Mensahe Nanggaling kay Santa Monica

Agosto 28,2013

11:06 ng umaga

Santa Monica : Mahal kong Lucia,

Sa permiso ng Diyos at sa amin mga dalangin, ang Diyos pinayagan kami makatagpo siya ngayon umaga ganoon din siya sa kanyang hangarin akin.

Mahal kong Lucia, una sa lahat, gusto kong sabihin ang akin pasasalamat sa Diyos at pinayagan niya ako na makilala ang buhay  na tao sa mundo, sa panahon na tinitirhan ninyo. Ang aking panahon ay natapos ngayon. Narito ako sa lugar ng kaligayan at payapa na gantimpala ng Diyos sa akin.

Sa mga araw noong ako ay nabubuhay sa lupa, ako ay katulad ng lahat  ng kapatid na lalaki at babae ni Krisrto, mayroon pamilya, mayroon pagmamahal, kailangan mayroon tayong mahal sa buhay, na palagi natin itinataas sa Diyos. Marahil alam mo ang akin istorya at noong nabubuhay ako sa lupa. Kapag wala na tayo sa lupa, magkakaroon tayo ng istorya sa buhay, para balikan ang nakaraan ng atin nagawa sa buhay.

Hindi marami ang araw na ako ay masaya sa buhay may-asawa. Ako ay nabubuhay na harapin ang kahirapan o adversity na ibinibigay sa akin ng akin asawa, araw- araw na pagsisikap na akin ginagawa, umiiyak ako tuwing kumakain . Hinarap ko ang lahat ng hirap na ipinataw sa akin ng akin asawa. Ako ay natuto harapin sila, dahil alam ko na wala akong magagawa sa pag-aasawa na akin napili.

Ang batas noon ay hindi pareho sa batas ng panahon ngayon. Sa panahon namin, kailangan isumite ang iyong sarili sa asawa, ginagawa ang lahat ng gawain ng asawang babae. Kami ay okupado sa mga anak, mga gawain na dapat gawin, sa mga pagkain at sa pangangailangan ng anak, pangangailangan ng asawa. Kailangan mamuhay ayon sa tradisyon o nakaugalian na hindi mo matatanggihan gusto mo o ayaw mo.

Mahal kong Lucia, ngayon, alam ko na gusto mo na bigyan ako ng pagkakataon na ibahagi ang parte ng akin buhay sa lupa at kung ano ang kasalukuyan buhay ko sa Diyos.

Mahal kong Lucia at mahal kong kapatid na lalaki at babae ni Kristo.

Ang Diyos binigyan ako ng papel.Tinawag mo akong santa subalit palagi ko kayong iniisip kayong lahat, na akin kausap bilang  ko, at mga santo din.

Sa lahat ng daan na nilakad namin, kailangan natin tanggapin ang lahat, sa bawat sitwasyon. Hindi kami makakaais laban sa turo, laban sa tradisyon, at lalo na laban sa buhay ng Diyos, dahil ang kanyang batas ay  walang hanggan.

Nalaman ko kung tayo ay tinawag sa buhay may-asawa, mayroon sandali na masaya at mayroon din sandali na malungkot at mayoon  oras na umiiyak, punong-puno ng kapaitan.

Bawat isa ay kayang masupil ang bawat klase ng buhay na inyong nabatid, ang akin buhay.

Ang akin asawa at ako ay may kaunti araw na kapayapaan at ligaya sa buhay. Ito ang buhay kung saan kailangan kong harapin ang probema ng babae na ayaw niyang harapin. Kailangan kong tanggapin, para sa akin kapayapaan. Naunawaan ko na kailangan ako ang mamahalal ng akin buhay subalit kailangan akong magtiis sa sitwasyon na naging dahilan ng akin pagluha, binigyan niya ako ng paghihirap, na ang dahilan ay ang akin asawa at anak. Lumapit ako asa Diyos at tinatanggap ko ang sitwasyon, subalit mayroon mga bagay na hindi normal kumpara sa ibang pamilya subalit ako ay umaasa. Ako ay palaging umaasa sa Diyos at madalas magdasal. Ako ay hind masigasig na tao, subalit palagi kong iniisip ang mga bagay na kailangan kong gawin, mga kailangan kong harapin at matuto at magsanay sa kanila. Gusto ko lamang makalimutan ang nangyari at ako ay palaging umaasa sa kinabukasan.

Ang buhay ay nagpatuloy, at bawat araw ay kalungkutan, mga bagay na nalulungkot ako, mga bagay na nagpapaiyak sa akin. Sa buhay na ganyan, ano ang mayroon ako at akin mahal sa buhay?

Hindi ako ang naghirap kundi ang Diyos na nakikinig sa akin mga dalangin. Siya ang tumulong sa akin magpasya na harapin ang paghihirap sa buhay na ginagawa sa akin ng akin asawa at anak.

Isa lamang ang skin determinado, mabuhay at tanggapin ang katotohanan, maski hindi masaya katulad ng iba subalit ito ang buhay na akin pinili, magkaroon ng pamilya, asawa at anak.

Kailangan kong harapin ang mga bagay na ayaw ng babae subalit tinanggap ko sila dahil naunawaan ko ang akin sarili, at naunawaan ko ang akin katayuan na hindi magbabago at hindi maiiwasan.

Kailangan harapin ko ang katotohanan. Kailangan tanggapin ko at sundin ang kagustuhan ng Diyos.

Alam ko na ang Diyos hindi ako nilikha upang magtiis sa kapaitan, magtiis sa mga bagay na dinala sa akin sa pamamagitan ng pagtrato ng mga tao sa buhay.

Naniniwala ako na ang Diyos binigyan ako ng mga bagay na mayroon ako, ang akin hinaharap ay programa na nilikha niya ako, para sa akin makaharap at masupil ito.  Isa lamang ang alam ko, na ako ay nilikha ng Diyos at ako ay nabubuhay sa programa. Ako ay patuloy nahaharap sa   pagsubok sa akin buhay at ako ay determinado na masupil ang lahat ng sitwasyon at hirap sa buhay noong ako ay nasa lupa.

Mahal kong kapatid na lalaki at babae ni Kristo, hindi madaling tanggapin ang lahat ng bagay na laban sa atin kagustuhan at pagnanasa ng babae sa pamilya. Sino ang hindi gusto ang buhay na payapa? Sino ang hindi gusto ang buhay na masaya? Sino ang hindi gugustuhin ang pagmamahal ng asawa? Ang bawat isa ay mayroon klase sa buhay, pagkatapos sino ang mamumuhay sa lahat ng bagay na nangayari sa pamilya, sa mundo ngayon at sa mundo noon?

Kailangan natin makilala ang mga bagay na dapat natin tanggapin, maski ang mga bagay ay nakakahiya, pagkabigo sa buhay, kasama ang pangungutya na salita nanggaling sa ibang tao subalit, hindi makita ang kaligtasan nanggaling sa pananalig at pagtitiwa sa Diyos, pagkatapos kailangan harapin ang lahat kapag nasa puwesto na ang mga bagay hindi puwedeng baguhin?

Nabubuhay tayong katoliko, bilang kristiyano tao, ang tao alam ang mga turo ng Diyos, pagkatapos kailangan natin maunawaan at igalang ang lahat ng bagay na nakatagpo. Kung tayo ang tao na hindi makakagawa ng sakripisyo, kung wala tayong lakas ng loob na tanggapin ang lahat ng bagay na nangyari sa atin, dadalhin natin ang paghihirap sa atin sarili kapag hindi tayo tumiwalag sa atin sarili, wala ng iba kundi manalig at magtiwala sa Diyos.

Subukan ninyo na maging amo ng inyong sarili, para maging amo ng lahat ng trabaho at nakatagpo sa buhay. Hindi natin mababago ang kapatid na lalaki, hindi natin mababago ang asawa, hindi natin mababago ang anak, ang Diyos lamang ang makagagawa ng pagbabago na mangyari,magtiyaga at maging matiisin sa inyong pagdarasal.

Ang Diyos binigyan tayo ng babae, ang espiritu ng pagtitiis, ang espiritu ng pagtiwalag at kung matuto tayong ng higit pa ukol sa mga turo na ibinigay ng Diyos, tayo ay tunay na maaalis ang atin sarili at matatanggap ang problema na atin nakaharap kahit ito ay mahirap. Ang atin dasal pinapayagan tayo na makilala ang kahalagahan ng espiritwal na buhay. Kung ang asawa ay bumabagsak sa sitwasyon na hindi kilala ang Diyos, kung ang anak ay nabubuhay sa kahalayan at hindi kilala ang Diyos, saan sila mapupunta? Iyan ay mahalagang bagay sa magulang, kung sino ang ama, kung sino ang ina sa pamilya na magsasakripisyo. Magsasakripisyo alang -alang sa mahal sa buhay, sakripisyo na madalas na pagdarasal.

Palagi umasa sa Diyos, kalimutan ang kalungkutan na lumipas at umasa bawat minuto sa bagong araw, maging masaya, para magkaroon ng kaluwagan, magkaroon ng pagtitiwala sa Diyos, para magpatuloy tayo sa atin paglalakbay, hanggang sa katapusan.

Ang buhay ay hindi natatapos sa isang punto, ito ay patuloy. Kung mayroon masayang araw, mayroon din kalungkutan araw at mayroon di araw ng gantimpala. Ang inyong pagtiwalag at matatapos na maganda ang resulta, tinutulungan ng asawa, ang anak at ang mahal sa buhay na atin ipinagdarasal.

Ang nangyari sa akin sarili at lahat ng bagay na nangyari sa nakaraan, ay ang mga bagay na akin kailangan.

Bilang tao, kailangan tayong magdaan sa paghihirap. Ang bawat isa ay mayroon pagkatao, subalit mayroon isang bagay na dapat natin gawin, na dapat makilala dahil ang atin buhay ay nanatili pareho, ngayon, bukas at maaaring sumama sa susunod na araw. Kung hindi natin tatanggapin, pagkatapos nabigo tayo.

Ang Diyos nilikha ang tao, ang Diyos inayos ang plano para sa bawat isa, binigyan tayo ng susi upang buksan ang pinto na masupil ang paghihirap. Kasama ang pang-unawa, pagtitiyaga, pagtitiwalag at pagtanggap, sa isang araw magkakaroon tayo ng sagot, sa araw na ang Diyos ibinigay sa atin. Bawat mabuting gawain, nagtitiwala tayo sa Diyos, at ito ay sasagutin.

Sa dahilan ito, mahal kong kapatid na lalaki at babae ni Kristo, sa akin buhay, ako ay nagdarasal madalas sa Diyos at naghihintay at ako ay nagtitiwala sa Diyos. Ako ay palaging umaasa at tinatanggap, alam ko ang akin luha, ang akin kalungkutan.

Kailangan tayong maging matibay at matiyaga at gumawa ng mabuti sa trabaho sa atin harapan.

Sa buhay na akin pinili, kailangan tanggapin ko ang mga bagay na dapat kung harapin at nagdarasal ako sa Diyos na suportahan ako at tulungan ako ng Diyos, kahit maikli o mahaba ang panahon subalit kailangan maunawaan na mayroon patuloy ang mga bagay na palagi nating nakakaharap sa buhay.

Ako ay natutuwa. Ako ay umaasa. Tinatanggap ko ang lahat. Nagtitiwala ako sa Diyos. Ako ay naniniwala sa Diyos.

Ang madalas kong pagdarasal ay sinagot. Ang Diyos iniligtas ang akin asawa noong siya ay namatay. Ginawa ko ang lahat alang-alang sa akin mahal sa buhay, para maging akin ang araw na ito.Lahat ng ginawa ko sa akin anak, ang tao tinatawag ninyong St.Augustine, ngayon ang araw na ang simbahan gunigunita ang trabaho ko at ng akin anak.

Hindi madali sa amin makilala at makita ang katotohanan sa buhay sa amin harapan. Alam namin ang kailangan bagay sa buhay dahil hindi ito  puwedeng baguhin.

Lumapit sa Diyos sa inyong pagtanggap, magpatawad at magpatuloy na magpatawad.

Sa biyaya ng Diyos, tayo ay magtitiyaga, magkakaroon tayo ng pag-asa na manatili magpatuloy, tulungan tayo maging matiyaga sa mahal sa buhay- sa asawa, sa anak at mahal sa buhay, na mayroon tayong pagkakataon magdasal, at tumanggap ng mabuting resulta. Sa akin asawa at anak sa araw na ito ay biyaya nanggaling sa Diyos, sa akin particular at sa kapatid na lalaki at babae ni Kristo nabuhay sa inyong henerasyon  para sa lahat.

Kung hindi tayo mamatay, hindi natin makikita ang mga bagay na atin ginawa noong nabubuhay pa tayo sa lupa, lubos na hindi natin alam ang pagsisikap na ginawa natin araw-araw. Ginawa ko ito. Hindi ko alam na ako ay naging santa. Hindi ko alam kung ang akin pagsisikap ay magkakaroon ng mabuting resulta o biyaya nanggaling sa Diyos.

Ang alam ko tinanggap ko ang lahat. Hindi ko matingnan ang akin asawa magpatuloy sa buhay na hindi maganda sa mata ng Diyos. Alam ko na kung magpapatuloy siya sa kanyang ginagawa, pagkatapos ano ang kalalabasan ng akin asawa at anak?

Ang paraan ay makilala ko ang Diyos, magtiwala sa kanya, mayroon akong tungkulin o resposibilidad na gabayan ang akin asawa at anak sa pamamagitan ng pagdarasal, hilingin sa Diyos na tanggapin ang pagbabago na akin anak at ibalik ang akin asawa.

Ito ay tumagal ng maraming taon sa akin buhay.

Lahat kayo alam ninyo ang akin paghihirap sa buhay, magmula sa kasaysayan ukol sa istorya ng akin buhay. Isang parte ito ay ipinahayag at isinulat. Natuto akong harapin kung ano ang nasa nasa harap ko dahil lahat ng bagay na dumating sa akin ay kabaligtaran ng aking inaasahan, subalit kailangan kong tanggapin at kailangan kong malupig ito. Kailangan ako ay maging manlulupig o conqueror. Ako ay kailangan umaasa sa biyaya ng Diyos. Ang akin pananalig sa Diyos, ang akin pagtitiwala sa kanya. Siya ang gumabay sa akin. Binigyan niya ako pagtitiyaga at pasensya. Tinulungan niya ako na malupig ang akin paghihirap at ang naging ay resulta ay ang madalas na pagdarasal.

Ang pagtanggap sa bawat segundo, bawat minuto, kalimutan ang malungkot na nakaraan, kalimutan ang ang mga bagay na laban sa akin kagustuhan, sa akin pag-asa sa bawat segundo, sa bawat minuto ng akin buhay, ay ang akin hangad para sa akin asawa na magbalik sa Diyos, na makilala ang Diyos.

Gusto ko sa akin sarili, sa akin asawa at akin anak na makapunta kami sa langit.

Ang sinasabi ko ay tungkol sa mga bagay sa buhay ng kahit sinong babae ipinanganak sa mundo, ang sinasabi ay ukol lamang sa akin sarili.

Kapag tayo ay tunay na anak ng Diyos, ang ginagawa natin ay hindi lamang para sa atin, kundi magdala ng pakinabang sa asawa, sa anak at lalo na sa mahal sa buhay. Iyan ang tungkulin at responsibilidad ng babae sa pamilya, mayroon sandali ligaya at sandali ng kalungkutan, kasama ang espiritu ng paglilingkod. Marami pang mga bagay na ang babae ay responsable, sa tawag ng Diyos, para sa buhay may-asawa.

Hindi tayo puwedeng umasa sa atin sariling lakas o sariling talino, kaya palaging magdasal sa Diyos. Kahit masaya o lungkot o pagkabigo, ako ay nanatili nagtitiya magdasal sa kanya at nagpasensiya at tinanggap sa maraming taon sa akin buhay. Ako ay nagdarasal araw-araw dahil ang dasal ay kailangan, ang “dasal ay ang lakas ng kaluluwa” na siyang tumutulong sa akin buhay.

Pagkatapos ng mahabang panahon na paghihirap, nakita ko ang sagot na nanggaling sa Diyos sa akin mga dasal. Ang asawa ko ay nakatanggap ng huling mga ritwal bago siya namatay at siya ay tinanggap ng Diyos. Iyan ang akin kaligayahan, sa palaging nagtitiwa sa Diyos at nagpatuloy ako sa akin buhay, madalas sa espiritu ng nagdarasal, tulungan ang akin mga anak, para makilala nila ang Diyos.

Sa buhay kung saan tinawag tayo, “kailangan tulungan natin dalhin ang iba, mga hindi katoliko at mga tao na hindi kilala ang Diyos”, para sila ay magkaroon ng pagkakataon na makilala ang Diyos. Ito ang gawain na akin ginawa noong nabubuhay ako sa lupa. Ginawa ko ang akin magagawa, na mayroon pananalig, nagtitiwala sa Diyos. Madalas akong magdasal at sa katapusan ng akin buhay, ang Diyos ibinigay niya ang lahat sa akin at pinayagan niya akong maging santa.

Ito ay isang bagay na hindi ko alam noong ako ay nabubuhay. Alam ko lamang ang akin katungkulan, responsibilidad at nalupig ko ang akin paghihirap. Kinailangan kong malipol ang hirap sa araw-araw sa harapan, palaging nagdarasal, nagtitiwala sa Diyos at huwag masira ang loob. Ako ay patuloy na umaasa.

Ngayon, mayroon buhay na tao nakatira sa mundo ngayon, Lucia ay pinapayagan ng Diyos na tumanggap ng mensahe.

Masaya ang mga namatay at sa mga taong buhay sa lupa ay mayroon silang pagkakataon na ibahagi ang kanilang karanasan sa buhay.  Nakakasaya na akin na ang mensahe ay ipinadala sa lahat ng kapatid na lalaki at babae ni Kristo, sa panahon ngayon na namumuhay kayo, kumpara sa panahon ko noon, ang mundo  na hindi nag-aalala ukol sa material , kung  nasaan ang lahat ng kalagayan upang matuto at mabatid ang mabuti ukol sa Diyos, para mabatid kung ano ang espiritwal na buhay  na dapat mayroon tayo. Iyan ang kaligayahan na mayroon ka.

Sa mundo ngayon, ang Diyos pinapayagan ang ilan mga tao na tumanggap ng mensahe nanggaling sa mundo. Pinapayagan ko na makilala ang kapatid na lalaki at babae ni Kristo sa lupa, upang ibahagi ang kaparehong buhay sa pamamagitan ng storya at akin sariling buhay. Maski  hindi na ako  nabubuhay sa lupa at kayo namumuhay sa lupa, ibinabahagi ko sa inyo, ang akin buhay upang niluwalhati ang Diyos, para maging saksi tayo ng Diyos, upang bigyan ng  papuri ang Diyos, sa bawat panahon at kahit saan.

Ngayon, ibinabahagi at ipinadala ang mensahe sa lahat ng Ina, pinayagan ako na maging Ina ng katolikong Ina at ang samahan na napii ako na halimbawa sa mga Ina at asawa, sa mga tao na ang sitwasyon hanapin na masupil ang kanilang paghihirap.

Kung hindi natin itataas ang atin sarili sa Diyos, kung hindi natin hahanapin ang Diyos at kung hindi tayo makikinig sa kanyang pangako, pagkatapos wala tayong paraan upang makalabas at magpapatuloy tayo maghirap na naging ating amo.

Kapag ang paghihirap ay dumating sa atin, alam natin na hindi ito maiiwasan at alam natin na hindi tayo mabubuhay kung walang batas ng Diyos, kaya kailangan natin magdasal. Umasa sa kanyang biyaya at hilingin natin sa kanya na tulungan tayo masupil ang paghihirap, tulungan tayong matanggap ang paghihirap, para sa bawat minuto, bawat segundo sa atin buhay, maski mapait, mayroon tayong kaaliwan at pag-asa sa Diyos, siya ang matapat na tao.

Kailangan natin magdasal ng madalas at ialay ang lahat  sa kanya, kasama ang pagtanggap ng katotohanan sa buhay at kung mabuhay tayo sa batas ng Diyos, kung mabuhay tayo ayon sa batas ng Diyos na nagbigay, kung ganoon tayo ay magiging masaya , masaya sa buhay at masaya sa kabilang buhay.

Gayunpaman na alam natin ang paghihirap, piliin natin masupil sila at madalas na umaasa. Huwag sumuko at huwag malungkot sa inyong buhay ngayon. Magdasal sa Diyos na bigyan kayo ng lubos na lakas para magtiyaga. Bawat buhay, kapag nagpasya tayong supilin, tiyak mas marami ang kahulugan dahil mayroon tayong mamagitan sa Diyos.

Lumapit kayo sa Diyos. Magtiwala sa Diyos. Ipagkatiwala ang inyong buhay at ang buhay ng inyong pamilya at iyong paglalakabay. Huwag mong payagan na bumagsak sa sitwasyon ngayon ng lipunan, mga diborsiyo at lumalaban sa mga turo nanggaling sa Diyos para sa pamilya.

Walang higit na kaligayahan kundi ang maghintay ng pag-asenso, para sa kaluluwa ng mahal sa buhay na makilala ang Diyos, para bumalik sila sa Diyos at hilingin sa Diyos na patawarin sila.

Ganito para makilala ang biyaya ng Diyos na ibinigay sa atin, makilala ang atin kahalagan at mga trabaho na magbibigay ng pakinabang, na dadalhin sa kanya ang kaluluwa na nag-shed siya ng Dugo, hinayaan mag-isa noong ang kaluluwag ay kaluluwa ng asawa, ng mga  anak at mahal sa buhay. Hindi natin sila matingnan  na bumagsak sa abys ng kasalanan at wala tayong ginawa, dahil tayo ay okupado. Kung hindi natin magawa sa paraan ito, kailangan humanap tayo ng ibang paraan, sa pamamagitan ng dasal, sa paraan tahimik, at gumawa ng mabuti sa mga bagay na atin ipinagdarasal, upang matanggap natin, umaasa, buhay na nagtitiwala sa Diyos.

Ang trabaho na ginagawa ng Diyos, at ang kanyang sagot sa atin, ay ang tagumpay kapag ang kaluluwa ng mahal natin ay nagbalik sa Diyos, ay ang karangalan na ibinigay ng Diyos sa atin, sa titulo na lahat kayo natatandaan ako sa—- at para kayong lahat ay dumating at magdasal sa akin, sa mga dasal ninyo na hilingin na mamagitan ako sa Diyos.

Ako ay pumapayag na ipagdasal ang mga mag-asawa, mga ina, mag anak, sa mga papel na napili tayo. Kahit wala na ako sa lupa subalit naroroon kayo, tayo ang mga tao na nilikha ng Diyos. Mayroon siyang programa sa bawat tao at kung ayaw natin tanggapin, pagkatapos mapapaharap tayo sa ibang bagay sa buhay. Sa papel natin mayroon tayo, mabuhay na mayroon pananalig sa Diyos, para ang bawat tao, ay mayroon sagot sa Diyos na makakatulong sa atin buhay.

Ang mahalaga huwag kayong sumuko, huwag tumanggi para madama ang saya kapag tayo at mapalad kapag natapos tayo sa magandang resulta at sa parehong paraan sa kapatid na lalaki at babae ni Kristo sa unang henerasyon, sa lumipas na henerasyon at sa mga susunod na henerasyon, sa bawat sitwasyon, sa bawat klase sa lipunan, sa bawat papel sa buhay.

Tayo ay anak ng Diyos, mga taong nahaharap sa ibat- ibang sitwayon, mayroon paghihirap, pinawisan, umiiyak, labag sa katarungan at isa lamang ang inaasahn na atin dinadasalan at iniaalay ang lahat ng bagay sa Diyos.

Ang Diyos ay tapat. Siya ang Kataas-taasang tao. Sa kanyang katarungan kaya tatanggap siya ng gantimpala, para sa atin gawain, para huwag tayong mahiya at nagtatago, para tanggapin ang lahat lalo na ang biyaya nanggaling sa Diyos, para magkaroon ng kapayapaan sa atin buhay.

Ito ang akin mensahe kay Lucia, ngayon ibahagi at umaasa na si lucia ay mayroon pagkakataon ibahagi ang mensahe sa mga kapatid na lalaki at babae ni Kristo na nakilala ni Lucia.

Magpatuloy na  magpasensiya sa mga papel na mayroon kayo, sa bawat sitwasyon.

Manalig sa Diyos sa inyong pagdarasal, para sa atin magkaroon ng pagkakataon makasama ang bawat isa sa permiso ng Diyos. Iyan ang saya na ibinigay ng Diyos sa mundo, ang makilala ang bawat isa sa pamamagitan ng mensahe. Natutuwa ako sa Diyos binigyan niya ako ng pagkakataon na makilala ang kapatid na lalaki at babae ni Kristo sa lupa, binigyan niya ako ang pagkakataon ibahagi sa inyo ang akin buhay, binigyan niya ako ng pagkakataon purihin ang Diyos at maging saksi para sa Diyos.

Ako ay umaasa na pareho sa inyo.

Mayroon tayong parehong espiritu, madalas nagdarasal at ginagawa kung ano ang gusto ng Diyos. Kailangan madalas natin purihin siya. Kailangan humanap ng  pagkakataon na purihin siya kahit saan. Hindi mahalaga kung wala na ako sa lupa at kayo ay buhay sa lupa, mayroon tayong parehong espiritu, sumasamba sa Diyos, nagmamahal sa Diyos, pinupuri ang Diyos kahit saan at bawat oras na mayroon tayong pagkakataon.

Nagdarasal ako sa Diyos na bigyan si Lucia ng kapayapaan. Nagdarasal ako sa Diyos na bigyan kayo ng lakas, maging  matiyaga, maging matibay ang pananalig, para patuloy kayong tumanggap ng mensahe nanggaling sa Diyos, at mga mensahe nanggaling sa mga santo na pinayagan ng Diyos na inyong makatagpo,  maikalat ang lahat ng mensahe sa buong mundo, ang mundo na binibigyan ng Diyos ng maraming biyaya, tulungan kayo at bigyan kayo ng pagkakataon na maibsan sa buhay at ibahagi sa lupa  sa mga kapatid na lalaki at babae ni Kristo nabubuhay sa ngayon.

Isa pang beses, paalam Lucia. Hinahangad ko na sana palagi kang sumasampalataya sa Diyos, saksi ng Diyos sa lupa na iyong tinitirhan. Salamat sa oras na ginugol mong oras na makatagpo ako at makuha ang mensahe, na nagkaroon ako ng pagkakataon na purihin ang Diyos sa panahon ngayon, kahit hindi kami magkasama ngayon.

Salamat Lucia. Paalam Lucia.

Santa Monica

12:02 ng hapon

#    Hindi nagkataon na ang simbahan na pinili ang pagdiriwang ng Pista ni Santa Monica taon- taon bawat araw tuwing Agosto 27 bago sa pistang ng kanayang anak, kung hindi si Santa Monica ay  nagdasal ng maraming taon, nag-aayuno, lumuluha at kumikilos na magbago ang kanyang anak, wala tayong Obispo Augustine, na naging  manggagamot ng simbahan.

##.   Sabi ni Santa Monica siya ay tinawagan sa buhay may-asawa,  at ang  pag-aasawang ito ay hindi sinasadya. Itinuturing masinsin, at napakahabang paghihirap na kasal, ang makabagong lalaki magtatanong kung ang Diyos tatawagan ang bawat isa  sa ganyan buhay. Una sa lahat, walang bokasyon nanggaling sa Diyos na walang makahulugan krus. Ikalawa, ang bunga ay maliwanag. Dahil tinanggap niya ang krus at dinala ito katulad ni Hesus, tinanggap niya ang kaligtasan para sa kanyang sarili, sa asawa niyang walang Diyos at sa naligaw ng landas na anak, Augustine, na ngayon naging pinakadakilang santo ng simbahan. Ikatlo, Augustine ay isa sa mga anak  sa kasal; ang anak ang dahilan kung bakit itinatag ang kasal.  Sa wakas, Santo John Paul II, noong Papa siya, itinama niya ang nagkalad na abuso sa diyosesis pinayagan ang pagwawalang bisa ng kasal na libre; sabi niya ang mahirap na kasal, sa kanilang sarili, ay hindi karapat dapat. Ang mga mag-asawa dapat tanggapin maski hindi masaya ang pag-aasawa, kailangan magtiis, bilang mag-asawa dahil sumang-ayon kayo sa “seremonya ng kasal sa simbahan.” Maraming santo at banal na tao sa kasaysayan ng simbahan tinanggap ang krus ng hindi masayang pag-aasawa- ang iba kaso ay kataksilan ( noong sila parte ng mga kaso ayon sa simbahan ).

 

###    Ang mga turo sa simbahan nanggaling sa Diyos, sa mga kasulatan at kahit anong numero ngayon, grabeng problema na apektado ang pamilya katulad ng : mga anak hindi iginagalang ang magulang, asawa na hindi isinusuko ang saril sa asawang lalaki, ang asawang lalaki hindi mahal ang asawa katulag ng pagmamahal ng Hesus sa simbahan, sobra ang pagtatalik , pinag-iimbutan ang asawa ng kapitbahay, gumagamit ng pornography, pagpigil sa pag-aanak ( birth control), pagpatay ng sanggol sa paraan ng pagpapalaglag o abortion.

 

www.nrtte.net