, hạnh phúc và công lý thì hãy trở về bằng những lời cầu xin thiết tha, bằng cõi lòng sám hối chúng ta mới xứng đáng được đón nhận Lòng Thương Xót và sự can thiệp của Thiên Chúa; trong danh thánh Đức Giêsu Kitô là Chúa của chúng con, bây giờ cho đến mãi muôn đời.

Lucia cùng với tất cả anh chị em xin được kết thúc đúng 2 giờ 51 phút, ngày Thứ Sáu, tháng 12, ngày 25, năm 2020 tại thánh đường Thánh Têrêsa, trước cung thánh, trước nhà tạm, trước Thập Tự Giá, trước linh ảnh Chúa Lòng Thương Xót, trước thánh tượng Mẹ Áo Đức Bà, và trước hang đá Giáng Sinh ngay trước bàn thờ Thiên Chúa. Chúng con hiệp cùng với các thiên thần một cách thiêng liêng cúi đầu thờ lạy Chúa Giêsu Hài Đồng – một vị Vua  mang hòa bình giải thoát cho nhân loại và mang niềm tin mới, ánh sáng mới, niềm vui và bình an cho tất cả mỗi một người khi họ đến viếng thăm Ngài, nhắc nhở cho chúng ta được biết rằng dù là những khó khăn, dù là những cấm đoán, dù là tất cả mọi người có quyền, có chức vụ và những người bất chính họ đã để cho những người dân trong những ngày tháng căng thẳng, lo âu và bế tắc.

Chỉ có Thiên Chúa là Đấng giải thoát, là nguồn an ủi duy nhất và niềm hy vọng mà chúng ta đang cầu xin cho tất cả mọi người hãy để cho tâm hồn của mình một chút suy tư, một chút suy niệm thì chúng ta sẽ cảm nghiệm được ý nghĩa của Chúa Giêsu Hài Đồng mang đến cho chúng ta cho kịp thời gian mà chúng ta đang đối diện và rất cần. Chúng ta suy niệm Gia Đình Thánh Gia, trong đó có Đức Mẹ, có Thánh Cả Giuse, vâng phục Thiên Chúa để thế giới mới có những ngày hòa bình từ trong gia đình cho đến xã hội, cho đến quốc gia và cho đến cả toàn thế giới, một nền tảng cần có để chỉnh đốn lại trong sự tôn trọng mà Thiên Chúa ban một cách đặc biệt cho chúng ta. Trong Danh Thánh của Đức Giêsu Kitô là Chúa của chúng con bây giờ cho đến mãi muôn đời. Amen. Amen. Amen.

Xin Chúa chúc lành một cách đặc biệt cho anh chị em chúng con, cho giáo xứ Thánh Têrêsa được hạnh phúc; dù là khó khăn có bao nhiêu tiểu bang khác nhưng chúng con vẫn có những thánh lễ có ý nghĩa của năm nay, bình thường và hạnh phúc bên Chúa, chúng con dành thời gian thay tiếng nói cho giáo xứ Thánh Têrêsa, nơi chúng con cư ngụ, cho những người trong chính quyền, cho tất cả các đất nước, các quốc gia, cho cả toàn thế giới, và với những ngày căng thẳng giữa thiện và ác, giữa phái tả và phái hữu, giữa người  công chính và những kẻ gian manh. Xin theo thánh ý Chúa định đoạt mọi sự trong sự quyết định của Chúa để thế giới được cứu, được giải thoát và có thêm những ngày tháng trở về với Chúa và đón nhận Lòng Thương Xót mà Chúa dành cho mỗi một tội nhân. 

Xin cho chúng con cầm lấy chìa khóa Mẹ trao để chúng con biết cách sử dụng nó khi có sự cấp bách và khi có biến cố. Xin cho tất cả mọi người mở lòng để có thể đón nhận và thực hành, để chúng con hiểu được ý nghĩa; những ngày mà Chúa muốn nhìn nơi trái tim, nhìn nơi sự thật lòng, nhìn nơi những điều bằng lời, bằng tâm hồn, bằng sự quyết tâm để chúng con xứng đáng được Chúa ban và can thiệp. Chúng con xin một lần nữa cảm tạ ơn Chúa, chúc tụng Chúa và ngợi khen Chúa; trong danh thánh Đức Giêsu Kitô là Chúa của chúng con. Amen.

Lucia Phan là một người Mỹ nhập cư từ Việt Nam. Chị sống đời cầu nguyện. Hằng ngày chị tập trung vào việc chầu Chúa qua Bí tích Thánh Thể, tham dự Thánh lễ Hy sinh Cứu độ của Chúa Giêsu và thực hành Sáu Lạy.

Chị Lucia nhận được thông điệp bằng cách phát biểu nội tâm (interior locutions) và có thể ghi nhận được những hình ảnh về Thánh Thể, cả dưới dạng hình và phim, qua điện thoại thông minh. Chị nhận được thông điệp từ Thiên Chúa, Đức Mẹ, các Thiên Thần và các Thánh từ năm 2011. 

Mời vào những trang nhà:

Những Mạc Khải Mới Qua Bí Tích Thánh Thể

 – nrtte.net

Niềm tin vào sự Hiện diện Thực sự của Chúa Giêsu trong Bí tích Thánh Thể

 – EucharisticJesus.faith

Xin chia sẻ thông điệp và trang nhà này với những người bạn quen biết.

Thông Điệp Ngày 2-12-2020

Chúa Giêsu (11:38:36 khuya):

O God, may we fulfill today’s prayers to complete these hours of adoration with You. I am sure that the brothers and sisters who signed up for the next adoration hours will not come because of the fierce storm outside. Moreover, with the power outage, it must be difficult for them to get here. May I and the brothers and sisters stay with You and comfort You on their behalf. God, please allow me to receive Your words tonight. It will be a night to remember. We certainly do not know if there is another chance in our lives to stay with You. Please allow us to speak on behalf of all classes, all roles, especially at this moment. First, I am grateful for this great Sacrament for which You are present with us and await us with gentleness and tenderness. It is out of love that You remain with humanity through the Blessed Sacrament, to be close to us, meet us, strengthen us, bless us, and open a treasure that is vital for the spiritual life that everyone desperately needs in this world.

D) The 4th Decade: O Most Holy Heart of Lord Jesus Christ, please forgive, transform us, and all of humanity.

O Lord, God of love, You love us and have been waiting for us for over 2,000 years. You are quiet and lonely in the tabernacle, in the monstrance, and  You come as a small host into our souls and our hearts when we receive You. You used all means to be close to us, live with us, love us, protect us, but we live with You in an indifferent, cold way. Many times, we are offending You one way and another. We receive You in a state of mortal sin when we unintentionally or intentionally ignore the meaning of the Eucharistic Jesus. We do not understand this great Sacrament. Today it is time for people to mature and understand the Blessed Sacrament You instituted. You humbled Yourself to remain with us, though spiritually yet present among us.

Today let us unite to visit You, come to worship You, honor You, thank You for the graces given. You stay to love us and grant us everything, even Your life. Today, You even give us Your divine presence. When will we awaken? When will we recognize Your love? How long for us to understand that Your loneliness and wait till this century is over 2,000 years? May everyone awaken to return to You, not be cold and hardened, not refusing everything. We must rise to seek the truth that You granted us through the Eucharistic Jesus.

O Eucharistic Jesus, Your light has shone in our hearts of sinners in the darkness. Today, we still are not yet mature, still not perfect, but at least we recognize Your real presence. Your closeness and Your word helped us awaken to acknowledge the past wrongs of our lives. Today, we are present here though everyone is sleeping a peaceful sleep early in the morning. The storm is raging, and it seems to be foreshadowing something. People are concerned about food, they remain in their houses, but we are happy here. We know that no one will come, but we are here. We come to console You because we know You are real. You love us very much, and You are waiting for us.

May we act on behalf of our brothers, of the world, to console You, to rejoice to be near You. May everyone recognize You, return to You by their hearts, by things they need in life. You alone can heal the wounds of our hearts. You alone are the Supreme Being who heals us, both spiritually and physically. You alone are the true Supreme Being as we rely on You, the only place of peace and happiness. The safest place is the Eucharistic Jesus. Let everyone respect, treasure, worship, and adore because He granted us the encounter by the light. The light shines upon humanity, the light shines in the darkness, and it will disappear. God, please help us leave the dark, return to Your love, become reformed, improved, be reconciled to the Lord God who loves, waits, supports, and give us life, for us to realize that only Yout love can grant us harmony, peace, and the happiness when we need it most.

E) The 5th Decade: O Heart of Father, please bring humanity back to Your love.

We reverently offer the fifth decade to the Five Holy Signs of our Lord Jesus Christ. It is also the Feast of the Exaltation of the Holy Cross. We remember the Five Holy Signs as God suffered excruciatingly with the nail marks. He suffered for our sins. Those nail marks are attached to the Holy Cross as a reminder that He endured the nail marks to imprint the love He gives to each of our souls. The infinite love of God the Father is the First Holy Sign. Jesus, the Second Person of God, the Savior, died on the Cross. He has risen in glory and triumph, the Second Holy Sign.

F) We reverently offer to the Immaculate Heart of Mother Mary and for Her triumph.

Mother Mary is the person who understands that we have many weaknesses and are inadequate if without Mother’s intercession and example. Mother lived Her entire life in obedience to God because Mother loved God and Her life wholly belonged to God. Today, Mother is the perfect person whom God the Father wants us to listen to and learn. Mother teaches us the best things: to come to Jesus, visit Him, draw the treasure given to every sinner. We thank the price of the Blood of Jesus, His existence, His presence to promote our life of faith. Unfortunately, the number of people who know and believe is small, so Mother continues to search, to lead the children back to God.

Mother Mary, I thank You. We honor You. Please accept our gratitude, our thanksgiving, and our apology. Please intercede with God to forgive us and the souls of our deceased brothers and sisters who have not received the grace of the Six Kowtows that You granted to the world. Today, in the remaining moments, we call on God’s name. Let us overcome all the trials and challenges to be at God’s side, to contemplate and recognize the support He granted. Mother helps us have this because Mother is the Mediatrix who brings us to God to encounter Him and awaken our lives to live in faith by deeds, actions, and determination. Please help us continue to bear witness to the truth, endure patiently to overcome the days of trials, bear witness to the truth to strengthen the faith life for all people in the world.

May we listen to Mother, repent and return, body and soul, to reverently offer with simplicity to ask for God’s forgiveness. May God accept and intervene for us, for everyone to open their eyes and hearts to believe and return while time permits. We thank Mother. Mother, please pray for many people in the world to return to God because the only way we have is back to God. If people do not return to God and continue in their actions, they continue to face sufferings through the pandemic. There is the threat of war and more troubles because people oppose God. This world lacks freedom, peace, doctrine, morality, and justice. It is a terrible world in which man and man kill each other in all ways, challenging each other. Jealousy and envy rule and man can no longer find the truth.

This is a message inspired by the Holy Spirit

Lucia:
O God, it is 7:35 p.m., Friday, April 30, 2021. We are turned towards the altar, the tabernacle, the Cross, the Divine Mercy icon, and the holy statue of Our Lady of Mt. Carmel. Today, we attended Latin Mass on the last Friday of the month. In particular, April 30 reminds us of our homeland Vietnam. Forty-six years ago, on this day, South Vietnam fell to the communists forces and was no longer called the Republic of Vietnam. Indeed, when speaking about this, to the Vietnamese people, to the generals, to the soldiers, we truly lost a country. We lost the sovereignty as the Vietnamese people in the period before the year 1975, which people refer to as the Republican period.

Forty-six years have passed. The country of Vietnam is still there, but the rulers are communists. The Vietnamese people who fled and resettled in developed countries include us and a number of people who fled immediately when the communists arrived. My family came to this country over thirty years ago. We fled by sea and we remember the many trials our Vietnamese people had to endure. We think more than half a million people died at sea. They encountered great bitterness, were robbed, raped, killed, murdered, beaten. Then in the refugee camps set up in the neighboring Southeast Asia countries, over the course of decades, a number of people died before they were able to be resettled in a third country, where they truly hoped to be. There are many truly tragic, pitiful, and poignant stories about the Vietnamese people.

Today, especially for the former soldiers and generals, who now are older people, what was in the past will never be forgotten. There were heroic days on the battlefield, days in an autonomous country, called the Republic of Vietnam. There were those who were imprisoned and died. In the ranks of the Church, we heard the story of Cardinal Francis Xavier Nguyễn Văn Thuận who was a bishop at the time, and was imprisoned after South Vietnam fell to the communist forces. There were truly sad stories. The generals also had a lot to tell about Vietnam during the Republican period.

O God, after forty-six years, everything has become the past. Now are only the echoes of the people who remember what they lost and the heroic days of the past. There were days of bitterness and suffering in the re-education camps. There was death, misery, abuse, and hunger. It was a tragic event for South Vietnam. It has been forty-six years since the Republican period ended.

O God, today I only think about one thing. Once a year, on this date, how many people remember to pray for the souls? Those were the days in 1975 when many soldiers lost their lives. They died at sea, they died on land, they had encounters and fierce battles when the communist forces took over South Vietnam. Countless people died. Were they people who knew God or not? Do their relatives still remember them today? They were the souls that if they knew God, then surely God’s Divine Mercy was granted to them, because they died for the country, for the homeland. How unfortunate for the souls that did not know God, where did these souls go? Do their family members know how to pray for them? Are they still in a place that no longer belongs to the living and no one remembers and knows while they desperately need prayers?

Today, O God, I only know one thing that You grant to me. When my homeland fell to the communist forces, I was very young. Actually, I did not know much. I just knew that the days I started to understand then life was truly hard and strenuous. There were years of hunger, we were no longer able to go to school as we did in the old days, and even though we were very young, we had to carry bundles of vegetables to sell, to do what was necessary at home, to farm, to work in the fields, and many things in life when we truly no longer had days of freedom. The patriarchs of certain families, who were in the army, who were generals, in all ranks, yet never knew such days of great misery and hardship.

When South Vietnam fell to the communists, we did not know what was happening, we were very young. When the communists came, we lost our home, we had to stay somewhere else, we ended up with days of great misery. But everything has passed and became the past. Today, I am reminded of what God grants to me as well as to all the brothers and sisters, especially for Vietnam. In particular, today, the Vietnamese people commemorate. Every year, all the soldiers in the former army, though are now living in their new countries, continue to remember and display the Republic of South Vietnam flags. The brothers in the former army gather to commemorate the day Vietnam fell to the communist forces, the month which people often call Black April. Whether people remember or not, that has become the past.

Today I thank God, because no matter what happens, God still protects the Vietnamese people and allows the Vietnamese people to officially resettle all over the world. Many became very prominent, very successful in their careers. The young generation born in this country are educated, they have hope, a good future, with good things of a society, with positions such as doctors or engineers or pharmacists. They receive a fundamental education and from there they become wealthy. However, the one thing that bothers me the most is that, O God, speaking in general, it is also due to this self-sufficiency, this success, that certain people began to forget You. People no longer care to truly understand to live religiously, to know the doctrine that God granted to the world in general, to Vietnam in particular, to the Vietnamese people, to people like us who end up living in new countries as today.

Today, people are organizing, looking for all the brothers in the military who served forty-five years ago in the Republic of Vietnam. They have great ceremonies, live music, they do many things in commemoration. As for us, we come here to speak to God, lift up to God, thank God. No matter what happens, God still loves us and allows us to be present here in this country till this day. Most of the Vietnamese people all over the world are successful. Today, in the world, there are problems, diseases, sufferings, and many events happen in all countries, especially in the United States of America. Today in this country, certain things are happening with the change in the government. The Vietnamese people are also facing many problems. Regarding the commercial life, the business people, the people who are employees, the current pandemic seems to be reminding everyone, all over the world, especially the Vietnamese people who are residing here.

Today, we see that we still have the blessing that God bestows in a special way, to Vietnam, to the Vietnamese people. This is the time we see India, a country with a very large population, facing a daily crisis with the high number of deaths from the pandemic. It is so painful for India, in particular, for the citizens who are greatly suffering and are lamenting. We know that between man and man we must unite to pray to God. The majority of Indians practice Hinduism and they do not know God so probably when this pandemic came, they did not know to prepare for their souls. Not knowing who God is, truly affects this nation. To the nations that do not know God, it is truly a tremendous loss for the life of faith of the citizens, which is so pitiful. We know that it is time for God to allow everyone to see what is going on. No matter how talented people are, no matter how much money they have, they cannot save their own lives. There is one thing in common that people need to acknowledge: the Creator, because the Creator is God.

If people truly understand that the Creator has a merciful heart and that He sent His only Son to come and save the world, then they will certainly be saved. Indeed, because of these points, though people did not know for generations, the time has come, they must know, they must recognize, they must understand who God is. We have the duty and responsibility to pray in a special way for our homeland on April 30, an unforgettable historic day that every year the Vietnamese people commemorate – the day South Vietnam fell to the communist forces. It is the month of Black April that the generals as well as all the soldiers in the former army forever commemorate. When South Vietnam fell, they lost their freedom, and were imprisoned. Today, coincidentally, in India, people are asking for help. India is a country with a high population, with a record number of daily deaths, because of the terrible pandemic, which is spreading everywhere, and there will be many more bad days ahead. People in India are pleading the world to help. This is the biggest crisis of the 21st century. At the same time, recently, the United States of America also faces certain crisis, China also faces certain crisis, and all other countries as well.

Now we see certain countries starting to fall into a crisis with the pandemic, which causes everyone to be heartbroken when witnessing that. We know that when we are heartbroken, God is even more heartbroken. There is only one thing: who remembers to pray for the victims of the pandemic? Who is willing to pray if God does not let them know or if God does not allow? The country that has no faith, then do we let that country resolve by itself? We are aware of God’s Divine Mercy and His infinite love. Though there are people who do not know God, God created this earth, God created the world, God created those people. Human beings have been greatly dependent for so many generations, because when the people who have the authority, who have positions of power, but do not recognize God, then they take the wrong path and the citizens will be the victims.

Today, indeed, what Mother Mary teaches is valuable. All of us know this time is the time to turn back, repent, worship God, confess Him, prostrate, and beseech Him for His holy will to be done. God knows what we pray for in our needs. May we in our human condition, listen as God teaches, “Love God above all things, with all your soul, with all your strength, with all your heart, and love your brothers.” Though the others speak different languages, they are human beings, they have families, they have a life like us. We lift up them up to God in this moment. May God save us, because in this pandemic, no one can save. It is a very deadly pandemic that happened unexpectedly, attacking the respiratory tract. Without our breath, we cannot live. When it comes to breathing, we must remember that the air belongs to God. Everything comes from God. When people do not have air, they cannot breathe. When they suffocate, then they will die. God granted us a vast sky full of precious air, with everything that is the best, but mankind destroyed one another. Those are the aspects we see.

No matter how talented people are, no matter how ingenious and sophisticated science is in society, whether people have many proficiencies, but if people do not walk in righteousness, do not live in God’s way, do not follow God’s doctrine, then those people are the wicked ones. First, regarding self-interest, money, if people do not use their conscience to recognize the Supreme God who granted them a doctrine with justice, then they are always self-interested and use tricks to achieve goals. Like the people here in the United States of America, we see certain extremely rich and learned people who do deceitful and very ruthless deeds. Today, we know this is a time of purification. All of us, regardless of who the people are, whether they know God or not, this is an opportunity to see what we can do to help them. They must recognize the Supreme Being whom they must beseech, whom they must trust, whom they must return to, with a repentant and contrite heart. Speaking of this, may I offer to God the First Kowtow.

The First Kowtow, we reverently offer to God the Father.

O God the Father, I adore You. I thank, bless, praise, and glorify You. Everything that happens, every hour, every minute, on this earth, in every country in this world, You know very well, and You also allow people to know You and Your doctrine, through Jesus, the Supreme Being whom You sent into this world. You sacrificed Your only-begotten Son, for Him to come into the world, to bring the Good News, to bring the doctrine, to bring love and salvation through the death that He accepted. He suffered excruciatingly. He conquered death, resurrected, and brought life to mankind. That doctrine was proclaimed all over, in all regions and in all countries. People have the right to either choose, accept, believe, or reject, because God does not force. However, the world must know the Savior, our Lord Jesus Christ, the only-begotten Son of God, for us to exist until this day. For generations, people still live uncertain days, still seeking everything in life that is rational, or things they can explain.

The majority in the world are people who do not believe in God but they believe in idols so then today, let them pray to the idols to come and heal them, to see whether the idols can help with what is happening or not. We know one thing, for those of us who are Catholics, no matter what happens, we still have hope, because no one can kill our souls. There is only one Supreme God who grants for us to understand. He saves us when we know Him. Today, we see the sufferings in the world, especially in India. We do not want to go deep into the problem, we only know one thing: O God, I thank You for protecting the Vietnamese people, and Vietnam. Today it is no longer the Republic of Vietnam, it is now officially under a communist government. Though there are trials and sufferings, but today, there is also a level of progress, of regard, unlike the early years of poverty and cruelty when South Vietnam fell.

O God, You love the innocent citizens, the victims. Today, April 30, I pray and it reminds me that as we are the offspring of Vietnamese people, we are Vietnamese. Today, we lift up to God Vietnam, because what is most painful and sad is that in Vietnam, the number of people who believe in God is still less than 10%. It is a loss, a detriment to the life of faith, which is a life people must have. People must believe, for their souls to be saved, for them to live in hope, no matter what the circumstances. Yet, though less than 10%, there still are good people, because they sacrifice in silence, they have done many things to glorify God, they continue to quietly do selfless work to show others that they believe in God. God, with a loving and benevolent heart, grants to those who believe in Him, for them to practice a life of charity, to exercise justice and righteousness in their lives, even in silence, from priests to citizens.

A typical situation is that of the unborn babies. It seems that daily all the hospitals and abortion centers abort the fetuses and throw them away like many normal things people throw away, because they do not believe that human beings have souls. The unborn babies, whether one month, two months, three months, five months, even those who are near birth, are also aborted. There are priests, nuns, and citizens, who come to ask for those fetuses to bury them, and they prayed for these fetuses. There are many cemeteries in Vietnam for these aborted fetuses, and they bury these fetuses, out of charity and faith, because every unborn child is a soul. There are many more things, we know that at this time, there are people who travel to remote areas to find the poor and the needy to help them, one way or another. There is financial help from people abroad, like us, who live in this country and have the opportunity to know about the Vietnamese people who are so indigent and poor. There are certain people who greatly help, and there are also charities that continue to help the poor in Vietnam. These are the years Vietnam is more open to foreigners.

Thank God. All things, no matter how stressful, yet as time goes by, You also grant certain special ways for people in the world. The people who believe in You and plead Your help, then surely You also have a special way to help in the life that You granted. Today, we truly do not know much about India. We only know that their population is very large, not that different from China. China ranks first in world population, then India ranks second. The number of people is very large, but the majority only believes in Hinduism. There were stories of people who believe in Catholicism, who suffered for their belief. Nonetheless, God is still the Supreme Lord full of love, so even if people do not know or only one or two persons know God, God still grants in a special way when they recognize Him and pray to Him.

Today in India, the number of people who died from the pandemic is indeed a large number. The people there seem to be powerless regarding all problems. When people die, they must be buried, but there is no place, and there is also a shortage of firewood needed for the funeral pyres. All these things seem to be at a complete standstill, because the daily death toll is so terrible. What is this saying to the world? Surely, we must understand that it is not natural. Everything happens at the right period and the right time, as God said, “All things will come to the purification.” Everything that does not belong to God, people who no longer have faith, who do not understand prayer, who do not recognize God, then they will encounter the heavy yoke when they do not believe in God and do not know God. The majority of people in the generation that we know, a number of them are victims, a number of them are sinners yet are also victims, because they must be subject to the government with very difficult laws that prohibit the citizens the freedom to practice their faith, when they found the truth.

People are used to the religions they have, such as Hinduism, or Islam, which have very strict rules. It is not easy for the citizens to change to another religion, and if they do, they must sometimes pay a price, truly tragic and pitiful. It is because of those strict matters that it is difficult for the people of India to know God. This is also a disastrous matter for certain leaders who are too difficult, strict, and forceful to the citizens. Even today, with certain governments, we can also see that no matter how the citizens are, the law must be enforced, and if the citizens do not follow the law, they will be arrested, fined, or imprisoned. There is no longer a choice.

O God, I simply know that You are a God abounding in love. You are the supreme Lord. You grant all things to people, but certainly, people must bear the consequences of their choices. You granted people so much time. For over 2,000 years since Jesus came into the world, His doctrine remains very clear. Today, His doctrine continues, and through the Good News, God grants people a concrete spirituality. Only to those who believe, who seek, who recognize, can they see that what God grants in the world is truly meaningful. As for those who never read nor know, never appreciate what they have, are hardly aware, then they will be the people who easily get lost in the midst of the world, because there are many pitfalls, many regulations in each country. There are many things so people must have the heart to seek the truth. If people continue to be controlled by those in the government, the family, the society, and many other aspects, then they truly do not know God.

Today, it is a mourning for the country of India. At this moment, we lift up to God thanksgiving and gratitude, for us to be urged to pray for our brothers and sisters in India. Even though they are people with different languages, but in compassion for one another, in brotherly love, we lift them up to God. We pray for God to have mercy on them and give them the opportunity to find some medicine, for them to be cured in this pandemic. This pandemic is not a natural disaster. It is a pandemic between man and man in politics, to destroy each other, to compete for interests, positions, affairs of this world, in the evildoing that people often cause to each other. God sent His only Son to the world. Jesus came into the world to die for mankind, to teach mankind the doctrine of life, of harmony, and of peace. However, people denied, rejected, and seek idols to worship, then in the end they will encounter difficult days. There is no longer love between man and man. People are seeking ways to destroy each other, achieving their goals through politics, with selfishness, with greed, so these tragic stories happen. Who is the person who can help and heal?

We know that God sees everything, knows everything. We simply lift up to God, to pray for God to have mercy on the innocent citizens, on the victims, on the people who through ages do not have the opportunity to choose, because they live according to the laws of those in power and those who have positions. This is a time for us to see the people who have positions of power, if they have morality, if they know God, then we greatly rejoice, because it is that morality that helps people realize what is true and what is false, what is good and what is evil, where God is and where the devil is. Unfortunately, certain people who have positions of power are evil, they do not believe in God, they are also obsessed, greedy, selfish, self-interested, and they bribe, so the citizens will end up dejected and miserable. We have only one thing left, which is to pray for God to have mercy, to look at the citizens who are victims in each country, who are controlled by governments that do not belong to God, that are selfish governments, authoritarian and dictatorial governments. There are so many cries, so many pleas, so many people writhing in death in those countries, because those countries are too strict with their laws.

O God, these are the points that each country must look back at their ruling, because the leaders use their positions to be elected by the citizens, but in the end do they serve their citizens by their hearts? Did they truly live a life of justice and righteousness? Did they live in accordance to conscience or morality? Or is it that all countries are greedy, selfish, placing politics and social affairs first? Human compassion is very limited. So there are wars, plagues, sufferings. People need to look back. Our God is the King above all kings, the Lord above all lords. He created the heavens, the earth, all things, and us. He sacrificed His only Son to atone for our sins, to take our place, to be an example to help us live according to a doctrine of love, a doctrine of peace, a doctrine of happiness, filled with meanings in the doctrine of the Gospel. We did have a choice, but we did not choose God. Then after centuries, in the final hour, we will know. God’s time, no matter how many billions or thousands of years have passed, He is the Alpha and the Omega, the Beginning and the End, so these are the days of history and the days of salvation that God grants us.

Let us look at the kings, the presidents, the leaders of the world. We see that no one can compare and no one has a moral doctrine like the Lord Jesus who brought to the world. He is the King to whom God the Father proclaimed as the King of the universe, the King of the world, the King who came down from heaven, who took on human nature, to live with mankind, to teach mankind, to bring the proper doctrine, for mankind to live and follow that doctrine, to understand that only God’s teachings can bring peace, happiness, prosperity, to each country. Today, it is clear to us as we see that God’s doctrine is the only true doctrine. His doctrine will teach us, from the people who have positions of power, to the citizens, a just, righteous, and true doctrine.

Today, we still do not understand this, still do not practice this. Thus there is still war, the world still has all problems, days of politics that are truly terrible, with tricks to achieve goals, killing masses of people unscrupulously, causing pandemics, causing the world sufferings in order to reach goals. Those goals are the greed, the selfishness, the desire to rule the world according to human ways. Those people do not know God, do not accept God, so they dare do this. They offend God, they usurp God’s authority. It is precisely because of those points they will see the consequences of their choices. Today is the time for tragic and unfortunate events in every country. We must remember what we encountered. Let us return to God, because God is the only King worthy of worship, to whom the entire world must submit, surrender, bow, worship, honor, and confess. The doctrine of God is a doctrine of love, a doctrine of peace, a doctrine with abundance and prosperity, and is a doctrine of justice, of truth, and of righteousness, which mankind needs.

Today the time has come for us to understand what is going on for us to rectify. The people who have positions of power, the countries, must look back at their ruling. The citizens must unite, to know that the only King is the Supreme Lord abounding in Divine Mercy, the King who came to this earth to atone for our world, who conquered death, and resurrected in glory. He is God the Father’s only-begotten Son, our Lord Jesus Christ, who came into the world to save us. That doctrine gave us life and hope when we are disappointed and when we live in despair. Today, we lift up to the Almighty God the mistakes of many generations, the mistakes of many people who are proud, who are arrogant, who offend God. It is time. Let us open wide our eyes to see what people can do. Certain people usurped God’s authority, so things they chose became the most evil things, and they are also the agents of the devil that caused the world to be chaotic in death, from a pandemic affecting both soul and body.

It is time. May everyone not continue in the direction of the habitual viewpoint of old, with self-interests from evildoing, but return to a basic virtuous heart, a heart of flesh, a heart that can feel, is moved, is touched, for us to return to the direction that God taught us. God came to save us and bring us out of that darkness of sin for us to learn from the doctrine that only He can give us. Everything that we choose, God grants and He respects us, for us to choose according to our will. Today what we choose, most of us have fallen into the hands of the devil that controlled us, made our world crazy, and harmed us spiritually and physically. But God is the Lord who created us, He loves us with His heart. He taught us, He gave us a heart that can love, a heart that can weep, a heart that imoved, touched, when we see many things happening around us.

Today we see people who are facing a terrible battle. The pandemic has taken countless people in India, which is a terrible number of deaths in the present civilized age. Where is the medicine to save them? What is to save them? Evil caused this country to be devastated. The innocent citizens suffered , the victims suffered. It is also an awakening for all the other countries. How can one recover today? Mankind has only one thing to do, which is to bow down to the ground and return to God, bow down to accept God, bow down to repent, and to ask God fort forgiveness, because He alone is the Healer. He is the Supreme Being who gave us life. He granted us love, He ruled over us with His Divine Mercy and love. It is time for everyone to open their eyes and open their hearts. If we continue to be stubborn, let us remember one thing, there is a prophetic saying that the Vietnamese people often say as a reminder to this world: out of ten, seven will die, out of three, two will die, for the world to have peace (from a Vietnamese poet and sage named Nguyễn Bĩnh Khiêm).

Remember that is true. If we do not truly return to God, we will continue to hold on to what we have. We continue to fight, be oppress, to seek ways for our own country to win, to suppress others, to cause war and suffering. Moreover, with jealousy, envy, injustice, then we will see the world coming to an end. There will not be that many people left in the world: out of ten, seven will die, out of three, two will die, for the world to have peace. So there will only be one tenth left, one percent of the earth. Now is the time for all of us to be awaken and return to God to ask for His forgiveness. The hearts and the people who live in righteousness and truth, God will preserve them and allow them to live in the new world as recorded in the Gospel.

We pray to God to come soon, because when He comes then we will have an additional thousand years when we are the people selected to enter the new world. These days are the ending and are also the days of the final purification. We see everywhere, every country, every nation, falling into a state of crisis and fear from the pandemic. It does not stop here. There will be more things going on between man and man in evildoing. There will be war breaking out. There will be things that people will continue to fight for. People will continue to use all kinds of ways, all kinds of tricks, to get what they want. There are those wicked who risk their lives to cause the whole world injuries, with terrible poisons, with science and technology, through atomic bombs. Indeed, it is something extremely scary and frightening.

O God, one thing we know people must face and deal with all the circumstances in the situations they encounter, from the government, the merchants, the unrighteous, the people who commit crime and hide themselves, the wicked who lived through the ages and continue to uphold the same policies. We only know to pray for God’s holy will to be done in this world. To see all the mourning and suffering of the citizens who are victims is so heartbreaking, but this is also the purification time for mankind to recognize the limit of human knowledge, whether ingenious or clever, yet is still human. There is nothing to be done. God alone is the Supreme Being who can saves us, heals us, grants us life in this world and in the next world. So let us together in unity lift up to the Almighty God with a spirit of penance and gratitude. With a lively voice, as we believe and we lift up, God listens.

Let us daily, in our humble condition, live in sacrifice, in mortification, in charity, to ask God to help us, to help the country in peril. We see their condition as people who are like us, but at this time their situation is so lamentable and distressing. They have fallen into situations with dreadful urgency and there is no better way out. If the high death toll continues in their country, the air will become more polluted, will become days when their country end up dealing with terrible germs that will spread everywhere. Many problems happening into the world with the pandemic and in the days to come, we do not know what the future holds and what our fate will be in the world. It is not certain we will always be safe, and will always be protected. It is not certain we will be able to avoid this pandemic.

We can see the present pandemic, but the pandemic of the soul, the selfishness and the greed of each person, of each position in the ranks of the Church, in society, as well as in the entire world, how can we understand that? If today we are truly determined to ask to be healed from the pandemic of the soul, then let us lessen our evildoing, lessen our offenses to God, lessen our evil intentions towards our fellow brothers and sisters, lessen selfishness and greed, lessen all disputes and political gains. This world will truly have peace when we recognize God. For ages, for centuries, we have been fighting and killing each other, from emperors and kings in ancient times to generals in modern times, then one country after another, the war never end.

Most unfortunate are the victims, the innocent citizens who are the pawns sacrificed for those who have power, who are the leaders of their countries. If those leaders follow God’s law, know God, belong to God, love their countries and citizens, then it is a blessing for those countries and those citizens. But if those leaders are greedy, selfish, has self-interest, corrupt, and are involved in deceitful and cunning matters, then those countries will end up on the brink of collapse, with days of corruption and extortion. In terms of morality, then the days become days of lost justice, lost righteousness, lost morality. People become troubled in countries where there is no longer respect for the truth, no longer reverence for the Supreme Being whom we need to recognize and worship.

Today, I lift up to God all problems we see and ask for God to plan, arrange, and give us the opportunities. Whatever it is, we know that God is the Supreme Being who created the heavens and the earth and all things. God granted us His Divine Mercy, He understood our feelings. We believed that God loved mankind. God always forgives and gives mankind life. Unfortunately, people have thrown themselves, like moths, into their own iniquities, so today they must accept the path they choose. However, God is still the Lord abounding in Divine Mercy, the Lord abounding in love. I lift up to God this situation and beseech God to plan and arrange, because God’s holy will is perfect throughout the ages. God’s holy will is perfect for each situation, each circumstance, each group, each country, each person, each family. I lift up to God this situation and to ask for God to plan and arrange for everyone to know Him, return to Him. God said that He so loved the world, so loved mankind that He sacrificed His only Son, for His Son to come into the world to atone for the sins of mankind, to become the offering to replace sinners, for us to have life. Whoever believes in Him will have life, and will be saved.

God gave us and the entire world an extremely very important doctrine to help us find the map of life, find truth, find true love, and find the Lord who is the King and the Father of mankind, who loves mankind infinitely. God is the Supreme Being abounding in Divine Mercy, who understands and listens. He grants love to mankind. We just need to return, to profess, to recognize God, to do what He teaches, then we will be saved, we will be delivered. God alone can do this. Let us be together, in unity, with a humble, seeking, simple heart, we will recognize in God our Father. Let us pray, give ourselves the opportunity to beseech God, the Supreme Being whom we still do not know, but we will know. God is the Supreme Being we must acknowledge for us to live, continue to exist, and experience the love that the mighty Lord bestowed and given to mankind for generations.

If together, in unity, we believe, then that is the atonement. With a repentant heart, with a belief, we lift up to God, then surely He will clearly understand the situation we are in. He will grant us better things, but let us ask for His holy will and not ask according to our own will. What do we human beings have to deserve to ask what we want? God knows everything. God understands everything. God will grant forgiveness to each person and each soul. Whether we leave this world or we remain in this world, God will have a way. When we return to God, He will grant us a special favor to save us. Let us believe it, for us to practice, to pray for our brothers and sisters, to lift up the earnest words that God grants us in our duty to pray.

We adore God, praise God, glorify God. Through our petitions, presentations, things we report and entrust, may God have mercy on us and to hear our prayers to grant to the world, especially to Vietnam. From days in the past, those of us who are expatriates must thank God and believe in God. May more Vietnamese people believe in God, return to God in a spirit of repentance, for them to be worthy of what God is granting and giving. God also gives them the opportunity to taste the sweetness of His love and Divine Mercy. In particular, India, whose majority are people who do not know God, but in their situation, we also pray to God for them. We trust that God will find a way for those who are victims, the innocent people who died. May God have mercy on them and give them the opportunity, for them to be healed in both soul and body, for them to recognize God through the severe and terrible ordeal of this pandemic.

I lift up to God Almighty, to beseech God to help India to know Him, recognize Him, because from time immemorial they have not known God, they have not recognized God. This is the time they are praying to the idols they believe in, and though these idols have neither power nor authority, but they mistakenly believed in those idols. In the end, they are dying, pitifully and tragically. These are the moments we pray for people not to be mistaken, to not go wrong. Let us return to our God, to our loving Father. Let us return and believe in our Lord Jesus Christ. He came, He died, He saved us. He became the offering for us, for us to continue to live, to have the right to believe, to know, to return to the doctrine that He granted, to receive the Divine Mercy that the Lord of the heavens and the earth bestowed upon us.

Let us give ourselves the opportunity to know God in our lives. Through this pandemic, may people return to God, recognize God, believe and acknowledge the Supreme Lord whom they never had the opportunity to know. Today they have the opportunity to know, because God wanted us to pray for our brothers and sisters, to pray for our fellowmen, to pray for all problems. God is the loving Supreme Being, the Supreme Being who forgives. He is abounding in Divine Mercy. He is a merciful and benevolent God, who grants to sinners, to those who return, even belated, to those who acknowledge Him, come back to Him, and believe in Him. We thank God, praise God, and glorify God. Amen.

The Second Kowtow, we reverently offer to Jesus.

O Lord Jesus, I thank You for Your infinitely great merits as the Supreme Lord who came into this world. You ended up on the Cross, You resurrected in glory, with a doctrine that proved to the world of man, to be the light, to be the truth. Today, in the Gospel, we heard Jesus spoke to the Apostles, as if speaking to all generations, to those who are seeking the truth, Jesus said, “I am the Way, the Truth, and the Life. No one comes to the Father but through Me.” Jesus made it possible for us to know that God the Father is the Supreme Lord rich in Divine Mercy, the Lord who created the heavens and the earth and all things, the Lord who sent the Lord Jesus who obeyed His Father and came into the world to die, to save our world. Thus, we have an extremely rich family in heaven, which God granted in a special way to teach and instruct us on the path He walked, by sacrifice, by His great love, to lead us into love, into the truth, into the light, to overcome all the sins of the world that cause us to always stumble and be ensnared by the devil, from the very beginning.

So the Lord came into the world to change and renew everything, to bring us from the darkness back to the light. Only from our Lord Jesus Christ’s victory, can we have this day. Let us return to God. Even if you are people who still do not believe, give yourselves the opportunity to believe. Even if you are people who still do not know, give yourselves the opportunity to know who Jesus is. Jesus is the Savior. Jesus is the Redeemer. Jesus is full of might. Jesus conquered death, brought glory, light, and life to all people and to the whole world. If anyone believes, then come to proclaim, to believe, to recognize, because God is kind, is merciful, is gentle, is loving, and helps us understand that love will never fade when we come to Him. Regardless of who we are, which country we belong to, let us come, surrender, and submit. God will definitely give us the opportunity to know who He is. He is the Advocate, He is the Supreme Being who loves. He is the Savior. He is the Redeemer who helps us out of the painful and sinful situations we face in our lives. Let us not rely on power, on money, on ambition.

Let us look at the Supreme Lord full of power, the Lord who conquered death. He conquered death to give us life and to give us hope. If we seek to understand then let us clearly seek the Lord for us to believe in, the Lord who saved us by His agonizing death, then we will have a most stable fulcrum. Let us believe in the Lord who came down from heaven to this earth, to die in place of mankind, to teach mankind a doctrine that is proved by His love, by His death, and by His glorious resurrection. Let us not seek the idols that are under His authority. Let us not seek the idols that have neither authority nor anything worth to believe in for us to end up living in days of blindness, far away from God, to believe in religions we were taught that lead us to the most cruel actions. The offerings, things that certain people do, all those things are not in the way of God. He is the Lord who does not force us to do those things, yet this world has certain religious beliefs that are truly terrible, because spiritual blindness causes people to not recognize God and to be ensnared by the devil.

Let us return to God. God does not require anything of us but to love Him above all, to love our neighbor, to live in a doctrine that He granted to save us, protect us, give us a peaceful and happy life. He fills us with abundance in life for us to have just and righteous days, to be blessed through the riches, through the abundance in our daily lives with the materials that we need. All things come from God. Mankind usurped His authority and rejected Him. God grants but we fail to recognize Him so in the end the devil lured us and we became people who are indifferent, with unfeeling hearts. Our thoughts have gone astray, we have lost our way, we only satisfy ourselves. Today, we see how there will be moments when we have money but we also have no way to spend it, when we have everything but we may not have food, food that is safe, food that is not contaminated with toxins – for us to live a healthy and peaceful life like in the first days God created mankind.

Today, people destroy the most beautiful things God bestows. With today’s situation, let us look back to restore what we lost because of our wrong choices. Let us return to the Lord Jesus Christ, let us return to our Savior. Let us return to profess in a spirit of repentance, then we will see the meaning of the infinite Divine Mercy that God the Father and Lord Jesus brought to us, for us to return to a loving Father, full of power, who has the right to bestow and the right to take it away. It is from these points for us to rise up and return, for us to seek and understand who God is. He is the Supreme Being who has the right to give us life and He is also the Supreme Being who has the right to take everything back. He also has the right to let us choose. In the end that wrong choice led us to death in the pandemic of both soul and body, in debauchery, losing all morals like in this age. Let us not fall into the snares of the devil, to lose a very close relationship, because Jesus came for us, granted us, and is still waiting for us.

O Lord Jesus, You are truly sublime, yet we are so blind. We continue with stubborn, obstinate, hardened, foolish days, with a life in which we fully belonged to a world in rational, and in the end our souls must pay the price. Today, the time has come. We must open our eyes truly wide to see, open our ears to hear, open our hearts to feel what is right and wrong, what is true and false, what is good and evil, for us to return at the right time. Let it not be too late and too tardy. God waited for us for too long, that patience has been over 2,000 years. May mankind awaken today to return. Let it not be too late and too tardy. These are the moments that when we return, though too late, but God still grants us special favors, because He is the Supreme Lord who loves, He is the Supreme Lord who has the power to forgive. He is the Lord who wants us to live peaceful and happy days when we practice the doctrine He teaches.

Let us not continue to oppose each other, not seek to find fault with each other, not let the world govern us by theory, not follow the rigors of man-made law to cause the death of our brothers, of graces bestowed. May we rely on a life in hope. Let us come to God in the most simple and ordinary ways yet very marvelous and extraordinary, in compliance with real life. As we beseech God, know God, listen to God, believe in God then He will listen to that simplicity and humility. God will grant in a special way to save us in this life and the next life. We thank Jesus, honor Jesus, and adore Jesus. May many people know, realize what God grants and gives, for us to understand that it is God who taught us: “I am the way, the truth and the life. No one comes to the Father but through the Son.” May we recognize the Lord Jesus Christ and call on the name of the Lord Jesus Christ to be forgiven. May sinful humanity be immersed in the infinite Divine Mercy of the Father, for us to be reborn, and return with repentance, thanks to the Lord Jesus Christ, our God. Amen.

The Third Kowtow, we reverently offer to the Holy Spirit.

O Holy Spirit, You are the love, the light, the truth. The love of the Father and the Son has become a divine God present in the midst of the world. When we pray, that love will help us grow and understand what is needed in our lives. That doctrine is forever granted to us, because the Holy Spirit is very sweet and gentle. He is love, he is joy, he is smile, he is light, he is truth. He is the water, He is the fire that lights the human heart, for us to recognize what is in the darkness. We must know and must listen to Him. He grants us spirituality when we truly listen for us to walk in holiness, then we truly are practicing what He teaches us. He also grants us wisdom and enlightens us to understand what is ours, enlightens us in all real situations, enlightens us in anything when we beseech Him. Definitely, we must know that the Holy Spirit is love, the Supreme Being who guides, who enlightens, the wise Supreme Being who guides us along the paths as we beseech and listen, for us to practice His teaching.

The sense of right and wrong and morality do not come from mankind. The most important thing is that we are determined to believe and listen, then there will be the Supreme Being who guides – the Holy Spirit. So what is the best and the good deeds, the most perfect and the most beautiful, belong to the Holy Spirit. Because the Holy Spirit is the Supreme Being who brings us to God the Father, leads us to believe in Jesus, and helps us learn to clearly understand what belongs to us. We realize it is from the love that comes from the Father and the Son for us to have a God who stays with us to lead us. He continues to enlighten and guide. There is only one thing that He wants, which is for us to respect, believe, and practice. If we are truly obedient, we will not encounter days of dire events. The people in positions of power ought not abuse their authority, disregard justice, righteousness, disobey, not listen, to live in a world with a heart driven by lust and greed.

So the Holy Spirit enlightens for them to know and to do what is needed. Though we stiil do not overcome our weak flesh in iniquity, but the Holy Spirit always supports and helps us. The Holy Spirit is always patiently waiting for our return. At this moment, we have seen the choices we made. The days we do not let the Holy Spirit guide, we do not listen, we reject Him for us to follow our own will, then in the end, today in the world, what is real, where is truth, where is justice, what comes from God? We have truly lost, we lost, and we are losing. Still, the Holy Spirit will not forsake those who beseech Him, those who believe in Him, those who submit to Him, those who seek to come to Him to ask to be enlightened by Him. May the Holy Spirit be patient with us, give us one more opportunity, save the world, save everyone in humanity, save those who repent, save those who believe and beseech, save those who are lifting up all their sufferings. There is nothing they can do so they pray to the Holy Spirit.

With the teaching of the Holy Spirit, we will be wise beyond measure. The Holy Spirit gives us knowledge above all education, for us to confess God, glorify God and do all things in love. With support, forgiveness, patience, unity, let us pray and continue with the days of fasting and mortification, for our lives to return to the doctrine that the Holy Spirit grants. As of today, we have seen that we can do nothing regarding all matters during the pandemic, besides the matters and disagreements with all those who are not in the truth. Morals have been turned upside down, replaced by trouble, freedom in people, cunning, deceit, days of plagues of soul and body. If we do not ask for help from the Holy Spirit, the world will enter darkened nights. If we do not plead to the Holy Spirit, how will the fire be lit in our hearts and become torches to save the world and help the world return to the God Almighty, Father, Son, and Holy Spirit?

May everyone with ears then hear, eyes then see, hearts then feel, to return to the Holy Spirit. Today, we have the opportunity to be direct and also have the opportunity to beseech according to the way we are praying as taught by Mother Mary. We beseech and directly lift up to each Person. We lift up all the feelings of our hearts as we yearn and believe. We lift up to Him, then He will surely enlighten and help us. Today, truly seek to return, listen, practice to lift up our weak and sinful condition, repent. May God help us amend our lives, renew us, guide us, renew the face of the earth, transform this world into a new world. We need to live with the heart, with the soul, with the mind, to return to a moral duty, to a life of humility, to a life of obedience, to listen to the truth that God granted through the Gospel. The Gospel is the word of God that we still can hear, with people who consecrate their lives to proclaim the Good News. They are holy, pious people, who guide us on the path, which means we have a shepherd as a flock.

Let us return to God, be close to God, be together in unity, for God to have mercy and look at our harmony, for Him to intervene, teaching us more wisdom to deal with a life in falsehood and deceit, with terrible snares set to entrap those immature in faith, those who live in perversion, those who let a civilized world rule. Today, may the Holy Spirit help us, may the Holy Spirit save us, may the Holy Spirit teach us, so that with wisdom mankind may avoid all things that happen in this last and final period. The wicked people raged, the disobedient and rebellious people sought all kinds of ways to entrap our spirit in an immature and wretched life, so the majority are stumbling and are falling under the snares of evil.

May the Holy Spirit help us for us to return to Him, to feel the love and the presence, the intervention, for our lives to once again have serenity, peace, happiness, which is granted to us by God: the Father, the Son, and the Holy Spirit. May we recognize our position, in each role, for us to boldly witness and profess the role of messenger, the role of royalty, and the role of priest. We need to delve deep to understand our role, not fear with what is restrained in the world with its stricts days or with old rules that crushed all the truths in the grace God bestows. May the Holy Spirit help the people in this world, help the citizens, help the people who witness in life, for them to continue to glorify God through their lives with the graces God grants them, to help the poor, to glorify God, confess God, to heal and ask to be healed, spiritually and physically, in all classes, in all roles.

We glorify the Holy Spirit. We thank the Holy Spirit. Holy Spirit, please hear our pleas and forgive our sins, for us to return to You with a sacrificial heart, with repentance, with contrition, with conversion, with a determination to improve to be worthy. You granted us in a special way, using us and giving us the opportunity to witness to the truth. You granted in a special way for our brothers and sisters to bear witness and glorify God’s name by the works granted by You. We are so grateful to You. May everyone know, believe, prostrate, surrender, to be worthy of the grace that the Holy Spirit granted so abundantly to this present age. We thank the Holy Spirit. May we belong to the Third Person of God with the Third Kowtow that we offer to Him.

The Fourth Kowtow, we reverently lift up to the Holy Body and Blood of Jesus Christ.

O Eucharistic Jesus, You are the love, the light, the truth. You are present in a holy and divine way, present in the midst of the world and nourishing us with Your Body and Blood. Today, whether people believe or disbelieve or may feel very strange, very surprised, the truth is that the Eucharistic Jesus came to mankind by His Eucharist, by a pure white host that He instituted from the beginning before He entered His Passion, sitting at the Eucharistic table with the Apostles. It was the first Sacramental Banquet and the Last Supper. That sign continues to spiritedly nourish us, by a spiritual life, by the life of the soul, and allows us encounters, by infinitely great and sublime deeds, through a treasure of graces that God granted in a special way to our world. Today what is seen, what is heard, that evidence will not fade in the world of man, from a living God who is present among mankind, the Lord Jesus Christ in the flesh over 2,000 years ago. Today, He is present by His Eucharist.

He continues to be lively and act to urge faith for humanity, for Christians, for the Church. Today the priests directly bring the Eucharistic Jesus to us when they celebrate Mass. We meet the Eucharistic Jesus by His very presence, by the extraordinary deeds, by the marvelous miracles that He has done in this world, to urge the life of faith. Mankind needs to encounter God and return to Him. Who has power like God? Who can prove anything in the world, even with science and technology? God Himself visits us. God comes to visit us. His light radiates. His presence helps us recognize His protection, His intervention. His love awaits us till this age. Let us mature in faith, believe in deeds that God does in an extraordinary way. God granted in a special way to urge us to recognize those great glories.

Today, from small deeds in silence, let us come to Him, by our hearts. From the moments we were taken over by today’s world, we no longer had time to know God. Today, God wants us to take the time to know Him, to seek Him, to meet Him. That treasure is opened to give us peace and strength, for us to understand that in this life, we need to have God, know God, trust in God, seek God, in the days we grieve and suffer, because God said, “Come to Me, all of you who are weary and burdened. Come to Me, for My yoke is easy and light. Those of you who are burdened, come to Me, I will give you rest.” All these things were granted and given to us, let us not harden our hearts today when we see and when we know but we do not understand. Most of us in this age have rejected what God grants and gives. But the time has come, we can no longer refuse, because God is present to protect us, to guard us, to remind us, to intervene for us. Let us be together, in surrender, in submission, thank God, praide God, glorify God, believe in God, entrust in God, and accept what we encounter today in life.

God is our one and only hope. Believe and you will receive, seek and you will find, knock and it will be opened to you. Do not be afraid. When we encounter events we must always pray and always hope in our Lord Jesus Christ, through the Eucharistic Jesus. That presence remains with us. It is a protection, a faith that we do not lose under any circumstances, because God remains with us, stays with us, lives among us. May we come to Him with a reverent heart, with love, with gratitude, with thanksgiving, with prostration, submission, adoration, to make up for the days we ignore God, indifferent, cold, and receive Him unworthily. He still endures to this day. He is still patiently waiting for us, but let us not continue to let Him enter our hearts with the stench of sin that He must accept. Let us return today with a spirit of penance, of apology, of repentance, to be worthy of the blessing and the love. The treasure is opened to humanity today to urge faith and a return to God.

O Eucharistic Jesus, I honor You, praise You, thank You, for giving us the opportunity to witness for You, the opportunity to speak up. In today’s world, prayers are absent. We absolutely do not understand the need to pray, do not know how to pray, do not want to pray, so we lost the close relationship with heaven that God waits to grant to us. May everyone mature in faith, return to God, because we no longer have the time, and we do not know where to look for the happiness and hope that we so desperately need in today’s world. No one can help us become a new person. No one can heal us from soul to body. No one can comfort us, but it is God who is giving us the greatest source of comfort, which we have through the Eucharistic Jesus.

Let us come to worship, come to honor, come to thank God in a spirit of repentance, to ask God to have mercy and grant us strength in faith. May people in the world return to the treasure for them to take refuge in the days of plague, of suffering, of trouble, of unhappiness, losing all the freedoms that God has specially granted us. Remember, any day God remains with us then that day we always have His intervention. As we continue to beseech, to ask, to pray, God will grant in a special way to us. No one returns empty-handed. Give yourselves the opportunity to return to your God. Return to the holy and loving Master. Return to the big Brother who is still waiting for us. Seek to come to the Lord who has the power to grant and give us everything. May everyone return to the Divine Mercy to be forgiven, be worthy to be blessed, to receive the intervention. May we belong to the Eucharistic Jesus. Amen.

The Fifth Kowtow, we reverently offer to the Five Holy Signs of Jesus Christ.

O Five Holy Signs of love, of the Divine Mercy, of the Savior, of hope, of the Risen Lord, of the promise. The Five Holy Signs that were exchanged for the seal of forgiveness. Today, each of us sinners has the opportunity to be restored, to return, to believe, and to confess. Today, what helps us remain by God’s side? The trend of society is that once everything is over, then people return to their home, to spend time with many things in the outside world, while the time to spend with God is very limited. It is because of these points that we must understand how imperfect we are toward God who is the God of love, the God of Divine Mercy, the God of the Five Holy Signs, who sacrificed and died for us to live. Today we must know, even in a simple way, who He is, for whom He died. He has waited for us. He still gives us the opportunity to be immersed in His Divine Mercy.

Today, we lean on the points enlightened by the Holy Spirit. When we pray, we feel very happy and enriched with the depth of faith, with the feeling of the soul. When we pray, we understand what it is to present to God, talk to God, lift up to God, report what we have and know. We also pray to become the humble and simple souls to speak to God, to lift up and ask Him to intervene for us and for the world. May we understand from what is granted through the Five Holy Signs, because we need to know that God is longing and waiting to help and sanctify us, for us to become a new person in life. God allowed, then today everything that comes to us, let us confess, honor, thank, be grateful to the First Holy Sign, which is the infinite love of the Divine Mercy that God the Father gave to mankind for generations. He granted to every sinner. He granted to mankind. No matter how sinful, that love is still waiting for us, transcending space and time, for sinners like us to continue to live, to return, to confess the Divine Mercy that we are offering to Him.

We lift up to the Second Holy Sign, which is the Lord Jesus Christ, the Savior. He came into the world and died for mankind, in excruciating suffering. He triumphed and gave us a doctrine in life. We were resurrected in Him. He triumphed to lead us to a promised world in the eternal future, a world full of meaning in this earthly life, but we were completely immature in faith, we truly are very shallow and totally follow a life of iniquity. What we are facing today is the suffering of thesoul and body in the pandemic, but God is still the Lord who waits, because He came to save us. He still waits for us and gives us the opportunity to return to Him, to confess Him, to accept Him. Let us return with repentance, to be restored, to be forgiven, and to deserve to come to His Divine Mercy.

We rejoice because the Third Holy Sign is the Holy Spirit. We honor and thank the Holy Spirit. The Holy Spirit is the Supreme Being who guides us to teach us what is ours, what is given to us by God the Father, what Jesus did for us. We continue with the intimate love that God grants in a special way when we have faith and belief. What we know help us distinguish between good and evil, between right and wrong, between true and false. All the truths and the best, the Holy Spirit grants and enlightens us. We have the right to choose. We know that in life there is a basic doctrine, which is the map to guide us in the midst of this world, but what is needed most is the determination for us to give up our wills, our sins, everything we are used to, the days that we let the world rule with the devil’s snares, with the daily sins and wicked deeds that we often commit in days of weakness and wretchedness.

The time has come for us to know clearly that it is the Holy Spirit who teaches us and helps us, for us to find the graces that are bestowed through the seven sources of grace, to help us in life and to teach us. In daily life, we know that God seeks and always grants us a favor, to teach us to excel, to deserve to be a human being, a child of God. God taught us a unique doctrine for us to live forever with Him in heaven, to have a life full of meanings in the days of exile on earth. Our earthly lives are disputes with each other, over money, ambition, envy, jealousy, resentment, but God teaches us that love will conquer all. Love will give away everything and love will become the virtue of patience. That love will attract and motivate people to live in holiness and to seek the truth. Indeed, it is truly a wonderful thing. Today, God teaches us to understand more and to truly contemplate the Five Holy Signs that Jesus brought to us.

The Fourth Holy Sign, the Holy Spirit enlightens for us to understand we still have greater riches. We are close to Him when we practice each day with the prayer that Blessed Mother Mary teaches, for us to recognize the daily nourishment, for us to encounter graces. That great treasure nourishes our souls and help us always live in hope. It is the Eucharistic Jesus. Today, what He does, what He gives, He manifests the power of the light. He allows us to meet and urges us to understand what we have, for us to be protected by Him. He always grants us favor and tenderness. He always grants us love, to save us and lead us back, but are we still in days of acknowledging, or not? Do we believe, or not? Or are we still indifferent, with human reasoning that causes us to forget what God teaches is the love, is the return, to the love and the boundless benevolence with which God alone is the Supreme Being who forgives.

May we awaken and return to Him, believe in Him, seek to come to Him in our lives. Let us confess, serve, adore, for us to live a meaningful life when we visit the Supreme Lord who has been waiting for us. He continues to wait for us. He waits for our maturity. He wants us to know the closeness with which He has humbled Himself to become a little host to stay with us, to dwell in us when we receive Him. He is still waiting, everywhere, in all the tabernacles, waiting for the children to come, for Him to strengthen us to continue on the paths with the days of exile on earth. We easily stumble and we easily forget the graces God bestows. He also gives us hope. When we are disappointed and grieve, it is God who heals us spiritually and physically. Let us seek to return to understand the meaning the Eucharistic Jesus is granting and still grants for generations. Let us come to glorify and adore the holy and divine Supreme Lord through the Blessed Sacrament. Today, all the laity, and all those chosen to become the people to represent the Lord, the shepherds, also surrender and submit before the Eucharistic Jesus, because He is the Supreme Lord who humbles Himself and remains with us, to love us, to strengthen us, to nourish our souls.

Let us not harden our hearts. Let us open our hearts to see, to believe. Let up open our hearts to find the truth, we will see that the Five Holy Signs are truly meaningful for the current critical times. We urgently need to surrender and return to God, with a faith that the Holy Spirit guides and enlightens. Moreover, He teaches us to pray for us to receive and encounter Him daily in God’s grace, and to have the opportunity to know that what we do today has a cause. That is Mother Mary, the Fifth Holy Sign. Mother Mary is the Person who taught us, led us to God, because in our lives we do not recognize the seal of forgiveness that Jesus had to exchange by His Five Holy Signs, to testify to the love that God still grants to every sinner, for us to become penitents, to become witnesses, to become saints. Today, we know we are the victims, for us to beseech God. Indeed, Mother is a quiet and gentle Mother, a Mother full of humility, with great depth, who leads us to God, to each Person, and as we confess, we recall the salvation of the Lord Jesus, Her God and Her Son, who suffered to save humanity.

Let us not lose the last chance of our lives in our last breath. Mother reminds us that the seal of forgiveness still exists, still has value. When we awaken, when we pray, when we confess, in a spirit of repentance, then God will definitely save us and forgive us. All of us suffered countless times in our lives because of our sins, because of our wrong choices, because of our erroneous desires, so Mother will be the Being to guide us and remind us. Though dealing with the trials of the world, though we made mistakes, let us remember that our souls were exchanged at the price of the Blood of our Lord Jesus Christ. That value forever remains in the forgiveness that God granted through Jesus, through the Five Holy Signs. We must understand that value for us to return to God at all costs. Mother personally taught us for us to practice in prayer, exercise in the conviction of what we hear, what we know, through the Holy Spirit’s guidance, for us to not lose the great opportunity as God still loves and waits for us.

We thank You, Mother. You are a Mother who understood all things of our world, with disrespect, disobedience, rebellion, and many other things that challenge God, seriously offend God in this world. We look at the Cross without feeling, with indifference, and that becomes a habit throughout generations. Today, I offer to Mother the Fifth Holy Sign with reverence, with praise, with love. Your teaching truly helps us know what belongs to us is still lively today, and is a value for our souls when we repent and return. We thank You profusely for saving us during this critical time in which many people in this world have passed away unexpectedly. Especially today, in India, it is so unfortunate and pitiful for the citizens who are the people who do not know God, but Mother, please help them have the opportunity, so that through this battle they will realize that the Being they are worshipping must be the one and only Lord God. There is no other god to replace, for their lives to have hope.

God had mercy on them, wanted them to be saved, granted all kinds of ways for us today to pray for them with Mother’s teaching. Mother loves all children in the world, without any distinction regarding the people and the country, but because the majority of people in India did not believe, they did not come close to Mother, so they lost a great opportunity. We ask Mother to give them the opportunity so that after this battle they will repent and recognize God, because only God loves mankind, only God can save mankind. Mother alone is the Being who patiently waits to teach mankind. Today, may all people surrender and submit before the Five Holy Signs of the Lord Jesus Christ, the victorious and glorious Supreme Being, who gives us life and hope when we are in despair, when we are discouraged, and when we are living in hopelessness.

Now, there is only one thing to do, return to God in joy, in smile, in happiness, through His Divine Mercy. He is the Healer, the Supreme Being who grants us abundance, who renews us. He is the Supreme Being who grants us both spiritual and physical healing. Together, we honor, adore, repent before the Five Holy Signs, and confess what God granted to us on behalf of those who do not know, who still do not understand. May God have mercy on them and let them know, for them to be saved and forgiven with the Five Holy Signs as God specifically granted forgiveness to each sinner. We thank God, praise God, and glorify God. May we belong to the Five Holy Signs of Jesus Christ.

The Sixth Kowtow, we reverently offer to the Immaculate Heart of Mother Mary and for Her triumph

O God the Father, I thank You for everything that we know, that we have. What we continue to have is from You who grant. You saw how in our world no one deserves, no one understands how to live Your holy will, and how to put into practice the graces You specially granted when we truly live in Your way. In the end, in all the world, no one does, but we have Mother. You chose for us a Mother, an exemplary Mother, a Mother who lived a life of complete humility and obedience to Your holy will. A Mother whom You chose to be the Mother of God and the Mother of the human race. Today, what Mother teaches helps us surrender and return to our God, to recognize what are in the sins of the world that we cannot compensate. We thank the Lord Jesus, Mother’s Son. He is our elder Brother Jesus. He is our divine Master. The Lord Jesus leads us to God’s infinite love and Divine Mercy. Today Father, please allow us to offer to Mother the Sixth Kowtow, which the Holy Spirit prompts and teaches us to offer to Mother.

O Mother Mary, Mother of the Divine Mercy, Mother of the Heart of Love, Mother of the Eucharist, Mother of the Incarnate Word, Mother of the Redeemer, Mother of all mankind, Mother of the Church, Mother of all clergy, Mother of the Risen Lord of the Fourth Week of Easter, still present. O Mother, Mother of every sinner, Mother of every prisoner, every saint, every penitent, every victim, every witness, every patient, Mother of every soul in purgatory, Mother of the apostles everywhere in the world, Mother of all mankind, Mother of every person in the world, Mother of every family. Today the number of people who know Mother or believe in Mother is still a limited number, but Mother is always seeking ways to lead Her children back to God. Mother always seeks ways to remind and guide us, to help us come to God, return to God. Mother is the only Mediatrix to bring us back to God in critical times. Her deeds cannot be denied, Her title, Her name must be confessed. We lift up honor, thanksgiving, gratitude, appreciation, and a repentant heart.

Because there are many things Mother taught and gave to the world, but people still do not believe, because of their hardness of heart, because they are still subjected to sin, ensnared by the devil, so they do not understand the value of the gentle and tender way that Mother taught. Most of us are caught in the snares of the devil in this age so we cause the death of our souls and bodies through the pandemic. Mother does not give up, because Mother knows that God loves mankind. Jesus died for mankind so Mother will never give up. Mother continues to be with mankind, replaces mankind to stay with the Eucharistic Jesus. Where the Eucharistic Jesus is, there is Mother Mary. As long as we have Mother Mary, as long as we have Mother’s prayer, Her intercession, then God will not leave us, God will have a way to save us, God will have a way to intervene for us. It is because of these points that Mother wants our world to come to a conclusion, because of the extreme offenses to God in this day and age, offending God by defiance.

People are using all things of a free world, converting all His laws, offending God, challenging God. People are offending the Eucharistic Jesus. Mother’s Heart was completely broken, Her heart grieved. Mother shed tears, blood tears, to remind the world of man. Today, if we do not return, we will enter a battle between good and evil, we will completely fall into the ingenious and sophisticated traps of a civilized age. Today, Mother does not teach us to use weapons of resistance. Mother does not teach us any method other than the method of prayer, other than the method of returning to God, other than the method that we need to meditate on, to return with a contrite heart. The Holy Spirit will help us be reformed, be restored, and what we do will become a victory. We pray to the heavenly family, through God’s permission, for the archangels, the angels, and the saints, to help us.

We are told that we are children of God, not subject to the traps of the world in the ingenuity of a radical age, but we have fallen. From the clergy, from those chosen to be the shepherds to all the leaders of the nations, we have fallen. The world is in a state of chaos, in a state of confusion, in a state of a mix-up between true and false. It is a world that demands a life of reality, in contrast to morality, and violates God’s law. Today, we are free to follow a civilized world to conform to all matters, but are against morality and the sense of right and wrong. Thus, Mother desires that together in unity, we bow down, prostrate, and worship God, with prayers to beseech for ourselves, for the community, for the places of activity, for the world, for the Church, for society. For all the problems in the world, let us pray, the Holy Spirit will enlighten and teach us. With the eyes of faith we will see what we loathe, because we are not aware of the snares as we are captivated, stubborn, and obstinate.

We are truly being ensnared by a sophisticated and ingenious world that caused people to lose the basis of morality, of truth. Today, Mother teaches us to take up arms, the most important weapon for us to use to help ourselves, to recognize what belongs to us clearly and precisely. That is prayer. Prayer must be practiced when we are determined to recognize between right and wrong. Let us be together in unity to make reparation, to apologize, to repent, to be forgiven. Enlightened by the Holy Spirit for us to know which is our position, what we must do, what we need to do to be saved, to be forgiven, and to receive the intervention. Today, we know how to pray, after six years of practice. Ten years of listening, six years of being taught, we feel we made better progress than in the past.

Even though the days are still days of weakness, we know what we are doing, what gives us the strength, the courage, the urge to let our voices resound in this earth, to talk to God, to lift up to God, to fulfill our duty and responsibility in this world, to ask God for forgiveness, to come to God, to become brave and bold witnesses to the Good News. It is most important to remind people to be humble, to become little, to remind people of the urgency to beseech. Let us not be shy or afraid. Let us confess God, practice what God teaches. We must help each other and together in unity, return to God, entreating persistently, asking God to save the world, save the countries that face the danger of the plagues of both soul and body, and even ourselves.

We also pray for God to destroy all the devil’s traps and snares, to help us become brave and strong people who testify to the truth, because only the truth can last, and only with the truth will God be the Supreme Being who protects and guards, for us to become righteous. Today, Mother teaches us the most ordinary yet very extraordinary and marvelous things, and helps us with the most fundamental basis. Each one of us needs to return to God, to confess God, for God to have mercy and forgive us. In a spirit of repentance through the gift of the Six Kowtows, when we pray, when we experience, when we meditate, with our hearts to be heard by God, then God accepts, and God intervenes. That is what we have today.

We thank Mother profusely. Mother, please help us through these frightening and fearful crises, through the events that we created ourselves, through the critical days as we need to prepare ourselves, for us to return to God, to not lose what we already have in God, to end up suffering the torment and the fire in either hell or purgatory. These are the most important things that we need to know, to pray for ourselves, for society, for the world, for all problems. Even though no one may be aware but we know that the angels and the saints hear us, God hears us. Mother teaches us, for us to offer earnest words. In the stillness of the world, there needs to be a voice. It is necessary to have lively words granted by God, through the teaching of the Holy Spirit.

Surely, God will have a way to help us and intervene for the world. May everyone know God, recognize God, and return to God. Only the path of return to God, to recognize God, with repentance, can we have the right to live, deserve to live, to continue with a world where God wants us to be in solidarity, to love, to acknowledge God, to practice His law and the teaching in His doctrine, for us to deserve days of prosperity, of happiness, and of peace that He grants. Today, why is there no peace? It is because we are still living in days of jealousy and envy, acting against God’s teachings, with greed, with selfishness. Then ensnared by the devil, we become deceitful, scheming, cunning, so because of this, we lost God’s gift to us through Jesus. Jesus came to save us and to give us a doctrine but we completely did not understand and did not know. Today Mother is heartbroken and suffer. Mother weeps and Her tears are welling up, but She still continues to help us, to seek ways to save us and bring us back to God.

Today, the gift of the Six Kowtows is like an affirmation. The gift of the Six Kowtows is like the strength to help us understand what we still have. Let us not lose this opportunity. Today, we represent all classes, all roles, our brothers, and sinners. We are also among the sinners whom God loves. He allows His Mother to help us. Let us practice what is in daily life, by a life of prayer, by a life determined to eliminate sins committed in weakness, to be worthy of the love with which God loved and granted the Divine Mercy, to save us, to cleanse us, for us to become a new person in life. Mother wants us to understand this, for all of us to be saved, to be forgiven, to return with God, with Mother, for ever and ever, in heaven.

O Mother Mary, I thank You. We lift up countless thanks to You. There are no words to say the words “thank” worthily. Mother, please have mercy on us who are wretched sinners. If without You then we will not have this day, we will not be strong and courageous, we will not know what to do. Today, we have seen all the aspects You granted, for us to learn how to pray, for our brothers and sisters, for the people whom God uses, for the people who are rejected by the world, because people do not believe, accuse others of what they consider to be demonic. People did not believe in extraordinary things and ostracized us with laws according to their habits.

So these are still the years with the scribes and Pharisees who use their power to crush the people whom God uses and whom Mother wants them to bear witness to the truth. Today, the number of fake prophets are many, but there are also many authentic people whom God has chosen to assume the role of prophet, of priest, of royalty, with the silent days in the role chosen by God, through Mother’s teaching, through the Holy Spirit’s training, to become bold witnesses in this day and age. May no one destroys everything that God grants in a special way to us through Mother’s teaching and arrangement, through the Holy Spirit’s enlightenment, for us to continue to bear witness to this truth. No one has the right to prevent the little love that we offer as compensation. Though this love is never proportionate, we only ask to compensate somewhat.

Let us not be hindered by all people today in the reasoning of the world. May we boldly step through the trials and tribulations to bear witness to the truth that Mother wants us to do in this world, for this gift to be brought to all classes, all roles. Everyone must pray, return by heart, prostrate and surrender by a contrite and repentant heart. Pray in daily life, by means of reparation, to be worthy with the days that God grants in a special way and saves us in the midst of urgent days with events, particularly those days with sins that are seriously offending God, by challenging Him.

Today, all classes and roles seem to place the laws of man above the matters of God. May God look at this to intervene at the right time, to not let the devil confuse and dominate the world, to lure away all the people God trained in the ranks of the Church. They must return to the justice, the righteousness, the truth that God granted to the Church. From the beginning to this day, and in the end, it must be the same, to love and to walk in God’s way. Please do not yield to the problems of a world for its satisfaction in a rational age, to remove what is genuine and immutable from God.

O Mother Mary, we are also human beings. Learning and knowledge caused mankind to err from what is in God’s law. This is the most important thing that I ask of You. Mother, please have mercy, for the bishops, the cardinals, especially for the situation in Germany, with more than 500 priests, more than 50 parishes, asking the Catholic Church in Rome to accept the conditions that they offer. What condition is this? It is for the blessing in church for the homosexuals, and for women to be ordained, which to them are very rational conditions. I think these conditions belong to a world in wickedness, not to God. Have people forgotten about the cities of Sodom and Gomorrah? Was it not due to the majority of sinners who were homosexuals that those cities were destroyed by fire and brimstone? Today in Germany, they demand this, and especially the people in the German Church demand this. I firmly believe that this is a world we must look at very clearly, our Church does not belong wholly to God as it was in the beginning. Our Church has been divided, and certain people are being lured by the devil, for them to make demands according to their own will. Only God’s will is good and perfect, always. Truth, holiness, perfection, cannot be changed.

I ask God to help the Pope be utterly strong, be filled with the Holy Spirit’s wisdom and enlightenment. We pray for God to help the cardinals, the bishops, the clergy in Germany, to awaken at the right time. Do not allow weariness, for the devil to take over. The countries that betray God and act against God’s doctrine will also be burned as in the past, and if not burned then there will be terrible plagues that will kill many, because the people do not believe or act against God’s doctrine. Today we pray. It was Mother Mary who taught us to pray for them. We do not want to lose the Church. We do not want to see the separation and division nor do we want this schism to happen in this society. Today, it is necessary to unite and return to God with a contrite and repentant heart, not to demand according to mankind’s own will and face the trouble of an age.

O Mother Mary, please help us, intercede with God for us. May St. Joseph, the first exemplary saint in the world, especially with the Holy Family, be a model for people to live a religious life, with the virtue of chastity. He is an example in a life with duties and responsibilities, an example of obedience to God. He is the saint who today has a position above all the saints in heaven. His intercession will be answered and granted by God. St. Joseph, please help our Church. Those who want the schism, may they look at what they are saying, what they are asking that is not in God’s way. May they recognize the virtue of chastity. May they remember that God created a man and a woman, and that life cannot be confused. Only the animal kind does not recognize, to live otherwise.

As for God, He is the divine and refulgent Supreme Being, He is the Supreme Being who has taught mankind from the beginning. That will never change, because it is for the good of the world. Please do not fall into the snares like those who have positions of authority, the shepherds that demand things in reality. They fail to acknowledge what God granted them and the good law that God gave to help mankind. Please do not succumb to the days when the devil lured those who have positions to follow him, to live in days with that sin, and then to consider the present schism. That is a painful matter for our Church.

I ask God to help our Church. I ask Mother to protect our Church, for the Pope as well as the cardinals and the clergy to live in righteousness, to be strong and courageous, to stand firm, not to fall, not to err, not allow this to happen. For everything, we simply lift up to the God Almighty. We lift up to Mother the clergy and those who live in righteousness for them to continue to be courageous, strong, entrusting, and trusting. God will have a way and God will act, because the time has come for God to distinguish between His people and the people of a world who chose to rule on their own. This is most obvious, the battle between good and evil will be concluded in the end of the days of purification, the days we are present. We only know that Mother teaches us to pray. We have no right to judge anyone, we simply ask for God to allow us to listen to Mother’s words.

As Mother said to us, let us pray. Pray with the archangels, especially the Archangel Michael who holds the balance of justice, who once defeated satan. Today, we pray to the three archangels and all the archangels in heaven, we pray to the angels and our guardian angels. We also pray to the saints who have gone in the course of history, who are in heaven, to please help us, pray for us, pray for the world to recognize truth, justice, and righteousness, the teaching, and God’s unique doctrine. We pray for them to help destroy the snares of the devil. It is from the prayers of the saints that the Father will act. He will intervene in His supreme way.

We can only pray. Let us be firm in our standpoint walking on the path. Despite challenges, let us never give up, and in each work, praise God, glorify God, until our last breath. May everyone together be in solidarity, to love, to listen to Mother’s teaching, to the Holy Spirit’s guidance, to stand firm and continue with days of silent prayer, with earnest words and offerings, with the current narrative of what is happening, for the last book of recorded history. May the God Almighty have mercy on us, for the world to be saved, to receive His intervention. May the people open the eyes and hearts to recognize the traps of the devil, to not fall into his snares, for us to end up divided and must bear the responsibility according to the righteousness, the truth, and the justice, before the court of God.

We do not want anything granted by God to be lost at the hands of the enemy. We hope the current leaders to definitely have God’s heart. They must return to God. They must realize what they need to do and decide for the citizens who are the poor victims. Because when leaders decide, then the citizens follow, and these are the days when this world is being lured by sin and enticing people in its ingenious and sophisticated traps. Today, we ask the archangels and guardian angels as well as all the saints to support and pray for us, help us, protect us, for us to become humble prayer warriors. It is from these prayers that God will have mercy, hear us, and intercede for the people we pray for.

At this moment, I also lift up to Mother the country of India, which is in the midst of a serious pandemic, both physically and spiritually. Mother, please have mercy, seek a way to save them at this time and stop the pandemic that has killed such a large number of people. Though they are people who do not know God, this is the time when they must know God, they need to recognize God. May God have mercy, welcome them, give them the opportunity through the words that Mother teaches us to pray. We know that God is a God of love, a God rich in Divine Mercy, a God of justice. Please have mercy on the lost souls that passed away unexpectedly from this man-made pandemic. This is an extremely disastrous event and a challenge for people to recognize the last choice in their lives, because we do not know what tomorrow will bring, anyone may die anytime.

Let us return to God. Let us listen and practice. Let it not be too late and too tardy. Let us practice what Mother teaches and grants us, to return to the God of love, the God Almighty, the eternal and ever-living God, who hears us, who is full of mercy and benevolence, who forgives and allows us to return to His Divine Mercy. Now together in unity, we pray to the angels and the saints to continue to help us, pray for us, and with us lift up thanksgiving to the God of love, to the Divine Mercy of the Father, of the Son, and of the Holy Spirit. We also ask for the souls to unite with us, to kneel, to prostrate, to adore, to glorify, and to confess God, in the sentiments of days of repentance. May God have mercy and allow souls in purgatory to soon return to Him in the kingdom of heaven, before the justice of God that these souls must pay in order to return with Him.

God, please have mercy and allow the souls to go to heaven sooner with our small sacrifices. We pray for God to have mercy on them. On the souls’ behalf, we lift up to God these small sacrifices for God to forgive and allow souls to soon return to heaven. Once they are in heaven, they will be an extremely powerful force to help us and pray for us on the path to testify to the truth through the gift of Six Kowtows. We testify to a gift to urge every soul, for every heart to know, to recognize, to return to God. With determination, return and pray with a truly contrite and repentant heart. Pray to honor, to adore, to praise, to confess, to worship God, on behalf of those who still do not know, who still do not believe.

May they know, believe, and return to the God of love and Divine Mercy, the Mighty One, the Supreme Being who has the authority to forgive sins, who has the power to give us life and the power to destroy the whole world. We ask in the name of the Lord, the God of love, now and for ever and ever. I thank the Holy Spirit and Blessed Mother. I thank St. Joseph, the three archangels, and all the angels and saints. May everyone submit and surrender to glorify and adore the merciful Father. He granted in a special way to mankind in this age, to lead us to Jesus, with an affirmed faith, for us to live and exist by the price of Blood of the Lord Jesus Christ who sacrificed for us through His Resurrection, for us to be worthy to receive His guidance and love through the Holy Spirit, for us to continue each day to receive the protection, the support, the intervention of the Eucharistic Jesus, for His voice to be alive, to grant us the opportunity to be trained by the Holy Spirit, to affirm what we have, for us to practice today.

We kneel before His Five Holy Signs by our proclamation, because the Five Holy Signs were exchanged for us to receive the seal of forgiveness, to receive the infinite Divine Mercy. It is from God’s benevolence and kindness towards sinners like us, for us to become penitents, to become witnesses, to become saints in heaven. May we recognize ourselves as penitents and ask to become the instruments for God to use whenever He wants, and for us to receive Mother Mary’s gentle teaching. Mother arranged for us, taught us Her humility through the way of prayer. Today, thanks to Mother, with Mother, and from Mother’s intercession, our world will be saved. In the end Mother’s virgin mantle will envelop those who listen to Her, those who return, and those who practice with the gift of the Six Kowtows that Mother offers to the world in general and in particular to those who perform and return to God.

Mother will be our protector to bring us back to God. Listening to Mother’s words, God will surely intervene and help us return at the right time while time permits. Please do not let it be too late and too tardy. Those who have ears then hear, eyes then see, hearts then feel, to decide for themselves today, and for their souls in the future. We adore God, praise God, and glorify God, in the holy name of the Lord Jesus Christ, our God. Although in church everyone has left we stay to offer a small daily sacrifice in life. May God accept. May God forgive us. Please grant those who know to recognize and return to God in times of danger, with the days of urgency and the days of trouble that we are facing.

We thank God, praise God, and glorify God. We thank the Holy Spirit. We thank Blessed Mother. We conclude the Six Kowtows tonight and complete our prayers for Vietnam, and for India that is suffering from so many deaths during this pandemic in these critical days. This situation may affect the Southeast Asia area, as there will be changes and will also lead to war with the dispute in the South Seas. Today, all issues seem to arise, all problems are happening. I pray for God to intervene and protect the victims, the innocents, the citizens who endured so many days of suffering because of the leaders who used their unjust power to seize and invade what does not belong to them, to cause war, to cause the present days of plague.

May God have mercy on us, intervene, and help us. Apart from God, no one can help us and grant to us. God alone is the Supreme Being who loves, who rules by love, and who gives us the moments to pray for Him to have mercy, to intervene, to plan according to His supreme way. We lift up in His holy will. May everything be planned and arranged according to His holy will. All things in His holy then will become good. All problems are lifted up, and we pray for God’s holy will to be done, because when in God’s holy will, then all things will become better. There are many more suitable things than what we see. May God’s holy will be done and may we persevere in faith, to be loyal until the very end. Though trials and tribulations, help us overcome them patiently, to have the experiences in a life determined to be faithful until our last moment toward God, with faith belonging to God.

We conclude the Six Kowtows tonight at exactly 9:32 pm, Friday, April 30, 2021, at St Therese church, in front of the sanctuary, the tabernacle, the Cross, the icon of the Divine Mercy, and the holy statue of Our Lady of Mt. Carmel. Today, Maria Nhung did not do the Fourteen Stations of the Cross, she united with me to offer the Six Kowtows to pray for Vietnam and India, and for all the crucial problems that are happening between good and evil in today’s battle. I also ask God for me and Maria Nhung to go home now, for us to prepare for tomorrow’s group meeting on the first day of the month, and for our bible study on Sunday. God, please bless us, for us to continue with the missions You assign and the works You give for us to represent the brothers and sisters in the world, to persevere, to be faithful with the role that You grant us. We thank God, thank the Holy Spirit, and thank Blessed Mother. Amen. Amen. Amen.

Mensahe ni St. Stephen

Disyembre 27, 2020

“Para sa mga tumatanggap, nakikinig, naniniwala, at nagsasanay ng Anim na Kowtows”

Lucia:

O Diyos, ito ay 11:44 ng gabi, sa Linggo, Disyembre 27, 2020, sa St. Theresa Church, sa harap ng Nino Jesus, ang mga banal na estatwa ng Our Lady of Guadalupe, at St Juan Diego. Nakatanggap lamang kami ng mga mensahe mula kay San Jose, ang Banal na Espiritu, at si San Juan. Humihingi ako ng paumanhin sa Diyos dahil mayroon kaming pagpupulong hanggang sa kahapon ng gabi kaya hindi kami nanalangin na makatanggap ng mensahe sa Piyesta ng St. Stephen, ang unang alagad na martir, na pangalawang araw din ng Octave ng Pasko. Sa sandaling ito, maaari ba akong magkaroon ng pagkakataong matanggap ang mga salita ni St Stephen. Kung naaalala ko ng tama, natanggap ko ang kanyang mensahe sa unang pagkakataon ilang taon na ang nakakalipas. Ngayon bago ko matanggap ang kanyang mensahe, maaari kong basahin nang kaunti ang tungkol sa kanyang kasaysayan.

Siya ay alagad na puspos ng Espiritu ng Diyos, at ang kanyang mga salita ay hindi mahamon, sapagkat ang kanyang katuwiran at ang kanyang mga salita ay puno ng Espiritu, puno ng kapangyarihan. Dahil ito sa natitirang at malalakas na usapin na sanhi ng paninibugho ng maraming tao. Mababasa natin nang kaunti ang tungkol sa kanyang kasaysayan at ang pagbabasa ng Sabado, Disyembre 26, ang araw na ginugunita ng Simbahan ang pagkamartir ni St. Stephen. Sa kanyang Piyesta Opisyal, mayroong isang pagbabasa tungkol kay St. Stephen. Magbabasa ako ng isang sipi mula sa Mga Gawa ng mga Apostol, ngunit una, maaari kong basahin ang kasaysayan ni St. Stephen para matanggap ko ang kanyang mga salita, lalo na ngayong gabi. Kahit na ang Araw ng Kapistahan ay natapos na, naaalala pa rin namin ang santo. Siya ay isang nagniningning na halimbawa para sa buhay ng pananampalataya at kung ano ang ginawa ng Diyos sa pamamagitan ng Espiritu sa kanya na siyang unang martir na alagad.

Si St. Stephen, tuwing Disyembre, sa ika-26, ay naaalala sa isang Araw ng Kapistahan. Si San Esteban ay isang taong puspos ng biyaya at lakas, na gumawa ng mga dakilang kababalaghan at palatandaan sa mga tao. Pinili siyang maging isang deacon, na puno ng Banal na Espiritu at ng Espiritu. Ang ilang mga Hudyo sa panahong iyon na mga miyembro ng “Sinagoga ng mga Kalayaan” ay nakikipagtalo kay St. Stephen, ngunit hindi nalampasan ang kanyang karunungan at ang kanyang espiritu. Pinasigla nila ang iba na parusahan siya ng kalapastanganan laban sa Diyos. Siya ay naaresto at dinala sa Korte Suprema ng Ligal na Hukuman ng mga nakatatandang Judio, ang Sanhedrin. Sinaway niya ang mga walang malasakit at sumamba sa mga idolo at masasamang diyos at sumuway sa Diyos. Galit na galit ang mga salita nito. Ngunit si Esteban, na puspos ng Banal na Espiritu, ay tumingala at nakita ang kaluwalhatian ng Diyos at ng Panginoong Jesucristo na nakatayo sa kanang kamay ng Diyos Ama.

Sinabi ng santo: “Narito, nakikita ko ang mga langit na bukas at ang Anak ng Tao na nakatayo sa kanang kamay ng Diyos”. Ang karamihan ng tao ay sumugod kay Esteban at dinala siya sa labas ng lungsod upang batuhin siya hanggang sa mamatay. Habang binato nila siya, siya ay sumigaw: “Panginoong Jesus, tanggapin mo ang aking espiritu. Panginoon, huwag mong hawakan ang kasalanang ito laban sa kanila. ” Ang mga salitang ito ay umalingawngaw ng mismong mga salita ni Hesus sa Krus sa Diyos Ama: “Ama, patawarin mo sila sapagkat hindi nila alam ang kanilang ginagawa”. Tama iyan. Si San Esteban ay napuno ng Espiritu ng Diyos, puno ng karunungan, at bago mamatay, hiniling niya sa Diyos na patawarin ang mga taong pumatay sa kanya, na bumato sa kanya. Sa bawat edad, nalaman natin na ang bawat apostol, gaano man kahusay, kinamumuhian din ng iba. Ang buhay ay puno ng paninibugho at poot. Bihirang matanggap o sundin ng mga tao ang taong iyon para makilala nila ang Diyos sa pamamagitan nila.

Kaya’t kung ang mga banal na Apostol ay nagdusa din dahil doon, ngayon hanggang sa atin, na mga ordinaryong tao, manggagawa, maybahay, paano tatanggapin ng mga tao ang ipinagkaloob sa atin ng Diyos sa isang espesyal na paraan, upang marinig ang mga salita mula sa Diyos at sa mga santo? Ito ay isang bagay na hindi katanggap-tanggap sa mundo mula sa simula hanggang ngayon, at ngayon kung batuhin nila tayo, malamang ay gagawin nila iyon. Gumagamit din sila ng lahat ng uri ng mga paraan upang i-boycott kami. Ngunit ang panahon na ito ay naiiba mula sa mga sinaunang panahon, sapagkat sa mga sinaunang panahon maraming mga bagay na nangyayari sa nayon, sa mga araw na walang mga patakaran, ngunit nakasalalay sa mga hari ayon sa kanilang mga pamamaraan. Sa bawat panahon, mayroong isang pagbabago.

Ngayon, hindi tayo binato, hindi tayo pinapatay ng mga may awtoridad, ngunit hinuhusgahan tayo ng mga kapatid sa paligid. Sinusuway tayo ng mga may posisyon sa kapangyarihan. Kami ay tinanggihan at hindi nauunawaan ng mga Eskriba at Pariseo na mayroon pa rin sa henerasyong ito. Ipagpatuloy natin ang Pagbasa, upang malaman na si San Esteban ay namartir, na naitala ng Mga Gawa ng mga Apostol.

Ika-1 na Pagbasa – Gawa 6: 8-10; 7: 54-59

Si Esteban, na puno ng biyaya at kapangyarihan, ay gumagawa ng mga dakilang kababalaghan at mga tanda sa mga tao. Ang ilang mga kasapi ng tinaguriang Synagogue of Freedmen, Cyrenians, at Alexandrians, at mga tao mula sa Cilicia at Asia, ay lumapit at nakipagtalo kay Esteban, ngunit hindi nila makatiis ang karunungan at espiritu na kanyang pinagsasalita.

Nang marinig nila ito, nagalit sila, at kinikiskis nila ang ngipin. Ngunit siya, na puspos ng Banal na Espiritu, ay tumingin sa langit at nakita ang kaluwalhatian ng Diyos at ni Jesus na nakatayo sa kanang kamay ng Diyos, at sinabi, “Narito, nakikita ko ang langit na binubuksan at ang Anak ng Tao na nakatayo sa kanang kamay ng Diyos. “

Ngunit sila ay sumigaw sa isang malakas na tinig, tinakpan ang kanilang tainga, at sabay na sinugod siya. Tinapon nila siya sa labas ng lungsod, at sinimulang batuhin siya. Inilapag ng mga saksi ang kanilang mga balabal sa paanan ng isang binata na nagngangalang Saul. Habang binabato nila si Esteban ay tumawag siya, “Panginoong Jesus, tanggapin mo ang aking espiritu.” Pagkatapos ay siya ay lumuhod at sumigaw, “Panginoon, huwag mong idamay sa kanila ang kasalanang ito.” Nang masabi niya ito ay nakatulog siya.

Ang salita ng Panginoon.

Salamat sa Diyos.

O Diyos, nagpapasalamat ako sa Iyo sa pagbibigay sa akin na makarinig mula sa unang santong martir. Siya ay isang taong puno ng Espiritu, matalino, at lahat ng mga debate sa mundo ay hindi maaaring hamunin siya. Kung totoong naunawaan ng mga tao upang maniwala at malaman kung ano ang ibinigay ng Diyos sa mga unang Apostol, tiyak na ang mundo ay hindi magkakaroon ng mga araw ng paninibugho, inggit, at ng sama ng loob. Nang si Jesus ay dumating sa mundo at lahat ng Kanyang natitirang mga gawa ay hindi kapani-paniwala at kamangha-mangha, pinatay din nila si Jesus. Nang si Jesus ay bumalik sa langit, pagkatapos ay tumayo ang Kanyang mga alagad, naniwala sa lahat ng mga gawa na ginawa ng Diyos, tinanggap ang Banal na Espiritu, upang sila ay tumayo upang magsalita ng totoo, upang maging matapang at matapang na magsalita laban sa lahat ng mga sumasamba sa mga idolo, at sa matapang na binabanggit ang partikular na ipinagkaloob ng Diyos sa kanilang mga misyon.

Ngunit sa buhay, nakikita natin na ang mga tao ay hindi palaging tumatanggap kahit na gumawa tayo ng mabubuting gawa. Nakikita natin ang mga kalaban ni St Stephen na tumingin para sa lahat ng mga uri ng paraan, sa paninibugho at inggit, upang hanapin ang lahat ng mga paksyon upang talunin, upang masira. Sa wakas dahil sa panibugho na iyon, dahil sa napakahusay na mga debate, galit na galit sila at binato hanggang sa mamatay ang unang santo. Alam natin mula sa Mga Gawa ng mga Apostol ng binata na nagngangalang Saul. Hindi tayo estranghero sa pangalang ito at iyon ay si St. Paul. Nang nahulog siya mula sa isang kabayo, naging apostol siya ng Diyos. Kahit na wala siya sa pangkat ng 12 Mga Apostol, siya ay isang tao na ganap na nagpatupad at ganap na bumalik sa Diyos sa isang ganap na paraan. Sa mga may mga sulatin na marami sa Ebanghelyo, at nabuhay ng isang sakripisyo sa buhay ng doktrina, pagkatapos si San Paul ang pinakatanyag na tao.

Bumalik tayo sa St. Stephen. Kung tunay na sila ay pag-aari ng Diyos, hindi nila ito magawa nang mag-isa ngunit naniniwala sa Espiritu at sa Banal na Espirito ng Panginoon na ipinagkaloob sa isang espesyal na paraan sa mga unang Apostol. Nang bumalik si Jesus sa langit, ang mga Apostol ay ordinaryong at karaniwang tao, ngunit kapag nangangaral sila, kapag nagpatotoo, napakalakas nila. Kaya’t walang sinumang maaaring hamunin sila, walang makakaharap sa kanila, at sa huli, kailangan nilang magsakripisyo, dahil sa mga taong hindi naniniwala. Ang mga tao ay may karapatang maniwala o maniwala. Nang ang mga tao ay naniwala pagkatapos ay magkakaroon sila ng lahat na orihinal na ipinagkaloob ng Diyos sa panahong iyon, ngunit hindi sila naniniwala, kaya’t pinatay nila. Pinatay nila ang isang apostol, pinatay nila ang isang messenger na ipinadala ng Diyos, pinatay nila ang mga propeta na sa mga librong pangkasaysayan sinabi ng Diyos: “Nagpadala ako ng mga propeta at messenger, pinatay mo sila, ang kanilang dugo ay nagbuhos sa dambana, sa lupa ng mga lugar kung saan ka pinatay sila. ” Kaya’t pareho ito kay St. Stephen, alam natin na ang mga debate ay tiyak na gaganapin sa templo o sa sinagoga o sa mga lugar ng debate.

Sa pelikula, nakita namin ang mga tao na nagbato kay St. Stephen nang hilahin nila siya palabas ng lungsod at pagbato sa kanya hanggang sa mamatay, at nakita namin na may mga tao sa hanay ng mga awtoridad. Pinag-uusapan ang binata na nagngangalang Saul na naroroon din sa oras na iyon, ang mga balabal ay inilatag sa harap ni Saul, at malinaw na nasaksihan ni Saul si St Stephen na martyred ng mga tao at mga paksyon na bumato sa kanya hanggang sa mamatay. Iyon ang kwento, hanggang ngayon maraming bagay, at sa bilang ng labindalawang Apostol, nang bumalik si Saul, kakaunti ang maaaring maniwala kay San Pablo na nagbalik at naging isang apostol ng Diyos. Mayroong mga banal sa labindalawa na natatakot kay San Paul sapagkat siya ay masigasig, masigasig na umuusig, at tiyak na pinatay ang mga mamamayan na naniniwala sa Diyos. Nakikita natin ang mga tao sa dating panahon na gumagamit ng batas, sumunod sa isang plano, at dahil hindi nila malinaw na naiintindihan ang Diyos, pinatay nila ang mga tagasunod ng Diyos. Ang Diyos lamang ang makakapagpabago kay Saul nang mahulog siya sa kanyang kabayo patungo sa Damasco.

Sa panahon ni Hesus, lalo na kapag pinagninilayan natin ang pagbabasa ni San Esteban sa Mga Gawa ng mga Apostol, alam din natin na mayroon tayong isang santo na ang pangalan ay Saul na nakasaksi sa pagbato sa isang matuwid na tao, ang unang alagad na martir nang siya nagpatotoo sa katotohanan at nagsalita sa Espiritu ng Panginoon.

Kaya ngayon ang oras para sa atin na manalangin, upang tanungin ang taong namuhay sa mga panahong walang kamangmangan, na nagkamaling magpatay, maling pinatay, at sa biyaya ng Diyos, ay napagbagong loob at naging isang santo na nagsulat ng maraming tungkol sa kasaysayan, nagawa ng malaki, at nabuhay sa buhay na muling ipinanganak kay Jesucristo. Kaya ngayon huwag tayong mabigo, maraming bagay. Matibay kaming naniniwala na bilang mga tao na may pag-aaral at kaalaman, na may lalim at taas, kapag natuklasan ng iba at ang lahat ng mga lihim ay nakalantad, kung gayon ano ang mangyayari? May takot. Kung ang mga tao ay may budhi, nararamdaman nila magsisi at magsisi. Tulad ng para sa mga rebelde, pagkatapos ay humanap sila ng isang paraan upang magtakip, naghahanap sila ng isang paraan sa katigasan ng ulo, naghahanap sila ng isang paraan upang manatiling matatag, upang takpan ang kanilang mga pagkakamali, at naghahanap sila ng isang paraan upang mapahamak ang alam ng iba.

Naniniwala kami habang binabasa namin ang pagbabasa na ito tungkol kay St. Stephen na na-martyr. Siya ay determinado at matatag, dahil sa kanyang pananampalataya sa Diyos, kahit na humarap siya sa kamatayan, hindi siya tumalikod. Nakita rin namin ang sitwasyon ni St. Paul sa oras na iyon. Siya ay naroroon pa ngunit hindi makagambala, nakita niya ang nangyari. Sa huli, binigyan siya ng Diyos ng pagkakataon. Naging santo siya na nararapat sa aming respeto ngayon, isang santo na maraming naitala sa kasaysayan tungkol sa mga isyu ng buhay kung saan siya ang kalaban ngunit sa huli siya ay naging isang apostol ng Diyos.

Ngayon sa kuwentong ito, humihiling ako sa Diyos. O Diyos, ang matuwid ay binato, pinatay ng martir, masyadong maraming, sa maraming henerasyon. Ngayon ay humihiling ako sa Diyos, dahil sa mga sakripisyo ng matatanda, ng unang alagad na si San Esteban at ng iba pang mga santo sa buong kasaysayan na nagsakripisyo at namatay. Sa huli, ang matuwid ay mamamatay pa rin sa kamay ng kaaway, sa kamay ng masama, sa kamay ng matigas ang puso. Ngayon ay maaari nating hilingin, yamang ang mga sakripisyo ay napakarami sa mundo, upang bigyan ng Diyos ng panunumbalik para sa oras na ito. Diyos, mangyaring pahintulutan ang matuwid na mabawi ang nawala, para sa matuwid na maging isang nagniningning na halimbawa, para sa makasalanan na magsisi, at para sa pananampalataya na bumalik sa mundong ito.

Ito ang huli at natitirang sandali. Kung ang mga tao ay hindi babalik nang mag-isa, sila mismo ay mangangibabaw ng diyablo, ng nakatagong kapangyarihan sa ilalim ng lupa, ng China. Ang aming narinig ay kinilabutan sa amin, sapagkat gumamit ito ng lahat ng uri ng mga trick upang manipulahin, upang magnakaw. Ginamit nito ang pera upang mahimok, upang masuhulan, at iniwan ang mga mamamayan na tiisin ang mga taon ng taggutom at pagdurusa, nakaharap sa pandemya at mga pangyayaring dulot ng mga sakuna at baha. Hindi ito nagmamalasakit sa mga mamamayan, pinoprotektahan ang mga mamamayan na nagugutom sa matinding mga sitwasyon at mga namatay. Hindi nila nais na malaman ng iba, at ang media ay nasuhol din. Ito ay ang kasuklam-suklam at kakila-kilabot na walang kabuluhan ng mga nasa politika ngayon. Sa mga santo ng nakaraan ay ang pagpapasiya na ipagtanggol ang daan ng Diyos, ang batas ng Diyos, upang patunayan ang katotohanan at bigyan ng babala ang mga sumasamba sa mga idolo, na sumasamba sa mga masasamang diyos, para sa kanila na hindi magpasakop sa Diyos. Ang mga salita ng santo tungkol sa katotohanan at katuwiran ay nagalit sa mga tao at pinatay nila siya.

Ngayon ang nagniningning na halimbawa ay naroon pa rin kaya manalangin tayo kahit na hindi magagawa ang ating lakas. Sa sitwasyon ngayon, ang mga tao ay dapat na bumalik. May mga taong matigas ang ulo at nagmamatigas, ngunit sa puntong ito, dapat silang sumalamin. Ito ay isang trahedya para sa mga hindi gumising sa tamang oras. Patuloy kaming nagdarasal, at para sa lahat ng mga bagay, nananalangin kami para sa suporta ng mga santo na nagsakripisyo para sa katotohanan, at nawa’y lumiwanag ang pag-ibig ng Diyos. Itinataas natin ang mga salitang ito kapag nagdarasal kami, upang pagnilayan ang tungkol kay St. Stephen, ang unang alagad na martir.

Kami ang mga tao na may responsibilidad na ipagdasal ang mundo. Kaya sa sandaling ito, nagpapasalamat, pumupuri, at luwalhati ako sa Diyos. Ang tapang, lakas, kabayanihan, kadakilaan ng mga santo ay isang nagniningning na halimbawa para sa atin ngayon, isang nagniningning na halimbawa para sa mga apostol ng mga natitirang araw ng siglo, ng mga inapo ng panahon, upang matuto mula sa halimbawa ng mga santo , para makita natin kung ano pa ang kulang natin, kung ano ang hindi pa natin nagagawa. Kung kulang pa rin tayo ng lakas ng loob kung paano maririnig ang mga panalangin?

Diyos, mangyaring tulungan kaming magkaroon ng ibang paraan sa buhay hindi lamang sa mga gawa, ngunit mula sa aming puso, sa pagsasakripisyo, bukod sa pang-araw-araw na mga bagay sa buhay, upang kami ay maging karapat-dapat humingi sa Diyos na magkaroon ng awa at makialam. Sa sandaling ito, pinasasalamatan ko si St. Stephen sa pagiging isang nagniningning na halimbawa para sa amin at para sa mundo at para din sa aming Simbahan sa kasalukuyang panahon at sa mga susunod na araw. Si St. Stephen ay isang santo na naglingkod sa pamayanan at simpleng gumawa ng mga ordinaryong bagay na napili niyang gawin. Puno siya ng Espiritu ng Diyos, masigasig, napuno ng karunungan at hinarap niya ang lahat ng aspeto nang maayos at mabisa. Diyos lamang ang makakagawa niyan at ang Diyos lamang ang maaaring magkaroon ng hindi pangkaraniwang paraan para sa mga ordinaryong at karaniwang tao na tulad natin.

Ngayon ay magkasama tayo sa pagkakaisa upang makatanggap ng mensahe ayon sa pinahihintulutan ng Diyos, para ibigay sa atin ni San Stephen ang kanyang mga aral bagaman ang araw ng Kapistahan ay kahapon. Ang Araw ng Kapistahan na ipinaalala ng Simbahan na gunitain siya ay nasa Octave ng Pasko. Sa Diyos, hindi ito huli tungkol sa oras at kalawakan. Sa mundo, mayroon tayong sistema ng oras, upang magkaroon ng kaayusan. Sa sandaling ito hinihiling namin sa Diyos na patawarin kami. Tiyak, alam ng Diyos kung paano tayo at ang dahilan para hindi makapagdasal sa santo sa tamang araw. Palagi kaming pinapaalalahanan tungkol sa mga santo, ngunit maraming gawain at may limitadong lakas din. Naniniwala ako na ito ay isang kagalakan at tiyak na hindi kami sisihin ni St. Stephen. Kaya’t hinihiling ko sa Diyos na payagan akong makatanggap ng mga salita ng santo sa mga darating na sandali, upang maitala ito sa kasaysayan, kung ano ang ibinibigay ng Diyos, kung ano ang ipinagkaloob ng Diyos sa biyaya ng Diyos, at para sa mga salita ng mga santo na bumalik sa mundong ito, sa ipaalala sa amin, at maging ang mga nagniningning na halimbawa na ang Diyos patuloy na pagbibigay sa paglipas ng panahon.

Kapag pinapayagan ng Diyos na maisasakatuparan iyon. Kapag pinayagan ng Diyos magkatotoo ang lahat. Malapit na tayo sa pagtanggap ng mga katuruang ibinibigay ng santo. Ngayon kasama ang lahat ng mga kapatid, patuloy kaming naghihintay upang matanggap ang mga salita ni St Stephen. Nais kong sabihin nang malinaw na ang Sabado, Disyembre 26, ay ang Kapistahan ni St. Stephen, ang unang martir. Ngayon ay ang ika-28, naging dalawang araw, ngunit hinihiling pa rin namin sa Diyos para sa akin at sa mga kapatid na matanggap ang mga salita mula kay St. Stephen. Kaya’t ngayon ay ika-28, 12:12 ng umaga, ang ikatlong araw ng Octave ng Pasko. Ngayon ay matanggap ko sana ang mga salita ni St Stephen.

St. Stephen:

Magalang na pagbati sa lahat ng mga kapatid. Ako si Stephen. Ngayon ay ipinagdarasal ko na bigyan ka ng Diyos ng higit na biyaya, higit na lakas, higit na lakas ng loob, at lalo na upang makatanggap ng kapayapaan  sa kapanganakan ni Kristo. Una sa lahat, nagpapasalamat ako kay Lucia. Ito ay masyadong mahaba, sigurado na ito ay ilang taon na. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na naroroon ang lahat ng mga kapatid, ngunit nakilala ko si Lucia nang isang beses at ngayon mayroon kaming muli ng pagkakataon mula sa Diyos na nagbibigay sa akin na lumapit sa iyo muli. Naitala ang kasaysayan, ngunit sa ministeryo ng mga piniling apostol pagkatapos ito ay pareho. Mayroon kaming iisang Espiritu, iisang Banal na Espiritu, iisang pag-ibig ng Diyos para sa atin, at lalo na ng isang pinakabanal na Guro. Pinili ka muna namin at pinili ka, mga kapatid mamaya. Tayong lahat ay nagkakaisa upang luwalhatiin ang Diyos at gampanan ang ating mga tungkulin sa pamamagitan ni Hesus upang purihin natin at dakilain ang Diyos Ama; para sa Kanyang Espiritu at Kanyang pag-ibig na maging sa atin at ang mga gawaing ginagawa natin ay nasa Diyos, sa inspirasyon ng Espiritu, na sakop ng Banal na Espiritu ng Diyos.

Ang lahat ng mga bagay na iyon ay nagbibigay sa amin ng lakas upang maisagawa sa misyon kung saan kami pinili ng Diyos. Pinili ka ng Diyos at pinili din ako sa una. Lahat dapat may simula. Ako ang unang naging martir sa lahat ng mga apostol. Nang ako ay talagang namatay at ipinikit, nakita ko ang isang buong kalangitan ng kaligayahan at ang aking Guro ay dumating upang salubungin ako at pinayagan akong pumasok sa ilaw ng langit. Ngunit nakita ko ang aking mga kapatid, nakita ko ang aking mga kapatid, ang mga taong kasama ko, takot sila. Nagdalamhati sila sapagkat, sa pag-ikot ng buhay at kamatayan, may mga sandali ng pagpapaalam sa lungkot. Nang ako ay naging martir, nakita ko ang aking mga kapatid na nagsimulang matakot, nagsimulang umatras, at nagsimulang magkaroon ng maraming kaisipang tulad mo ngayon.

Ang mga bagay na ipinagkakaloob sa iyo ng Diyos ay napakarami, napakahusay, napakalawak, ngunit sa isang limitadong paraan lamang ang naiintindihan mo, na isang mabuting bagay din sa pagiging simple, hindi mo alam kung ano ang mahalaga, patuloy mo lang itong gawin. Kaya’t dahil sa mga puntong iyon, nakilala mo ang langit ayon sa pinahihintulutan ng Diyos. Maraming aspeto. Sa isang banda, para malaman mong maging masigasig at masigasig sa katapangan upang magpatotoo at iyon ang kapangyarihan upang matulungan ang maraming iba pa na makilala at makilala ang Diyos. Ang mabuting bagay ay ganap mong hindi nalalaman ang mahalagang halaga, ngunit patuloy kang gumagawa at nagpapatuloy, na-stress, pinuri, o pinintasan, tinanggap o hindi. Gayunpaman, ang mga araw sa iyong mundo sa katunayan ay hindi ang simple at ordinaryong mga araw tulad ng sa atin sa nakaraan.

Ginagamit mo ang media, ang mga machine, upang magkaroon ng mga kaginhawaan upang gumana ka. Kaya’t papuri man o pagpuna, paniniwala o pagtanggi, nagagawa mo pa ring gawin ang iyong mga gawa. Ito ang kaginhawaan ng mga oras. Gumamit ng kung anong mayroon ka. Sapagkat ang biyaya ng Diyos para sa iyo ay hindi titigil sa isang punto ngunit ang biyayang ipinagkaloob ng Diyos ay isang paglago. Tulad ng paglaki ng agham at teknolohiya, ang biyaya ng Diyos ay lumalaki nang higit pa kaysa sa mayroon ka ngayon. Kaya’t habang nagsasanay ka at naglilingkod, malalaman mo na ang lahat ng mga espiritwalidad na iyon ay natanto nang makatuwiran at naaangkop sa iyo. Ngunit dapat kang magsanay, dapat kang magpatotoo, dapat mong dalhin ang impormasyon sa iba, upang malaman nila, pakinggan, upang magsanay – upang makapaniwala, tunay na ikaw ang apostol na inaasahan ng Diyos sa iyo.

Dahil nakatanggap ka nang libre kung gayon tama na magbigay nang libre. Ngunit hindi lamang ito pagbibigay, dapat kang magpatuloy na magpatuloy sa pag-uulat, patuloy na makipag-usap, magpatuloy sa pagpapatotoo, kung may pagkakataon ka. Sa bawat panahon, ipinagkakaloob ng Diyos sa inyong lahat ang mga bagay na naaangkop at angkop. Mayroon ding pagkakaiba sapagkat ang aming oras ay hindi katulad ng sa iyo ngayon, na mayroong lahat ng mga kundisyon. Madali mo itong magagawa, kung hindi mo magawa ito sa isang paraan gawin mo ito sa ibang paraan. Para sa amin, simpleng lumabas kami upang harapin ang mga tao na lumapit sa amin upang makipagtalo, sapagkat ang lahat ng yaman na ipinagkakaloob ng Diyos ay mga bagay na ibinibigay Niya. Dapat nating sabihin ang totoo upang mapatunayan ito, kahit na ang karamihan sa mga tao ay sumusunod sa kung ano ang lohikal at makatuwiran.

Naririnig ko rin ngayon na palagi mong binabanggit ang lohika. Kung ito ang lohika ng mundo kung gayon ay hindi kailanman lohikal sa langit, sapagkat ang mundo ng tao ay humihiling na makita at hawakan. Mayroong ilang mga order, ngunit labis na hinihingi nila kung hindi nila magawa. Gayunpaman ang Panginoon ay awtomatikong nagbibigay at Siya ay may karapatang tukuyin, karapatang maghati, karapatang magbigay, karapatang mag-alay sa isang espesyal na paraan sa bawat tao sa Kanyang biyaya. Ang pinakamahalaga ay kung nais mong lumago sa iyong biyaya, kung gayon dapat kang magsanay, dapat mong gawin sundin ang iyong biyaya, dapat na gamitin ang biyayang ibinigay mula sa Panginoon. Dapat mong gampanan na parang natanggap mo ang mga piraso ng pilak na itinalaga sa iyo ng Diyos. Upang mapanatiling nakatago sa iyong bulsa ay hindi makakagawa ng isang kita. Dapat kang kumita. Hinihiling ng Diyos na dapat kang kumita, sapagkat, mula sa kita na iyon, matututunan mo at isulong, mas determinado at mas matapang, upang maging handa para sa lahat ng mga bagay na kinakaharap mo.

Upang saksihan ang Diyos sa gitna ng mundong ito, walang umiiwas sa pagkamartir. Nagmartyr sa ganitong paraan, nagmartir sa ganoong paraan. Maaga o huli, ang isa dapat na martyred. Dahil kinakailangan ng pagkamartir upang mapatunayan na may nagmula sa katotohanan. Ang isang bagay na mahalaga at pinahahalagahan ay hindi madaling magkaroon sa mundo ngunit kailangang bilhin ng dugo, dapat bilhin sa pamamagitan ng pananampalataya, dapat bilhin sa pamamagitan ng pagsubok, binili ng hamon ng iyong sarili araw-araw, at kailangang magbayad ng halagang mabibili, upang makapagdala ang mga bagay na iyon upang patunayan sa mundo, sa pamamagitan ng iyong mga sakripisyo. Kaya’t huwag kang matakot, sapagkat ikaw ay pinili ng Diyos, kung gayon dapat mong malaman na palaging nagbibigay ang Diyos lalo na sa iyo ng isang paraan pati na rin ng iba, at naaangkop sa iyong tagal ng panahon. Ngunit kinakailangan din ng Diyos na ang lahat ng Kanyang bigyan ay dapat na lumago, dapat mamunga, tulad ng isang binhi na itinanim, dapat itong mabulok, dapat lumaki, at dapat mamunga. Ang bawat isa sa atin, kung mayroon tayong biyaya ng Diyos ngunit pinapanatili natin sa ating sarili o hindi natin nabubuo ang ating mga regalo, paano tayo makakasulong isa-isa?

Ngayon ay isang pagkakataon na ipinagkakaloob sa akin ng Diyos tulad ng maraming taon na ang nakakaraan noong ako ay nasa lupa, dahil sa totoong mga patotoo, ang totoong mga patunay. Ngayon ay pareho ito. Dahil ikaw ay napili, mamuhay sa biyaya ng Diyos, at magpatuloy na magdala ng kung ano ang maaari mong gawin sa pag-iingat at katapatan, sapagkat ang bawat gawain ay dapat magkaroon ng pasensya at sakripisyo. Dapat mong mahalin ang iyong mga gawa, matuto mula sa mga gawa na ginawa mo sa ministeryo at sa mga araw ng pagpapatotoo. Sanayin ang inyong sarili na maging matapang, sanayin ang inyong sarili na maging malakas, sanayin ang inyong sarili na maging matapang. May mga oras na ang desisyon ay hindi mula sa iyo, dahil palagi kang mahiyain at natatakot, naghihintay para sa iba na tawagan ang iyong mga pangalan para gumanap ka, naghihintay para sa iba na paalalahanan kang magsanay. Ngunit ang mga gawa ng Espiritu ng Diyos ay masigasig na sinenyasan. Ang gawain ng Espiritu ng Diyos ay palaging ipinagkakaloob sa isang espesyal na paraan upang kahit na tahimik at nag-iisa, dapat kang gumana sa mga pamamaraan kung saan hindi ipinagkakaloob sa iyo ng Banal na Espiritu na umupo ka lamang upang masiyahan sa mayroon ka sa biyaya ng Diyos .

Kaya’t araw-araw dapat kang lumago. Ang mga gawa na sinisimulan mong gawin, pagkatapos ay dapat mong malaman na araw-araw dapat kang dagdagan, araw-araw dapat kang lumago, araw-araw ay dapat magkaroon ka ng kapanahunan na may pinakamahusay na ipinagkaloob sa iyo ng Diyos. Kailangan mo lamang na malinaw na maunawaan na ang Diyos ay nagbibigay sa iyo ng bawat araw ng isang kayamanan at ang kayamanan ay nangangailangan ng iyong pagsasanay, malapit na kooperasyon, pagkatapos ay lubos mong mauunawaan, at kapag may nangyari sa pag-igting, hindi ka madaling sumuko, at hindi ka maaaring maging ang sarili mo para paghiwalayin mo. Dahil ang sangkatauhan ay hindi ganap na nakatuon sa isang punto, pinayagan ng sangkatauhan na mangibabaw. Ang sangkatauhan ay hindi matapat sa bawat isa, at ang sangkatauhan ay umaasa sa mga posisyon ng kapangyarihan at pag-andar. Ang sangkatauhan ay naniniwala lamang sa isang panig at hindi tunay na naintindihan na sa bawat kaso, sa bawat sitwasyon, ang Diyos ay may paraan upang ibigay sa iyo, para sa Kanyang presensya at Kanyang biyaya upang mag-udyok, at hinihimok ka ng Banal na Espiritu na magsanay ka at magawa ang iyong mayroon mula sa iginawad ng Diyos.

Humihingi ako ng paumanhin at naaawa din ako sa iyo. Mayroong mga napiling apostol, ngunit sa huli, dahil sa ambisyon, dahil sa kagustuhan ng isa, dahil sa pagpili para sa reputasyon, dahil din sa hindi ganap na posible na sundin ang isang pamamaraan at maniwala, upang manatiling tapat. Bukod, may pagpipilian, pipiliin ang dulong ito, piliin ang dulo na iyon, paglilingkod sa dalawang panginoon, paglilingkod sa tatlong panginoon, kung gayon paano posible malaman kung ano ang tama at kung ano ang mali? At palaging napapailalim sa mga problema sa balanse pagkatapos kapag may nangyari na kulang sa katahimikan, madali itong sumuko kaagad. Kaya’t may mga kapatid na nahulog sa sitwasyong ito. Alam na alam natin, sapagkat mga kapatid, napili kayo na ipagpatuloy ang isang programa sa hanay ng mga apostol, tulad ng pagpili sa amin ng Panginoon at pagpili din sa inyo. Ito ang mga taos-pusong salita na ibinabahagi ko sa iyo ngayon.

Ngayon tandaan, ang Diyos ay may isang paraan upang magbigay sa iyo, upang kayo ay magkakasuwato at magkaisa sa bawat isa sa mga gawaing ginagawa ninyo. Hindi ka maaaring magkaroon ng kakayahang gawin ito, ngunit sa biyaya ng Diyos mayroon kang kagalakan, masigasig ka, at masigasig ka. Ito ay Diyos, biyaya ng Diyos, ito ang Espiritu ng Diyos, na partikular na ibinigay sa tungkulin ng bawat tao. Kaya tandaan, ang bawat gawain ay nagmula sa kababaang-loob. Kapag pinapayagan ng Diyos, maging matapang na sabihin kung ano ang nais ng Diyos, ngunit maunawaan na ang lahat ay nagmula sa Diyos at hindi sa iyo. Kung sa palagay mo magagawa mo ito at sabik ka para doon, agad kang mabibigo. Ngayon naiintindihan ko at alam ko ang papel na pinili ng Diyos para sa iyo ay ang manalangin. Manalangin para sa mundo, manalangin para sa lahat ng mga problema, manalangin para sa bawat yugto, manalangin para sa bawat sitwasyon, at lalo na manalangin para sa iyong bansa ng tirahan ngayon.

Alam natin ito sapagkat ito ang mga sandali na hinahamon ng Diyos ang mga tao, kung sila ay pag-aari ng Diyos, maging ang mga pari sa Simbahan, mga mamamayan sa kasalukuyan, maging ang mga matuwid sa pamahalaan. Ang lahat ay isang pagsubok para sa mga nagtitiyaga, para sa mga nagtitiwala, para sa mga taos-pusong naniniwala sa Diyos, sapagkat doon mo mahahanap na ang tagumpay ay hindi malayo. Ngunit ang tanging takot ay ang mga tao ay nasiraan ng loob, ang mga tao ay natatakot, ang mga tao ay walang sapat na pananampalataya, at dahil sa mahinang pananampalataya pagkatapos ay nahuhulog ang mga tao, dahil sa pag-aalinlangan, dahil sa takot. Ngayon may limit ako sa maibabahagi ko sa iyo. Ito ang ipinakita ko sa iyo ngayon. Salamat sa pag-alala ng araw ko. Nagtanong ka at pinayagan ako ng Diyos na bumalik sa pangalawang pagkakataon gamit ang aking boses upang makilala si Lucia, sa inyong lahat. At alam ko na labis kang nag-aalala. Sa mga darating na araw, kapag binigyan ng pagkakataon pagkatapos ay sumulong, sapagkat ang pagpapadala ay ang pinakamasayang bagay.

Lahat sa mga araw na pinahahalagahan mo na magkaroon ng pagkakataon, kung tagumpay man o pagkabigo, lumabas. Lumabas upang malaman mo at malaman, marinig at maunawaan, at ikaw ay lalago nang may katahimikan kapag ipinadala ng Panginoon. Tungkol sa mga problema ng paghaharap, tungkulin mong manalangin. Tungkol sa lahat ng aspeto, umangat sa Diyos. Huwag panatilihing nag-aalala sa isang bagay na sa palagay mo ay mahalaga. Ikaw ay pinili at tinawag ng Diyos upang maipadala, kailangan mo ng debosyon, at mga mapagpasyang bagay upang maunawaan mo ang iyong ginagawa. Ngunit dapat mong malaman na hindi lamang isang bagay ang pagtuunan ng pansin, sapagkat maraming mga bagay na pipiliin ng Diyos na dapat gawin ng mga apostol sa isang misyon, upang dalhin sa mga nasa paligid kung ano ang makatuwiran sa bawat sitwasyon, sa bawat yugto, at upang dalhin sa mundo na hinihintay mo, hinahangad at hinahangad mo.

Itaas sa Diyos. Magtiwala sa Diyos. Kung ano ang gagawin mo noon dapat kang maging masigasig, dapat kang magsakripisyo, dapat kang magbayad, at kailangan mong maging nasa espiritu. Mayroong pangangailangan para sa sakripisyo, kaya maraming mga uri ng aspeto na iyong pipiliin, upang gawin kung ano ang makatuwiran, hindi lamang mga mababaw na bagay, ngunit mula sa iyong puso, na tanggapin kung ano ang nasa mga pangyayari, sa mga tungkulin. Matututunan mo nang tahimik, pag-uusap, at may kumpiyansa na makipag-usap sa Diyos sa bawat gawain na iyong ginagawa. Ngayon masaya ka sapagkat ang Diyos ay nagbibigay at nagbibigay. Ang pagpupulong sa langit ay ang pinakamataas na paniniwala upang matulungan ka sa iyong landas ng pagpapatotoo. Ito ay isang mundo na may kalayaan at maraming mga pangangailangan, na madali para sa iyo na isagawa. Ang tanging nakikita ko sa iyo: ang iyong pananampalataya ay dapat na ganap, dapat kang magkaisa, at dapat mong malinaw na malaman ang tanging landas na tatahakin. Hindi ka maaaring maghatid ng dalawang panginoon, hindi ka maaaring maghatid ng maraming mga panginoon, at iyon ang pagpapasakop. Kung ihahambing mo, kung gayon hindi mo buong-pusong matutupad ang misyon ng buhay na apostoliko kung saan ka pinili ng Diyos.

Upang maging malakas ay hindi sapat, upang maunawaan ang lahat ng mga bagay ay hindi sapat, kailangan mong magkaroon ng isang puso; ang pusong nagpapamalas ng pilit, ang pusong nagpapakita ng mga bagay na sinenyasan ng Diyos. Hindi matatanggap ng sangkatauhan, ngunit ang Diyos ang Kataas-taasang Nilalang na nagbigay at naibigay sa mundo. Pagkatapos ito ay ang transendensya na maraming tao ang maiinggit, ngunit ang mga gawa na magagawa mo, huwag gawin sa kumpetisyon, huwag gawin sa pagtatalo, ngunit gawin nang may tungkulin, may pananagutan, may puso, na magtanong at lumago ang biyayang ipinagkaloob. Sa bawat araw, maging mas advanced, mas matatas, mas malalim, at mas may katuturan. Ang bawat araw ay dapat malaman na magkaroon ng pagkamakatarungan, upang magkaroon ng kawanggawa, na kinakailangan sa bawat trabaho na iyong ginagawa. Alam kong nag-aalala ka, at kahit sa amin, lahat ng mga santo ay nakakaalam.

Natuwa ka dahil narinig at alam mo ang mga salitang ibinahagi ng mga santo at ang mga banal ay mga tao mula sa langit. Sila ang nakakakita kapag pinayagan sila ng Diyos, sila ang mga taong binibigyan ng Diyos, sila rin ang mga taong nagdarasal para sa iyo. Kaya’t huwag kailanman mabigo at talunin kapag ang lahat ng mga bagay ay hindi pa nakukumpleto. Magpatuloy sa pag-asa. Patuloy na iangat sa Diyos. Patuloy na maniwala sa mga gawaing ginagawa mo. Patuloy na mabuhay ng natapos sa iyong nakatalagang misyon, kahit sa mga araw ng pagsubok. Nais ko lamang ulitin na ang lahat, maaga o huli, ang mga napiling maging apostol ng Diyos, lalo na sa iyong siglo, ay hindi makatiis ng mga araw ng kalungkutan at mga araw ng kawalan tulad ng ginawa natin, ngunit sa espiritu at pagpapasiya, pagkatapos ay mayroong walang paghihirap man, wala namang mahirap.

Tandaan, hindi ito ang pangyayari, ngunit ang pinakamahalagang bagay ay sa iyo ay mayroong pananampalataya, katapatan, pagpapasiya. Maging matapang na tanggapin ang pag-uudyok ng Banal na Espiritu na nagbibigay at nagbibigay. Lahat tayo ay mayroong Banal na Espiritu. Lahat kayo ay mayroong Banal na Espiritu. Umalis man ako, ang Simbahan ay nasa mundo ay, at kasama mo pa rin ang aking mga kapatid, maging ang mga apostol, at marami pang tao sa mundong ito. Binibigyan ka ng Banal na Espiritu ng sapat na lakas ng loob upang pamahalaan mo, sapat na kaalaman upang maunawaan mo at sapat na karunungan upang maunawaan mo ang payo ng Espiritu sa pag-engkwentro sa maraming mga problema sa mga kritikal na araw na ito.

Mahal na Lucia,

Masigasig ako sa unang pagkakataon, ganoon pa rin ako ngayon. Kapag binigay

ang pagkakataong patuloy akong nagpapatuloy ngunit salamat sa Diyos na nagbigay sa akin, sa loob ng maraming taon, maraming siglo, na bumalik na may boses, upang makilala kita sa pangalawang pagkakataon, upang magpatuloy sa mga salitang binigay sa akin ng Panginoon sa nakaraan, at ngayon ako magpatuloy na ibahagi sa iyo, upang maging nauugnay at angkop sa bawat panahon na iginawad ng Panginoon.

Alam kong lahat kayo ay may responsibilidad na napakahalagang araw ng mundong ito, isang mundong hindi katulad ng sa atin sa nakaraan. Ang bawat siglo ay may kanya-kanyang problema. Ang bawat siglo ay may kanya-kanyang hamon. Bawat daang siglo, nais ng Diyos sa bawat yugto, bawat yugto ng panahon, at ang Banal na Espiritu na matiyagang nagpapatuloy na ibigay ang lahat ng natatangi sa mga nagmamay-ari sa Kanya, sa mga naniniwala sa Kanya, sa mga gumagabay at nagsasagawa tulad ng itinuro Niya. Iyon ang mahalagang bagay.

Ngayon ako ay tunay na nagagalak at nagpapasalamat sa Diyos sa pagpapahintulot sa akin na ibahagi at makilala muli ang mga apostol ng mga araw na pinili ng Diyos sa iyong siglo. Lalo na upang ibahagi sa mga apostol na mga babaeng apostol, tunay na matapang, tunay na malakas, at may napakalalim na pananampalataya. Isang bagay lamang ang kinakailangan, maging tiyak at magtiwala, pagkatapos ay makakamtan mo ang layunin na partikular na itinabi ng Diyos para sa iyo, Lucia, at para sa lahat ng mga kapatid. Pahalagahan kung ano ang mayroon ka, igalang, at gawin kung ano ang maaari mong gawin habang pinapayagan pa rin. Ang lahat ay magkakaroon ng pagtatapos, maaga o huli. Ito ay laban na kinakaharap mo. Ang iyong pananampalataya lamang ang magtatagumpay, at ang suporta ng langit ay mananatili at magpapatuloy sa iyong tabi dahil alam mo ang mga gawa na iyong ginagawa, kung saan nagmula, at kung saan sila nagmula.

Gaano kaawa-awa para sa mga masyadong mababaw, masyadong nagmamadali, na tumingin sa isang paningin at mapanghusga na pagtingin upang sa pamamagitan ng pag-aaral at kaalaman ay tumigil sila sa mga puntong alam. Ngunit kung hindi sila maaaring maging bukas ang isip at buksan ang kanilang mga puso kung gayon paano nila malalaman ang mga gawa na ginagawa ng Diyos? Palagi kang nagbibigay ng sagana sa iyo at sa mga naghahangad na maunawaan ang katotohanang ito. Ang katahimikan, ipinagkaloob sa iyo ng Diyos sa isang espesyal na paraan, ngunit ang oras ay dumating at ito rin ang oras, para sa plano ng Diyos. Ang lahat ng mga bagay na ito ay ibibigay sa mundo habang ginagawa mo ito. Ito ay regalo ng Anim na Kowtows na iniaalay ni Inang Maria sa mundo, at ang iyong mga panalangin ay lumipat sa langit at naging imposible para sa amin na umupo nang tahimik. Sa lahat ng gastos, ipinagdarasal namin na suportahan ka ng Diyos, at maraming mga aspeto na ipinagkakaloob ng Diyos sa isang espesyal na paraan sa iyo ngayon.

Kung ang mundo ay nasa estado ng kasalanan, sa pag-agaw ng kadiliman, na tinataglay ng diablo, ngunit sa mga taong ito ay mga taon ng mga biyaya na ibinuhos, mga taon ng pambihira at kamangha-manghang mga bagay na pinapayagan ng Diyos na mangyari. Ang mga espesyal na taon kung saan ka pinili ng Diyos, upang gawin iyon, upang tapusin ang huling aklat ng kasaysayan. Iyon ang pagpapala at kaligayahan na mayroon ka, upang tapusin ang natitirang libro na hindi pa namin natatapos sa bawat panahon. Sapagkat lahat ng napagpasyahan natin sa ating panahon, ang Diyos ay hindi hihinto sa ating panahon, ngunit ang Diyos ay patuloy na nagbibigay sa lahat ng henerasyon. Iyon ang simula, magkakaroon ng mga lumipas na araw, at mga araw na magpapatuloy, tulad ng mayroon ka. Kaya’t magpatuloy sa iyong mga misyon, magalak, tanggapin ang lahat ng mga hamon. Sa huli, hindi ka mamamatay na binato tulad ko.

Ngunit maging martir ng lakas ng loob mula sa iyong kaluluwa upang mapatunayan ang isang pananampalataya at mapagtagumpayan ang lahat ng iyong takot, iyong pagninilay, iyong pag-iisip; maging martir para sa iyong kaakuhan at pagkatao; maging martir para sa iyong personal na mga karapatan. Mabuhay para sa Panginoon na malinaw mong naintindihan na totoo sa mundong ito. Ito ay isang pagtataka at kamangha-mangha na nagmumula sa Diyos na nagbigay sa isang espesyal na paraan para sa iyo na mga pinili. Inaasahan ko at dinadasal ko na maging matagumpay ka sa iyong mga paglalakbay at magiging matagumpay sa iyong buhay habang nadaig mo ang mga tahimik na pagsubok sa mga nakaraang araw. Palaging may oras ang Diyos. Ang natatago nang mabuti, kung ano ang ihahayag, at kung ano ang magwawakas ay hindi maitago, sapagkat ang ilawan na ilawan ay ilalagay sa kandelero at hindi sa ilalim ng basket.

Kaya ito ang mga puntos na kapag pinapayagan ng Diyos malalaman mo kung ano ang nangyayari sa mundo mula sa Diyos. Ito ang mga gawa kung saan ang Diyos ay nagbigay ng mga espesyal na biyaya sa mga naniniwala, na nagsasagawa, na bumalik, at sa mga piling tao, na tinawag upang maging mga saksi para sa Diyos, para sa Kanyang pag-ibig, para sa katotohanan, para sa pagkamakatarungan, para sa hustisya at katuwiran, na nasa iyo, nasa iyo, at patuloy na nasa iyo. Salamat sa Diyos sa pagbibigay sa akin ng pagkakataong ibahagi at sabihin kung ano ang ibinibigay ko sa iyo ngayon lalo na, at sa pangkalahatan sa mga taong tumatanggap at nakikinig kapag naniniwala sila at nagsasanay. Si Nanay Maria ay isang tao na palaging nagbibigay sa isang espesyal na paraan upang gabayan ka sa mga pag-ikot ng kahirapan at pag-igting.

Patuloy na makinig at magsanay. Alamin mula sa kahinahunan na itinuro ni Inay. Ang regalo ng Anim na Kowtows na iyong natanggap ay ang susi upang matugunan ang langit, ang susi upang tapusin ang kasaysayan, ang susi upang gabayan at mauwi ang mga tao na nasa kadiliman, ang susi sa pag-save ng mundo, ang susi sa pag-unlock ng lock na ay mahusay na nakatago mula sa nakaraan hanggang ngayon. Walang sinumang maaaring maging malakas ang lakas ng loob upang magsanay, ngunit sa araw na ikaw ang nagpasimula, kaya maniwala ka sa iyong ginagawa. Maniwala habang binubuksan mo ang mga pintuan ng langit, upang magkaroon kami ng mga salitang ibibigay sa mundo, upang ang pagtagpo ng langit ay malapit sa iyong siglo. Salamat sa Diyos sa pagbibigay sa akin ng pagkakataong ibahagi sa iyo sa araw na ito, at isa lang ang alam ko, nawa’y bigyan ka ng Diyos ng kapayapaan. Malapit na ring matapos ang oras. Nagpapasalamat ako sa inyo, mga kapatid.

Huwag sisihin ang inyong sarili, naiintindihan ko. Kung ang araw ng aking kapistahan ay kahapon o ngayon, o kahit kailan, nagsasalita ng oras, walang petsa at oras sa langit. Nais ko lamang na kapag nabigyan ng pagkakataon, pagkatapos ay magpatuloy na makatanggap, sapagkat ito ang mga pagpapalang ibinibigay kapag binigyan ng pagkakataon. Magkakaroon ka ng mga dokumento na maitatala sa pagtatapos ng kasaysayan. Dahil pinapayagan ng Diyos pagkatapos ay huwag hayaan itong lumipas, sapagkat ito ay isang mahalagang halaga upang maitala kung ano ang ipinagkakaloob ng langit. Ito ang patunay ng katotohanan mula sa Diyos na nagbibigay at pipili sa iyo na lumakad sa gitna ng mundo at kung ano ang kinakailangan upang mapalakas ang pananampalataya ng lahat ng mga klase, lahat ng mga tungkulin, at lalo na upang palakasin ang pananampalataya ng Simbahan sa hamon ng mga araw na kinakaharap mo. Muli, pagpalain nawa kayo ng Diyos.

Salamat, mahal na Lucia, mangyaring magpatuloy. Dapat kong sabihin na ikaw ay ganap na naiiba mula sa mga nakaraang taon. Ang unang pagkikita, naiiba ka. Ngayon ikaw ay matapang at malakas dahil dapat kang lumago sa biyaya ng Diyos, tulad ng sa iyo.

Mangyaring magpatuloy na tulungan ang mga kapatid na lalaki sa grupo. Sila ang mga taong nagsasanay, ngunit kailangan din nilang malaman na mayroon silang batayan upang sila ay lumago, tulad ng paglaki ng iyong biyaya. Sa biyaya ng Diyos, ipagkatiwala ang lahat at magtiwala. Huwag matakot sa anumang bagay, bilang mga apostol ng Diyos dapat mong malaman ang landas na dapat mong lakaran, sapagkat kapag natapos ang lahat ng mga bagay ay magkakaroon ng kaluwalhatian dahil sa pamamagitan ng pagsasakripisyo ay magkakaroon ng tagumpay. Ipinagkaloob ng Diyos sa isang espesyal na paraan, para sa aking misyon, para sa iyong mga misyon. Tayo ang mga tao na nilikha ng Diyos para sa atin upang magpatuloy na paglingkuran Siya sa pamamagitan ng mga paraan na Siya ay nagbibigay at nagbibigay. Nauna ako, sumunod ka, ngunit mayroon lamang kami isang paraan upang mabuhay sa luwalhati ng Diyos, upang luwalhatiin ang Diyos. Makipag-usap at magbahagi ng mga pakinabang ng buhay na espiritwal na iyong natanggap sa biyayang ipinagkaloob ng Diyos, para malaman at matanggap ng lahat. Iyon ang kailangan mong gawin at lahat ng mga kapatid. Paalam, lahat ng mga kapatid.

Lucia:

Oh Diyos, nagpapasalamat ako sa Iyo at nagpapasalamat kay St. Stephen. Sa katunayan, siya ay isang napakalakas, matapang na tao, puno ng Espiritu, bilang mga salitang nakasulat at kanyang kasaysayan. Siya ay napuno ng parehong Banal na Espiritu at ng Espiritu ng Diyos sa isang napakalakas na pamamaraan. Tulad ng isang pag-uudyok at isang pagpapatunay sa buhay na may biyaya mula sa Diyos at pinili upang maging tagadala ng Mabuting Balita, at maging tagasimula din ng kadakilaan na ipinagkaloob ng Mahal na Ina sa mundo pati na rin para sa mga humarap sa sitwasyon ngayon. Sa pamamagitan ng mga kaganapan, ang pangangailangan ng madaliang pagkilos, ang mga nakababahalang araw ng lipunan, alam namin ang mapagkukunan ng ginhawa at kaligayahan ay sa tingin natin ay mapayapa at matahimik. Sa oras na ito, tayo ay tunay na nasa kapayapaan, sapagkat binigyan tayo ng Diyos sa isang espesyal na paraan upang makinig sa Kanyang salita at sa pamamagitan ng regalong Anim na Kowtows na inaalok ni Inang Maria na magsanay kami araw-araw, upang ipaalala sa amin ang mga pagdarasal na inialay sa ngalan ng ang mundo, ng lahat ng klase, lahat ng tungkulin, upang maiangat ang lahat ng mga paghihirap sa buhay at lalo na para sa ating pamilya at mga mahal sa buhay ng mga kapatid sa grupo.

Sa kabila ng mga pagbabago ng mga kapatid sa grupo, hindi kami nag-aalala, dahil naniniwala kaming magkakaroon ng paraan ang Diyos. Kung hindi sila kasama sa paglalakad, magkakaroon sila ng ibang programa. Ano ang kapus-palad para sa mga kapatid na hindi sapat ang kalmado, hindi sapat na may sapat na gulang, na nakalimutan at nawala ang napakalaking opurtunidad na iginawad ng Diyos sa isang espesyal na paraan upang tipunin tayo upang maging isang pangkat. Pinagpatuloy namin ang gawain, ang taong ito na gumagawa ng gawaing ito, ang taong gumagawa ng gawaing iyon, upang luwalhatiin ang Diyos, upang purihin ang Diyos, at patuloy naming dinala ang regalong ito sa mundo upang matulungan ang bawat isa na sumuko, magsumite at bumalik sa Diyos. Kaya’t ang lahat ng mga bagay na ito, tayo ay napapala mula sa turo ng mga Banal na Apostol at santo, na kahit na nawala sa kurso ng kasaysayan, ngunit ang kanilang mga salita ay bumalik sa mundo. Ito ay hindi isang bagay na madaling paniwalaan sa mundong ito, ngunit kapag pinapayagan ng Diyos na posible at laging posible, upang dalhin ang bago at kayamanan na partikular na iginawad ng Diyos sa henerasyong ito.

Hindi mahalaga kung gaano karaming mga pagsubok, kasamaan, tensiyon sa pagitan ng mabuti at masama, ngunit dahil sa mga panahong ito, ang Banal na Awa ng Diyos ay espesyal na ipinagkaloob sa mga makasalanan, sa mga nagsisisi, para sa mga tao na maging instrumento at mga saksi ayon sa pinapayagan ng Diyos ngayon. Huwag tayong mabigo kailanman ang pag-ibig ng Diyos ay laging nagbibigay sa isang espesyal na paraan sa mga martir na apostol para sa kanilang mga sakripisyo habang naniniwala sila at nagsasagawa. Nawa’y makatanggap tayo ng pananampalataya mula sa kanila, upang tayo ay matuto at maging ang mga tao na nagpapatuloy at nagtatrabaho sa pagtupad ng isang programa na ipinagkaloob ng Diyos sa isang espesyal na paraan sa bawat panahon at binibigyan tayo ng pagkakataon na magtapos.

Binibigyan tayo ng Diyos ng pagkakataon upang maging tagapanguna ng pinakamahusay na ipinagkaloob ng Diyos sa isang espesyal na paraan sa pamamagitan ni Inang Maria, sa pamamagitan ng kaliwanagan ng Banal na Espiritu, sa pamamagitan ng suporta ng mga anghel at santo, sa pamamagitan ng paghihimok, awtoridad, at ilaw sa pamamagitan ng Eucharistic Jesus . Magkaisa tayo upang magpatirapa, upang makabalik sa Banal na Awa ng Diyos Ama. Upang makaligtas, maniwala tayo sa Tagapagligtas na tumulong sa atin, nagligtas ng ating buhay, at ang Kanyang Presyo ng Dugo ay magiging mahalaga sa ating mga kaluluwa, upang tayo ay maging masaya. Mayroon tayong isang kasaysayan, mula sa Pasko hanggang sa Kanyang kamatayan sa Krus, upang magpatirapa ngayon sa harap ng Limang Banal na Sugat, upang humingi ng tawad sa harap ng Limang Banal na Sugat, upang pasalamatan ang pag-ibig ng Diyos na binigyan tayo ng masusing pagtuturo upang malinaw na maunawaan, upang magkaroon ng panloob buhay na ang sandata na gagamitin sa oras na ito sa pamamagitan ni Ina Mary. Ang Ina ay ang taong tumutulong sa amin na malaman kung paano manalangin, kung paano magsanay, kung paano maging determinado na humingi, kung paano makumpirma sa isang buhay na bumalik sa pamamagitan ng pagdapa.

O Diyos, nagpapasalamat ako sa Iyo. Huli na ang gabi at natapos na ang lahat. Ibinigay sa akin ng Banal na Espiritu sa isang espesyal na paraan upang matanggap ang mga salita ni St Stephen. Ito ay isang taon na may maraming mga kaganapan, at ang aming paparating na paglalakbay ay nasa isang nakababahalang kondisyon din, ngunit naniniwala ako sa ginawa ng mga santo at ang mga sakripisyo ng mga banal, kung gayon huwag tayong matakot sa anumang bagay habang naglalakad tayo sa gitna ng ang mundo upang magpatotoo sa Diyos. Tinaas namin ang lahat ng mga bagay. Nawa’y ang mga banal ay mamagitan sa Diyos para sa atin, lalo na sina St Stephen at St. John. Partikular, si San Jose ay isang santo na laging namamagitan at nagtatanggol sa atin. Nawa ang lahat ng mga banal ay mahabag sa amin at nawa ay maisagawa natin ang nais nating. Mayroon pa rin kaming mga kahinaan at hindi pa rin magagawa, kaya umaasa tayo sa pag-uudyok, ng turo ng mga santo, na ipagpatuloy namin ang kailangan nating gawin, upang luwalhatiin ang Diyos, purihin ang Diyos, upang humingi ng tawad para sa ating mga kasalanan, para sa mga araw ng pagwawalang-bahala at pananagutan, upang malaman natin at gawin kung ano ang kailangan nating gawin upang maibalik ang pananampalataya at muling buhayin ang pananampalatayang ipinagkaloob ng Diyos sa isang espesyal na paraan, na sa kasalukuyan ay humihilo at matamlay.

Ngayon ipinagkaloob ng Diyos ang kasaganaan sa pananampalataya sa isang espesyal na paraan, kaya’t lahat ng iyon, ang sinumang maniwala ay magkakaroon, sinumang naghahanap ay mahahanap, sinumang kumakatok ay bubuksan ito. Huwag tayong masyadong maghinala, masyadong magduda. Huwag nating sundin ang pananaw ng walang gaanong mga limitasyon ng tao, ngunit maniwala na ang Diyos ay ang Kataas-taasang Nilalang na may awtoridad na ipagkaloob at lahat ng yaman na iyon ay nagmula sa Diyos, at ang pinakamagaling, upang paalalahanan ang sangkatauhan na lumapit sa Diyos, upang maging malapit sa Diyos , ang magmahal, magpatawad, maging matiyaga, magsakripisyo, at mamuhay sa biyaya ng Diyos. Walang salungat sa doktrina, walang napakalayo sa abstraction, ngunit ang mga tao ay may posibilidad na hatulan ito bilang panatisismo. Kaya’t ang mga tao ay palaging nagtatalo, nag-aalinlangan, lalo na ang mga may pag-andar, palagi silang pinipigilan nang hindi naghahangad na maunawaan kung ano ang nagmula sa katotohanan. Ngayon mayroong maraming mga biyayang ipinagkaloob upang matulungan ang mundo sa kalagayan ng bangkaan ngayon, sa mga araw na kailangan ng mga tao ang grasya ng Diyos upang magtagumpay. Kung hindi man, magkakamali at nagkakamali tayong gumawa ng pagpatay upang mawala ang mga pabor na bigyan ng Diyos sa isang espesyal na paraan.

Nawa’y magkaroon ng awa ang Diyos sa ating Simbahan sa sitwasyon ngayon. Pagpalain nawa ng Diyos at bigyan ng sagana ang Banal na Espiritu para sa aming Papa na maging nasa malusog na kalusugan, na may karunungan at karangalan, upang patnubayan ang bangka ng Simbahan. Mangyaring tulungan ang mga kardinal at ang klero na maging magkaisa at magkaisa upang matulungan ang aming Simbahan na hindi mapigil sa pamamagitan ng pandemya. Inaabuso ng mga awtoridad, sinasamantala, at ginagamit ang lahat ng paraan upang maiwasan kaming makapunta sa simbahan, na may pagbabawal sa pamamagitan ng mga Mass. Ang klero at ang mga layko ay nagdurusa higit sa lahat mula sa pagkalumbay sa oras na ito, sapagkat nawalan sila ng pagkakataon dahil inilaan nila ang kanilang buhay sa Diyos na may isang misyon kung saan ipinahayag nila ang Mabuting Balita, mamuhay para sa Ebanghelyo, isang misyon sa kabanalan at kabanalan, isang misyon upang malaman ang mga batas ng Diyos, isang misyon na sumaksi at magturo sa kanilang mga tungkulin.

Tulad ng ngayon, sa loob ng halos sampung buwan, ang mga bagay ay tila pinaghihigpitan, ang lahat ay huminto, ang lahat ay nasa estado ng pangingibabaw sa politika, mula sa pang-aabuso sa mga hindi matuwid. Ito ay ang nakatagong kapangyarihan sa ilalim ng lupa na nagdulot ng pinsala, sanhi ng sakit, sanhi ng pandemya, at sa ngayon ay patuloy na nagbabawal. Diyos, mangyaring tulungan kaming maging matapang at maging malakas, humingi ng biyaya mula sa Diyos, hilingin para sa mga anghel, ang mga santo na suportahan kami sa espiritwal, upang talunin at alisin ang nakatagong kapangyarihan sa ilalim ng lupa, ang demonyo na gumagamit ng lahat ng uri ng mga trick upang bitagin kami. Nawa’y tumayo tayo at bumalik sa diwa ng pagsisisi. Nawa’y maging masigasig at matapang tayo upang magpatotoo sa Diyos tulad ni San Esteban. Kahit na may pagsasakripisyo, hindi kami magtutulak. Mangyaring tulungan kaming gawin ito upang ang mga tahimik na gawa ay maririnig din, makilala at suportahan, upang luwalhatiin ang Diyos sa pamamagitan ng regalong Anim na Kowtows mula sa Ina, upang mai-save ang lahat at i-save ang bawat makasalanan sa pagpipilit ng mundo ngayon.

Ngayon, pinasasalamatan, pinupuri, at niluluwalhati namin ang Diyos sa pagbibigay sa amin na makinig mula sa unang alagad na martir, na isang nagniningning na halimbawa para sa amin. Ang kanyang pagtuturo ay nag-udyok sa amin na maunawaan ang kalooban ng Diyos sa pamamagitan ng biyayang ipinagkaloob ng Diyos, upang tayo ay lumago at masidhing umusad, upang maging mandirigma at sundalo ayon sa tawag sa atin ng Diyos na maging at sa itinuro ni Inang Maria. Huwag sana tayong mahulog sa mga araw ng pagwawalang bahala, ng pagiging walang pananagutan, ng kahinaan at takot, mga araw kung saan pakiramdam natin hindi pa rin tayo maaaring lumago sa kung ano ang ibinigay at iginawad ng Diyos. Dahil ito sa aming limitasyon, kawalan ng ating pananampalataya, pinamamahalaan tayo ng maraming bagay sa ating buhay, at nabigo tayong maging perpekto sa ating mga misyonang apostoliko. Ngayon hinihiling ko sa Diyos na pagpalain kami sa isang espesyal na paraan sa pamamagitan ng pagtuturo ni St. Stephen. Ang mga salita mula sa mga santo ay nagbibigay sa atin ng kamangha-manghang pagtuturo para sa atin upang umunlad at lumago sa biyayang ipinagkakaloob ng Diyos.

Nagtatapos kami ngayon sa 12:49 ng umaga, Lunes, Disyembre 28, 2020, sa St. Theresa Church, sa harap ng mga banal na estatwa ng Nino Jesus, Our Lady of Guadalupe, at St. Juan. Ako, si Kim Dung, pati na rin ang lahat ng mga kapatid ay natanggap lamang ang mga aral ni St. Stephen. Ngayon ay isang bagong araw, ang ikatlong araw ng Octave ng Pasko. Pagpalain nawa tayo ng Diyos ng mapayapang pagtulog. Nawa’y bigyan ng Diyos ang kapayapaan sa mundo habang hinahangad natin ito. Ipagtanggol ng Diyos ang matuwid sa laban sa pagitan ng mabuti at masama.

Nagpapasalamat, pumupuri, at niluluwalhati natin ang Diyos. Nawa manalangin ang mga banal na tuparin natin ang misyon na ito, kahit na sa katahimikan, ngunit sa lahat ng bagay na ipinagdarasal natin sa Diyos na ipadala sa amin at maiangat natin ang lahat sa Diyos. Mangyaring bigyan kami ng mas maraming oras, upang magkaroon kami ng pagkakataong magproklama at magpatotoo sa regalong kailangan ng bawat isa sa kagyat at mga pangyayaring naganap at magaganap. Manindigan sana ang mga tao at bumalik upang matanggap ang hustisya at katuwiran na iginawad ng Diyos. Ipinagdarasal namin ang plano ng Diyos at ang Diyos lamang ang maaaring magtagumpay sa labanang ito. Diyos, mangyaring iligtas mo kami, tulungan mo kami, tanggapin ang aming mga panalangin. Sa pamamagitan ng mga pamamagitan ng mga santo, mangyaring pakinggan ang aming mga panalangin, alalahanin kami at ipanalangin para sa amin, upang maging matapat, magtiyaga, at para sa lahat na magawa sa programa ng Diyos, at ayon sa plano at pag-aayos ayon sa banal na kalooban ng Diyos.

Kasama ang lahat ng mga kapatid, na minsan pa, sa banal na pangalan ng Panginoong Jesucristo na ating Diyos. Nagpapasalamat kami sa Diyos, salamat sa Banal na Espiritu, salamat sa Mahal na Ina, salamat kay St. Stephen para sa kanyang mensahe, lalo na ngayon. Nagtapos kami sa 12:52 ng umaga, Lunes, Disyembre 28, 2020, sa simbahan ng St. Theresa, sa harap ng mga banal na estatwa nina Nino Jesus, Our Lady of Guadalupe, at St. Juan. Ilang araw na lang ang natitira at pumasok kami ng isang bagong taon. 3 pang araw na lang ang natitira, pagkatapos ay magsisimula tayo ng isang bagong taon. Humihiling kami para sa isang bagong taon na puno ng mga biyaya, isang bagong taon sa kagalakan, isang bagong taon sa tagumpay, isang bagong taon ng pagmamay-ari ng Diyos sa pagsuko at sa pagsamba, habang hinihiling namin sa Diyos na patawarin, na tanggapin ang aming paghingi ng tawad, ang aming nagsisisi at nagsisi ng mga puso, upang pakinggan ang aming mga panalangin habang hinihiling namin na bumalik sa Diyos.

Humihingi kami ng tawad sa Diyos. Humihiling kami sa Diyos na patawarin tayo, bigyan kami ng higit pang mga pagkakataon, bigyan ang Amerika ng higit na mga pagkakataon, bigyan ang mundo ng maraming mga pagkakataon, upang malaman at bumalik sa Diyos. Diyos, mangyaring pagalingin ang pandemya ng parehong kaluluwa at katawan, lalo na para sa nagbabalik na coronavirus, hindi namin alam kung totoo o mali, ngunit alam namin na malinaw kaming kontrolado at pinaghigpitan. Diyos, mangyaring tulungan kami at iligtas kami, upang hindi kami mapailalim sa kawalan ng katapatan ng nakatagong kapangyarihan sa ilalim ng lupa at mga katha na nagdudulot ngayon ng mga problema sa Amerika, para sa buong mundo, at maging sa aming misyon. Natapos namin ang mensaheng ito. Nagpapasalamat, pumupuri, at niluluwalhati natin ang Diyos. Sa pangalan ng Panginoong Jesucristo na ating Diyos, ngayon at magpakailanman at magpakailanman. Amen. Amen. Amen.

www.nrtte.net

Nobyembre 9, 2020 – Pista ng Pag-aalay ng Lateran Basilica

Ito ay isang mensahe na inspirasyon ng Banal na Espiritu sa messenger na si Lucia Phan kapag nag-aalay ng Anim na Kowtows.

Lucia:

Oh Lord,  noong 6:45 ng gabi, Lunes, Nobyembre 9, 2020, sa St. Theresa Church, sa harap ng santuwaryo, ang tabernakulo, ang Krus, ang icon ng Banal na Awa, at ang banal na estatwa ng Our Lady of Mt. Carmel. Ngayong buwan ang icon ng St. Theresa ay narito pa rin. Ipinagdiwang namin ang Piyesta ng St. Theresa noong nakaraang buwan, at ngayon ay kalagitnaan ng Nobyembre, kaya’t ang icon ng St. Theresa ay nasa Simbahan pa rin.

Oh Lord, ngayon ay kapistahan ng Pag-aalay ng Lateran Basilica. Pinapaalalahanan tayo ng Simbahan ng Basilica pagdating sa pagdalo natin sa Misa. Dumarating kami sa bawat Iglesya upang makilala ang Diyos, upang lumingon patungo sa santuwaryo, manalangin, magpatirapa, at sambahin.

Sa bawat Iglesya sa buong mundo, mayroong isang dambana, isang tent. Sa partikular, binibigyan din tayo ng Diyos ng pagmumuni-muni. Ang bawat isa sa atin ay isa ring dambana, isang templo sa ating mga puso, upang anyayahan ang Diyos na dumalo at manatili sa atin. Sa tuwing tatanggapin natin ang Eucharistic Jesus kapag ipinagdiriwang ang Misa, nakikilahok tayo sa banayad na mesa kasama ang langit.

Oh Panginoon, lumiliko kami patungo sa aming Simbahan, patungo sa Jerusalem, ang lugar kung saan hinayaan ng Diyos ang mga matatanda, ang mga messenger, ang mga propeta, at ang mga nasa hanay ng pamumuno na bumuo ng magagaling na mga basilicas sa kurso ng kasaysayan, na pinapaalalahanan sa atin ng Mabuting Balita at ng Ebanghelyo , ay mga lugar ng pagsamba para sa Diyos, tunay na mahusay at kahanga-hangang mga lugar.

Sa nakaraang ilang taon, bumisita kami sa maraming lugar. Nang nasa Washington D.C. kami, nakita namin ang White House, at binisita namin ang Basilica ng Immaculate Conception.

Kapag sa Los Angeles, binisita din namin ang maraming mga Simbahan. Maraming mga Simbahan sa maraming lugar na binisita namin, upang manalangin at magalang na itaas ang Anim na Kowtows.

Sa nakaraang ilang taon, pinayagan kami ng Diyos na maglakbay nang marami. Pagkatapos ay bumalik kami dito, sa St. Theresa Church. Ang santuwaryo sa ating mga puso, kasama ang ating pananampalataya, kasama ang ating mga kaluluwa, ang ating mga puso ay isang templo din, na nagpapaalala sa atin na tanggapin ang Diyos sa ating mga puso.

Hinihiling namin na makasama ang Diyos, gabayan kami, at tulungan kaming magkaroon ng kamalayan na kailangan din naming ihanda ang templo sa aming mga puso. Kailangan din nating maging handa na alisin ang lahat ng mga kahinaan at pagkakahawalang-kilos sa ating pang-araw-araw na buhay.

At kailangan din nating magkaroon ng kamalayan ng lahat sa ating mga saloobin, kilos, at gawa, upang maging karapat-dapat na makita ang Diyos, sambahin ang Diyos, mahalin ang Diyos, magtiwala sa Diyos, at ipagkatiwala sa Diyos. Sinasamba namin ang Diyos.

Diyos, mangyaring banalin, ibahin ang templo sa puso ng bawat tao, bawat araw, at sa bawat panahon, upang makilala at makilala natin ang Diyos.

Sa taong 2020, ang pandemya ay hindi natapos, at nananatili pa rin hanggang ngayon. Ang nakaraang sampung buwan ay sapat upang ipaalam sa amin ang biglaang takot sa hindi inaasahang mga kaganapan. Isang mahusay na bansa, may disiplina, sibilisado, at napakayaman, ngunit nahulog din sa isang sitwasyon na may mahigpit na araw; sa mundong ito kung aling ibang bansa ang higit na may kapangyarihan? Aling bansa ang isang huwarang bansa na nakakaimpluwensya sa buong mundo, tulad ng Amerika?

Bagaman lumipas ang mga taon, ang lugar na ito pa rin ang lugar, kahit na ang kasaysayan nito ay mas mababa sa 250 taon, ngunit may pinagmulan ito na dapat malaman ng mga tao. Ang lupaing ito, ang bansang ito, ay ibinigay sa mga unang tao ng Diyos. Nang masakop nila ang lupaing ito, kinilala nila ang Diyos, nanalangin sila sa Diyos, naniniwala sila sa Diyos.

Ngayon ang bansang ito, ang Estados Unidos, ay mayroong maraming mga tao mula sa iba’t ibang mga bansa na naroroon at nakatira dito. Hindi ba ang Diyos na nagbigay sa mundo ng isang bansa para sa maraming mga tao upang magkaisa, upang magkaisa, nang walang pagkakaiba, upang magkaroon ng isang bansa na kinikilala mayroong isang Diyos na tinipon ang lahat ng mga tao, upang maniwala sa Kanya, upang sumamba sa Kanya, upang mahalin Siya, at ipatupad ang Kanyang mga batas?

Ang Unang Kowtow, magalang naming iniaaly sa Diyos Ama.

O Diyos Ama, mayroon kaming Sampung Utos mula pa noong panahon ni Moises. Ang oras ni Hesus ay nagdala sa atin ng kaligtasan, na nagpapalaya sa atin, at nagturo sa atin na magsanay at sundin ang mga turo ng Diyos.

Ang Diyos ay namatay para sa mga kasalanan ng sangkatauhan, dahil sa paghihimagsik, kawalan ng katarungan, pagsuway. Ipinagkaloob sa atin ng Diyos ang Kanyang pagmamahal, nanatili sa atin, at pinayagan kaming pagnilayan Siya. Sa pamamagitan ng Kanyang Katawan at Dugo, sa pamamagitan ng Kaniyang laman, iniwan Niya tayo ng isang doktrina, binigyan tayo ng pananampalataya, buhay. Ang doktrina ay upang tayo ay matuto at magsanay.

Sa paglipas ng 2,000 taon, nagpapatuloy ang doktrinang iyon, ngunit sa maraming mga panahon, mayroon pa ring mga giyera, away, pagdurusa. Napakababaw ng pananampalataya. Ginagamit pa rin ang kapangyarihan.

Maraming mga kwentong narinig sa Ebanghelyo tungkol sa mga Eskriba at mga Pariseo. Ang mga taong may kapangyarihan, na walang puso, ngunit mayroon lamang teorya, pansariling interes, sanhi ng paghihirap, pagluluksa, at karamdaman sa bansa.

Ngayon ang taong 2020 ay isang oras ng radikal na sibilisasyon at high-tech na agham, at malinaw na nakita natin na walang doktrina, walang katotohanan, walang pag-ibig, ngunit pera lamang, kapangyarihan lamang, isang buhay na ipinagpapalit ng mga materyales, pera, nakakalimutan ang budhi, ang pakiramdam ng tama at mali, moralidad, etika. Ngayon malinaw na nakikita natin ang sitwasyon.

Oh Diyos, gaano kalungkot at nakakasakit ng puso sa mga nakakaalam ngunit mabuhay pa rin ng isang makasariling buhay isang buhay na nasiyahan ng pera, pagnanasa, kasakiman, at posisyon, anuman ang mangyari sa mundo. Ngayon ay napakalinaw, sa harap mismo ng ating mga mata.

Oh Diyos, paano ang lahat ng kalikuan ay magtatapos ng mabuti? Ang sangkatauhan sa kasakiman, pagkamakasarili, kahangalan, ay ginagamit ng iba, na kung saan ay ang diablo at ang nakatagong kapangyarihan sa ilalim ng lupa, na gumamit ng pera upang bumili ng mga kaluluwa, budhi, at moralidad.

Mahal ng Diyos ang bansang ito. Pinagpala ng Diyos ang Estados Unidos, para sa lahat ng mga tao na naroroon sa bansang ito, upang magkaisa, upang matulungan ang bansa na maging malakas, mayaman, na may masaganang kasanayan, at advanced na agham at teknolohiya, upang mabuo ang pangunahing pundasyon, kapag tunay na nauunawaan ng mga mamamayan ang kahulugan ng kung ano ang isang bansang pinagpala at naliwanagan ng Diyos.

Ibinibigay ng Diyos sa mga mahihirap na tao na dumating sa lupaing ito ang pagkakataong mag-excel, sa kanilang lakas, sa kanilang forte, sa kanilang pag-aaral. Sa kanilang pagsisikap, sila ay naging matagumpay, at kasama sa mga ito ang mga Vietnamese na nagmula sa mahihirap na pamilya, ngunit sila ay naging milyonaryo at maging mga bilyonaryo at naroroon sa bansang ito, ang Amerika.

Hindi lamang ito para sa mga Vietnamese, ngunit para sa lahat ng mga tao na nagmula sa ibang mga mahihirap na bansa, at natutunan nila kung paano magtagumpay at maging mayaman, sa pamamagitan ng katuwiran at katotohanan. Sa kabaligtaran, may mga nasa posisyon ng kapangyarihan, sino ang mga pinuno, na lubos na napahamak at nasuhol ng mga banyagang bansa.

Maraming tao ang nagdarasal at maraming tao ang tumingin sa kanilang budhi at moralidad upang matukoy ang mga bagay, sa kasalukuyan, sa nakaraan, at para sa mga susunod na araw.

Gaano man kahusay ang talento, gaano kahusay ang plano, gaano ka advanced sa agham at teknolohiya ang mundo, sa kamakailang pandemya ang lahat ay tumigil.

Nakita namin ang maraming kapwa tao na namatay, ang pinsala, ang pagbagsak ng lahat ng naitayo ng mga tao, umaasa sa kanilang sarili. Imposibleng tanggihan ito sapagkat ang kalagayan ng tao ay limitado, hindi ma-master ang lahat.

Ito ay isang dakilang ispiritwal na ipinagkaloob ng Panginoon na pinapaalala sa pamamagitan ng salot sa mga araw ng pagkabulok, mula sa ekonomiya hanggang sa paghihigpit at kontrol sa buhay ng pananampalataya ng mga Kristiyano at Katoliko.

Mayroong mga batas na naipasa patungkol sa pagpapalaglag at homosexual. Ang lahat ng mga bagay na ito ay napakaliit.

Nasaan ang Sampung Utos ng Panginoon? Ang mga Katoliko ay mga taong kabilang sa Diyos. Gaano man kasalanan, hindi tayo maaaring kumilos laban sa batas ng Diyos, hindi tayo maaaring kumilos laban sa pinakamahalagang Sampung Utos.

Ngunit ngayon ang Sampung Utos ay hindi pinapansin, at ang batas ng Diyos ay binago ng batas ng tao sa mundo.

Ang mga nakaupo sa bench sa loob ng 40 taon ay walang ginawa sapagkat hindi nila alam ang Diyos o kahit na alam nila, sinusunod pa rin nila ang mga batas ng isang radikal na lipunan, na may kalayaan sa homosexualidad, kalayaan sa pagpapalaglag.

Mayroong mga hindi maisip na batas sa malayang bansang ito. May mga kagalang-galang na batas, ngunit mayroon ding ilang mga batas na hinihimok ang mga tao sa karumihan, nawawala ang moralidad at etika.

O Diyos, ang lahat ng mga bagay na ito ay kailangang maiharap sa Inyo, sapagkat kung ano ang ginagawa ng lahat sa amin sa araw-araw sa buhay ay karaniwang mga bagay, ngunit ito ang pinakamahalagang sandali, isang panahon kung saan hinihiling namin sa Iyo na maawa ka sa amin, upang pakinggan ang aming taimtim mga dasal

Pinagpala ng Diyos ang bansang ito, isang bansang pinili ng Diyos, ang pinakamayaman, pinakatanyag, na may pinaka-advanced na agham at teknolohiya.

Ang bansang ito ay ang Estados Unidos, kung saan maraming mga tao ang may pagkakataon na sumulong, sumulong, matuto, at malaman kung ano ang ipinagkaloob ng Diyos sa mga pag-aari Niya sa katuwiran, sa hustisya, sa katotohanan.

Ibinibigay ng Diyos sa mga naniniwala sa Kanya, iyong mga natututo at kinikilala kung ano ang kailangang gawin at dapat gawin sa paraan ng Diyos. Lahat tayo ay makasalanan, walang perpekto sa harapan ng Diyos.

Ngunit ang Diyos ay dumating upang iligtas tayo sa mga kasalanan, at binigyan tayo ng Diyos ng pagkakataong malaman at malaman ang tungkol sa Kanyang doktrina, sa pamamagitan ng Panginoong Jesucristo, ang Anak ng Diyos, na namatay para sa sangkatauhan, upang magkaroon tayo ng bagong doktrina, isang bagong pananampalataya , isang bagong kagalakan, at isang bagong mundo, na ipinagkaloob ng Diyos sa aming desisyon na maging Kanya.

Alam natin na ang kabutihan ay nagmula sa Diyos, at ang katuwiran at hustisya ay pagmamay-ari din ng Diyos. Ang Diyos ay ang Kataas-taasang Nilalang na nagmamahal at ang Kanyang Banal na Awa ay nagbibigay ng pagkakataon sa sangkatauhan.

Kahit na ang bulag at makasalanan, binibigyan din sila ng Diyos sa sandaling ito, upang makilala nila at malaman kung ano ang kinakailangan upang sila ay bumalik, at ang mga namumuhay sa kasinungalingan ay dapat ding magising upang bumalik.

Nilikha ng Diyos ang sangkatauhan. Nilikha ng Diyos sina Adan at Eba. Ibinigay ng Diyos ang lahat at inatasan silang huwag kumain ng ipinagbabawal na prutas, sapagkat ang pagkain ng ipinagbabawal na prutas ay lumalabag sa batas ng Diyos. Dahil sa kasalanan ngayon, ang mga tao ay dapat magtiis, sapagkat sa pamamagitan ng pagkain ng ipinagbabawal na prutas na nawala sa sangkatauhan ang ipinagkaloob ng Diyos. Iyon ang unang batas, at ito rin ang huling batas ng kasaysayan.

Kaya’t ang sangkatauhan ay hindi maaaring kumilos nang madali alinsunod sa isang paraan o sa iba pa. Pinagbigyan ng Panginoon. Sa mga nagdaang panahon, si Jesus, ang Pangalawang Persona ng Diyos, ay dumating at nagturo sa atin.

Namatay siya para sa atin. Iniwan Niya sa atin ang isang walang hanggang doktrina, sa kapayapaan, sa kaligayahan, sa pagkakaisa, sa kaunlaran. Ngunit kung nabigo tayong sundin dapat nating harapin ang paraan na pipiliin natin, sa kamatayan, dahil sa kasakiman, pagkamakasarili, pagsalakay ng dayuhan, kayabangan, kayabangan.

Sapagkat lubos nating tinanggihan ang buhay ng kabanalan na kailangan natin, tinatanggihan natin ang Diyos, kaya’t malaya at komportable tayong nabubuhay, nag-aalaga ng mga kasalanan, nagpapalakas ng mga kasalanan, at mapupunta tayo sa mga kasalanan.

Ito ang mga sandali na nakikita natin ang kasamaan na kinokontrol ang lahat dahil masyadong mahina tayo, sinasamantala tayo, at sa huli, hindi tayo maaaring tumayo, hindi tayo matatag, sapagkat natatakot tayo sa nakatagong kapangyarihan sa ilalim ng lupa mula sa nakaraan hanggang ngayon .

Walang makakapigil sa ating pananampalataya sa Diyos. Dapat nating tuparin ang mga gawa ng Diyos, kung gayon gaano man kasalanan, nagpapatawad ang Diyos kapag nagsisi tayo. Gaano kasawiang-palad ang mga tao na pag-aari ng Diyos ngunit hindi sila bumalik ayon sa mga paraan ng pagtuturo ng Diyos.

Mas mahusay tayo kaysa sa kanila sapagkat tayo ay matuwid, nabubuhay tayo sa katarungan, nabubuhay tayo sa buhay na mayroong Diyos. Sa Kanyang pagtuturo, hindi tayo kumikilos bilang mga anak ng kadiliman. Kami ay matuwid na tao, mga anak ng ilaw.

Dumating ang oras para sa mga anak ng ilaw at mga anak ng kadiliman upang labanan ang isang mabangis na labanan sa mundong ito.

Napaka makatarungan ng ating Diyos. Bago pa Siya gumawa ng anumang bagay, nais Niyang bigyan ng pagkakataon ang mga tao. Hinahayaan niyang mangyari ang lahat ng panloloko, kasinungalingan, kalokohan, na ganap na itinago ng mga henerasyon upang sugpuin ang katotohanan at hustisya sa bawat bansa.

Pinapayagan ng Diyos ang lahat ng mga mapanlinlang na manipulasyon na may mga nakatago, marungis, masasamang pagkilos, na magpatuloy alinsunod sa paraan nito mula sa simula, ngunit pagkatapos ay tatahan ang Diyos nang isang beses at para sa lahat. Kung totoong tayo ang mga taong naniniwala sa Diyos, pagkatapos ay magkaisa tayo.

Ito ang mga araw ng buhay at kamatayan na mahalaga sa ating buhay, sa labanan na kasalukuyan natin.

Ang tanging nalalaman natin ay mayroon kaming suporta ng Diyos, pag-ibig ng Diyos, at ang Diyos ang pinaka-makatarungang Hukom na hawakan ang lahat ng mga bagay na nasa kasalukuyang panahunan na sitwasyon.

Kaya ngayon na ang oras na huminto tayo sa pagtingin sa mga bagay na negatibo. Hindi tayo kailanman talo, tayong mga tao na namumuhay sa mga turo ng Diyos, na may Kanyang doktrina magpakailanman. Bilang mga anak ng Liwanag, humahawak tayo sa katapatan, hustisya, at katuwiran. Hindi kami sumusunod sa paraan ng mga taong nagtataksil sa Diyos, na nagbebenta ng kanilang Diyos para sa katanyagan at kita.

Ngayon O Panginoon, iyan ang mga aspeto na inaangat namin sa Iyo. Ang mga bagay ay nangyayari, ngunit dapat mayroong mga tao na patuloy na aangat sa Diyos, makipag-usap sa Diyos, at humihiling sa Diyos. Sapagkat ang mundong ito ay nangangailangan ng isang tinig, nangangailangan ng matitibay na mga salita upang maiangat sa Diyos, upang hilingin na makialam ang Diyos.

Alam natin na nakikita ng Diyos, alam ng Diyos, at tiyak na hindi hahayaan ng Diyos na ang mga matuwid na tao ay patuloy na makulong, upang maghirap, pumatay tulad ng mga messenger at propeta noong una.

Hindi hahayaan ng Diyos na ang mga pag-aari Niya ay papatayin ng mga kamay ng kaaway.

Kaya’t ngayon ang kaluwalhatian ng Diyos ay nahahayag, na may maluwalhating muling pagkabuhay ng Panginoong Jesucristo. Tulad ng sinabi Niya, kasama pa rin Niya tayo. Nagdadala siya ng kaluwalhatian at muling pagkabuhay. Nais Niyang hayaan ang Kanyang mga tao, Kanyang mga anak, at lahat, na lumingon sa Kanya sa pamamagitan ng doktrina, na kilalanin ang Kanyang presensya at suporta.

Dumating ang oras para sa Kanya na pasiglahin ang puso ng mga tao. Dumating na ang oras na pahintulutan Niya ang mga tao na pumili sa pagitan ng mabuti at masamang gawain. Hinahayaan niya ang mga tao na kilalanin na ang nangyayari ay nakakatakot, kasuklam-suklam, at nakakatakot.

Sigurado ako, naniniwala ako na ang mundong ito ay maraming matuwid na tao.

Ngayon, O Diyos, ipinagdarasal namin ang lahat ng mga mamamayan sa bansang ito. Ito ang sandali na kailangan nila upang lumapit sa Diyos sa pamamagitan ng pagdarasal, na humihiling sa Diyos na patawarin ang kanilang mga kahinaan at pagkukulang.

Lahat tayo ay makasalanan. Ito ang oras upang humingi ng awa sa Diyos at bigyan tayo ng pagkakataon.

Sa mga araw na ang sangkatauhan ay dapat na mapailalim sa mga bagay na kanilang pinili, dapat tayong umasa sa Diyos tulad ng sa panahon ni Moises nang ang mga tao ay naalipin ng Ehipto. Hinayaan sila ng Diyos na alipin ng maraming taon, sa wakas dahil sa taimtim na mga panalangin, dumating ang oras na narinig sila ng Diyos at naawa ang Diyos. Tinawag ng Diyos si Moises upang akayin sila palabas ng Ehipto, at pinayagan ang mga Israelita na pumasok sa ipinangakong lupain na inalok sa kanila ng Diyos.

Sa loob ng maraming siglo sa mundo, higit sa 2000 taon, partikular ang kasaysayan ng bansang ito, kahit na mas mababa sa 250 taon ngunit nakasalalay sa mga hindi tunay na pagmamay-ari ng Diyos. Ang batas ng Diyos ay hindi isinagawa sa lupaing ito, kaya’t ang mga bagay ay naging mas masama at masalanta. Ang mga araw ng kaguluhan ay tila sinalakay ang lahat na nasa moral na pundasyon ng bansang ito.

Ang mga tao ay hindi nabubuhay sa pamamaraan ng Diyos, sapagkat pinapayagan ng batas ang kalayaan at kasiyahan para sa kanila na magpatuloy na magkasala, upang tanggihan ang awtoridad ng Diyos, at patayin ang buhay ng mga inosenteng bata. Ito ay isang pinaka-kakila-kilabot na krimen kung saan ang sangkatauhan ay dapat na responsable para sa kanilang ginagawa.

O Diyos, ito ang mga sandali na kami ay may malay tungkol dito dahil nakatira kami sa isang lipunan na maluwag ang kalayaan ng tao. Kung walang batas, kung gayon ang mga tao ay magpapatuloy nang walang pagpipigil, ngunit sa batas kung gayon ang mga tao ay biktima ng mga panahon.

Yaong sa mga batas na naaprubahan ng gobyerno na kaaya-aya sa mga mamamayan, kaaya-aya sa kanilang mga tungkulin, ngunit ang mga batas na ito ay nagdudulot ng kalungkutan, kawal, pagkasira, at kasalanan sa mga taong hindi paglabag at ang mga biktima ay nahulog sa isang madaling araw tulad ng naaprubahan ng batas.

Iyon ang batas tungkol sa pagpapalaglag, ang batas tungkol sa homosexual, ang batas kung saan malaya ang mga tao na gawin ang lahat ng uri ng mga bagay na mali.

Ang mga tao ay maaaring gumamit ng droga, malayang gumamit ng opium at cocaine, gumawa ng panggagahasa, at isang tiyak na bilang lamang ng mga tao ang napunta sa kulungan, at madali silang makalabas.

Walang magagawa bilang maliit na tao, ngunit alam natin na mayroong Panginoong Diyos na nakikinig, ang Panginoong Diyos na humahatol, ang Panginoong Diyos na nagbibigay, ang Panginoong Diyos na nagpapahintulot, at ang Panginoong Diyos na mabait at puno ng awa Nakikiusap kami sa Diyos. Nakikiusap kami sa Diyos. Nakiusap kami para sa awa ng Diyos na makialam ayon sa pamamaraan ng Diyos.

Ang pagbabalik ng Diyos sa ating bansa ay nagdudulot ng seguridad at kapayapaan na ating hinahangad, upang huwag mangibabaw ng mga masasamang espiritu at kontrolado ng mga taong gumagamit ng kanilang kapangyarihan upang sugpuin ang ating buhay sa pagsamba. Lalo na sa mga nagdaang araw, kahit ngayon, ang bilang ng mga taong pumupunta sa Simbahan ay nabawasan dahil sa pandemya.

Mayroong maraming mga estado na may maraming mga Iglesya na sarado pa rin, at ang ilang mga Simbahan ay sinunog at ang mga estatwa ay nawasak. Nagkaroon ng maraming katiwalian sa nakaraang ilang buwan.

Tulad ng para sa ating kasalukuyang mundo, ang mga tao ay napakasama, tuso, at nakaliligaw sa kanilang mapanlinlang na kalikasan. Wala tayong magagawa, nakataas lamang tayo sa Diyos.

Nawa ay magtulungan silang buuin ang Estados Unidos ng Amerika, palaging itaguyod ang hustisya at katuwiran ng Diyos, para sa Sampung Utos upang bumalik sa sangkatauhan, at ang batas ng Diyos na dumating sa mga mamamayan. Inaasahan namin. Alam lang natin na ito ang ipinagdarasal natin at nakikita natin ang pinili natin, na maiangat natin sa Diyos. Tungkol sa lahat ng iba pa, hinihiling namin sa Diyos na planuhin at ayusin. Nawa ang kalooban ng Diyos ay magawa sa ating mundo.

Ngayon, binubuhat natin sa Diyos Ama ang ating pasasalamat, pasasalamat, papuri, pagsasaya, at paghingi ng tawad. Pare patawarin mo po kami.

Ang Pangalawang Kowtow, magalang tayong itintaas kay Hesus.

Itinataas tayo kay Hesus. Nagpapasalamat tayo at nagpaparangal sa Diyos sapagkat Siya ay namatay para sa atin patungo sa kalbaryo. Binigyan niya tayo ng pananampalataya at pag-asa. Nanatili siyang kasama namin.

Si Hesus ay namatay sa Kalbaryo, ngunit ang Kalbaryo ay nagtataglay ng pangako, na may kasukdulan para sa mundo na ang tagumpay para sa mga taong kabilang sa Kanya. Kaya’t ito ang mga bagay na inaasahan natin, para tumayo ang bawat isa at kilalanin ang Kamay ng Diyos.

Ang Kanyang pagkabuhay na mag-uli at ang Kanyang kaluwalhatian ay magdadala sa atin mula sa kadiliman pabalik sa ilaw. Masidhing pinasasalamatan natin ang Diyos, pinupuri, at niluluwalhati ang Diyos.

Ang Pangatlong Kowtow, magalang tayong iniaalay sa Banal na Espiritu.

Nagpapasalamat kami sa Banal na Espiritu, ang pag-ibig ng Ama, at ng Anak. Siya ang ilaw, ang karunungan, ang talas.

Humihiling kami sa Banal na Espiritu na tulungan kami at pagpalain ang lahat sa aming Simbahan – si Papa Francis, ang mga kardinal, ang klero, at lahat ng mga Simbahan sa buong mundo.

Tungkol sa mga pari na laging gumagabay sa kawan, mangyaring bigyan sila ng karunungan at anghang upang akayin ang kawan na pumili ng landas sa doktrina ng Diyos, upang matulungan kaming bumalik, at hindi mawala, sapagkat kami ang mga biktima na napapailalim sa gobyerno, napapailalim sa bawat aspeto ng batas na nilikha ng sangkatauhan. Kaya’t ngayon hinihiling namin sa Diyos na pagpalain ang klero, na dapat malaman ang batas ng Diyos, sa katuwiran na kinakailangan.

Nawa manalangin ang klero, magsalita para sa pagkakaisa, at magkasama na mapagtanto na dapat nilang ipaglaban ang kanilang pagmamay-ari, dapat nilang ipanalangin ito, dapat silang magbuhat, at dapat magsanay.

Tungkulin ng mamamayan na magsalita upang magdala ng totoong kapayapaan, katuwiran, pagiging patas, at hustisya, na kinakailangan sa Amerika. Kami ay lubos na nagpapasalamat sa Banal na Espiritu. Pinupuri natin Siya at nagpapasalamat sa Kanya sa pagiging matiyaga sa amin.

Naghihintay pa rin siya sa atin, at patuloy Siya na nagbibigay at nagpapaliwanag sa atin, upang magkaroon tayo ng mga araw na kinikilala at taos-pusong bumalik.

Nagboluntaryo kami at handa kaming bumalik, upang sambahin ang Diyos, ang Kataas-taasang Nilalang na sinasamba namin. Natagpuan natin ang pag-ibig at ang mapagkukunan ng biyaya at kapatawaran sa Ama, Anak, at Banal na Espiritu.

Ang Pang-apat na Kowtow, magalang naming iniaalay sa Katawan at Dugo ni Kristo.

Oh Eucharistic Jesus, nagpapasalamat ako sa Inyo. Ngayon kung hindi ka nanatili sa amin, walang Misa, walang Simbahan, gaano ka walang magagawa ang mga tao. Ang Presensya ng Diyos ay isang puwersa habang ang Diyos ay nananatili sa sangkatauhan.

Ang Diyos ay nananatiling nakatago sa isang maliit na host upang makasama tayo at binigyan tayo ng pananampalataya, isang bagong mapagkukunan ng buhay at pag-asa. Sa mga panahong ito ng mga pagsubok, pinabayaan tayo ng mga tao, ngunit hindi tayo tinanggihan ng Eukaristiya Jesus, malusog man o may sakit. Sa nakaraang pandemya, kahit ang mga pari ay natatakot, maraming mga tao ang natatakot, ngunit ang Eukaristiko na Jesus ay kasama pa rin natin, nasa atin pa rin, binibigyan pa rin tayo ng pagkakataon na tanggapin Siya. Siya ang pang-espiritong gamot na nagpapakain sa kaluluwa.

Siya rin ang pagkain upang pakainin tayo sa landas na ito. Kasama niya tayo, pinoprotektahan tayo. Alam man natin o hindi, ang pagmamahal na iyon ay ipinagkaloob sa atin magpakailanman. Ngayon Siya ay nag-iisa, Siya ay napabayaan, at Siya ay nagtitiis. Nakikita niya ang mga tao na napiling maging mga pastol na walang respeto at respeto, na hindi siya binibisita, at hindi iginagalang Siya.

Ito ay pinakamasakit sapagkat sa loob ng maraming taon ay naghihintay pa rin si Jesus, ngunit binibigyan pa rin Niya tayo, para makilala natin Siya, makilala Siya, makita Siya, tanggapin ang Kanyang ilaw. Naniniwala kami na ang pagkakaroon Niya ng higit sa 2000 na taon ay nasa atin pa rin at hindi tayo iniiwan.

Ngayon ang mga gawaing ginagawa natin, ang mga bagay na naririnig, ginagawa natin sa isang determinadong paraan upang maangkin ang Diyos. Sapagkat ang Diyos ay mananatili sa atin at pinapayagan tayong makilala Siya, upang maiangat natin ang tunay na mga salita, igalang siya, mahalin Siya, at bisitahin Siya muli, upang mabawi ang mga araw kung kailan nakalimutan ng sangkatauhan ang Diyos at walang respeto.

Sa harap ng mga pagsubok, tuluyan nang inabandona ng sangkatauhan ang Diyos sa kani-kanilang sariling paraan, walang respeto sa Eucharistic Jesus. Ang Diyos ay Panginoon ng pag-ibig; Nais ng Diyos na makilala natin Siya at kilalanin Siya. Pinoprotektahan niya tayo. Binibigyan niya tayo ng pag-asa.

Sinasamahan niya tayo sa lahat ng antas ng pamumuhay. Tagumpay o pagkabigo, may sakit o malusog, lahat ng bagay ay mula sa Diyos na mananatili sa atin. Kaya’t mula sa pananampalatayang mayroon tayo ngayon, at mula lamang sa pananampalatayang iyon na manatili sa isang Simbahan.

Ang bawat isa ay umuwi na upang tamasahin ang hapon kasama ang kanilang pamilya, ngunit nanatili kami dito kasama ang Eucharistic Jesus. Nakikita natin ang pag-ibig ng Diyos. Maraming tao ang nakakalimot sa Diyos, ngunit ang Diyos ay ang Panginoon pa rin na nagmamahal at tapat sa Kanyang mga pangako.

Tulad ng sinabi ng Diyos sa Simbahan pati na rin sa mga layko: “Lumabas kayo at ipahayag ang Mabuting Balita, mananatili ako sa iyo araw-araw hanggang sa katapusan ng panahon.” At sinabi din ng Diyos, “Halika sa akin, kayong lahat na pagod at nabibigatan, sapagkat madali ang aking pamatok at magaan ang aking pasanin. Lumapit kayo sa Akin, yaong nabibigatan, at bibigyan kita ng kapahingahan. ”

Oh, Eucharistic Jesus, Ikaw ang nagbigay sa amin ng higit na lakas at higit na lakas ng loob. Naroroon ka upang dagdagan ang aming pananampalataya. Binigyan mo kami ng gamot upang matulungan kami sa mga landas na puno ng mga pagsubok.

Oh, Eucharistic Jesus, paano namin nasasabi ito? Ito ay sapagkat Bumisita ka, Nagpakita ka. Nagdala ang Diyos ng ilaw na sumasakop sa buong mundo.

Sinabi ng Diyos na kapag ang ilaw ay tunay na darating, kung gayon ang dilim ay mawawala. Kami ay kinubkob ng kaaway sapagkat ang mga anak ng kadiliman ay hangal, sila ay naging bulag, may mga mata na hindi nakakakita, mga tainga na hindi maririnig, at mga pusong hindi nakakaintindi, at patuloy silang gumagawa ng mga kasalanan at ikinagalit ang Diyos.

Ngunit mayroon pa ring mga anak ng ilaw.

Ngayon may mga anak ng kadiliman, ngunit mayroon ding mga anak ng ilaw. Ipinagtatanggol ng Diyos ang mga anak ng ilaw, at dinala din ng Diyos ang ilaw na iyon upang lumiwanag sa mga anak ng kadiliman upang sila rin ay tumayo at bumalik sa Diyos.

Ito ang mga gawaing ginagawa ng Diyos na dapat paniwalaan ng sangkatauhan. Tungkol sa mga bagay na ipinagkaloob sa mundo, ipinagkaloob ng Eucharistic Jesus at sinusuportahan Niya ang mga tao sa oras na ito. Ang Kanyang pangako, “Halika sa Akin, bibigyan kita ng pahinga.”

Ang mga aspetong iyon, ginawa at ginagawa ng Diyos. Ngayon kami ang mga nagpasimuno upang maiangat ang Diyos, lumapit sa Diyos, na may pasasalamat, may pasasalamat, na lumapit sa Diyos sa lahat ng hindi pa alam ng ating mga kapatid, hindi pa rin naniniwala, ngunit maniniwala sila.

Sinusuportahan sila ng Kamay ng Diyos, at magkakaroon sila ng bansang kanilang hinahangad. Ang Diyos lang ang nagbibigay.

Naghihintay ang Diyos para sa araw na ito. Alam na ng maraming tao kung ano ang dapat gawin. Sapagkat sa huling oras ang Diyos lamang ang Kataas-taasang Nilalang na nagliligtas sa atin sa laban ngayon sa pagitan ng mabuti at masama. Maraming mga tao ang tumayo, at kahit na hindi nila alam ang Diyos, sila ay dumating upang manalangin. Bagaman hindi nila kailanman nakilala ang Diyos, kilala nila ang Lumikha, at kilala nila ang Panginoong Jesucristo, at dumating sila upang harapin Siya.

Ito ang oras kung kailan maraming tao ang nakakakilala sa Eucharistic Jesus. Ito ang panahon kung saan ang kayamanan ng Eukaristiya ay inialay sa sangkatauhan. Ito ang panahon kung kailan nakikita ng sangkatauhan ang matayog na kabanalan na nakatago sa pamamagitan ng Eukaristiya.

Magkasama tayo sa pagkakaisa, igalang, sambahin, igalang, at pasalamatan ang Diyos, ang Kataas-taasang Nilalang na sinasamba natin, at ang Kataas-taasang Nilalang na nakikialam para sa atin at para sa mundo. Sa pananampalataya, makikita natin ang lawak at kalaliman. Sa pamamagitan ng pananampalataya, natatanggap natin ang pag-ibig ng Diyos, at mayroon kaming lakas at lakas ng loob na magsalita.

Ang boses ng mundo ay tahimik nang matagal dahil kulang tayo sa lakas ng loob. Napakahigpit at maselan namin na hindi namin napili kung ano ang ipinagkakaloob at ipinagkakaloob ng Diyos ngayon.

Dumating ang oras upang hindi na sundin ang pagiging mahigpit ng tao, hindi na sundin ang batas ng tao, ngunit upang mabilis na lumapit sa paanan ng Eukaristiya na Jesus, sa pamamagitan ng pagmamalaki ng Eucharistic Jesus, upang sumuko, sumamba, at igalang Siya.

Para doon ang lugar ng pag-asa, ang lugar na natatakpan ng ilaw upang masuportahan ang mga tao sa kadiliman at kamatayan. Sinasamba, pinupuri, at niluluwalhati ang Diyos.

Ang Fifth Kowtow, magalang naming iniaalay sa Limang Banal na Sugat ni Jesus.

Ang Limang Banal na Sugat ay sumasaklaw sa isang kasaysayan na sumasaklaw sa maraming henerasyon, na nagmamarka ng pagmamahal sa kapatawaran. Namatay si Jesus upang magkaroon ng buhay ang sangkatauhan.

Nais ng Diyos na malaman natin na kapag namatay tayo, sa gayon ay mabubuhay tayo, at mamumuhay sa isang perpektong paraan, at natanggap namin ang tatak ng kapatawaran sa aming mga kaluluwa sapagkat ang Diyos ay dumating na may layuning iligtas tayo, upang mailigtas ang mga makasalanan tulad natin. Ngunit lubos kaming nabigo upang maunawaan.

Ang aming pag-unawa ay limitado sa buhay na ito na may mga panuntunan – wala kaming nararamdaman, wala kaming kamalayan, kumikilos kami nang walang pagwawalang-bahala at masaktan ang ating masamang gawi.

Ngunit ang Limang Banal na Sugat ng  tinubos tayo.Ang Limang Banal na Sugat kumakatawan sa matagumpay na kaluwalhatian sa pamamagitan ng kamatayan ng Panginoong Hesukristo, upang mabuhay tayo.

Ang Daan ng Krus, ang presyo ng bayad sa Dugo, ang mabigat na Krus, ang Korona ng mga tinik, ang mga marka ng pako, ay nagpapahiwatig ng kahulugan na ipinagkaloob ng Diyos sa sangkatauhan.

Ngayon ang Diyos ay patuloy na nagbibigay sa sangkatauhan ng Unang Banal na Sugat, na kung saan ay ang pag-ibig ng Diyos Ama na ipinagkaloob magpakailanman.

Ang Pangalawang Banal na Sugat ay si Jesucristo, ang Tagapagligtas, na dapat nating paniwalaan upang magkaroon ng buhay, at ang Pangatlong Banal na Sugat, ang Banal na Espiritu, ay ang pag-ibig, ang ilaw, ang katotohanan, na humahantong sa atin sa buhay na sumusunod sa doktrina na dapat magsanay.

Ang Pang-apat na Banal na Sugat ay ang Sagradong Presensya na wala sa sinuman, ngunit mayroon tayo, iyon ang Eucharistic Jesus. Mayroon tayong Jesus na namatay para sa atin, at itinatag Niya ang Banal na Sakramento para sa ating Simbahan at lahat ng mga tupa ng Diyos.

Ang kabanalan na iyon ay naroroon pa rin. Ito ang Eucharistic Jesus. Ngayon ay sumusuko tayo, nagsusumite, sumamba, nagpaparangal, at nagpapasalamat sa Diyos.

Bukod dito, ngayon hindi natin maiintindihan ang kataas-taasang misteryo na ito lamang, sapagkat hindi natin ito naiintindihan at maranasan, kahit na higit sa 2000 taon mula nang bigyan tayo ng Diyos. At mayroon pa rin kaming Ina Mary, ang Fifth Holy Wound.

Kinakatawan tayo ni Inang Maria. Sumasama siya at mananatili sa Eucharistic Jesus. Kinakatawan tayo ni Inang Maria upang maglingkod sa Eucharistic Jesus, at tinuruan tayo ni Ina kung paano lumapit sa Eucharistic Jesus.

Ngunit wala tayong pakialam, pinapabayaan natin Siya at pinapahamak natin Siya.

Kapag nakatanggap tayo ng Komunyon, hindi natin namamalayan ang pagkakaroon ng Eucharistic Jesus, at hindi rin natin maintindihan na ang dakilang gawa ng kaligtasan sa pamamagitan ng Limang Banal na Sugat ay nagbigay sa atin ng tatak ng kapatawaran.

Ngayon alam na ni Ina na ang ating mundo ng tao ay puno ng kasalanan at napapaligiran ng kadiliman na nagbabanta at tumatakip sa atin. Naging tanga, matitigas at bulag na bata.

Ngayon ito ang hatol na pinili namin para sa ating sarili. Ang pandemiya ay nagsisimula pa lamang, at makikita natin sa mga darating na araw ang higit na katiwalian at mas masahol pa. Makikita natin sa mga darating na araw.

Ngunit ayaw ni Ina na magpatuloy kami sa mga araw na tulad nito, sapagkat alam ni Ina na ang mga anak ng ilaw ay sumubok ng kanilang makakaya, ang mga anak na kabilang sa Diyos ay tiniis ang labis na kalungkutan, ngunit ang mga anak ng kadiliman ay lalong nagiging maloko at laganap sa mga krimen. Ang mga krimen na iyon ay magdadala sa atin sa isang lugar na puno ng walang katapusang apoy.

Hindi nais ng Ina ang Kanyang Anak, ang Panginoong Jesucristo na bayaran ang presyo ng Dugo upang makita ang mga anak na tinubos Niya na mahulog sa walang hanggang apoy na iyon. Kaya’t hinahangad ni Ina, sa lahat ng paraan, na maabot kami sa pamamagitan ng Kanyang mga mensahe.

Si Ina ay napaka banayad; siya ay isang Ina na laging banayad, palaging nagsasalita ng mga malambing na salita, palaging sumusuporta sa amin, laging naghahanap ng mga paraan upang matulungan kami.

Mahal niya tayo, tinuturuan, pinapaalala, at binabalik. Si Nanay ay nagdarasal at si Ina ay kumakatawan sa amin.

Inaakay tayo ng Ina sa Panginoong Jesucristo sa pamamagitan ng Limang Banal na Sugat, sapagkat alam ng Ina na ang tatak ng Panginoong Jesucristo, ang Tagapagligtas, ay nakatatak sa ating mga kaluluwa – ang tatak ng kapatawaran.

Kailangan lang nating bumalik, kailangan lang nating magsisi. Gaano man katagal ang nadala ng taong naliligaw, dapat tayong bumalik dahil ang oras ay tumatakbo at ang lahat ay magtatapos.

Ang Alpha at ang Omega, ang Diyos Ama, ay nagplano at nakaayos mula sa buong kawalang-hanggan at ito ay mangyayari sa araw na ito. Ang lahat ay magagawa tulad ng nakasulat sa Ebanghelyo.

Kaya’t ngayon ay sama-sama tayong magsamba at sambahin ang Diyos at humingi ng tawad sa Limang Banal na Sugat na ipinagkaloob ng Panginoong Hesukristo kapag tayo ay kabilang sa Kanya.

Ano ang ginagawa Niya para sa atin? Maluwalhati siyang nagtatagumpay, at mayroon tayong buhay sa pamamagitan ng Panginoong Jesucristo. Kami ay nabago at napabuti. Tinubos tayo ng Panginoong Jesucristo.

Ngunit si Nanay Maria ay dapat na nasa tabi natin, upang malaman natin kung ano ang kailangan nating gawin upang makabalik.

Ano ang pag-aari ng Diyos, at kung ano ang ipinagkakaloob sa atin ng Diyos sa sangkatauhan, ito ang sandali na nakikita natin ang kahulugan ng bawat Taong naitaas natin sa isang malalim na paraan, kasama ang ating mga puso, ating kaluluwa, pisikal at espiritwal, upang harapin ang Diyos, upang humingi ng paumanhin para sa aming pang-araw-araw na buhay sa kasamaan, upang humingi sa Diyos na maawa at pakinggan kami.

Sama-sama, dapat tayong sumuko sa harapan ng Diyos, magpasalamat sa Diyos para sa ating mga nakakahiyang taon, sadyang nagkakasala, habang pinangangalagaan at kinukuha ang kasalanan. Ngayon nakikita natin na dahil sa ating mga kasalanan namatay ang Panginoong Hesukristo. Sigaw ng kanyang ina.

Tahimik na tiniis ng kanyang Ina ang mga sugat na dulot ng ating mga kasalanan sa Kanyang Anak.

Ngayon ang Anak ng Ina ay nag-iisa pa rin at nag-iisa sa tent. Nasaksihan ni Ina ang Kanyang kalungkutan, Kanyang kalungkutan, ngunit dahil sa pagmamahal sa sangkatauhan, matiyagang naghihintay Siya. Hindi na maaaring manahimik si Inay; Nais ni Ina na malaman natin na ang Diyos ay nandiyan pa rin. Labis na kailangan natin ang Diyos, lalo na sa panahon ngayon.

Napang-akit tayo ng diyablo, ngunit ngayon dapat talaga tayong bumalik, sapagkat binuksan ng Diyos ang kayamanan na tatanggapin natin. Iyon ang mga kalasag na nagpoprotekta sa atin pagdating sa Eukaristiya Jesus. Kaya’t pagdating natin sa Eucharistic Jesus at sa Limang Banal na Sugat tayo dapat na pag-uugali ang ating sarili sa isang paraan upang maging karapat-dapat sa kung ano ang iginawad at iginawad ng Diyos.

Inaakay tayo pabalik ni Ina sa Diyos. Itinuturo sa amin ni Nanay na manalangin, upang makausap sa aming mga puso na iharap sa Diyos. Binibigyan tayo ng Ina ng pakiramdam na kapag nagdarasal tayo, bumabaling tayo sa Diyos, na may mga salitang sumamo sa Diyos na magkaroon ng awa, pakinggan at tanggapin. Mababago tayo kapag kinikilala natin ang mga bagay na iniangat natin sa Diyos.

Tinuturo sa amin ni Ina ang maraming mga paraan upang mabawasan ang aming pagmamataas at kayabangan, upang mabawasan ang hitsura na matagal naming tinirhan.

Nanalangin kami ng maraming taon at sa loob ng maraming siglo, kung gaano karaming mga tao ang maaaring mapaloob sa pamamaraan ng pagdarasal na may kaluluwa at katawan, isip, at puso? Hindi tayo nagdarasal nang mag-isa ngunit ito ang Banal na Espiritu na nagtuturo sa atin na manalangin. Ito ang paraan ng Anim na Kowtows, mula kay Ina Mary hanggang sa buong mundo.

Ipinaalala sa atin ng Fifth Kowtow na mayroon pa rin kaming selyo ng kapatawaran. Balik tayo. Bumalik tayo at manalangin. Magpatirapa tayo ng buong puso at sumuko. Hayaan ang aming mga puso na humingi, itaas at harapin ang Diyos. Kami ay hindi mapag-aalinlangan na nai-update. Ito ang pinakamahalaga, pinaka-pangunahing bagay na hindi natin napapansin.

Nakakamit natin ang magagaling na mga bagay, ngunit wala tayong pakialam sa Diyos, maligamgam tayo sa Diyos, nawawalan tayo ng tiwala, at wala tayong pananampalataya. Pagkatapos ay natatakot tayo pagdating ng sakit at hamon, at natatakot tayo kapag nagsimula tayong talunin. Alamin natin ngayon ang mga pangunahing kaalaman na ibinibigay ng Diyos sa pamamagitan ni Inang Maria.

Ang buhay ni Inay ay walang bahid ng kasalanan habang si Ina ay nasa lupa. Sa mga sandali na naghirap si Hesus, nagkagulo sa Krus sa huling oras, sa sandaling nakita ng Ina na lumalakad si Jesus sa bawat hakbang ng Daan ng Krus, labis na naghihirap si Ina.

Hindi hinayaan ni Inay ang kahinaan na maging sa Kanya, simpleng sinusunod ng Ina ang kalooban ng Diyos Ama. Ang Ina ay ganap na nakikipagtulungan kay Jesus, para sa atin ngayon upang maging kumpleto sa kaligtasan. Pinapayagan tayo ng kaligtasan na mabuhay nang maayos, upang mabuhay, upang maging masaya, at upang maluwalhati na bumalik sa ating Panginoon.

Ang landas na kailangan nating sundin at magsanay ay ngayon, kahit na nawala kami sa maraming edad, personal na tinuturo sa atin ngayon ni Ina. Ngayon bigyan natin ang ating sarili ng pagkakataong manalangin kasama ang ating mga kaluluwa, isipan, at puso, na pinapayagan tayong itaas hanggang sa Diyos, sa lahat ng lakas na iginawad ng Diyos.

Iyuko natin ang ating ulo upang ihandog sa Diyos ang ating makasalanan at hindi magandang kalagayan, para masagot ang ating mga panalangin sapagkat nananalangin tayo sa Diyos nang may puso. Kapag nakatuon tayo, walang makakapagpag sa atin, at ang panalanging iyon ay may pang-araw-araw na kahulugan na makakatulong sa amin at magbigay ng sustansya sa ating panloob na buhay kasama ng Diyos.

Ito ang sandata na tutulong sa atin na labanan kapag nakaharap tayo sa anumang mali. Huwag tayong akitin ng isang sibilisadong mundo, sapagkat mayroon tayong Diyos na pundasyon ng ating buhay, na ang pananampalataya, ang mabubuting gawa, ang katotohanan.

Ang totoong doktrina na binibigyan tayo ng Diyos ay hindi pamilyar ngunit hindi pa rin tayo determinadong magsanay sa pamamagitan ng pagpapaalam sa ating pagmamataas, ng pamamaraan sa pamamagitan ng pamilyar na mga pagpapaandar. Talagang wala kaming pakialam sa Diyos. Tunay kaming malamig sa Diyos.

Kapag kinuha namin ang responsibilidad ng mga pagpapaandar kung saan hindi namin inilalapat ang mga salitang ipinangangaral namin, hinayaan lang namin itong maging isang teorya. Dapat sanayin ng bawat isa ang ganitong paraan ng pagdarasal ngayon, upang malaman na ang Diyos ay nagbibigay sa bawat tao. Sa pag-ibig ng Banal na Awa, lahat ng mga bagay ay nagiging pantay. Walang sinuman ang mas dakila kaysa sa sinumang iba pa patungkol sa pag-ibig at kaligtasan.

Parehong bigyan tayo ng Diyos ng Banal na Awa. Ngunit dapat nating pakinggan ang aral ng Ina upang malaman ang paraan upang manalangin, at kung paano manalangin upang maranasan ang kalaliman sa kaluluwa, upang maging matatag at malakas na kahit na ang mga pagsubok ay hindi natinag o mapahamak sa atin.

Ngayon ay labis kong pinasasalamatan si Inay. Ang Limang Banal na Sugat ay tunay na may katuturan, na may tatak na nakatatak sa ating mga kaluluwa, na nagpapaalala sa atin ng kapatawaran.

Nabigo silang kilalanin ang mabuti mula sa masama; nabigong makilala kung ano ang kailangan nila mula sa isang doktrina ng pag-ibig, ng kapayapaan, ng kaligayahan. Ngayon ay tumataas tayo sa Diyos, at nag-aalok ng taimtim na mga panalangin sa Limang Banal na Sugat. Nagpatirapa kami upang humingi ng kapatawaran ng Diyos at pakabanalin tayo.

Nawa’y iniaalay sa Diyos ang aming mga paghingi ng tawad sa ngalan ng sangkatauhan. Nawa’y maawa ang Diyos at tanggapin. Sa pamamagitan ni Inang Maria, tiyak, makikialam at tutulungan tayo ng Diyos sa mga pinakahigpit na araw.

Tinaas natin sa Diyos ang pinakamahalagang sandali.

Nagpapasalamat kami sa Diyos. Nawa’y tayo ay maging sa Diyos. Amen.

Ang Ikaanim na Kowtow, magalang naming iniaalay sa Immaculate Heart of Mother Mary at para sa Kanyang tagumpay.

Ang Pang-anim na Kowtow, gumagalang kaming binubuhat sa Diyos Ama. Pare, alam mo namang kami ay mahirap at mahina na tao. Wala sa amin ang karapat-dapat, ngunit pinili Mo para sa amin ang isang Ina.

Ngayon, Ama, payagan kaming itaas ang Ina ng Ikaanim na Kowtow, tulad ng pag-uudyok at pagtuturo sa atin ng Banal na Espiritu na iharap kay Inay.

Oh Nanay Maria, ang Ina ng Banal na Awa, Ina ng Puso ng Pag-ibig, Ina ng Eukaristiya, Ina ng nagkatawang-taong Salita, Ina ng Tagapagligtas, Ina ng Simbahan, Ina ng mga pari, Ina ng bawat layko, Ina ng bawat santo, bawat bilanggo, bawat biktima, bawat saksi, bawat makasalanan, Ina ng bawat kaluluwa sa purgatoryo, Ina ng bawat tao sa buong mundo, Ina ng sangkatauhan, Ina ng bawat tient sa panahon ngayon

Kami ang mga pasyente na may salot ng parehong kaluluwa at katawan. Sa lahat ng ginagawa ng Ina, hindi maitatanggi ang kanyang titulo at ang kanyang pangalan.

Ngayon ang itinuturo ng Ina ay upang tayo ay malapit sa Diyos at lumapit sa Diyos. Tinuturo niya sa amin kung paano harapin ang mga paghihirap at pagsubok na darating sa amin. Ang aming mga pagpipilian sa pagtatapos ng kasaysayan – Alam niya ang lahat ng aming ginawa sa aming mga araw ng pagsuway, ng paghihimagsik, pagtanggi at pagtanggi na makinig at magsanay. Nakita namin ang nangyari.

Sa mga panahong ito ng isang pandemya lamang, ang lahat ay tumigil. Ngayon, O Diyos, maaari bang manatiling nakatago ang lahat ng itinago sa mga henerasyon? Mayroon tayong Ina Mary na alam na biktima tayo ng mga oras at giyera, hindi natin kayang labanan ang mga batas ng bansa na naaprubahan sa kalayaan.

Kaya tinuruan kami ni Inay at ihanda para sa aming mga espiritwal na buhay. Hindi alintana kung ano ang mangyari, mayroon pa rin tayong pagkakataon na makaangat sa Diyos, upang ipakita sa Diyos, upang manirahan sa pag-asa kasama ng Diyos. Ang Panginoong Hesukristo ay namatay at nabuhay na mag-uli.

Ngayon lahat ng ito ay nagdadala sa atin sa ating pagsasakatuparan ng espirituwal na presensya sa pamamagitan ng Eukaristiya na si Hesus. Ililigtas Niya tayo, at binigyan Niya tayo ng mga biyaya. Tulad ng sinabi Niya, “Halika sa Akin, bibigyan kita ng pahinga.”

Sinumang lumapit sa Diyos, bumalik ba silang walang dala? Ngayon lumapit tayo sa Diyos upang makatanggap ng mga pagpapala mula sa Kanya, ngunit dapat tayong mabuhay sa isang karapat-dapat na paraan. Hindi lamang upang makarating para sa isang pagpapala ngunit manatili sa Diyos, upang mabuhay nang karapat-dapat, at maghintay para sa araw na tayo ay magiging Kanya magpakailanman sa langit.

Ito ay isang paglalakbay kung saan dapat tayong magsanay, dapat tayong maging determinado. Dumating na ang oras upang makita natin kung ano ang pipiliin natin. Dapat wala tayong mga kalakip sa mundo, o kayamanan o katanyagan sapagkat ang lahat ay magiging panandalian kapag natapos ang lahat ayon sa sinabi ng Diyos: lahat ay papasok sa paglilinis. Ang pagkakaroon ng pera o kapangyarihan ay walang kahulugan.

Ang bawat tao’y natakot sa salot na ito ngunit higit sa lahat, ang dapat matakot sa mga tao ay ang salot ng kaluluwa na naiwang hindi ginagamot. Si Ina ang siyang magtuturo at magsanay sa atin upang pagalingin ang salot ng kaluluwa. Kung nais nating pagalingin ang salot ng kaluluwa, kung gayon dapat tayo ay pag-aari ng Diyos.

Dapat tayong mamuhay ng isang mapagpakumbaba, isang buhay ng pagsisisi, isang buhay na may malalim na panalangin sa ating mga puso. Dapat nating makilala at makilala sa pagitan ng tama at mali, totoo at mali. Ano ang maaaring magtagal magpakailanman o mawawala kapag umalis tayo sa mundong ito, nasa tao ang pumili.

Nais lamang ng Ina ang ating mga puso sa mabuting kalooban at pagpayag. Nais ng Ina na bumalik tayo sa Diyos na may isang nagsisising puso, upang mahalin ang Diyos, magpasalamat sa Diyos, at humingi ng tawad sa Diyos, sa pamamagitan ng aming mga puso.

Dahil mahal tayo ng Diyos, binibigyan tayo ng Diyos, at Siya ay maawain, naghihintay sa atin. Hindi tayo maaaring magpatuloy sa pagwawalang bahala at pagkakasala at pagbebenta ng ating kaluluwa sa demonyo. Ngayon alam nating mahal at binibigyan tayo ni Inay. Ibinibigay sa amin ni Ina, upang turuan kami. Ano ang mayroon kaming tugon pabalik na maalok kay Ina? Kahit na isinasagawa natin ang itinuturo sa atin ng Ina, libu-libong beses na hindi sapat.

Ngayon tinuturo tayo ng Banal na Espiritu, inilalapit tayo sa Diyos, tinutulungan tayong makita ang pagmamahal mula sa Ina na tumutulong sa atin, para sa atin na maging Diyos, maging malapit sa Diyos, at humiling sa Diyos na makialam. Sa mundong ito, walang makikialaman kundi ang Diyos.

Walang makapagpapanumbalik noong nagdulot kami ng giyera, sakit, at maraming mga sagabal ng tao. Tinuturo tayo ni Nanay Maria sapagkat alam niyang mahal tayo ng Diyos.

Binibigyan tayo ng Diyos ng tatak. Kung alam natin kung paano ito gamitin, kung gayon sa mga huling sandali ng ating buhay, huwag tayong panghinaan ng loob o bigo. Bumalik tayo at lumapit sa Diyos. Kung mauunawaan natin na ang selyo na ito ay pagmamay-ari natin, mapapatawad tayo ng Panginoon sa pamamagitan ng Kanyang Banal na Awa. Huwag tayong matakot, at huwag nating ibenta ang ating kaluluwa sa kaaway at magpatuloy na maging mga alipin niya.

Bumalik tayo sa Diyos. Huwag tayong matakot sa kamatayan, sapagkat sinabi ng Diyos na ang sinumang nais na iligtas ang kanilang buhay ay mawawalan nito, ngunit ang sinumang mawalan ng kanilang buhay para sa Kanya ay mahahanap ito. Nakasulat ito sa Ebanghelyo.

Nais ng Ina na maging matanda tayo, na huwag hayaang mawala ang ating mga kaluluwa na tinubos ng presyo ng Kanyang Panginoon at Dugo na Anak, na mawawala sa atin ang lahat at hindi masisiyahan ang kawalang hanggan sa langit na ipinagkaloob ng Diyos sa pamamagitan ng tatak ng kapatawaran.

Kaya’t magkasama sa pagkakaisa, pakinggan natin ang turo ni Nanay Mary, sapagkat Siya ang namumuno at binabalik ang mundo. Si Inay ang magiging tao na tutugon sa huling yugto sa mga hindi kabilang sa Kanya, na nananakot at nanakit sa Kanyang mga anak.

Dumarating si Ina at hinahangad ang ating mabuting kalooban. Pagkatapos ay protektahan tayo ni Inay. Makikita natin ang kapangyarihan ng Babae, na nakasuot ng araw, na may ilalim ng buwan sa kanyang paa, at sa kanyang ulo ang isang korona ng labindalawang bituin. Ito ang Queen of Heaven na isiniwalat sa pamamagitan ni San Juan.

Sa parehong oras, ipinangako siya ng Diyos sa atin mula sa unang sandali noong nagkasala si Eba, sinabi ng Diyos sa ahas, “Dahil nagawa mo ito,” Sumpa ka sa lahat ng mga hayop at lahat ng mabangis na hayop! Magagapang ka sa iyong tiyan at kakain ka ng alikabok sa lahat ng mga araw ng iyong buhay. At ilalagay ko ang poot sa pagitan mo at ng babae, at sa pagitan ng iyong supling at ng kaniya; dudurugin niya ang iyong ulo, at hahampasin mo ang kanyang sakong. ”

Hindi pa iyon nangyari ngunit ito ang sandaling malalaman natin itinuturo sa atin ng Ina na may regalong ito na magalang na inaalok namin sa Diyos. Sa pamamagitan ng mga panalangin sa bawat tao, tinutulungan kami ni Ina na maunawaan ang huling yugto at ang pagtatapos ng kasaysayan.

Ang Ina ay ang taong magdudurog ang ulo ng ahas at si Nanay ay magtatagumpay upang akayin tayo pabalik sa Diyos. Ngayon ay huwag tayong magkaroon ng maraming mga pagpapalagay o saloobin.

Maraming dapat matutunan, ngunit talagang kailangan nating makinig, sapagkat ang Panginoon ay puno ng kayamanan sa Kanyang biyaya, at ipinagkakaloob Niya tayo sa pamamagitan ng Ina, para turuan tayo ni Inay at tulungan tayong lumapit sa Diyos.

Tayo ay maging ang mga tao na nai-save sa pagpipilit ngayon, magkaisa tayo at makinig kay Inay. Sama-sama tayong magpatirapa, sambahin, ipahayag ang Diyos, para matanggap ng ating bansa ang awa at tulong ng Diyos. Mayroon pa kaming Ina, ang pagkakaroon ng Ina, ang regalong ibinigay sa amin ni Inay sa huling yugto ng kasaysayan.

Tayong lahat ay buong pusong pasasalamatan ang Ina, magpasalamat sa Ina, lumapit sa Ina, upang igalang at pasalamatan Siya nang may pusong nagpapasalamat, upang maiangat, sumunod, para sa ating buhay na mabago, upang maging mapagpakumbaba, upang ipahayag ng ating kaluluwa at katawan, para sa Diyos na maawaing tanggapin at patawarin, sa aming mga paghingi ng paumanhin, na may isang mapagdasal na puso na itinuro ng Ina – kaluluwa at katawan, isip at puso – upang maunawaan ang kahulugan ng puso kapag nagdarasal tayo.

Pasalamat kaming nagpapasalamat kay Inay. Sa sitwasyon ngayon, talagang hindi namin alam kung ano ang maaaring mabago, ngunit salamat kay Ina sa pagbibigay sa amin ng regalo ng The Six Kowtows.

Sa tuwing nagtitipon tayo upang manalangin nang magkakasama sa oras ng Banal na Awa, binubuhat natin sa Diyos ang lahat ng mga problema sa mundo, lalo na ang sitwasyon sa halalan.

Kami ay labis na nasaktan sa puso tungkol sa mga nagpapatuloy na usapin. Hindi namin alam kung ano ang gagawin bukod sa manalangin, na makakatulong sa amin na lumalim pa at payagan kaming magtiwala at manatili sa kapayapaan, para magpatuloy kaming magtaas, upang magpatuloy na magsalita at magpatuloy na maniwala sa presensya ng Diyos.

Itinuturo sa atin ng Banal na Espiritu, upang maiangat natin ang Diyos, upang matulungan tayo sa mga nakababahalang araw. Inaasahan namin ang katuwiran at hustisya para sa ating bansa at para sa batas ng Diyos na bumalik sa atin. Mayroon kaming Ina kaya hindi na kami natatakot, sapagkat alam namin na Siya ay nagpaplano at nag-aayos nang mabuti para sa amin.

Kahit na tayo ay makasalanan, nais ng Ina na ang mga makasalanan ay bumalik sa Diyos sa pamamagitan ng pag-ibig sa kapwa, at sa pagsisisi. Ito ang mga masayang bagay na ipinagkaloob sa atin ng Ina sa mundong ito.

Sama-sama sa pagkakaisa, ihandog natin ang Estados Unidos kay Inang Maria.

Labis kong pinasasalamatan si Inay at hinihiling ko para sa Inang na mahabag at pakinggan ang aming panalangin sa mga agarang sandali.

Inang Mary, nagpapasalamat ako sa Inyo. Sapagkat tinuruan at pinangunahan Mo kami, upang malaman namin na mayroon kaming mga arkanghel, isang puwersa mula sa langit, at mayroon din kaming pinakatanyag na santo sa langit – si San Jose. Inakay kami ni Inay sa kanya, para manalangin siya para sa aming Simbahan sa maraming mga bagay na nangyayari ngayon.

Sa partikular, nawa’y tulungan ni San Jose ang ating Simbahan at mamagitan para sa ating Simbahan, yamang si San Jose ang patron ng Simbahan. Nawa ay tingnan ng Simbahan ang kanyang halimbawa at matutong mabuhay na hindi mahulog sa isang sitwasyon kung saan sa ngayon maraming mga kwento na sumasakit sa Simbahan at nagpapalungkot sa Simbahan ng Diyos.

Ngayon ang mga tao ay hindi tumingin sa pinakamahusay na ginawa ng Simbahan ngunit patuloy silang naghahanap ng mga problemang dulot ng mga hindi kabilang sa Diyos na nabuhay sa mga araw na gumawa ng mga maling gawain na ikinasugat ng Simbahan.

Oh San Jose, alam mo na kung sino ang tama at kung sino ang mali, kung sino ang totoo at kung sino ang hindi totoo, at maraming mabubuti at masasamang gawain. San Jose, tingnan ang lahat ng buhay ng klero, mga cardinal, at obispo, lalo na ang ating Papa, na inilaan ang kanilang buhay sa Diyos, na makatiis ng mga araw ng hamon. San Jose, mangyaring tulungan sila at hayaan silang matuto ng integridad at kabutihan mula sa iyo.

Suportahan ang mga ito upang sila ay humantong sa isang malinis na buhay, at upang hindi mahawahan ng mga bagay mula sa laman na sanhi ng kalungkutan ng kanilang kaluluwa, at maraming paghihirap. Alam nila ang batas ng Diyos.

San Jose, mangyaring alisin ang lahat na hindi pagmamay-ari ng Diyos, upang ang ating Simbahan at ang pari ay maging kumpleto sa kanilang itinalagang buhay sa Diyos, upang mabuhay at gampanan ang nais ng Diyos sa kanilang buhay, sa kanilang mga tungkulin bilang mga pastol na namumuno sa kawan, tulad ng tawag sa Diyos, tulad ng nais ng Diyos, at din na aalalayan nila ang kawan habang ang mga tupa ay nasugatan, at upang akayin din ang kawan sa paraan ng Diyos, upang ang doktrina ng Diyos ay maisagawa sa ating buhay Kristiyano.

Bukod dito, hinihiling din namin kay St. Joseph na mamagitan para sa lahat ng mga patriyarka sa pamilya. Siya ang patriyarka ng Banal na Pamilya, isang pambihirang halimbawa para sa mga may tungkulin at responsibilidad na maging magulang, upang malaman ang integridad at responsibilidad at katuparan sa kalooban ng Diyos, na sundin ang Diyos para ang pamilya ay magkaroon ng kaligayahan at kapayapaan.

Sa panahon ngayon, nawala sa pamilya ang diwa ng katapatan, ng pagmamahal, ng pananagutan. Sa malayang lipunan na ito, sinira namin ang lahat ng mga pundasyon na pinaka kinakailangan sa buhay ng pamilya.

Nawa’y humalili si San Jose sa Diyos upang ang mundo ay hindi magpatuloy sa mga traumatiko at masakit na araw na ito. Iyon ang iangat natin sa St. Joseph.

Ipinagdarasal din namin ang tatlong mga arkanghel. Ang ating mundo ay nasa a sitwasyon kung saan sa kalayaan ng mga tao ang kanilang moral at etikal na buhay ay nadapa dahil sa pera at katanyagan. Kaya ngayon nahulog sila sa isang napaka-seryosong sitwasyon na hindi nila makalabas.

Kaya’t hinihiling namin ngayon sa tatlong mga arkanghel, kasama ang lahat ng mga anghel, ang mga Trono at Dominasyon, at lahat ng aming mga anghel na tagapag-alaga, na lumapit sa mundong ito at alisin ang lahat ng mga silo ng diyablo na naisip ng maraming daang siglo. Ito ay ang nakatagong kapangyarihan sa ilalim ng lupa, na naging sanhi ng pagkalito ng mga tao, at ang mga may ganap na hindi pa hamtong na pananampalataya ay nahulog sa mga silo.

Ngayon nangingibabaw ang diyablo at nagiging sanhi ng pagkawala ng linaw ng mga tao upang makilala sa pagitan ng tama at mali, totoo at mali, mabuti at masama.

Ito ang oras na manalangin tayo sa tatlong mga arkanghel, kasama ang buong langit na korte, at ang aming mga anghel na tagapag-alaga. Angel Zacarias, alam namin na ikaw ang Guardian Angel ng Estados Unidos ng Amerika. Pamunuan ang mamamayang Amerikano at ang ating bansa, na lumakad sa daan ng Panginoon. Ngayon ay ipinagdarasal namin ang mga puwersa ng langit na pakinggan ang aming mga panalangin.

Itinuro sa amin ni Ina sa pamamagitan ng Anim na Kowtows na ito na maging malapit, upang harapin ang Diyos, upang ipakita sa Diyos, at hilingin para sa mga arkanghel at santo na tulungan kami, sapagkat hindi namin makikipagtalo sa demonyo na gumagamit ng lahat ng uri ng pag-akit upang maging sanhi ng ating mga kapatid at mga kapatid na babae upang sumuko.

Kinokontrol sila ng mga droga, ng mga spell, ng maraming pagkilos na makasalanan, at hindi sila makatayo at makabalik. Ngayon hindi tayo maaaring manalo nang mag-isa, dahil alam nating nahulog ang ating kapwa tao.

Hiningi namin ngayon ang mga arkanghel, ang mga anghel, at ang mga anghel na tagapag-alaga, na tulungan kaming ibalik ang aming mga kapatid, at alisin ang mga silo, upang gisingin ang aming mga kapatid na spellbound, mesmerized, at ang aming mga kapwa tao na ganap na nabili ang kanilang budhi. at kanilang Diyos, para bumalik sila kaagad kung mananatili ang pagkakataon.

Ipinagdarasal din namin ang lahat ng mga banal na dumaan sa kurso ng kasaysayan, na nagpahayag ng Diyos, namuhay sa Diyos, tiniis ang kawalang-katarungan, at namatay para sa kanilang pananampalataya.

Ngayon, ang pananampalataya ay naiwan para sa atin. Ano ang pananampalataya? Sa anong gastos dapat palitan ang pananampalataya?

Nawa ay matuto tayo mula sa mga santo, at kahit na mamatay tayo, hindi tayo aatras. Mangyaring tulungan kaming maging matapang bilang mga banal, upang magpatotoo sa Diyos, upang magpatirapa, sambahin, upang magpahayag.

Itaas natin ang taimtim na mga panalangin, kasama ang makalangit na korte, upang humingi ng tulong mula sa makalangit na korte, sa pamamagitan ng mga panalangin ng mga banal, upang magpatuloy kaming maging mga sundalo, mandirigma, upang magpatuloy sa landas upang magpatotoo sa Panginoong Hesukristo.

Pakinggan natin ang mga turo ng Ina, isagawa ang itinuro ni Inay, para ang bawat isa ay magkaisa sa regalong Anim na Kowtows, na siyang huling susi sa kasaysayan, upang magsumite tayo, upang magkaisa, alisin ang pagmamataas, at maging pantay sa pag-ibig ng Banal na Awa, sa isang karapat-dapat na paraan, mula sa Diyos na nagbibigay at nagbibigay.

Patuloy kaming nagdarasal ng Rosaryo upang magka-isa kami, upang magsama-sama kami. Sa pamamagitan ng Rosaryo, ginagamit ng Ina ang Rosaryo upang protektahan kami sa Kanyang pag-ibig, upang ganap kaming akayin sa Diyos, upang matanggap ang tulong ng mga anghel at mga santo upang hindi kami mahulog sa mga silo ng mga masasamang espiritu.

Ngayon ay nakataas tayo sa mga archangel, anghel, at santo. Naniniwala kami na mayroon kaming tulong ng mga archangel at santo. Mangyaring suportahan at tulungan kami.

Ito ang mga masigasig na salitang binubuhat namin sa ngalan ng mundo, ng St. Theresa parish, ng aming grupo, ng henerasyon ngayon, ng Estados Unidos ng Amerika. Bilang mga makasalanan sa gitna ng mga makasalanan, nanalangin kami at nakikiusap sa regalo ng Anim na Kowtows, upang magpasalamat sa Diyos.

Pinasasalamatan namin ang Diyos, ang Banal na Espiritu at si Inang Maria sa pagbibigay sa amin ng lakas at lakas ng loob, sa aming kaluluwa at katawan, sa pamamagitan ng aming paghingi ng tawad, sa aming pagpayag, ng aming mga sakripisyo. Magalang naming binubuhat ang ating pagsisisi sa Diyos, sa aming pagmamanhik at pagdarasal para sa marami na makisama sa kamay na bumalik sa Diyos, kasama ng kanilang buong puso, ng kanilang kaluluwa.

Ipinagdarasal namin na magkaroon ng awa ang Diyos, na tanggapin at makialam para sa amin, alinsunod sa Kanyang banal na kalooban.

Ngayon mayroon kaming tulong ng mga arkanghel at mga anghel. Ituon natin ang pansin sa pagbabalik ng buhay, sa pagdarasal, sa paggalang at pagsamba.

Igalang natin at igalang at humingi ng tawad sa Diyos, upang hilingin sa Kanya na magkaroon ng awa at pakinggan ang ating mga panalangin, upang maranasan ng ating Amerika ang mga araw na karapat-dapat na maging isang huwarang bansa, isang bansang may disiplina, isang mayamang bansa, isang masaganang bansa na pinagpapala ng Diyos. Nagpapasalamat kami nang husto sa Diyos, nagpapasalamat kami sa Banal na Espiritu, at nagpapasalamat kami kay Ina.

Ina, mangyaring planuhin at ayusin upang matulungan kami, sa suporta ng langit at sa pamamagitan ng regalong Anim na Kowtows, na ang regalong ito ay tanggapin, isagawa at kumalat, at para ang mga tao ay sumuko sa Diyos, upang sambahin ang Diyos, upang ipahayag ang Diyos, at laging sumapi sa Diyos na sumilong sa Kanyang proteksyon. Hinihiling namin ito sa pangalan ng Panginoong Jesucristo, aming Diyos, ngayon at magpakailanman at magpakailanman.

Amen. Amen. Amen.

Sina Lucia at Mercedes itinataas ang mga pagdarasal sa ngalan ng St. Theresa Church, sa 8:38, Lunes, Nobyembre 9, 2020, sa St. Theresa Church, bago ang santuario, ang tabernakulo, ang Krus, ang icon ng Banal na Awa at ang banal na estatwa ng Our Lady of Mt. Carmel.

Huwag hayaan kaming magpatuloy sa mga nasabing araw ng pagpaparaya para madali nating makalimutan ang mga pinapaboran ng Diyos na ipinagkakaloob, habang patuloy tayong gumagawa ng kasalanan.

Ito ang mga sandali na kailangan nating maging buong pusong magkaisa, upang lumakad sa parehong direksyon, at sama-sama na pumili ng hustisya at katuwiran na hinahangad nating makita ang isang pagbabalik sa sangkatauhan, upang mabuhay upang makilala ang Diyos, makilala ang Diyos, mahalin ang Diyos, at bumalik sa Diyos sa pamamagitan ng Banal na Awa sa isang pinaka-karapat-dapat na paraan.

Para sa Diyos lamang ang Kataas-taasang Nilalang na nagmamahal, na nagpapatawad, at naghahanap ng lahat ng mga paraan upang ang Kanyang mga anak ay mapunta sa Kanya sa pagkakaisa, mahabagin, at mabuhay ng matuwid na buhay sa pamamagitan ng hustisya, sa pagtatanggol sa buhay, sa pamamagitan ng pag-ibig at katuwiran na kailangan ng mga tao sa mundo ng tao. Kami ay nagpapasalamat, pumupuri, at luwalhatiin ang Diyos, sa Banal na pangalan ng Panginoong Jesucristo, aming Diyos.

Muli, nagtapos si Lucia kay Mercedes, bandang 8:40 ng Lunes, Nobyembre 9, 2020, sa St. Theresa Church, bago ang santuario, ang tabernakulo, ang Krus, ang icon ng Banal na Awa, at ang banal na estatwa ng Our Lady ng Mt. Carmel, at bago ang imahe ni Saint Theresa, at isang imahe ng madugong mukha ni Jesus sa pamamagitan ng Kanyang kamatayan.

Sa lugar na ito, ang mga estatwa at larawan ay puno ng mga kahulugan at napaka-espiritwal din, na inalok sa amin ng Diyos kapag dumalaw kami, pagdating namin upang manalangin, upang pagnilayan at pagmamakaawa ang lahat ng pinakamadali na sitwasyon.

Inaasahan namin na magkaroon ng mundo na talagang gusto natin, na may hustisya, katuwiran, katotohanan, pagiging patas, pinamumunuan ng mga kagalang-galang na mga tao, na nakakakilala sa Diyos, kinikilala ang Diyos, at hawakan ang lahat sa karunungan, nagdadala ng kasaganaan sa bansa, nagdadala ng paglago tungkol sa buhay ng kabutihan at moral na kailangan.

Nagpapasalamat, pumupuri, at niluluwalhati natin ang Diyos. Ipinagdarasal namin lalo na ang mga batas ng Diyos na bumalik sa mundo, para sa mga tao na wala nang palusot sa kasalanan.

Mayroong ilang mga batas na inaprubahan ng mga tao ngunit ang mga batas na iyon ay humahantong sa kanila sa kadiliman at kamatayan, ngunit ang mga tao ay nagpatuloy na magkasala, paulit-ulit, na may mga kahila-hilakbot na mga batas sa pagpapalaglag sa bawat panahon.

Ngayon Diyos mangyaring maawa ka.

Bagaman ito ay ayon sa batas, hindi namin kayang pumatay ng mga fetus sa malulupit na pamamaraan. Ang mga tao ay lumalabag at labis na nasaktan, at ang mga daing ng mga hindi pa isinisilang na sanggol ay naririnig sa mundo, ngunit ang mga tao ay patuloy na walang pakialam, nagpatuloy sa kanilang pagnanasa, na gumawa ng kasalanan at huli na pinapatay ang mga fetus.

Nawa ang mga taong may kasalanan na ito ay tunay na magising at tanggapin ang interbensyon ng Diyos, responsibilidad para sa kanilang ginawa, mabuhay upang malaman ang moralidad at kabutihan, at hindi sumuko sa mga makasalanang okasyon mula sa mga bitag at silo ng diyablo. Nagpapasalamat, pumupuri, at niluluwalhati natin ang Diyos. Amen. Amen. Amen.

Mga Bagong Paghayag Sa Pamamagitan ng Eukaristiya

Ang messenger, si Lucia Phan, ay isang Amerikanong imigrante mula sa Vietnam. Pinamunuan niya ang isang matinding buhay sa pagdarasal na nakatuon sa pagdalo ng Misa at pagsamba sa ating Panginoon sa Pinakamalad na Sakramento. Natatanggap niya ang mga mensahe sa pamamagitan ng mga locutions at nakakuha ng mga mahimalang imahe ng Eukaristiya sa camera ng kanyang cell phone.

Mangyaring ibahagi ang mensaheng ito at ang mga website sa lahat ng mga kakilala mo sa pamamagitan ng e-mail, pag-print ng mensahe, at salita ng bibig.

Ang Six Six Kowtows mismo ay hindi nagmula sa mga aparisyon ng Fatima, ngunit mayroong isang napakalakas na koneksyon sa pagitan ng Fatima at The Six Kowtows na isiniwalat ng langit sa pamamagitan ni Lucia Phan pagkalipas ng 100 taon. Ang koneksyon ay nakatuon sa mga pagpapakita noong 1916 ng “Anghel ng Kapayapaan” sa mga munting santo, Jacinta at Francisco, at kanilang pinsan, si Lucia dos Santos (pagkatapos ay tinukoy bilang simpleng “Lucia”), na siya na ngayon ay isang “Lingkod ng Diyos ”Sa proseso ng canonization. Hindi nagkataon na ang dalawang messenger na ito ay may parehong pangalan …

Karamihan ay hindi alam na may mga aparisyon na bahagi ng mensahe ng Fatima na naganap bago at pagkatapos ng Our Lady noong 1917. Tatalakayin natin dito ang mga nangyari bago ang pagpapakita ng Our Lady of Fatima at kung paano sila direktang nauugnay sa The Anim na Kowtows.

Ang mga naunzang aparisyon na ito, sa bahagi, paghahanda sa sikolohikal para sa tatlong batang tagakita. Ang mga aparisyon na ito ay unti-unting lumilipat patungo sa panghuli na aparisyon ng Our Lady. Ngunit ang mga ito ay higit pa sa paghahanda lamang. Talagang nasa bahagi sila ng pribadong paghahayag ng Fatima.

Noong 1914 o 1915 sa Fatima, mayroong tatlong mababang-susi, misteryosong pagpapakita kay Lucia at iba pang mga batang babae na nakikipag pastol sa kanya. Sinabi niya, “[…] sa harap ng aming mga mata, nakakita kami ng isang pigura na nakaayos sa hangin sa itaas ng mga puno; Ito ay tulad ng isang rebulto na gawa sa niyebe, na halos isinalin ng sinag ng araw. ” Sinabi din niya, “Parang isang taong nakabalot sa isang sheet! Hindi mo malalaman ang anumang mga mata, o kamay, dito. ” Saanman inilarawan niya ito bilang “isang bagay tulad ng isang puting ulap sa hugis ng isang tao, na bumaba mula sa kalangitan at dahan-dahang dumaan sa harap namin, sa itaas ng mga puno na dumako hanggang sa lambak sa aming paanan, na parang Nais kong akitin ang aming pansin at panatilihin itong nakatuon dito. ” Sinabi niya, “Hindi ko alam kung ano ito o kung ano ang ibig sabihin nito. Ngunit naiwan ako sa isang paniniwala sa panloob na kung saan ayokong itago, at kung saan sinabi sa akin na ito ay ang Guardian Angel [ng Portugal]. Marahil sa form na iyon at nang hindi nagsasalita, nais niyang ipadama sa kanyang presensya at ihanda ang mga kaluluwa para sa katuparan ng mga disenyo ng Diyos. ” Sa mga salita ni Lucia sa susunod na talata, nakikita natin na ang mga aparisyon na ito ay sa parehong Anghel na lalabas na mas malinaw sa isang taon o higit pa…

Noong tagsibol ng 1916, si Lucia (9-taong-gulang) ay nagpapastol kina Francisco (8) at Jacinta (6); nagulat sila sa pagbisita ng isang Anghel. Ikinuwento ni Lucia:

Pagkatapos nakita namin ang paparating sa amin, sa itaas ng mga puno ng olibo, ang pigura na nasabi ko na. Si Jacinta at Francisco ay hindi pa nakikita dati, o hindi ko pa nabanggit sa kanila. Habang papalapit ito, nakilala namin ang mga tampok nito. Ito ay isang binata, mga labing-apat o labinlimang taong gulang, mas maputi kaysa sa niyebe, transparent na tulad ng kristal kapag sumikat ang araw sa pamamagitan nito, at may napakagandang ganda. Sa pag-abot sa amin, sinabi niya, “Huwag kang matakot! Ako ang Anghel ng Kapayapaan. Manalangin ka sa akin. ” Nakaluhod sa lupa, siya ay yumuko hanggang sa dumampi ang kanyang noo sa lupa, at ginawang ulitin namin ang mga salitang ito ng tatlong beses: “Diyos ko, naniniwala ako, sambahin ako, inaasahan ko at mahal kita! Humihingi ako ng kapatawaran sa Iyo para sa mga hindi naniniwala, huwag sambahin, huwag umasa, at hindi mahal ka. ” Pagkatapos, tumataas, sinabi niya: “Manalangin kayo ng ganito. Ang mga Puso nina Hesus at Maria ay nakatuon sa tinig ng iyong mga pagsusumamo. ” Ang kanyang mga salita ay nakaukit ng kanilang mga sarili sa aming mga isipan na hindi namin ito makakalimutan. Mula noon, gumugugol kami ng mahabang panahon, magpatirapa tulad ng Anghel, inuulit ang kanyang mga salita, hanggang sa kung minsan ay nahulog kami, pagod. [Idinagdag ang diin, tulad ng sa ibaba]

Matapos silang tinawag ng Anghel na maggalang na manalangin at magsawa sa kanyang pangalawang pagpapakita sa tag-init na iyon, sinabi ni Lucia, “Ito ang dahilan na nagsimula kami, mula noon, upang ihandog sa Panginoon ang lahat ng nagpakamatay sa amin, nang walang, gayunpaman, naghahanap ang iba pang mga uri ng pagpapakasakit at pagsisisi, maliban sa pananatili namin ng maraming oras sa pagtatapos ng aming mga noo sa lupa, na inuulit ang dasal na itinuro sa amin ng Anghel. ” Tungkol sa Portugal, sinabi niya sa ikalawang pagpapakita: “Ako ang Tagapangalaga nito na Anghel, ang Anghel ng Portugal.” Bago ang pangatlo at panghuling pagpapakita ng Anghel na nahulog, isinulat ni Lucia,

Pagdating namin doon [isang burol kung saan sila nagpapastol], lumuhod kami, na dumadampi ang mga noo sa lupa, at sinimulang ulitin ang dasal ng Anghel: “Diyos ko, naniniwala ako, sambahin ako, umaasa ako at ako ay mahal ka … ”Hindi ko alam kung gaano karaming beses naming ulitin ang pagdarasal na ito, nang sumikat sa amin ang isang pambihirang ilaw. Tumakbo kami upang makita kung ano ang nangyayari, at nakita ang Anghel. Hawak niya ang isang chalice sa kanyang kaliwang kamay, kasama ang Host na nakasuspinde sa itaas nito, kung saan ang ilang patak ng dugo ay nahulog sa kalis. Ang pag-iwan sa chalice na nakasuspinde sa hangin, ang Anghel ay lumuhod sa tabi namin at ulitin kaming tatlong beses: “Labing Banal na Trinity, Ama, Anak at Banal na Espiritu, iniaalay Ko sa iyo ang pinakamahalagang Katawan, Dugo, Kaluluwa at Pagkadiyos ni Jesucristo, naroroon sa lahat ng mga tolda ng mundo, bilang pagbabayad para sa mga galit, pagsisisi at pagwawalang bahala kung saan Siya mismo ang nasaktan. At, sa pamamagitan ng walang katapusang mga merito ng Kanyang pinaka Sagradong Puso at ang Malinis na Puso ni Maria hinihiling ko sa Iyo ang pagbabalik ng mga mahirap na makasalanan. Pagkatapos, tumataas, kinuha niya ang chalice at ang Host sa kanyang mga kamay.

Habang binibigyan niya sila ng Banal na Komunyon ay sinabi niya, “‘Kunin at inumin ang Katawan at Dugo ni Hesukristo, na kilabot na galit ng mga taong hindi nagpapasalamat! Gumawa ng pagbabayad para sa kanilang mga krimen at aliwin ang iyong Diyos. ’Muli, siya ay nagpatirapa sa lupa at paulit-ulit sa amin, tatlong beses pa, ang parehong pagdarasal na‘ Most Holy Trinity… ’at pagkatapos ay nawala. Nanatili kami ng mahabang panahon sa posisyon na ito, na inuulit ang parehong mga salita nang paulit-ulit. Nang sa wakas ay tumayo kami, napansin namin na madilim na, at samakatuwid oras na upang umuwi. ”

Dahil sa kanilang edad, binibigyan niya ng First Holy Communion sina Jacinta at Francisco! Sino ang makapagsasabing ang Diyos ay isang Pariseo?

Ang Anghel ay kumubkob at nagturo sa mga bata na manalangin sa Diyos sa posisyong kowtow … at upang kowtow bago ang Eukaristiya lalo na. Tulad ng ikinuwento ni Lucia, “Napukaw ng kapangyarihan ng supernatural na bumalot sa amin, ginaya namin ang lahat ng ginawa ng Anghel, na nagpatirapa sa lupa tulad ng ginawa niya at inuulit ang mga panalangin na sinabi niya. Ang lakas ng presensya ng Diyos ay napakatindi na sumipsip sa amin at halos lipulin kami. ” Para sa mga bata walang pagkakaiba sa pagitan ng pagdarasal at kowtowing: lahat ng ito ay isang mensahe na ibinigay ng Anghel. Nagpatuloy silang kumonekta sa ganitong paraan sa natitirang buhay nila. Malinaw ito sa sumusunod na insidente. Bago si Lucia – ngayon ay isang relihiyosong kapatid na babae – ay nakatanggap ng kanyang pangwakas na pagpapakita (ng Eukaristiya, ang Trinidad, at ang Mahal na Ina) noong Hunyo 13, 1929, sa kapilya ng kanyang kumbento, siya ay nakikipag-usap sa harap ng tabernakulo habang nagdarasal ng mga panalangin ng Anghel.

Ang katotohanan na sinasabi niya ang mga ipinahayag na mga panalangin at kowtowing ay makabuluhan. Sa Fatima tinuro ng Anghel ang tatlong bata na kumunot; ginawa nila, ngunit ang mga tao ay hindi na sumunod mula noon. Ito ang kalikasan ng tao. Maaaring manalangin ang mga tao ngunit tiyak na hindi sila magpapatirapa sa pagdarasal. Ito ang isang kadahilanan kung bakit ipinahayag ng Diyos Ang Anim na Kowtows sa pamamagitan ni Lucia Phan noong 2014; ang aspetong ito ng mensahe ng Fatima ay hindi nasunod. Upang matiyak, hindi ito nakakahamak, ngunit hindi namin, tulad ng mga bata, sumunod nang sinabi ng Anghel na “Manalangin ng ganito.” Hindi Niya sinabi na banggitin lamang ang mga panalangin ngunit gayahin ang kanyang paraan ng pagdarasal, na kung saan ay pagdarasal na may pagsamba sa katawan. Ito mismo ang ginagawa sa The Six Kowtows. Kaya’t Ang Anim na Kowtows ay hindi ang unang pagkakataon na ang kowtow ay isiniwalat sa pribadong paghahayag.

Ang mga panalangin na isiniwalat ng Anghel, gayun din, ay nauugnay sa mga paghahayag sa pamamagitan ni Lucia Phan. Parehong ng mga dasal na ipinahayag niya ay mga Eukaristikanong na panalangin, at ang debosyon sa Eukaristiya ay isa sa pangunahing mga mensahe na ibinigay sa pamamagitan ni Lucia Phan. Apat sa limang mga panalangin na isiniwalat sa Fatima ay isinasama pa rin sa Rosary ng The Six Kowtows, bilang inspirasyon ng Diyos. Ang Eukaristiya ay isang pangunahing tulak ng mga pagpapakita ng Anghel, at ang matindi na kabanalan sa Eucharistic na ito ay dinala sa mga lokasyong ibinigay kay Lucia Phan na nagsimula noong 2011.

Ang Eukaristiya ay “ang tinapay ng mga anghel” (Awit 78:25). Sinasamba nila ang Eukaristiya gabi at araw. Ngunit mayroon tayong kalamangan kaysa sa mga Anghel na maaari nating matanggap ang Eukaristiya na Hesus sa ating mga katawan. Bilang dalisay na espiritu, ang mga Anghel ay hindi maaaring makiisa sa Diyos sa ganitong paraan. Napakaswerte nating ubusin at makita si Hesus sa Eukaristiya. Gayunpaman, ang sentralidad ng Eukaristiya ay seryosong nabawasan sa mga nagdaang dekada. Kung ang Eucharistic na debosyon ay kailangang itaguyod ng Anghel sa Fatima noon, gaano pa kahusay ang paghihikayat nito ngayon, kung ang isang malaking bilang ng mga Katoliko ay hindi maniniwala sa Tunay na Presensya ni Kristo sa Eukaristiya, at sa gayon ay tanggapin Siya nang hindi karapat-dapat.

Sa gayon, ang mga bagong mensahe na nakatuon sa The Six Kowtows at Eucharistic na debosyon ay naibubuod sa Anghel at ng mga visionaryong kumikita bago ang Eukaristiya. Ang perpektong paraan upang magsanay Ang Anim na Kowtows ay bago ang Eukaristiya. (Ang pangatlong pokus ng mga mensahe kay Lucia Phan ay ang hula sa mga oras ng pagtatapos, na hindi isang paksa ng Anghel ng Fatima, ngunit kahit na ang elemento ng mga oras ng pagtatapos ay malinaw na natatakpan sa tatlong bahaging lihim na isiniwalat ng Our Lady of Fatima noong 1917. ) Ito ay magiging mas simple upang sabihin na ang Lucia Phan ay isang extension lamang o pag-update ng mensahe ng Fatima, ngunit hindi ito malayo sa marka.

Habang ang pagsamba sa katawan ay isinagawa mula pa sa Lumang Tipan at isinasagawa sa ibang mga relihiyon at sa Silangang Kristiyanismo, ang kowtowing ay isang tiyak na uri ng pagpatirapa at bago ito sa mundo ng Katoliko. Masasabi ng isa na ipinakilala ito sa Simbahan sa Fatima noong 1916 ng Anghel. Pinatunayan ng mga Katoliko ang kanilang sarili na lumalaban dito mula noon sa iba`t ibang mga kadahilanan. Gayunpaman, ngayon, habang nasa malalim na tayo sa mga oras ng pagtatapos, nadama ng Diyos na kinakailangan upang muling ipakilala ang kasanayan na ito sa pamamagitan ng pagsisiwalat ng Ang Anim na Kowtows. Ang tao ay nawala at dapat bumalik sa Diyos. At ang tao ay dapat magpakumbaba sa harap ng Diyos kasama ang mga katotohanan na hindi natin makontrol sa puntong ito. Ginawa ng Diyos itong makabuluhang mas madali sa pamamagitan ng The Six Kowtows, na pinagpala ng Mahal na Ina mula sa Diyos para sa mga kadahilanang ito. Gayundin, kung isasaalang-alang ng isang tao ang kanyang sarili na sumusunod sa mensahe ng Fatima, ang kowtowing ay dapat na bahagi nito, sapagkat inihayag ito ng walang iba kundi ang Anghel ng Fatima na nagsabing “Manalangin nang gayon” nang may kaluluwa at katawan. Mangyaring tulungan kaming mahal na anghel, upang maging matapat sa bagong kasanayan na magdadala sa amin pabalik sa Diyos, o tulungan kami sa patuloy, pang-araw-araw na pagbabalik-loob kung kasama na namin ang Diyos.

Oktubre 18, 2020

Lucia:

O Diyos, ito ay 12:20, Linggo, Oktubre 18, 2020, sa bahay. Sabay lang kaming nagdasal. Ngayong Sabado ng hapon ay araw din na nakatuon sa Mother’s Immaculate Heart. Ang Oktubre ay buwan din ng Rosaryo. Sa partikular ngayon ay ang Memoryal ni St. Ignatius ng Antioquia, obispo at martir. Napagkamalan kong santo ang santo na ito kay St. Ignatius ng Loyola. Sa katunayan, ang ating Simbahan ay mayroong dalawang banal na nagngangalang Ignatius: si St. Ignatius ng Antioch na nanirahan sa mga panahon ni St. Peter, at St. Ignatius ng Loyola. Ilang taon na ang nakakalipas, nagkaroon kami ng pagkakataong bisitahin ang St. Ignatius ng simbahan ni Loyola sa Italya. Hindi ko inaasahan ang pagkakataon na malaman ang tungkol sa isa pang santo, si St. Ignatius ng Antioch, na nanirahan sa mga panahon ni San Pedro, ang Apostol.

Ngayon ay nakikiisa sa lahat ng mga kapatid, nananalangin kami para sa Diyos na pahintulutan akong makatanggap ng mga salita ni St. Ignatius ng Antioch. Sa akin siya ay isang hindi kilalang santo, hindi ko natanggap ang kanyang mga salita. Ngayon ay hindi isang pagkakataon. Ibinigay sa akin ng Diyos ang pagkakataong ito para malaman ko ang tungkol sa isa pang santo. Tiyak na sa kurso ng kasaysayan maraming mga santo. Sa tuwing natanggap ko ang mga salita ng mga santo, palagi nilang sinasabi na marami pa ring mga banal ang naghihintay na magsalita. Sa kanilang kapistahan araw na ginugunita ng Simbahan, palagi silang naghihintay na ibalik ang kanilang mga tinig sa mundo, tulad ng sa mga araw na sila ay nasa lupa. Sa kanilang mga karanasan, sa pamamagitan ng kanilang mga aral, kanilang mga paalala at kanilang buhay ng pananampalataya ay pinasigla nila ang Simbahan, ang mga naniniwala at nakikinig, at tayo na mga supling, upang magpatuloy sa landas, matapang at malakas, na may pananampalataya, upang mabuhay ang tungkuling tinawag ng Diyos at luwalhatiin ang Kanyang pangalan.

Tungkol sa santo na ito, binasa namin nang maikling ang kanyang kasaysayan. Sa katunayan, siya ay isang napakatatag na banal, napakalakas, na namuhay para sa kanyang pananampalataya, isang santo na may malalim na pananampalataya. Tiyak, sa mga santo, ang buhay sa mundong ito ay walang kahulugan, kung ano ang kanilang hinahangad at hinahangad na maging matapat, matapat, mapursige, at matapang. Iyon ang mga banal na namuhay sa kurso ng kasaysayan. Iyon ang mga Apostol ni Jesus. Naging martir sila upang maging pagmamay-ari ng Diyos. Susunod, may mga Papa pati na rin ang sunud-sunod na mga obispo, napaka-bayaning din at walang pag-asa, na matapang at matapang na tumayo sa pananampalatayang ipinahayag at ipinahayag nila. Sa kurso ng kasaysayan, iniwan nila sa amin ang isang kabayanihang kasaysayan ng kanilang pananampalataya. Matapang at matapang sila. Hindi sila natatakot sa kamatayan, at hinahangad nilang maging martir upang maging pagmamay-ari ng Diyos magpakailanman.

Ito ay isang nagniningning na halimbawa, tunay na espesyal. Diyos, nawa’y matuklasan muli ng aming henerasyon ang kasaysayan ng mga santo, lalo na ang mga nasa Simbahan, tulad ng mga obispo at mga pari. Nawa ang ating mga obispo at pari sa panahong ito ay matuto mula sa mga halimbawa ng mga santo, sapagkat kinakatawan nila ang Diyos, kinakatawan nila ang mga banal na Apostol, upang ipagpatuloy ang programa ng pagdadala ng Mabuting Balita sa mundo. Sa partikular sa panahon ngayon, ang mga tao ay nagtatamasa ng kalayaan mula sa sibilisasyon at talino sa paglikha at pagiging sopistikado ng agham at teknolohiya, ngunit maaaring hindi nila kalimutan na ang pananampalataya ay nagmula sa kanilang mga desisyon, at sila mismo ang kailangang makilala ang pinagmulan ng buhay. Ang mga obispo at pari ng panahong ito ay kailangang matapang na manindigan para sa katotohanan, makialam para sa katotohanan, maging matapang at maging malakas, gabayan ang kawan mula sa pag-uusig at pagdurusa, sapagkat ang kawan ay nawawalan ng pananampalataya, naiiling sa pananampalataya, namumuhay bilang mga biktima ng digmaan.

Diyos maawa ka sa amin. Nag-iwan si San Ignatius ng pitong liham, kung saan hinimok niya ang mga lay tao na tulad natin – mga Kristiyano – na maging masunurin sa kanilang mga obispo sapagkat sila ang kahalili ng mga Apostol. Ang mga Apostol ay ang mga unang pastol na pinili ng Diyos. Bilang isang pastol mismo, pinili ni Jesus ang mga Apostol na maging mga alagad Niya. Ang mga sakripisyo ng mga Apostol na iyon ay nagbigay daan sa mga obispo sa bawat panahon na magkaroon ng isang walang takot na katangian at buong tapang na mamuhay para sa pananampalataya. Iyon ang doktrinang naiwan sa pamamagitan ni Hesus. Ngayon ay may pagkakataon tayong malaman ang tungkol sa kasaysayan ni St. Ignatius ng Antioquia na nabuhay sa isang panahon na hindi talaga natin iniisip na maaari tayong magkaroon ng pagkakataong makilala at makinig mula sa kanya. Diyos, mangyaring payagan kaming tumanggap ng mga salita ng santo. Mayroon siyang napakahusay na kasaysayan, at ang kanyang mga salita ay napakatapang at matapang. Ang kanyang responsibilidad ay turuan ang mga inapo at pamunuan ang mga nasa ranggo ng Simbahan, ang mga pastol, sa kanyang nagniningning na halimbawa, at may ilang mga pagpapaunlad na ipinagkakaloob ng Banal na Espiritu sa mga obispo sa isang espesyal na paraan. Hindi namin alam ang kanyang taon ng kapanganakan, ngunit alam natin ang taon ng kanyang kamatayan.

Sa sandaling ito, Diyos, mangyaring payagan akong pati na rin ang mga kapatid na tumanggap ng salita ni St. Ignatius. Para sa akin siya ang kauna-unahang San Ignatius sa kasaysayan, sapagkat sa kanyang panahon, tiyak na wala sa harap niya na may pangalang Ignatius, sa mga panahon nina San Juan na Apostol at San Pedro, ang unang Santo Papa sa kasaysayan ng ang simbahan. Hayaan mo akong magsalita ng maikling tungkol sa kanyang kasaysayan. Hindi ko naisulat ang lahat tungkol sa kanyang kasaysayan, sapagkat hindi ako nakasulat nang sapat. Alam ng Diyos na hindi ako isang taong natututo upang makapag-wri

kasing bilis ng mga ate na may kaalaman. Pinapayagan ako ng Diyos na magsalita ng mabilis, ngunit kapag nagsulat ako, napakabagal. Mayroong ilang mga salitang maaari kong isulat at ilang mga salitang hindi ko kaya, kaya binubuod ko ang kasaysayan ng santo na ito upang gunitain ang pagpupulong ngayon.

Nagpapasalamat ako sa Diyos, kahit na may mga hamon na kinakaharap ko pati na rin ang stress at pagkapagod, ngunit sa tuwing maaari akong manatili dito, kahit huli na, nararamdamang masaya ako at determinadong malaman ang tungkol sa mga santo sa kurso ng kasaysayan, upang malaman ang tungkol sa kanila. Salamat sa Diyos sa pagpapaalam sa akin na magpatuloy sa misyon na isalaysay. Natatanggap ko ang mga mensahe na ipinagkaloob ng Diyos sa isang espesyal na paraan mula sa langit, at isinalaysay ko ang mga salita mula sa Diyos, mula kay Ina, mula sa patnubay ng Banal na Espiritu, at lalo na mula sa mga santo. Nararamdaman ko, at ang mga kapatid na babae sa aming grupo, na bigyan kami ng Diyos ng isang espiritwal na buhay sa isang espesyal na paraan.

Ito ay isang dakilang biyaya, sapagkat sa tingin namin napakalapit ng langit, pinaghiwalay lamang ng isang napaka manipis na belo. Pagkatapos kapag pinapayagan ng Diyos na makuha ang tabing, kahit na hindi tayo makaharap sa pamamagitan ng paningin o pagkamatay, nakatagpo tayo ng kabanalan ng kaluluwa, na may mga salitang tunay na napakalinaw. Ang mga salitang iyon ay napaka magiliw at malapit sa amin sa mundong ito. Sapagkat ang mga banal ay nagnanais na luwalhatiin ang pangalan ng Diyos habang sila ay nasa mundo, mayroon silang lakas ng loob na madaig ang mga bagay na kahit na nakaharap sila sa kamatayan, hindi pa rin sila natatakot. Ngayon ang kanilang mga espiritu ay nais na magpatuloy, at kung bibigyan ng pagkakataon, nais pa rin nilang luwalhatiin ang Diyos sa pamamagitan ng mga bagay na pinapayagan ng Diyos.

Ngayon ay pareho. Tiyak na ang mga banal ay labis na nalulungkot na makita kami sa sitwasyong ito at makita ang estado ng aming lipunan. Nais nilang ibigay ang kanilang mga mensahe sa mundo upang paalalahanan at gisingin ang mundo na kilalanin ang Diyos ng pag-ibig. Sa unang yugto ng panahon, sa mga henerasyon, at sa araw na ito din, ang Diyos ay napakalapit sa atin at mahal tayo. Ang Diyos ay namatay para sa mundo ng sangkatauhan. Nagdala siya ng isang doktrina upang matubos ang sangkatauhan at bigyan tayo ng pag-asa. Alam ito ng mga santo at lagi nilang ipinagdarasal ang ating Simbahan. Inaasahan din ng mga santo na magbahagi ng mga salita mula sa langit kapag direkta kaming nakikipagkita, habang binibigyan tayo ng Diyos ngayon. Diyos, mangyaring payagan akong makatanggap ng mga salita mula kay St. Ignatius. Ngunit, bago tayo makarinig mula sa kanya, maaari ba akong sabihin nang kaunti tungkol sa kanyang kasaysayan.

O Diyos, si San Ignatius ng Antioquia, ay namatay sa martir noong mga panahon ni San Juan na Apostol. Nalaman ko na si San Ignatius ng Antioquia ay ang pangalawang obispo, isang alagad ni Apostol Juan, at idineklarang obispo ni Apostol Pedro, ang unang Santo Papa, sa panahon ng paghahari ni Emperor Trajan, sa Roma, mga taong 69. Ang obisong ito maling na nahatulan ng kamatayan sa hindi pagtanggi sa kanyang pananampalatayang Kristiyano. Ipinadala siya sa Roma upang maging martir ng dalawang mabangis na hayop. Sa kanyang paglalakbay sa Roma nagsulat siya ng pitong liham upang hikayatin ang mga pamayanan at gabayan ang mga pamayanang orthodox. Ang nilalaman ng mga liham ay sumangguni sa hierarchy at istraktura ng Simbahan pati na rin ang nilalaman ng pananampalatayang Kristiyanong Orthodox.

Si Bishop Ignatius ay ang unang taong gumamit ng katagang “Katoliko” upang ilarawan ang buong Iglesia. Ang mga liham na ito ay nag-uugnay sa amin sa unang Simbahan. Sa banal na pagkamartir, ginaya niya si Cristo, upang makahanap ng daan patungo kay Cristo, ang kamatayan ay natalo. Pinatay siyang martir ng dalawang mabangis na hayop. Nabuhay siya kasama ang isang quote na pagmamay-ari niya. Iyon din ang naramdaman niya, hindi alintana ang mga pangyayari. Ang bawat pari, kapag naorden, ay may isang quote na pagmamay-ari niya. Alam ng obispo na ito ang oras na mahaharap siya sa kamatayan. Determinado siyang mamatay at sinabi ang mga salitang ito, sa Diyos, tulad ng nabanggit namin: “Ako ang trigo ng Panginoon; nawa ay mapalugmok ako ng ngipin ng mga hayop upang maging malinis na tinapay ni Cristo.”

Dahil ang kanyang kasaysayan ay napakahaba, isinusulat ko lamang ang mga pangunahing puntong inihaharap kay St. Ignatius. St. Ignatius, humihingi ako ng paumanhin. Hindi ko maisulat ang iyong buong kasaysayan, ngunit mangyaring payagan akong isulat ang pangunahing mga punto. Dahil hindi ko maisulat ang lahat ng mga pangungusap, mangyaring payagan akong isulat ang mga pangungusap na sa palagay ko ay makabuluhan, kahit na ang mga pangungusap na ito ay hindi sumusunod sa isang tiyak na pagkakasunud-sunod. Sinabi ng santo na ito dati: “Mas gusto ko ang kamatayan kay Cristo”. Siya ay isang mistiko, na debotong nagdepensa ng totoong mga aral. Nakatuon siya upang turuan ang maagang Kristiyanong pamayanan na huwag kailanman mapaligaw ng mga maling aral. Hinimok niya sila na makinig sa kanilang mga obispo sapagkat sila ang kahalili ng mga Apostol. Namatay siya bilang isang martir sa Roma, sinalanta ng dalawang leon sa isa sa malupit na pagpapakita ng labis na Roman at poot sa tunay na pananampalataya. Siya ay martir noong taong 107.

O Diyos, simpleng sumulat ako ng madaling sabi. Tiyak na ang mga kapatid ay makakagamit ng mas naaangkop na mga salita at makakalalim. Sumusulat lamang ako nang natural tulad ng sa simula. Talagang hindi ko alam ang kanyang kasaysayan, ngunit kahit papaano mayroon akong pangunahing kaalaman tungkol sa mga gawaing ginawa niya, sa pagsasakripisyo ng kanyang buhay, upang dalhin sa mundo, lalo na sa Simbahan pati na rin sa ating mundo, na mga Kristiyano, ang mga halimbawa ng mga santo. Ang santo na ito ay may tunay na kamangha-manghang mga quote: “Pahintulutan akong gayahin ang aking nagdurusa na Diyos.” Ang mga salita ay napaka-ordinaryong, ngunit sa mga salitang iyon ay lalim, isang tiyak na bagay, tulad ng

na natagpuan ang katotohanan sa Panginoong Jesucristo. Alam natin na inilaan ni San Ignatius ang kanyang sarili sa buhay ng isang obispo noong mga unang araw, sa pamamagitan ng mga Apostol. Bagaman hindi niya nakilala ang Diyos sa laman bilang mga Apostol na Pedro at Juan, minahal niya ang Diyos sa pamamagitan ng mga Apostol, at mayroon siyang matibay na pananampalataya.

Sa anumang edad, o sa loob ng maraming siglo, maraming mga tao ang nagmamahal sa Diyos at namuhay sa isang buhay kung saan kinikilala nila ang pag-ibig ng Diyos bilang katotohanan, kaya’t hindi sila nagpatalo sa lahat ng mga bagay na alam nilang dapat silang magsakripisyo at dapat mamatay. Tiyak na dahil sa matayog na puntong iyon, ipinagdarasal natin ang mga inapo ngayon na mga pari, obispo, kardinal, relihiyosong kalalakihan at kababaihan, lalo na ang ating Papa, upang mabuhay ng isang itinalagang buhay para sa Diyos, mahalin ang Diyos, mahalin ang Kanyang mga tupa, at mahalin ang misyon na itinalaga ng Diyos.

Tiyak na may mga ganoong tao, ngunit sa buhay ngayon, na may isang sibilisadong lipunan, na may maraming mga bagay sa katotohanan, maraming mga impluwensya at kaakit-akit sa isang buhay ng paglilingkod at ministeryo. Kaya’t binubuhat ko ang Diyos, gaano man karaming mga pagkakamali, di-kasakdalan, pagkakamali, kasalanan, o panghihimok mula sa isang makamundong buhay. Dahil ang lahat ng aspeto sa paraan ng isang sibilisadong lipunan ay lubos na nakakaakit at nakakaimpluwensya, may ilang mga tao na nahulog sa isang sitwasyon, bilang mga biktima na mayroon ding isang resolusyon sa buhay, na may isang pagpipilian sa kanilang pananampalataya, tulad ng sa amin, ang mga lay na tao .

Masundan natin ang mga halimbawa ng mga banal. Marami o mas kaunti, maaari naming makita. Kulang tayo ng lakas ng loob na mamatay, upang magsakripisyo, ngunit bigyan kami ng lakas ng loob na gawin ang pinakamaliit na gawain sa aming buhay kapag nakilala natin ang Diyos, kapag natanggap natin ang biyaya ng Diyos, ang mga biyayang hindi natin matatanggihan. Bagaman hindi kami katulad ng mga santo, hindi natin maikukumpara ang ating mga sarili sa mga santo, alam natin na ang pag-ibig ng Diyos ay laging binibigyan at palaging binibigyan tayo ng pagkakataon. Nawa ay maging matanda tayo sa lahat ng mga biyayang ipinagkaloob sa atin, matapang na lumakad sa mga pagsubok at hamon, at mapagtagumpayan din ang itinuturing nating sakit, pagkapagod, at karamdaman. Maliban sa matinding kaso, walang mga santo sa kurso ng kasaysayan na hindi nagdala ng krus. Walang mga santo na hindi nagsakripisyo.

Kaya’t ito ang pinakapangunahing mga puntos upang gabayan tayo at matulungan kaming patungo sa pagsunod sa Diyos, upang maging matapat, magtiyaga, at isakripisyo ang mga pang-araw-araw na gawain sa ating buhay. Karaniwan at normal, ngunit ang mga gawaing ito ay nagpapakita ng katapatan, pasasalamat, at pagmamahal na ipinagkaloob sa atin ng Diyos, upang tumugon tayo sa Kanya. Kahit na hindi kami kailanman karapat-dapat at hindi kailanman kami karapat-dapat, ngunit hindi bababa sa nagpapasya kami, upang malaman na mahal ako ng Diyos, mahal ang lahat ng aking mga kapatid. Mahal tayo ng Diyos, upang maunawaan natin ngayon ang kahulugan ng kung ano ang pananampalataya at kung ano ang ginagawa natin. Ngayon ay nagpapasalamat ako sa Diyos sa pagpapahintulot sa akin na makatanggap ng mga salita mula kay St. Ignatius, na martir noong mga panahon ni St. Ito ay isang pagkakataon, ngunit natutunan ko ang tungkol sa isa pang santo, para marinig ko ang tungkol sa kanyang kasaysayan, at marinig ang mga salita mula sa kanyang bibig.

Maraming mga kababalaghan na itinakda at ipinagkaloob sa atin ng Diyos sa kasalukuyang panahon, isang oras din na nasasaksihan natin ang mabuti at masama, isang panahon kung kailan ang Banal na Awa ay ibinuhos nang sagana sa sangkatauhan. Isang oras kung saan sa pamamagitan ng pananampalataya ay binigyan ng Diyos ang pinaka-espesyal na mga pribilehiyo para sa atin na makatanggap ng mga mensahe mula sa langit. Dahil sa pananampalataya lamang natin makikita ang lalim, ang lapad, at ang lawak. Sa pananampalataya lamang ay hindi na tayo mai-block ng belo. Palagi nating iniisip na ang Diyos ay masyadong malayo o kung sakali mang mamatay ang mga tao wala nang pagkakataon na magkita. Pagdating sa mga bagay na espiritwal kung gayon ang mga tao ay palaging tumatanggi, laging humuhusga, palaging sanhi na ang mga talagang pinili, ay magdusa, tulad ng mga santo sa kurso ng kasaysayan. Pagkatapos ng santo na ito, kalaunan, hihilingin ko sa Diyos na pahintulutan akong makatanggap ng mga salita ni St. Margaret Mary Alacoque.

Sa sandaling ito, hinihiling ko sa Diyos na payagan akong makatanggap ng mga salita mula kay St. Ignatius ng Antioch. Hinihiling kong makilala siya sa unang pagkakataon. Humihiling din ako sa Diyos na pahintulutan akong makipag-usap kay St. Ignatius, at nawa ay hindi niya ako mapahamak, sapagkat totoong hindi ko alam. Napagkamalan ko siyang kasama si St. Ignatius ng Loyola, na nabuhay noong ika-15 siglo. Sa katunayan, sa kasaysayan, tiyak na ang santo na ito ang unang santo sa panahon ni St. Peter at John, at ang kanyang pangalan ay Ignatius. Natitiyak ko na ang mga banal na kilala natin marahil ay may malapit na ugnayan sa Simbahan, tulad ng alam natin kung ano ang natanggap ng mga banal na ito mula sa Banal na Espiritu, upang magpatuloy sila, upang ang Simbahan ay magkaroon ng higit pang mga obispo na lubhang malalim sa mga batas ng Diyos. Ang mga pari ay may lakas ng loob sa kanilang buhay at nang makilala at mapili nila ang Diyos, naimpluwensyahan din ng kanilang buhay ang mga layko. Hanggang ngayon mayroong mga tao na laging nagsasalita ng Mga Espirituwal na Ehersisyo.

Ang mga ispiritwal na pagsasanay ay ang mga espirituwal na pagsasanay para sa kaluluwa, upang madama natin ang pagiging malapit at kung ano ang iginawad ng Diyos sa isang espesyal, ganap na paraan, sa mga kumikilala at tatanggap. Kaya’t ang pinakamahusay na ipinagkaloob ng Diyos ay sa pamamagitan ng mga Apostol, mga obispo, pari, at sa buong panahon, upang magpatuloy tayo. Nakikita natin ang pagkakaroon ng Simbahan ay isang malaking kayamanan na ibinibigay ng Diyos sa mga layko na tulad natin, sa mga naghahanap sa Diyos, at sa katotohanan.

Ibinibigay ng Diyos, sa isang oras ng kaguluhan, isang oras ng kaguluhan, isang oras ng pakikibaka sa pagitan ng mabuti at kasamaan, isang oras kung saan ang mga tao ay umaasa sa lipunan, sa sibilisasyon, upang kalimutan kung ano ang pinakamahusay. Tanggihan ng mga tao ang Diyos. Maraming mga bagay na nagawa sa paghihimagsik at pagkakasala, ngunit ang Diyos ay Diyos pa rin na puno ng pagmamahal na nagbibigay sa atin ng isang espesyal na pagmamahal.

Sa partikular, ang Diyos ay tumitingin sa kasalukuyang mga biktima. Ang Diyos ay tumitingin din sa mga taong Kanyang ipinagkaloob at pinili, para sa kanila na magkaroon ng mas maraming mga pagkakataon upang pumili at magpasya para sa kanilang sarili, upang hayaang umalingawngaw ang mga tinig ng mga banal sa mga oras na ito. Ang mga tinig mula sa langit ay tumulong sa amin at ipinaalala sa amin ang pananampalataya, ng isang buhay na may mga birtud na kailangan, ng isang buhay kung saan kailangan nating magpasya, sa katotohanan, sa hustisya, at sa katuwiran. Nawa’y tulungan kami ni St. Ignatius. Si San Ignatius ay nagpasiya at sumulat ng pitong liham sa naunang Simbahan, patungkol sa maraming mga aral na sa pangkalahatan ay nauugnay sa pinakakaraniwang salita, na ang salitang ‘Katoliko’. Katolisismo ang tawag sa mundo sa mga para sa Diyos. Tulad ng para sa Orthodox, Judaism, Anglicanism, at lahat ng iba pa, hindi namin alam kung saan sila nanggaling. Ang mga Katoliko sa pangkalahatan ay tumutukoy sa mga taong nakakilala at kumikilala sa Diyos, at iyon ang katagang unang ginamit ni St. Ignatius. Ngayon tayong lahat ay naghihintay na makatanggap ng kanyang mga salita.

O Panginoon, aking Diyos, sa pag-iisip, sa aksyon, sa gawa, sa lahat ng bagay, bawat araw, na may talas na bigay ng Diyos, kung gayon ang pag-atake ay palaging malapit. Diyos, kilala mo ako. Ang bawat gawaing ginagawa ko, iginagalang kita, niluluwalhati Kita, ang bawat salitang sinabi ko ay nasa Iyong kalooban, at bawat gawaing nagawa ko ay nasa ilalim ng patnubay ng Banal na Espiritu, para sa akin na hindi lumihis o magkamali, maging mga kaisipan, kung mga bagay na Espesyal na ipinagkaloob ng Diyos, para sa akin na direktang matanggap ang mga tinig mula sa langit. Ngayon kasama ang mga kapatid, muli, nagdarasal kami na makatanggap ng mga salita ni St. Ignatius, na martir sa mga oras ng St. Juan at Pedro.

St. Ignatius:

Pagbati, Lucia. Pagbati sa lahat ng mga kapatid na gising pa rin kasama ko. Salamat Lucia, salamat sa lahat ng mga kapatid pati na rin ang mga kapatid, na natutulog o nakatulog na. Sa katunayan, lahat kayo, lalo na si Lucia, ay labis na nagulat. Dahil sa iyong pagkakamali may pagkakataon akong ibalik ang aking boses. Ito ay isang bagay na pinapayagan ng Diyos na makabalik sa pamamagitan ng boses, kahit na binigyan din Niya ako ng maraming beses sa kurso ng kasaysayan, ngunit tiyak na may mga kwentong naitala at mga kuwentong hindi naiulat. Ngunit sa ngayon ay binibigyan tayo ng Diyos, kung langit man o lupa, hangga’t payagan Niya, napakalapit at natutugunan natin ang bawat isa sa pamamagitan ng tinig. Bagaman hindi kami nagkikita nang personal, ngunit kitang-kita ko. Nakikita natin ang lahat ng mga aspektong ito mula sa pananampalataya na mayroon tayo para sa ating Diyos. Pinapayagan niya at pagkatapos lahat ng nararamdaman natin ay isang pagiging malapit, maging sa langit o sa lupa.

Muli, masayang-masaya ako. Salamat sa Diyos. Salamat sa Diyos. Dahil sa iyong pagkakamali, naibalik ko ang aking boses. Dahil sa iyong pagkakamali, ngayon mayroong isang tao at maraming mga kapatid na babae, na gising pa rin, huli na, sa bansang iyong ginagalawan, upang malaman ang tungkol sa aking kasaysayan. Napakatagal nito, ang kwento ay nakasulat pa rin sa mga libro, ngunit iilang tao ang nakakaalam, maliban sa mga pari na naghahangad na maunawaan kung ano ang kinakailangan sa teolohiya at dokumentado. Sa iyo, ito ay isang bagay na sapalaran at hindi sinasadya, ngunit ang Diyos ang nagbibigay sa akin upang ibalik ang aking tinig sa mundong ito, lalo na sa panahon na ang aking mga kapatid sa Simbahan ay maraming isyu. Isa lang ang nais kong sabihin: sa unang yugto ng panahon, ang naranasan at isinulat ko ay hindi nagmula sa akin ngunit mula sa Espiritu na nasa akin, na sumulat sa akin, upang muling isulat at panatilihin.

Hindi ito galing sa akin ngunit ang Banal na Espiritu ang nagturo sa akin. Pinayagan niya akong magsulat ng mga salitang umalis para sa kasaysayan, isang libro na personal na ipinagkaloob ng Diyos sa bawat tao na sumunod sa Kanya, bawat tao na matapat sa Kanya. Ang bawat tao, sa pamamagitan ng pagkamartir, ay tumanggap ng Krus, upang sa pamamagitan ng Krus, ay niluwalhati ng pinakabanal na Guro. Tinanggap ko ang pagkamartir, dahil nangungulila ako; kahit na ang aking kamatayan ay naiiba sa ibang mga Apostol. Maraming mga kapatid ko, ang bawat tao ay may paraan upang iwanan ang katawang ito upang bumalik sa lugar at bumalik sa Diyos na mahal at sinasamba natin, at isang Diyos na laging malapit, sapagkat ang lugar na iyon ay ang walang hanggang lugar.

Mahal na Lucia, lahat ng iyong napansin at isinulat, na-buod mo ang lahat sa araw na ito, hindi ko na kailangan ang lahat sa mga detalye. Alam ko lang ang isang bagay, dahil pinapayagan tayo ng Diyos na magkita ngayon, pagkatapos ay pag-usapan natin ang tungkol sa mga katotohanan. Alam kong nababalisa ka at iniisip mo pa rin ang tungkol sa Simbahan. Sa unang Iglesia, ang mga Apostol ay direktang nakikipag-ugnay sa pinakabanal na Guro, ang Panginoong Jesucristo. Harap-harapan sa Panginoong Diyos, malinaw silang nakasaksi. Kaya’t ang buhay ay hindi maikumpara, sapagkat maging ang kamatayan, sakripisyo, o anuman, sila ay namuhay sa mga araw ng pananatiling matatag sa pananampalataya at namuhay na may isang katotohanan, na kung saan ay upang dalhin at ipahayag ang salita ng Diyos sa lahat ng mga rehiyon at bansa at upang mapanatili. Kahit na ito ay higit sa 2000 taon, masaya kami na sa pamamagitan ng mga santo, tayo aw, narinig namin, at nakatagpo kami ng pag-ibig ng Diyos sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, upang matulungan kami sa aming mga tungkulin at tuklasin kung ano ang nasa kasaysayan na maiiwan sa Simbahan at sa lahat ng mga tupa ng Diyos.

Dapat may mga taong nauna, para sa kung ano ang naroroon ngayon, at iyon ay nagawa sa aking araw, na isang likas na likas na ipinagkaloob sa atin ng Diyos sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, upang gawin natin at isulat ang mga gawa na dapat idokumento. Iyon ang mga araw ng pagharap sa katotohanan. Sa mundo, ang mga tao ay palaging takot sa kamatayan, dahil sa oras na iyon maraming mga tao na nais na panatilihin ako, nais nilang ipanalangin para sa akin, at nais din nilang makahanap ng isang paraan upang maiwasan ko ang kamatayan. Kung tutuusin, tao tayo. Ngunit para sa akin, hindi ko maiiwasan ang isang tagal ng panahon kasama ang mga hari na lubos na sumalungat sa isang buhay na laban nila, na laging ginagamit ang kanilang kapangyarihan upang apihin ang mga naniniwala. Ang mga usapin sa panahon ng Panginoong Jesucristo ay hindi naiiba. Sapagkat sa paglipas ng panahon ay maraming mga hari sa mga panahong iyon na naghahangad na makilala Siya, ngunit maraming masasama at malupit na hari. Anumang panahon ay may ganoong mga hari na sumira at naghahanap ng lahat ng uri ng mga paraan, hindi lamang upang sirain ang mga may mga paggana tulad namin, ngunit upang sirain ang mga tao na ganap na kabilang sa Katolisismo.

Kaya’t ang bawat bagay na humahantong sa isang buhay ng pananampalataya para sa iyo sa panahong ito ay hindi isang bagay na karaniwan, dapat mong tiisin ang hindi mabilang na mga hamon, ngunit ang mga hamon na iyon ay nakakatulong sa isang kasaysayan sa katotohanan. Ngayon ang Iglesya pati na rin sa inyong lahat, nagkakaisa, at patuloy na nakikita ang mga bagay, tulad ng laging takot sa mga tao sa kamatayan, palaging nag-aatubili sa lahat ng mga bagay kapag sila ay inuusig. Ito ay isang likas na takot sa buhay. Lalo na sa mga panahong ito, marami pa rin sa aking mga kapatid at maraming mga taong layko, na hindi nauunawaan ang kahulugan kapag sila ay pag-aari ng Diyos, hindi nila nauunawaan ang kahulugan ng pagiging Kristiyano, hindi nila nauunawaan ang kahulugan ng Iglesya bilang kinatawan para sa Diyos. Ang mga may pananagutan at may pananagutan ay kumakatawan din kay Cristo, upang dalhin ang Mabuting Balita at tulungan ang mga tupa ng Diyos na magkaisa, magkaisa, at magtiwala sa Diyos. Ang lahat ay isang puwersa, upang saksihan, upang hindi mawalan ng loob sa anumang bagay, kung ang buhay ay may maraming mga hamon, lalo na kapag nagpapatotoo para sa pananampalataya, sa pamamagitan ng kamatayan.

Mahal na Lucia, ako ay tunay na masaya. Salamat sa Diyos. Sapagkat makalipas ang maraming siglo, ngayon ang aking boses ay bumalik sa mundo, at masasabi ko rin ang ilang mga bagay na hindi ko pa nasabi dati. Hindi ako nagkaroon ng bokalismo at hindi kailanman naisip na ang wikang sinasalita ko ngayon ay ang wikang ito. Nagsasalita ako sa iyong sariling wika. Nagsasalita ako sa sarili mong wika. Ito ang mga bagay na ipinagkaloob ng Diyos sa isang espesyal na paraan, hindi lamang para sa akin. Kita ko ang mga santo na patuloy pa rin sa paghihintay. Ito ay isang pagkakataon na patuloy nating hinahangad, kahit na natapos ang mga araw sa lupa, upang tayo ay mapunta sa Diyos at makasama Siya. Patuloy akong nagpupuri at nagagalak sa mga anghel at mga santo, ngunit kami (ang mga banal sa langit) ay nais pa ring kumonekta sa makamundong mundo. Kapag pinapayagan lamang ng Diyos ay maaari tayong makaranas. Ang iyong naririnig at nalalaman, sa pamamagitan ng isang tunay na tinig, tunay na dapat maging biyaya na ipinagkaloob ng Diyos para sa iyo upang makakonekta sa larangan ng espiritu, upang magkaroon tayo ng pagkakataong magkita, tulad ng pagkakaroon ng usapan, tulad ng pakikipag-usap sa mundo

Sa katunayan ay hinarangan lamang tayo ng isang belo. Isa ako sa mga miyembro sa Simbahan na dumaan sa kurso ng kasaysayan. Sa panahon na ito, minamahal ka ng Diyos at binibigyan ka Niya ng isang misyon upang ulitin ang mga gawain ng mga Apostol. Pinahahalagahan at respeto namin ang lahat ng iyong gawa. Dahil ang mga gawa ay naiulit sa iyo ngayon, ito ay isang napakalawak na pabor na espesyal na ibinibigay ng Diyos para sa iyo. Kaya tandaan, ang kasalukuyang mga gawa, ang mga ordinaryong bagay na iyong ginagawa at pagsasanay, iyon ay isang kasaysayan upang tapusin ang natitirang mga araw ng pagtatapos ng siglo. Ang mga biyaya ay ibinuhos upang bigyan ang mga tao ng higit na pananampalataya at tulungan sila. Kapag naniniwala sila, babangon sila, makikilala at pipiliin nila ang landas na dapat nilang tahakin at bumalik sa Diyos.

Partikular sa ngayon, ang pintuan ng langit ay bukas. Ang lahat ng mga bagay na natutugunan natin ngayon ay tulad ng isang belo na kinukuha ng Diyos, salamat sa katapatan at katotohanan habang nagsasagawa ka ayon sa pamamaraang itinuro sa iyo ni Ina Mary. Kayo ang mga tao na nagdadala ng mga bagong aspeto sa aking mga kapatid. Mangyaring huwag mag-back down. Wag mag-alinlangan. Mangyaring huwag matakot. Para sa bawat gawaing nagawa, dapat mayroong isang presyong babayaran, kung gayon ang halagang iyon ay tumutulong sa mga tao na maniwala at tumanggap. Magpatuloy sila sa kung ano ang espesyal na inilaan ng Mahal na Ina sa isang isahan na paraan sa iyong mundo, at pinapayagan din ng regalong ito ang makalangit na mundo upang matugunan at magdala ng isang tunay na boses sa mundo. Ang alam mo na, hindi ko na kailangang ulitin nang paulit-ulit. Ang alam ko lang, hindi ito aksidente o pagkakataon. Tungkol sa alamat na sa pamamagitan ng mga kwentong ako ay bata na pinag-uusapan ni Hesus sa mga Apostol, na sinasabi sa kanila na maging tulad ng isang bata na makapasok sa langit o sa batang may limang tinapay at dalawang isda, talagang isang alamat. Hindi ako ang batang iyon. Iyon ay mga kwento nasabi iyon, ngunit ang bata na iyon ay hindi ako. Maaaring sabihin at isulat ng mga tao ang ilang mga bagay, ngunit ngayon dahil nais mong malaman, ipinaalam ko sa iyo: Hindi ako ang batang iyon.

Sa pagsasalita tungkol doon, alam mo na ang lahat ay maaaring nakasulat, ngunit ang mga ito ay hindi ganap na totoo, at iyon din ay isang bagay na nagdududa. Mayroong mga kwentong maaaring isulat ng mga tao at totoo ang mga ito, sapagkat walang maaaring malaman at patunayan kung ano ito, ngunit ito ang mga bagay na may isang tiyak na koneksyon. Ngayon ko lang nalaman na may pagkakataon akong ibalik ang aking boses, at palaging pinapaalala ng aking mga salita ang aking sarili. Sapagkat bagaman ang aking misyon at tungkulin ay maraming tungkulin, ngunit kapag tinawag upang harapin ang kamatayan, ano ang maaaring buong tapang na sinabi at gawin sa mga natitirang sandali ng buhay? Ngayon ikaw ay napili upang mabuhay sa isang buhay na hindi alam ang ilang mga bagay at hindi ka rin inuusig, kaya ito ang pinakamasayang araw para magpatuloy ka sa iyong ginawa. Patuloy na maging mas matapang at maging mas matapang. Ang lahat ay dapat dumaan sa daan ng krus upang magwakas. Hindi mo pa dinadala ang krus, hindi pa tinanggap ang krus, hindi pa lumakad sa daan ng krus, at hindi pa natatapos sa krus, kung gayon ay hindi pa rin kumpleto at hindi natatapos.

Magpatuloy sa iyong ginagawa. Laging maniwala sa Diyos at maging matapang at lumakas. Ang mga gawaing ginagawa mo ngayon ay ang iyong misyon upang makatanggap ng mga salita ng langit, upang tanggapin ang mga salitang pinapayagan ng Diyos na ibalik ang kasaysayan sa panahong ito, upang paalalahanan ang mga tao kung ano ang kailangang ipaalala. Ang mga tao ay dapat magkaroon ng pananampalataya at dapat na ganap na tanggapin. Dahil walang ordinaryong, sa kabanalan at sa pananampalataya, maraming mga bagay ang Diyos na maalok sa mga tao. Sa mundo ngayon ang mga tao ay masyadong malaya, kasama ang mga makina at lahat ng totoo, nakalimutan nila at hindi nakilala ang Diyos. Ibinibigay niya ang lahat ng kabanalan at nagpapatuloy ang pagkakaroon.

Ngayon ito ay isang mundo ng mga himala, isang mundo kung saan ang Diyos ay nagbuhos ng masaganang mga biyaya upang ipaalala sa mga tao ang buhay ng pananampalataya, at ang mundo ay pinapaalalahanan ng pananampalataya sa pamamagitan ng mga may tungkulin. Patuloy na manalangin para sa aking mga kapatid, kahit na nakikita mo ang mga nakababahalang bagay at maraming mga bagay sa sitwasyon ng karaniwang mundo. Tandaan, lahat ng ipinagkaloob ng Diyos ay makinig ka at isumite sa Simbahan. Makinig at patuloy na manalangin sapagkat ang Diyos ay magkakaroon ng paraan, hindi ka hahayaan ng Diyos na magdusa ka ng kawalang katarungan. Mayroon ka ring karapatang magsalita ng tinig ng katotohanan, sapagkat ito ang tinig ng katotohanan upang mapaalalahanan ang mga nasa ranggo ng Simbahan, sapagkat sinusunod mo ang paraan ng pagtuturo ng Banal na Espiritu, na may mga salitang makatwiran sa pamamagitan ng pakikiharap sa langit.

Ngayon maging sa unang yugto ng panahon, sa mga oras ni San Pedro o ni San Juan tulad ng sinabi mo, sa bawat panahon, ang oras sa kahariang selestiyal ay napakalapit at hindi gaanong maraming taon. Sa mundong ito ay higit sa 2000 taon, hanggang sa langit ito ay isang araw lamang, isang oras lamang, o sandali lamang. Dahil ang langit ay walang oras, simpleng isang sulyap sa kabanalan pagkatapos ay mayroon kaming isang nakatagpo at ito ay malapit sa pagmamahal at pag-ibig ng Diyos. Ito ang mga taon kung saan nagbubuhos ang Diyos ng masaganang mga biyaya sa buong mundo. Ngayon pinapayagan ako ng Diyos, pati na rin ang mga tao sa mundo, na nagkakaisa sa pagdarasal. Kaya’t sa tuwing nagdarasal ka, nagdarasal din kami. Manalangin para sa mundo na makilala ang Diyos, magpasakop sa Kanya at bumalik sa Kanya. Sapagkat iyon ang pangarap ng ating Panginoon, tungkulin nating paalalahanan ang bawat isa sa atin na patuloy na luwalhatiin ang Kanyang pangalan, upang magpatuloy na huwag matakot sa anuman.

Kita mo kung paano ako napailalim sa mga mabangis na hayop, ang mga tigre na sinalanta at nilalamon, ngunit nang harapin ko sila at tinanggap, walang sakit. Hindi ko alam kung ano ang sakit, sapagkat ang Diyos ay kasama ko at hindi ako hinayaan ng Diyos na magdusa. Masakit lamang kapag tinanggihan ko ang Diyos, nang hindi ko tinanggap kung ano ang dapat kong maging matapang, malakas, upang magpatotoo sa pananampalataya. Iyon ang sakit ng aking kaluluwa. Tungkol sa pagpasok ko sa lugar kung saan tiyak na alam kong malalamon ako ng mga tigre at ganap na martir, hindi lamang ako, ngunit maraming mga tao sa oras na iyon na magkakaharap. Ang mga hari sa mga panahong iyon ng diktadya ay pumatay ng hindi mabilang na kaluluwa. Ngunit sa totoo lang, kapag tinanggap ng mga tao na matapang na humakbang sa kamatayan, nang nakapasok talaga tayo sa lugar na iyon, hindi man tayo hinayaan ng Diyos na magdusa. Namatay kami ng banayad. Ibinahagi ko ito sa iyo upang malaman mo na ang mga mata ng mundo ay nakita ang paggalaw ng mga mabangis na tigre o mga tanawin na totoong nakakatakot nang nilamon kami ng mga mabangis na hayop, ngunit kahit na ang aming katawan ay nilamon ng mga mabangis na hayop, ang aming mga kaluluwa ay lumipad ng diretso sa Diyos.

Ito ang ibinabahagi ko sa iyo ngayon. Sa iyong oras, maraming mga bagay na kinakaharap mo ngunit ang mga kaguluhan, pagsubok, kalungkutan ng mundo ay wala. Patuloy na tanggapin ang mga ito bilang isang regalong inaalok ng Diyos na hamunin ang inyong sarili, upang sanayin ang inyong sarili at hamunin din ang inyong sariling buhay na may pananampalataya sa Diyos, kung may pagkakataon. Ito ay isang bagay na sa aking oras ay masaya akong mamatay para sa Kanya. Pinili ko ang kamatayan upang mabilis na makilala Siya, para lamang sa hangarin kong makuha Siya at mapabilang sa Kanya. Ito ay isang kaluwalhatian at kagalakan nang magawa kong mamatay para sa isang buhay na may pananampalataya upang luwalhatiin ang Diyos. Namatay ako para sa taong mahal ko, namatay ako para sa Panginoong Diyos

na nagtubos sa akin, nabuhay para sa akin, namatay para sa akin, at dinala ako pabalik sa Kanyang pagmamahal.

Ngayon nagtatapos ako dito at ibinabahagi ko sa iyo ang sinabi ko. Mangyaring magpatuloy, para sa oras na ito kung saan marami kang mga pagkakataong makilala ang mga tao sa langit. Tanggapin ang mga espesyal na talaang ito, upang makatipon ka sa isang panahon na espesyal na iginawad ng Diyos sa iyong oras, isang kasaysayan na maitatala at magtatapos sa pagtatapos ng kasaysayan. Ito ang mga bagay na nais ko. Mangyaring magpatuloy na manalangin, sapagkat sa pamamagitan ng mga panalangin ang Diyos ay magkakaroon ng isang paraan upang gumana sa isang mundong nais mo. Huwag matakot sa kung ano ang nakikita mo sa harap ng iyong mga mata, sapagkat ang kaaway ay pumapaligid sa lahat ng panig. Ang mga tao ay nag-alinlangan at namuhay na parang nawala ang pananampalataya. Nanghihina sila sa pananampalataya, at dahil ang kanilang buhay ay hindi pa gaanong gulang, sila ay inalog ng buhay. Ngunit sa mga pagdarasal, na may isang mundo habang binubuksan ng Diyos ang pintuan para magtagpo ang langit at pakinggan ng lupa ang tinig ng langit, ay isang puwersa habang ibinuhos ng Diyos ang sagana sa iyo at sa pamamagitan mo.

Kaya’t huwag kailanman mabigo o makaramdam ng pagkatalo sa iyong nakikita. Magtiwala sa Diyos, sa taimtim na mga petisyon, hindi ka Niya hahayaan na bumalik na walang dala. May paraan ang Diyos. Kaya’t magtiwala at palaging maging paulit-ulit at tapat. Dapat determinado ka. Huwag ka munang umatras kapag mayroong isang pagkakataon na magpatotoo para sa Diyos, kahit na kailangan mong isakripisyo ang iyong sariling buhay. Isakripisyo ang iyong buhay sa pansamantalang mga makalupang araw, ngunit magpakailanman kasama ng Diyos ang pinakamasaya at pinakamahusay na pagpipilian para sa iyong buhay. Good bye sa lahat ng mga kapatid. Bigyan ka sana ng Diyos ng kapayapaan, lalo na si Lucia, sapagkat ikaw ay isang tao na laging nagsasabi ng totoo at naglalahad ng mga bagay sa isang simple at taos-pusong pamamaraan. Sa kadahilanang iyon, palagi kang tumatanggap, sapagkat ang mga bagay na ipinagkakaloob sa iyo ng Diyos na hindi mo alam, kaya’t mangyaring magpatuloy na maging mas matapang, sumulong pa, at sikaping mas mahirap.

Tandaan na tanging at natatangi sa oras na ito maaari mong direktang matanggap ang lahat ng mga bagay mula sa langit, kaya samantalahin iyon. Hawakin ito habang mayroon ka pa ring pagkakataon na magpatuloy na maging isang napakahusay na dokumento para sa natitirang at nagtatapos na mga araw na ipinagkaloob ng Diyos sa isang espesyal na paraan sa mundo at binibigyan ang mga kapatid na kasama mong kasama. Kaya’t maging matapang. Magpatuloy, dahil sa mga inosenteng aspeto na iyon, ang mga likas na aspeto, ang mga napaka-abang at simpleng aspeto, marami kang matatanggap. Ngunit tandaan, sa bawat hakbang, walang mga saksi para sa Diyos na walang krus. Sinimulan mo na, ang mga krus na bitbit mo, at dadalhin mo. Ang mas mabibigat na krus na bitbit mo, mas maraming mga grasya ang matatanggap mo. Huwag matakot sa iyong mga krus at huwag mapagod ang iyong sarili sa daan ng krus, sapagkat pinatunayan ng krus na bagay ay mula sa Diyos. Nawa ay maunawaan mo ito upang magpatuloy sa isang buhay ng saksi para sa katotohanan na espesyal na ipinagkaloob sa iyo ng Diyos pati na rin sa lahat ng mga kapatid na kasama mong kasama.

Maging kumpleto sa tungkulin at misyon ng misyon na itinalaga ng Diyos sa iyo at sa lahat ng mga kapatid. Ang daan ng krus ay ang paraan upang makaharap ang Diyos. Huwag matakot sa krus. Tanggapin ang krus at ngumiti ng matapang dito. Lahat kayo ay magtagumpay sa buhay na ito at magkakaroon ng buhay na walang hanggan. Magkita tayo sa langit. Muli, nawa’y bigyan ka ng Makapangyarihang Diyos, aming Ama, ng lakas, lubos na pananampalataya, at katapatan, upang mapagtagumpayan ang mga paghihirap na dalhin sa mundo kung saan ka naroroon, upang tumanggap. Ito ay isang kasaysayan na paulit-ulit at para isulat mo kung ano ang nangyari, na paulit-ulit sa oras na ito, upang madagdagan ang pananampalataya. Ito ay isang espesyal na anunsyo habang ipinahayag mo ang Mabuting Balita, upang matugunan ang Langit sa pamamagitan ng regalong inaalok ng Ina Mary sa mundo, na iyong ginagawa. Kapag nagdarasal ka at nagsasanay, nagsasanay din kami, upang ipanalangin na matupad ang iyong mga hangarin hangga’t gusto mo.

Good bye sa lahat ng mga kapatid. Good bye Lucia. Dahil nakilala mo ako sa pamamagitan ng iyong pagkakamali, inaasahan ko rin na magpatuloy kang magkamali upang ang ibang mga santo ay maaaring magdala din ng kanilang tinig sa mundo, upang igalang, upang luwalhatiin ang Diyos. Nakipagtulungan ka rin sa amin, para sa amin na magpatuloy na magdasal na magkasama para sa mundo, upang hilingin sa Diyos na bigyan ang maraming mga santo na pumasok sa langit sa iyong siglo. Mabuti ni Lucia. Good bye sa lahat ng mga kapatid.

Lucia:

O Diyos, nagpapasalamat ako sa Iyo. Nagpapasalamat ako sa Diyos. Si St. Ignatius ng Antioch ay napaka-palakaibigan, hindi ako kinakabahan. Dahil maraming mga bagay na kapag tumingin ako sa iba pang mga banal pagkatapos ay labis akong kinakabahan, ngunit sa palagay ko napaka-palakaibigan niya. Tunay na naiintindihan niya tayo at tila napakalapit sa atin, kahit na lumipas ang mga taon. Siya ay alagad sa mga panahon ni St. Si Pedro at Juan. Sa katunayan, hindi ito isang madaling gawain, sapagkat iyon ay nasa siglo ni Hesus. Ngunit sa ngayon ay binibigyan tayo ng Diyos. Kahit na ang mga iyon ay mga unang taon, maraming mga bagay para ang santo na ito ay magkaroon ng mga naturang karanasan, ito ay ang kanyang walang takot at matatag na puso sa pamamagitan ng pag-ibig na mayroon siya para sa Diyos. Matapang siya at hindi takot sa kamatayan.

Sa panahon na ito, sa katunayan, nag-aalangan pa rin tayo, hindi pa rin karapat-dapat ihambing ang ating sarili sa mga santo. Ang kanyang pagbabahagi, ang kanyang taos-pusong pagtuturo, ang kanyang mensahe, ay tumutulong sa amin na maging mas malakas, mas matapang, at suportahan kami sa buhay. Sa mga araw na nagtatrabaho kami sa isang simple, ordinary paraang hindi natin maintindihan ang kahulugan ng halaga tulad ng sinabi niya. Diyos, mangyaring maawa ka at payagan kaming magpatuloy na matuto at tumanggap ng mga aral ng mga santo. Ang mga karanasan ng mga santo ay nagbigay sa amin ng isang nagniningning na halimbawa para sa amin upang sumulong, upang magpatuloy na luwalhatiin ang Diyos sa pamamagitan ng mga gawa. Tulad din ng ating oras, sa mundo, bakit dapat may mga prinsipyo? Sa katunayan sa loob ng maraming siglo dahil sa napakaraming mga prinsipyo, ang mga tao ay naging mga tila ganap na umaasa sa mundo, sa lahat ng mga bagay na kinokontrol ng mundo.

Sa Diyos dapat tayong lumampas upang makilala ang mga santo at magdala sa atin ng mga pribilehiyo. Ngayon, kasama ang lahat ng mga kapatid, nagpapasalamat ako sa Diyos, pinagpala ang Diyos, pinupuri ang Diyos, at iginagalang ang Diyos. Salamat St. Ignatius ng Antioch, martir, sa pagbibigay sa amin ng pagkakataong makilala ka. Nagtatapos kami ng 1:11 ng umaga, Linggo ng umaga, Oktubre 18, 2020, sa bahay. Nagpapasalamat ako sa Diyos nang sagana, pinupuri, at niluluwalhati ang Diyos. Salamat sa Diyos, ang Banal na Espiritu, Inang Maria, at salamat, St. Ignatius ng Antioquia. Natanggap ko ang mensahe kasama ang aking mga kapatid, at kahit na ang mga sandali ay napakaliit at ako ay sumulat lamang ng maikling, ngunit alam kong ang banal na ito ay may karanasan, matapang, at malakas sa buhay ng pananampalataya. Ipinagkaloob sa akin ng Diyos sa isang natatanging paraan kasama ang lahat ng mga kapatid, upang makinig mula kay St. Ignatius ng Antioquia. Natapos namin ang kanyang mensahe, kasama ang kanyang paalala, at ang espesyal na pagpupulong sa kaninang umaga.

Nagpapasalamat din ako sa Diyos dahil ang Kanyang presensya ay ipinagkaloob sa atin (1:11), tulad ng isang bilang mula sa langit upang matulungan kaming maunawaan na ang mga bagay na nagmumula sa Diyos ay palaging may isang bagay na mahigpit na hinihimok tayo. Tuwang-tuwa ako, sapagkat ito ang mga sandali na ginugugol namin ng tahimik na oras na ito, na nagsisimula sa isang bagong araw, sa mga unang oras, upang magpasalamat sa Diyos sa ngalan ng mga taong hindi kailanman nagpapasalamat sa Kanya. Hindi nila alam kung ano ang dapat nilang balikan, patuloy silang matigas ang ulo at mamuhay bilang mga Kristiyano, ngunit nabubuhay sila para sa katanyagan, para sa pera, para sa lahat ng mga bagay sa mundo na umaakit sa kanila, kaya nakakalimutan nila ang kanilang budhi, nakalimutan nila sila ay mga anak ng Diyos. Nakalimutan nila na ang araw na nabinyagan sila, sila ay sa Diyos. Nakalimutan nila na ang Banal na Espiritu ay nasasaktan at nagdadalamhati para sa kanila. Nakalimutan nila ang tungkol kay Hesus na naghihintay sa pamamagitan ng Eukaristiya. Hindi nila sinasadya o sadyang nasaktan ang Eukaristiya ng Panginoon kapag mayroon silang ilang koneksyon sa mundo sa pamamagitan ng kanilang ministeryo, ngunit nakalimutan nila ang doktrinang ipinagkaloob sa kanila ng Diyos.

Kaya, ito ang pinaka-kapus-palad na mga bagay. Patuloy na tulungan tayo ng mga santo at manalangin para sa mga namumuno o sa mga nasa ranggo ng Simbahan. Nawa ay bumalik sila sa Panginoong Diyos sa katapangan at lakas tulad ng mga santo na dumaan sa kasaysayan. Ito ay isang malaking pagpapalang ibinuhos para sa atin ngayon. Nagpapasalamat kami nang husto sa Diyos. Pinupuri at niluluwalhati natin ang Diyos, sa Banal na Pangalan ng Panginoong Hesukristo, aming Diyos. Nawa ay matuto tayo mula sa katapangan ng mga santo. Kahit na wala kaming lakas ng loob na mamatay, mayroon kaming lakas ng loob na gawin kung ano ang kailangan nating gawin, upang mapagtagumpayan natin ang obligasyon ng isinasaalang-alang ng mga tao bilang batas ng tao, o isang mayroon nang kaayusan. Tama ito, ang isang utos ay ipinagkaloob ng Diyos, ngunit sa Diyos, mayroon Siyang paraan upang bigyan tayo.

Sa mundo, imposible, ngunit sa Diyos ang lahat posible, na may pananampalataya. Nawa’y maging tayo ng Diyos, at ang mga sandaling makilala natin ang mga santa ngayon ay ang kaligayahang natanggap natin. Pang-araw-araw, sana mabuhay tayong karapat-dapat upang magpatuloy na makatanggap ng mga bagay na ibinibigay at binibigyan ng Diyos. Sa Banal na Pangalan ng Panginoong Jesucristo, aming Diyos, ngayon at magpakailanman at magpakailanman. Muli, si Lucia, kasama ang lahat ng mga kapatid, ay nagtapos sa mensahe mula kay St. Ignatius ng Antioch. Siya ay martir noong taong 107. Hindi namin alam ang tungkol sa kanyang petsa ng kapanganakan. Ito ang itinatala at natatanggap ko ngayon. Nagpapasalamat ako, pinupuri ang Diyos, sa Banal na Pangalan ng Panginoong Jesucristo, aming Diyos. Amen. Amen. Amen.

Tandaan:

Ang kasaysayan ni St. Ignatius ng Antioch ay natagpuan sa online mula sa iba`t ibang mga website: Catholic.org at Wikipedia.

www.nrtte.net

Mayroon tatlong pangunahing bagay na sagot sa katanungan. Una, mayroon tayong utang , orihinal na kasalanan, mahina tayo at nahilig sa kasalanan. Tayo ay nagkakasala ng regular:  ang matuwid na tao bumabagsak sa kasalanan pitong beses at tumatayo ulit ( Proverbs 24:16) – ito ay iniisip araw-araw. “Kung tayo sasabihin natin nawa  tayong kasalanan, niluluko natin ang atin sarili, at ang katotohanan ay wala sa atin. Kung ikukumpisal natin ang atin kasalanan, siya ay tapat at matapat at patatawarin niya at lilinisin niya niya tayo sa mga hindi matuwid natin ginagawa. Kung sasabihin natin na hindi tayo nagkasala, ginawa natin siyang sinungaling at ang ang kanyang salita ay wala sa atin” ( John 1:8-10) Kaya tayo ay nagkasala at nagkamali na kailangan natin ikumpisal; araw- araw, magpakumababa tayo sa harap ng Diyos at humingi ng tulong upang masupil sila.

Ang Ikalawang dahilan tayo ay limitado, mayroon tayong hangganan, samantalang ang Diyos ay lubos na makapangyarihan at walang hangganan. Kailangan lumapit tayo  sa kanya ng mapakumbaba na nagdarasal at hilingin ang atin kailangan, upang dalhin ang atin layunin na hindi natin kayang pangalagaan. Siya nasasagot ang atin dasal.

Ang ikatlong dahilan, tayo ay mayabang at kailangan natin ipakita sa Diyos na siya ang una sa sa lahat, kagaya ng binabanggit na kasabihan, “ Ang Diyos ay Diyos at Ako ay hindi.”Ang Pagpapakumbaba ay mahirap na nagwaging virtue o katangian na nakukuha sa pamamagitan ng paghihirap at pagpapakumbaba. Kaunti lamang ang pumipili nito subalit ito ang pundasyon o daan para sa ibang virtue o katangian; ito ay kailangan sa espiritwal sa buhay. Ang Diyos napopoot sa kayabangan at wala sino man ang makakapasok sa langit habang siya ay mayabang. Ang Pride o Yabang ang pangunahing kasalanan ng demonyo.’ Ang Diyos tutol sa mayabang subalit nagbibigay siya ng biyaya sa  mapakumbaba.’

“Magpakumbaba ang inyong sarili ngayon sa ilalim ng kamay ng Diyos, sa takdang panahon siya ay itataas kayo” (Peter 5:5-6). Hindi niya hinahangad na parusahan tayo kundi gawin tayong perpekto.

Ang pinakamabuting paraan na magpakumbaba ay sa harap ng Diyos ang Anim na Kowtows, tayo ay nagpoprostrate o nagpapatirapa ang atin katawan sa harap ng Diyos at pinaaalam magdasal na nanggaling sa puso  na magkasabay. Lalo ngayon sa katapusan ng mundo, kailangan natin magmakaawa sa Diyos para sa atin mabilis na intentions. Bagaman ang Ang Anim na Kowtows ay gagawin magmula ngayon at ginagawa sa langit, ay ihinayag sa mensahero Lucia Phan, sila ay binibigyan ng pambihirang oras sa atin buhay, kapag ang sangkatauhan kailangan magbalik sa Diyos. Ang Anim na Kowtows ay para sa lahat, sa mga nag-uumpisa sa kanilang espiritwal na buhay umabante.” Kung sino ang itinaas ang sarili ay magpapakum -baba at kung sino ang mapakumbaba sa sarili ay itataas “ ( Matthew 23:12; Luke 14:11)

Ang Pagpapakumbaba ay katotohanan, ideya pinakamahalaga sa Bibliya. Ang salita “humility “ay mababasa sa  10 beses. Ang mga ibat-ibang klase ng salita, ang iba kitang -kita: “humble” mababasa natin 54 beses, “ humbled” mababasa 39 beses at “humiliation” nabasa natin 7 beses. Ang sangkatauhan ba ay hindi pa nagpakumbaba? Hindi ba kayo nagpakumbaba sa  epekto ng COVID-19 pandemya?

Maraming tao ang nakakuha ng sakit, namatay , at nakahiwalay, nawalan ng kita. Alam natin lahat na tayo naghihirap sa maraming paraan ng dahil sa COVID-19 at ang bagsak na ekonomiya sa buong mundo. Katulad ng maraming nagpapakamatay na tao. Para sigurado, kailangan natin ang Diyos. Ang Anim na Kowtows ay ang sagot ng langit sa walang kaparis na pagsubok sa panahon ito. Ito ay regalo ng Banal na Inang Maria upang tulungan tayo sa lubos na mabisang paraan upang magbalik tayo sa Diyos ( hindi kasama ang bilang ng sakramento, siyempre, subalit ang mga ito ay magiging limitado sa madaling panahon, ulit – ang langit alam ito at siya ay nagbigay ng kalutasan sa napakahirap na kalagayan.)

Kapag ang langit ay nanahimik para walang ulan o utusan ang locust na sirain ang lupa o magpadala ng salot sa mga tao, kung mga tao tinawag sa pangalan nila nagpakumbaba at nagdasal at hinanap ako at iniwasan ang masamang gawain, pagkatapos makakarinig ako nanggaling sa langit at patatawarin ang kanilang kasalanan at pagagalingin ang kanilang bansa. Ngayon ang akin mata ay bubukas at ang akin taynga ay makikinig sa inyong dasal na akin ginawa[…] ( Chronicles 7: 13-15). Ano ang gagawin ninyo kung ang mga bagay ay lalong lumalala? Alam natin ang masayang katapusan ng Libro ng Pagsisiwalat, subalit gaano kasakit ito noon… ang Diyos at ang Banal na Ina ay binigyan tayo ng biyaya sa panahon ito.

Ang Anim na Kowtows ay napakabisang dasal na gawin, ang pagsuko natin sa Diyos. Maramiing milagro at pabor na ibat-ibang klase nanggaling sa pamamagitan nito. Kapag nagmamakaawa tayo sa Diyos sa pamamagitan ng Anim ng Kowtows, maraming bagay ang mangyayari. Huwag tayong maging mapamahiin ukol sa Anim na Kowtows, subalit mga materya, espiritwal at pisiko biyaya mayroon ibibigay sa marami. Ang mahalaga biyaya, bagaman puro espiritwal- ang atin pagbabalik sa Diyos ( patuloy, araw-araw na pagbabago para mga taong  nauna.)

Ang kaunaunahan dahilan kung bakit ang tao hindi alam ang kowtow, maaring sa yabang, mayroon mga tao na mayabang para mag-prostrate ang sarili sa harap ng Diyos. Masyadong nakakahiya. Ang Yabang ay itinuturing na virtue sa atin panahon at magpakumbaba mag-isa sa harap ng iba ay hindi matatanggap. Huwag natin tanggihan ang regalo ng langit. Sabi ni Jesus,” maski ngayon alam ninyo ang mga bagay na nagbibigay ng kapayapaan […] alam ninyo ang oras ng inyong pagbisita”( luke 19:42,44). Ayaw natin sabihin sa atin ukol sa special na regalo. Kailangan natin magpakumbaba atin sarili. Ito ang kaunting makapangyarihan talata ng Scripture na ito:

“Nakita na ba ninyo kung papaano si Ahab ay nagpakumbaba sa harap ng Diyos? Hindi ko ibibigay ang kasamaan sa kanyang panahon […]” ( 1 kings 21:29 .

“Dahil sa iyong puso na nagsisi at ikaw ay nagpakumbaba sa iyong sarili harap ng Panginoon, noong narinig ninyo kung papaano ako nagsalita laban sa lugar na ito at laban sa kanilang mamamayan, na huwag silang nakatiwangwang at  isinumpa at hiniram ang iyong damit at lumuluha ka akin harapan,  at narinig kita, sinasambit ang Panginoon” ( 2 Kings 22:19 ).

“ Huwag matakot, Daniel,   magmula noong unang araw na inilagay mo ang iyong isip na maunawaan at magpakumbaba  ka sa harap ng Diyos, ang iyong salita ay akin narinig at ako ay dumating ng dahil sa iyong salita” ( Daniel 10:12).

“Hindi sila nagpakumbaba sa kanilang sarili maski ngayon araw na ito, natakot ba sila, o nilakad ang akin batas at sa akin palatuntunan na akin inayos para sa inyo at sa harap ng akin ama” ( Jeremiah 44:10).

“Kung sino ang magpakumbaba katulad ng bata, ay ang pinakamabuting tao  sa Kaharian sa langit” ( Matthew 18:4).

Kaunting salita ng pagpapakumbaba at dasal…Pagpakumbaba  ay kailangan sa pagdarasal. Ang bawat isa, totoo, ay hindi  lalawak ang relasyon sa Diyos – kung nagdarasal ng walang virtue ng pagpapakumbaba. Narito ang dalawang quote nanggaling sa Cathechism ng katoliko ng simbahan na maliwanag.

2559 “  Ang pagdarasal ay  itinataas ang atin isip at puso sa Diyos o hinihiling ang mabuting bagay na nanggaling sa Diyos.” Subalit kapag tayo ay nagdarasal, nagsasalita ba tayo nanggaling sa tugatog ng atin yabang at kagustuhan o “ mula sa ilalim” ng pagpapakumbaba at nagsisising puso? Ang taong nagpakum-baba sa sarili ay itinataas; ang pagpapakumbaba ay pundasyon ng dasal. Bukod tangi kung kikilalanin natin na ” hindi natin alam kung papaano ang magdasal hanggat kinakailangan natin gawin,” handa ba tayong tanggapin malaya dasal. “ Ang tao ay pulubi sa harapan ng Diyos.”

2631 Ang unang movement ng dasal ng petition ay ang paghingi ng kapatawaran, katulad ng tax collector sa parable: “ Ang Diyos ay merciful sa akin makasalanan!” Ito ang kailangan para sa matuwid at puro dasal. Ang pinagkakatiwalaan pagpapa-kumbaba nagbabalik sa atin ng ilaw ng pakikipag-ugnayan sa pagitan ng Ama at ng kanyang anak na si Jesus Kristo at nakikitungo ang isat-isa, para “ tayo ay tatanggap sa kanya kahit ano ang hilingin natin.” Ang paghingi ng tawad ay kailangan sa parehong Eukaristic Liturgy at pansaring dasal.

Para tapusin, kailangan tayong magpakumbaba sa Diyos. Sa ipinagmamalaki panahon, ang Diyos gusto sa atin na magsisi at magbalik sa kanya. Tayo ay mayroon pambihira kailangan at intentions sa kasalukuyan pagkakagulo ng panahon. Ang Diyos ay nagbigay ng daan para sa atin na magpakumbaba sa harap niya at magmakaawa kung ano ang kailangan natin: Ang Anim na Kowtows. Ito ang kailangan sa lahat para sa paglapit sa sakramento naging limitado di- magtatagal. Pisikal na prostration lumilitaw sa buong Bibliya. Ang Diyos gusto niya na gawin ito ngayon, lalo na ang mga tao nagkasundo sa mga bagay na mahigpit at kasalatan. Kailangan natin ang Diyos. Hindi natin ito magagawa sa sarili natin. Kailangan natin talikuran ang kasinungalingan ng self-sufficiency. Kung gagawin natin ang Anim na Kowtows, siya ay darating upang tulungan tayo ibat-ibang paraan. Wala sino man maiiwan na pinauwi na walang dala na ginagawa ang Ang Anim na Kowtows. “ Subalit siya ay nagbibigay ng maraming biyaya;  kaya sabi, “ Ang Diyos ay laban sa mayabang, subalit nagbibigay ng biyaya sa mapakumbaba.” Isuko ninyo ang inyong sarili sa Diyos […] Magpakumbaba ang inyong saril sa harap ng Panginoon at siya itataas kayo.” ( James 4:6-7, 10).

Ang kasagutan ang Eukaristiya ay talagang hindi pinahalagahan sa nakalipas na dekada. Ang langit gusto na ang Eukaristiya ay maging pangunahin sa atin pananampalataya, kung saan talaga ito ang nararapat.  Kaya, ang mensahe hinahanap na ipanumbalik ang nakatataas na posisyon ng Eukaristiya sa puso ng simbahan at sa puso ng tapat na tao, dahil ang Eukaristiya ay para sa lahat…

Paano nangyari itong hindi pinahalagahan? Vatican II, na tumagal noong 1962-1965, ay ecumenical council of the Catholic Church. Ito ay matagumpay na sanggunian at ang ilaw sa simbahan, magmula noong kinailangan niyang makihalubilo sa mga tao, sa lipunan, kultura at ang mundo na nagbago ng lubos na nanggaling sa nakaraan. Ang oras ay nagbago, at ang Diyos gusto niyang sirain sa loob ng bagong katotohanan ng tao, maski ang mga tao gusto siyang alisin. Ang simbahan ay sunodsunuran sa hindi kailangan bagay, ang ibang  tiyak na sagot, maraming kaluluwa ay nailigtas o kaya hindi nailigtas at ang simbahan ay mayaroon matigas na katayuan at “ nakaikot sa wagon” sa harap ng ibat-ibang pananakot sa Pananampalataya. Vatican II, ay Mabuti bagay sa tao at sa simbahan.

Subalit, mayroon delikadong “ espiritu ang Vatican II” na nauunahan ka ng hiya pagkatapos ng sanggunian, na may maling paratang at ginagamit ang sanggunian upang mapasulong ang agenda ng bawat tao at grupo sa simbahan. Noong ang Papa St. Paul VI sikat na inilagay noong 1971:  “ Sa pamamagitan ng ilang fissure ng usok ni Satanas ay nakapasok sa templo ng Diyos.” Napakaraming liturgical na pang-aabuso; unorthodox theology lumalaganap na katekista, Catholiko  kolehiyo at seminariyan; ang simbahan ay hindi nakikilala sa loob; ang sermon ay naging water-down; at ib pa. Ang Papa Banedict XVI  hinatulan na itigil  ito at  ang pagsira- ang matinding hindi pagkakaunawaan ng sanggunian o council. Marami ang nakakita sa pre- Vatican II simbahan at post-Vatican II simbahan, sa katotohanan, iisa lamang ang simbahan. Ang iba ay walang muwang at sinisisi ang Vatican II at sa totoo lamang ang dapat nilang sisihin ang taksil “ na espiritu ng Vatican II.”

Vatican II ay inspirasyon ng Banal na Espiritu, bilang sanggunian ng simbahan. Hindi ito dapat sisihin sa problema ng simbahan. Ang totoo  maraming ibang malakas na puwersa  na gumagawa sa lupa sa panahon ito, katulad ng “ sexual revolution,” at ang paglakas ng secularism, materyalismo, siyentismo, liberalism, teknolohiya,  kayamanan at iba pa. Ang mga tao na inaatake ang Vatican II ay lubos na hindi nabasa ang dukumento at sila ay  naimpluwensiya ng unorthodox na pinuno. Napakagrabeng pagkakamali para sa sabihin ang Vatican II ay hindi nanggaling sa Diyos.

Ang atin hinaharap ay ang pagbagsak na nanggaling sa “ espiritu ng Vatican II,” na nanatili lumalaganap sa simbahan. Ang isang magandang halimbawa ng pagkakamali na kaunti, kaunti ang halaga ay ibinigay sa Eukaristiya, kung alin, sa salita ng Vatican II, “ ang pinagmulan at tugatog ng buong Kristiyano buhay” ( Lumen gentium, II). Ang Novus Ordo Misa ay panglanghap ng sariwang hangin para sa tapat na tao, na inilaan sa kanila at walang duda iniligtas ang maramiing kaluluwa. Subalit ang Vaiacan II dokumento sa sacred liturgy, Sacrosanctum Conciliam, ay nanatili hindi sinusunod na kumpleto. Ang Novus Ordo nakakalungkot ay nakikita ng marami bilang eksperimento at ang katapusan resulta ay ang Eukaristiya ay hindi masyadong binigyan ng diin.

Ang Euakaristiya ay hindi binigyan ng pansin at paggalang na marapat halos 50 taon ang nakakaraan. Ang Tabernakulo ay inilayo sa gitna ng sangtuwaryo, ang communion rails ay inalis, at ang benediction serbisyo at ang 40 oras na devotion ay hindi  na pinaiiral. Ang liturgical na pang-aabuso tumatanggap ng communion sa kamay ay tinanggap bilang normal. Ang gawain ito at ang pagtanggap ng mahalaga Dugp ng mga tapat na tao, ay napunta sa maraming sacrileges ( ang ostiya nababagsak o ninanakaw at ang mahalagang Dugo  natatapon o spilled). Subalit ito ay hindi nanggaling sa Varican, hanggang ngayon iniutos na tatanggapin natin ang communion sa dila habang nakaluhod, katulad ng nakaraan. Ang paggalang sa Katawan at Dugo ni Kristo ay kailangan  baguhin o renewed.

Pagkatapos ang Anim na Kowtows, ang Eukaristiya ay ang kagilas-gilas na focus sa mensahe na ibinigay ng langit sa pamamagitan ni Lucia Phan. Ang Eukaristiya ay patuloy na binabanggit sa mensahe. Lucia Phan nakukuhanan niya karamihan ng mahimalang images o larawan ng Eukaristiya- pareho sa litrato at videos sa kanyang cell phone. Ang iba nito ay nasa website nrtte. org at sa aming libro.

Talaga, ang pinakahuwaran paraan na gawin ang Anim na Kowtows ay sa harapan ng Eukaristiya sa monstrance o sa tabernakulo: ang mensahe ibinigay kay Lucia Phan ay encapsulated sa Anim na Kowtows at Eukaristiya. Mayroon iba pang nilalaman ang mensahe, kagaya ng katapusan ng panahon hula subalit maski sa oras na ito, ito ay pangalawa sa pinakamahalaga ay ang pagbabalik ng Diyos sa dasal (dasal o ang atin relasyon sa Diyos, ay ang wakas na paghahanda at proteksiyon sa panahon ito). Ang isang Kowtows – ang pang-lima ay itinataas sa Katawan at Dugo ni Jesus.  Para sigurado, itong pribadong pagsisiwalat ay Eukaristik pribadong pagsisiwalat.

Ang Eukaristiya ay sentral sa Pananampalataya. Walang santo na hindi devoted sa Blessed Sacrament. Sino man nagtuturo na ang Eukaristiya ay hindi mahalaga ay hindi dapat pagkatiwalaan. Kailangan tayong magbalik sa Banal na Misa, tanggapin ang Diyos na karapat=dapat, sambahin siya sa Eukaristiya at bisitahin ang Blessed Sakrament ng madalas. Ang bawat isa magbalik sa Diyos sa Eukaristiya!

Ang Eukaristiya ay si Jesus Cristo. Tayo ay sumamba at sambahin siya sa kagilas-gilas na sakramento, ang Banal na Sakramento. Noong matuto tayo ng catechesis: “Ako ang Panginoon ang inyong  Diyos: hindi kayo dapat magkaroon ng kakatwa diyos sa harap ko.” Maski ang central o pangunahin  ginagawa ng atin Pananampalataya, Misa sa Linggo, ay Eukaristiya at ang langit ang walang hanggan liturhiya ay Eukaristik Liturhiya. Mamamatay tayo kung walang Eukaristiya!

Kaya huwag natin ilagay ang Eukaristiya sa sulok ng simbahan, madalan nangyayari, huwag natin ilagay si Jesus sa closet sa loob natin. Si Jesus, ang Eukaristiya, kailangan nasa gitna ng atina kaluluwa. Kung hindi tayo matindi debosyon sa Eukaristiya, tanungin natin ang atin sarili kung tayo ay matindi ang debosyon sa Diyos. Talaga. Mary, ang Papa, ang simbahan ay mahalaga sa atin espiritwal na buhay subalit ang Eukaristiya kailangan magpakabanal sa lahat, ang dahilan ng atin pagkatao.  De-empahasizing ang Banal na Sakramento ay nanggaling sa demonyo, kailangan natin malabanan ito kasama ang panunumbalik debosyon kay Jesus sa Eukaristiya. Sa maikli,  ito ang dahilan sa langit ay ibinigay sa atin ang Eukaristik pribadong pagsisiwalat. Bilang sinaunang himno sinabi.

“O Sakramento pinakasagrado at banal, O Sacramento Banal,

Lahat ay pumupuri at lahat ay nagpapasalamat sa bawat sandali sa iyo!”